Zakelijke gegevens: Auteur: Alice Sebold
Titel: The lovely bones
Jaar van uitgave + eerste druk: 2002,2002
Leestijd: geen idee maar wel erg lang
Uitgelezen op: geen idee, ik denk eind September of zo Inleiding: In de zomervakantie was ik Engeland, en daar zijn de boeken een stuk goedkoper. Dus dacht ik laat ik eens wat boeken kopen. En dit boek stond in de top 30 en scheen een goed boek te zijn. Ik had de achterkant gelezen en volgends mij zijn er maar weinig boeken waarbij zo over de hemel werd geschreven, het leek mij wel interessant. Samenvatting: Susie (14) is een meisje dat eerst misbruikt en vervolgens vermoord is. Zij vertelt wat er gebeurde op die zwarte dag en wat dat voor een gevolge had voor sommige levens en hoe het is om in de hemel te leven. Want nadat ze vermoord is belandt ze in de ‘voor’ hemel (pas als ze geen contact meer hoeft met de normale wereld gaat ze naar de echte hemel en kan ze daar haar rust vinden. Er worden onderzoeken gedaan naar de moordenaar maar ze kunnen niks vinden. De vader lijdt er heel erg onder en probeert eigen detective spelen. De moeder lijdt onder het gedrag van de vader en het verlies van haar oudste dochter, uiteindelijk vlucht ze en laat de rest van de familie achter. Het zusje, Lindsey heeft het ook erg zwaar maar probeert verder te leven en door te gaan met haar verdere leven. Ook haar jongere broertje Buckley weet niet hoe hij om moet gaan met het feit dat zijn zusje niet meer thuis komt, hij leeft daardoor in een continue waan wereld. Susie beschrijft hoe haar vrienden familie reageren maar ook hoe ze verder leven, daarbij becommentarieert ze wat ze ziet. Op een gegeven moment komt ze terug op aarde in een lichaam van een vriendin, ze heeft dan seks met haar vroegere liefde. Als ze weer terug is in de hemel, heeft ze vrede met de situatie.
Oordeel: Ik vond het wel een leuk boek omdat er vertelt wordt hoe iemand denkt over het leven na de dood. Maar het is wel een erg langdradig boek, al aan het begin dacht ik waar gaat de rest van het boek over. En het einde vond ik echt heel erg lomp, ze vertelt alles heel langdradig. En dan is ze eindelijk terug op aarde, dan zou ik direct het bewijsmateriaal pakken en laten zien dat ze gelijk hadden wat betreft de moordenaar. Maar nee hoor gaat ze seks hebben met haar vroegere liefde, dat vind ik wel zo dom. Dat is toch helemaal niet de essentie van het boek, het draait de hele tijd over hoe mensen omgaan met de moord en dan krijg je zoiets. En vervolgens krijg je zo’n ‘soep’ einde waarin even snel gezegd wordt wat de toekomst is en dan stopt het boek. Het einde is voor mij altijd heel belangrijk en omdat ik het nu zo verpest vind, vind ik het boek een stuk minder leuk. Verwerkingsopdracht: Slot: Toelichting: Het is eigenlijk een deel van het slot, ik heb door deze opdracht gekozen omdat ik nadat ik heb boek had gelezen best wel teleur gesteld was. Het hele boek wordt uitgebreid geschreven en dan ben je benieuwd naar het einde krijg je zo’n afgezaagd einde wat nauwelijks betrekking heeft op het verhaal. (zie mijn oordeel) Nadat ik het boek had gelezen heb ik bedacht wat ik dan wel een goed einde zou vinden. En ik ben tot de conclusie gekomen dat ik dat niet kan bedenken. Want het boek is op een bepaalde manier geschreven en met een bepaalde gedachte erachter. Dus ik kan daar nooit mijn einde aan vast koppelen.Maar desondanks heb ik wel bedacht wat een beter einde zou kunnen zijn maar ik ben er dus absoluut niet tevreden over. Kern: Wat ik ga herschrijven is dit stuk (samengevat): Op een gegeven moment komt Susie terug op aarde en heeft dan seks met haar vroegere liefde. En gaat vervolgens weer terug naar de “hemel”.(302) ‘Okay wat wil je nu doen?’ zei Ray. ‘Ik wil je laten zien waar mijn lijk ligt zodat ze misschien eindelijk kunnen bewijzen dat meneer Harvey mij vermoord,’ zie Susie. Ray dacht even na en bedacht dat dit wel een erg vreemde situatie was, zijn vriendinnetje Ruth voor zich, die beweerd dat ze Susie is. Erg onwaarschijnlijk maar aan de andere kant ze praat wel op de zelfde manier en zegt ze dat ze weet waar het lijk is. ‘Okay ik geloof je maar hoe wil je dat doen?’ ‘Op de eerste plaats kan ik mijn lijk laten zien maar we moeten opschieten want ik weet niet precies hoelang ik nu op aarde ben dus we moeten wel snel zijn.’ Ze liepen naar buiten en sprongen in de auto en reden weg. Het is een erg vreemde situaties en zowel Susie als Ray zitten vol met vragen die eigenlijk onbeantwoordbaar zijn. ‘Als het waar is wat je zegt, zit jij nu in het lichaam van Ruth en waar is jou lichaam dan?’ vraagt Ray. ‘Dat zijn vragen die ik niet kan beantwoorden. Het enige dat ik weet is dat ik, Susie Salmon nu op aarde ben. En dat dat zeker een reden heeft anders zou het niet logisch zijn dat ik hier op aarde ben.’ ‘Ja, dat begrijp maar waarom ben je hier en waarom ben je dan niet in je eigen lichaam maar in het lichaam van Ruth. Waar is Ruth gedachte nu, voor zover je dat gedachte kunt noemen? En wanneer ga je terug en wat gebeurt er dan met Ruth?!’ ‘Zoals ik al zei daar heb ik allemaal geen antwoorden op! Ik denk alleen wel dat ik hier ben voor een ‘opdracht’ en dat we niet al te veel tijd hebben want ik denk dat het zodra ik mijn ‘opdracht’ heb voltooid dat ik dan weer terug ga. Ik denk dat ik hier ben om te laten zien waar mijn lichaam is zodat mijn ouders in rust kunnen leven want met de techniek van deze dagen kan er worden aan getoond dat meneer Harvey de dader is.’ Ray kijkt haar met vol afgrijzen aan. ‘Maar ik denk ook dat ik niet voor niets in het lichaam van Ruth zit.’ Er valt een stilte en dan gaat Susie verder:’Ik denk ook dat ik het moet afmaken waar ik mee begonnen ben.’ ‘Wat afmaken, waar ben je mee begonnen?’ Maar dan zijn ze op de plaats van bestemming. En ‘Susie’ stapt uit. Na even goed om zich heen hebben gekeken weet ze waar ze moet zijn en loopt er naar toe. Uiteindelijk, met Ray’s hulp vinden ze de zak met Susie’s botten. ‘Kijk zie je, ik ben nog steeds niet weg dus ik denk dat het klopt dat ik een tweede opdracht heb.’ Zwijgend kijkt Ray haar aan. En dan gaat ‘Susie verder waar ze gebleven was: ‘Ik denk dat mijn tweede opdracht om jou gaat. Mijn gevoelens voor jou gaan dieper en in alle tijd dat ik in de hemel was heb ik gefantaseerd over jou. Ik wil bij je zijn, ik wil 1 met je zijn ….!’ Hoe ze met elkaar naar bed gaan en wat daarbij gezegd wordt wil ik graag zo laten als bij het boek. Ik heb er dus alleen maar een stuk tussen gevoegd. Reflectie: Ik vond het een leuke opdracht om te maken. Maar zoals ik al bij de toelichting zei vond ik het moeilijker dan dat ik gedacht had. Zoals ik het nu heb geschreven is in de alwetende persoon en zo wordt er niet in het boek geschreven maar ik weet niet hoe ik het anders moet schrijven. En eerst wilde ik het hele stuk weg halen en er iets anders voor in de plaats zetten. Maar dat heb ik uiteindelijk niet gedaan omdat de schrijfster dat vast niets voor niets heeft opgeschreven. En heb ik er dus iets aan toegevoegd. Ik wilde ook emoties omschrijven maar dat is haast onmogelijk omdat er zoveel emoties en ook onbeschrijfbare emoties aan te pas komen dat ik dat niet kan schrijven/beschrijven. Ik denk dat ik met het schrijven van de verwerkingsopdracht ruim 2 uur mee bezig ben geweest. Maar inclusief denken, dan denk ik veel langer. Ik had ook alles ongeveer al in mijn hoofd zitten voordat ik het ging opschrijven. Maar ik vond het erg leuk om erover te denken. En ik denk dat ik er best wel veel van heb geleerd. Maar dat zijn niet echt specifieke “dingen”. Zoals het verwoorden van mijn gedachten en over het boek nadenken. Dat deed ik al maar als je er iets over moet schrijven of een opdracht over moet maken dan denk je er meer en anders over na. Het verwoorden van mijn gedachten vond ik het moeilijkst omdat als ik denk dan doe je dat met emoties die ikzelf kan voelen. Maar als ik het dan moet opschrijven dan moet ik schrijven wat voor een emoties in mij omgaan maar dat is allemaal zo warboel….