Verwachtingen en eerste reactie Ik ging in de zomer op vakantie, en dus moest er een boek mee. Dat werd In de Ban van de Ring, van Tolkien. Dan heb je tenminste wat te lezen. Het leek me toen wel leuk om ook De Hobbit te lezen. Maar aangezien we toch wat moesten lezen voor Engels, besloot ik hem dan maar in het Engels te lezen. En dat bleek een goede keuze. Want Engels is ten slotte de taal waarin het door de schrijver is bedacht, dus is het originele taalgebruik van het boek ook duidelijk. Want er zijn gewoon dingen die je niet in het Nederlands kan vertalen. Samenvatting Bilbo Baggins, een hobbit, woont rustig in zijn holletje onder de grond. Op een dag komt er een groep Dwergen langs, met een tovenaar. En Bilbo moet mee, om de Draak te verslaan, die de oude schatten van het Dwergenvolk heeft gestolen. Bilbo gaat mee, al vindt hij het niet erg leuk. Hij beleeft allerlei avonturen met de Dwergen. Zo komt hij trollen tegen, en goblins, elven en gigantische spinnen. Ook vindt hij een ring, die hem onzichtbaar kan maken. Zo kan hij spreken met de draak, Smaug the Magnificent, zonder dat die hem kan vinden. Ook is er nog de Battle of the Five Armies, waar Bilbo ook nog min of meer bij betrokken is. En natuurlijk, zoals het hoort bij een sprookje, komt alles helemaal goed.
Analyse
Titelverklaring Het boek heet ‘The Hobbit, or There and Back again’. ‘The Hobbit’ is duidelijk. Het verhaal draait helemaal om Bilbo Baggins, en hij is nou eenmaal een Hobbit. ‘There and Back again’ is de naam die Bilbo geeft aan zijn memoires, over zijn avontuur met de dwergen en de ander wezens. Personages Bilbo
Allereerst natuurlijk de hoofdpersoon, Bilbo Baggins. Hij is eigenlijk nogal een saaie Hobbit, hij deed nooit iets onverwachts. Dat komt van zijn Baggins-kant van de familie. Of zoals het in het boek staat: You could tell what a Baggins would say on any question without the bother of asking him. Hij probeert wel dapper te doen, al is het vaak onder dwang. De dwergen sporen hem aan om met de draak te gaan praten. Hij is ten slotte door Gandalf, de tovenaar, benoemd tot Inbreker. It was at this point that Bilbo stopped. Going on from there was the bravest thing he ever did. The tremendous things that happened afterwards were as nothing compared to it. Bilbo is niet altijd even eerlijk. Als de draak weg is uit het hol, en de dwergen en Bilbo rondkijken tussen de sieraden en andere kostbare voorwerpen, vindt de hobbit de zogenaamde Arkenstone. Hij weet dat deze steen veel betekent voor Thorin, maar hij houdt hem zelf, al weet hij niet precies waarom. Bilbo is een round character, hij verandert in de loop van het boek. Waar hij in het begin nog een beetje een watje was, is hij aan het einde veranderd in een vrolijke, nieuwsgierige Hobbit. Gandalf looked at him. ‘My dear Bilbo!’ he said. ‘Something is the matter with you! You are not the hobbit that you were.’ Gandalf
Gandalf is een belangrijke bijpersoon. Hij is tovenaar. Zo een met een lange witte baard, een punthoed en een toverstok. Gandalf is een flat character. Je komt dus ook niet zo veel te weten over zijn persoonlijkheid. Gandalf is degene die ervoor zorgt dat de hobbit meegaat op het avontuur. Hij is ook degene die hem steunt, als hij de Arkenstone naar de vijand brengt. Hij is er altijd als hij het meest nodig is. ‘I wish I had Gandalf here!’ ‘Stay! Your wish is granted. (…) Here is Gandalf.’ Hij is nogal ondoorgrondelijk. Niemand weet wat hij denkt of voelt. Af en toe maakt hij een opmerking die een beetje droog op me overkomt. ‘If you don’t like my Burglar, please don’t damage him’ Gandalf praat hier over Bilbo, die van de rotsen gegooid dreigt te worden door Thorin Oakenshield. Ik vond dit nogal een vreemde opmerking, omdat hij zegt ‘mijn Inbreker’. De inbreker is natuurlijk helemaal niet van hem, alleen Gandalf heeft hem uitgezocht. Bovendien stel ik me bij het woord ‘damage’ voor, dat het een ding is. Een persoon beschadig je niet. Thorin Oakenshield
Thorin, zoon van Thrain, zoon van Thror is de leider van de dwergen. In het verleden was zijn familie de baas Onder de Berg. Als daar terugkomt, neemt hij als vanzelf aan dat hij dan ook weer de baas wordt. En iedereen is het daar eigenlijk mee eens. Thorin praat echt als een belangrijk persoon, in erg ouderwets Engels. ‘Whence did the trolls get them, I wonder,’ said Thorin. Ik zou dat nooit zo gezegd hebben, het woord ‘whence’ kende ik helemaal niet. De schrijver, die natuurlijk de tekst van Thorin ook gewoon zelf geschreven heeft, is het hier ook mee eens en zegt: You are familiair with Thorin’s style on important occasions, so I will not give you any more of it. De dwergen
Ik plaats de rest van dwergen onder één kopje, omdat ze eigenlijk niet erg veel van elkaar verschillen. Zelfs hun namen lijken op elkaar: Dori, Nori, Ori, Oin, Gloin, Fili, Kili, Bombur, Bifur, Bofur, Dwalin en Balin. Dwergen zijn erg beleefd. Als ze binnenkomen, of iemand ontmoeten, zeggen ze iets als: ‘Dwalin, at your service’ Dat menen ze niet, het is gewoon een uitdrukking, zoals wij ‘goedemiddag’ zouden zeggen. ‘Who are you that sit in the plain as foes before defended walls?’ This, of course, in the polite and rather old-fashioned language of such occasions meant simply: ‘You have no business here. We are going on, so make way or we shall fight you!’ Gollum
Gollum is de persoon waar de Ring van was, voordat hij in handen viel van Bilbo. In dit boek is de ring nog niet van groot belang, maar in zijn vervolg, In de Ban van de Ring, wel. Het is niet helemaal duidelijk wat Gollum nou eigenlijk voor wezen is. Wel is duidelijk dat hij al heel lang in zijn eentje onder de grond, in een meer woont. Hij is zo eenzaam dat hij tegen zichzelf praat. ‘But we dursn’t go in, precious, no we dursn’t. Goblinses down there. Lots of goblinses. We smelss them. Sss.’ Die ‘precious’, is hij zelf dus. Hij is dol op zichzelf, en op zijn Ring. Hij is ervan overtuigd dat hij de Ring ooit voor zijn verjaardag gekregen heeft, maar in werkelijkheid heeft hij hem waarschijnlijk gewoon gevonden. Maar hij is er hoe dan ook erg aan gehecht. Hij is dan ook helemaal in paniek als hij hem kwijt is. ‘My birthday-present! Curse it! How did we lose it, my precious? ‘ (…) Suddenly Gollum sat down and began to weep, a whistling and gurgling sound horrible to listen to. Natuurlijk zou ik nog bladzijden vol kunnen praten over de verdere figuren in dit boek, zoals Elrond, Beorn, Smaug, William, Bert en Tom, maar hun rol in dit boek is niet groot genoeg om van betekenis te zijn voor het verdere verhaal.
Genre ‘The Hobbit’ is een sprookje, al zou je het ook een fabel kunnen noemen. In een fabel spelen dieren de hoofdrol, en het is niet duidelijk of je hobbits en dwergen wel dieren kunt noemen. Het boek begint in ieder geval als een echt sprookje. In a hole in the ground there lived a hobbit. Dat is toch bijna ‘once upon a time’. Alleen het boek eindigt niet met ‘happily ever after’. Thema ‘Je kunt meer dan je denkt’. Bilbo is aan het begin van het verhaal nog niet echt zeker van zichzelf. Maar er blijkt dat hij dat wel degelijk moet zijn. Hij blijkt goed te zijn in dingen waar hij dat nooit van had verwacht. Motieven Vrienden. Er worden steeds maar weer vriendschappen gemaakt en gebroken, en dat is een belangrijk motief in dit boek. Aan het einde is iedereen weer vriendjes, behalve de slechteriken, maar dat hoort zo. Bilbo wordt zelfs benoemd tot elfvriend. Tijd De tijd die in dit boek voorbij gaat is meer dan een jaar. Het begint in april van een jaar, en het eindigt in juni van een ander jaar. Ik geloof dat er een jaar tussen zit, maar het zou ook goed twee jaar kunnen zijn. Het boek speelt niet in deze tijd. Tenminste, daar worden geen duidelijke tekenen van gegeven. Er zijn bijvoorbeeld geen auto’s, mobiele telefoons of horloges. Maar dat kan ook komen omdat het niet over mensen gaat, maar over andere wezens. Het is gewoon niet duidelijk. Voor in het boek, in de inleiding, staat ook: ‘This is a story of long ago’. Het tijdverloop is chronologisch. Er zijn geen grote tijdsprongen, maar er wordt wel af en toe vertraagd. Dit is bijvoorbeeld het geval tijdens de Battle of the Five Armies, als Bilbo buiten westen is. Ook wordt er een stuk min of meer overgeslagen als Bilbo op weg is van de Lonely Mountain naar zijn huis. Onderweg gebeurt er niks, en dat hoeft niet opgeschreven te worden, anders zou het boek te saai worden. Ruimte ‘The Hobbit’ speelt zich af op veel verschillende plaatsen. Het begint in het hol van Bilbo Baggins. Hij heeft een mooi groot hol, met aan de linkerkant uitzicht naar buiten. Er zit een mooie, perfect ronde voordeur in, en het heeft heel veel kamers en kamertjes. Als men op reis gaat komt men onder andere in het Wilderland, in de huizen van Elrond, van Beorn, in de stad van de Lake-people, en in de berg waar Smaug woont. De plekken worden niet erg uitgebreid omschreven, maar gelukkig staan er wel soms plaatjes in het boek
Perspectief en verteller Het boek ‘The Hobbit’ is geschreven in een hij/zij-perspectief, vanuit de gedachten van Bilbo. Toch wordt het duidelijk verteld door de schrijver. Af en toe praat de schrijver ook tegen de lezer. I should not have liked to have been in Mr. Baggins’ place, all the same. You know how terrific a really big thunderstorm can be down in the land and in a river valley; especially at times when two great thunderstorms meet and clash. Taal en stijl Ik vond de taal van van dit boek heel bijzonder. Ik had al een stukje in het Nederlands gelezen, toen ik bedacht om het in het Engels te lezen, en ik moet zeggen dat het in het Engels veel leuker was. Want een schrijfstijl kan gewoon niet vertaald worden. Het is al heel knap dat een schrijver personen kan bedenken, maar om ook nog een speciale stijl van spreken te maken is helemaal goed. Ik heb al de spreekstijlen van Thorin en van Gollum omschreven. Ook staat er nog een leuk stukje van het praten van Bilbo, die nogal verkouden was. For three days he sneezed and coughed, and he could not go out, and even after that, his speeches at banquets were limited to ‘Thag you very buch’ Dan hoor je hem dat al echt zeggen, met zijn verstopte neus. Het taalgebruik is soms een beetje ouderwets, maar dat is natuurlijk ook niet zo gek als je bedenkt dat het boek voor het eerst werd uitgegeven in 1937. Ik wil toch een paar voorbeelden geven. Now you can understand why Gandalf (…) began to be dreadfully afraid, wizard though he was. Dat laatste stukje van de zin vond ik een beetje vreemd. Het is ongetwijfeld grammaticaal goed, maar ik zou de woorden in een andere volgorde hebben gezet, bijvoorbeeld ‘though he was a wizard’. Ook worden er liedjes gezongen in het boek. Die liedjes, zo wordt gezegd, stammen nog uit de tijd van vóór dit verhaal, dus horen een beetje ouderwets te zijn. Maar van woorden als ‘Attercop’ en ‘Tomnoddy’ had ik nog nooit gehoord. Ook worden er veel grapjes gemaakt ik dit verhaal. All the time he was wondering whether there were spiders in the tree and how he was going to get down again (except by falling). It might have been some comfort to Mr. Baggins shivering on the barrels, if he had known that news of this had reached Gandalf. (…) But Bilbo did not know it. Ik vind de grapjes persoonlijk erg leuk, het is gewoon een beetje leedvermaak, en het leuke aan een boek is, dat je dan niet echt iemand uit zich te lachen, want die persoon bestaat helemaal niet. Verwerkingsopdracht Ik heb gekozen voor verwerkingsopdracht 20. Hierin moet je, als je een boek hebt dat zich buiten Nederland afspeelt, de cultuur van het land beschrijven. Het verhaal van The Hobbit speelt zich af in het rijk Midden-Aarde. Dit is een fictief land, het is gewoon verzonnen door meneer Tolkien. In het Midden-Aarde leven allerlei soorten wezens bij elkaar, zoals Hobbits, Orcs, Elven, Dwergen en Mensen. Voordat je een boek als deze leest, weet je vanzelfsprekend niet zoveel over de cultuur. Maar ik had ook al een deel van ‘In de Ban van de Ring’ gelezen, en dat boek speelt in hetzelfde rijk. Ook is er een film van dit laatste boek gemaakt, en hoewel die nog niet in de bioscoop is geweest, zijn er al wel sites aan gewijd. En er zijn mensen die hun tijd daadwerkelijk besteden aan het onderzoeken van de cultuur van Midden-Aarde. Ik ga het hier hebben over de Hobbits, omdat die nou eenmaal het belangrijkste zijn in de boeken, en bovendien is daar gewoon meer over te vinden. De twee bronnen die ik heb gebruikt zijn het boek ‘In de Ban van de Ring’ en de site www.LordoftheRings.net . Hobbits leven over het algemeen zo’n 100 jaar, hoewel er ook wat zijn geweest die 130 jaar oud zijn geworden. Op hun 33e worden ze als volwassen beschouwd. Hobbits houden erg van eten, het liefst zes maal per dag een flinke maaltijd. Ze hebben dan ook nogal de neiging om dik te worden. Hobbits hebben puntoortjes, krullend haar en grote voeten, ook met krullend haar. Ze dragen nooit schoenen. Hobbits spreken in een dialect van de taal die in de rest van Midden-Aarde wordt gesproken, het Westron. Ze wonen in holen onder de grond, maar het zijn niet van die natte, zanderige holen waar beesten in wonen. Hobbits hebben mooie nette holen. Ze leven in groepen bij elkaar. Eindoordeel en evaluatie De gebeurtenissen in ‘The Hobbit’ zijn nogal ongeloofwaardig. Maar in dit geval is dat juist goed, want het is ten slotte een sprookje. Het is dus ook zo goed als onmogelijk dat ik ooit zoiets mee zal maken. De gebeurtenissen hebben veel weg van de gebeurtenissen in ‘In de Ban van de Ring’, en dat is logisch, want beide verhalen zijn van dezelfde schrijver, en bovendien zitten er zelfs dezelfde personen in. De personen die in het boek voorkwamen leken verbazingwekkend echt. Vooral als je erover na gaat denken, dat het helemaal niet over echt bestaande wezens gaat, is het leuk hoe zo’n wezen bijna tot leven is gewekt. Ik vond de hobbit Bilbo Baggins heel sympathiek overkomen, hoewel hij soms domme dingen deed. Hij leek me echt iemand die heel ver voor zijn vrienden gaat. Op het moment dat Bilbo de Arkenstone aan de vijand gaf, dacht ik zelf: ‘doe dat nou niet!’. Maar het bleek uiteindelijk goed dat hij dit had gedaan. Anders waren de dwergen en hij waarschijnlijk in hun hol blijven zitten totdat ze dood waren. Het boek was totaal niet moeilijk te lezen. De gebeurtenissen zijn niet erg moeilijk, bovendien is het eigenlijk een kinderboek en dus eenvoudig. Toch was het verhaal best spannend; je weet op geen enkel ogenblik wat de groep nu weer te wachten staat. Ik ben ook blij dat het boek geen open einde had, want daar houd ik niet van. Het is natuurlijk niet zo dat het verhaal af was, na dit boek. Het wordt vervolgd in ‘In de Ban van de Ring’. Het boek had geen moeilijke woorden in zich, hoewel sommige wel erg ouderwets overkwamen. Maar wat wil je, met zo’n oud boek. Er zaten veel grappige zinnen in, waarvan ik er in de analyse al een paar heb besproken. Er was een goede verhouding tussen dialoog en beschrijving, zodat je je aan geen van beiden ging ergeren. Alles bij elkaar genomen vind ik ‘The Hobbit’ een heel leuk boek. Dus misschien ga ik ook ‘The Lord of the Rings’ nog wel eens lezen.