Algemene Gegevens
Het boek heet The Hobbit or There and Back again, en het is geschreven door J.R.R. Tolkien. Het boek is voor het eerst gepubliceerd in Groot Brittanië door George Allen & Unwin in 1937. Daarna is het hoofdstuk Riddles in the Dark herschreven om het te laten kloppen met In de Ban van de Ring. De nieuwe versie kwam in 1951 uit. Het is een sprookjesboek, want de hoofdpersoon is een hobbit, een soort dwerg, en er komen verder ook Dwergen, Elven, goblins en vele andere wezens in voor. Tolkien heeft meerdere boeken geschreven in dit genre: Na The Hobbit, kwam ook In de ban van de ring en dat is het vervolg op The Hobbit, dus ook hetzelfde genre. Het boek bestaat uit 19 hoofdstukken, steeds aangeduid met Chapter (hier stond een Romeins getal) en daaronder de titel. Bijvoorbeeld: Chapter I An Unexpected Party, of Chapter VIII Flies and Spiders. Er is een voorwoord, daarin wordt uitgelegd over de taal (Runen) en dat bepaalde woorden anders zijn gespeld als eigenlijk hoort, zoals Dwarves en Dwarvish. Er is geen nawoord. Handeling
De fabel: Bilbo Baggins de Hobbit wordt op een dag verrast door Gandalf, een tovenaar. Hij wordt meegevraagd op een reis om goud terug te stelen van Smaug de Draak. Bilbo gaat mee, hoewel gevaar opzoeken iets heel onnatuurlijks is voor Hobbits. Het gezelschap bestaat uit Gandalf, Bilbo en dertien Dwergen. Tijdens de reis maken ze allemaal avonturen mee, van ontmoetingen met Goblins tot aangevallen worden door spinnen. Uiteindelijk, na een lange, lange tocht komen ze bij de berg waar Smaug woont. Smaug wordt weggejaagd en door de bewoners van Laketown gedood. Dan komt er nog een grote strijd tussen die bewoners, de groep Dwergen (en Bilbo), de Goblins, de Wild Wolves en de Elven. Uiteindelijk hebben de Dwergen gewonnen. De Dwergen blijven daar en Bilbo en Gandalf gaan terug naar huis. Het thema is: Je kunt meer dan je denkt, Bilbo bleek een hele goede dief te zijn hoewel hij het nog nooit eerder gedaan heeft. Ook zit er volgens mij iets in van: Avontuur hoeft niet altijd vermeden te worden, het was een zware tocht maar Bilbo is een stuk wijzer terug gekomen en was uiteindelijk blij dat hij die reis gemaakt had. De motieven die voorkomen zijn: Gevaar, steeds als het weer goed leek te gaan was er alweer gevaar op komst. Altijd was er wel iets waar ze voor op moesten passen. Ook was vriendschap een motief, de Dwergen en Bilbo worden steeds betere vrienden. Onder weg maken ze ook nog een aantal vrienden, waaronder Beorn. Ook komen er steeds weer leidjes in voor. Deze staan in het hele boek, en niet alleen de Dwergen zingen ze, maar bijvoorbeeld ook de Elven, de Goblins en Bilbo zelf. Ruimte

Het verhaal speelt zich op vele plaaten af. Het begint in de huiskamer van Bilbo. Dan begint de reis en gaan ze naar het Wilderland. Vandaar gaan ze naar het huis van Beorn. Daar blijven ze even en an gaan ze naar het Mirkwood. Daar wonen de spinnen en de Elven. Door die Elven worden ze gevangengenomen en daar blijven ze een tijd. Dan ontsnappen ze en gaan ze naar Lake Town. Vanuit daar gaan ze naar The Lonely Mountain, waar Smaug woont.Er wordt best vaak verteld hoe zo’n plek eruitziet maar ik kan het niet overal van vertellen. Ik zal wel even het huis van Bilbo beschrijven. Het is een hol, en omdat het een Hobbithol is betekent dat meteen dat het een comfortabel hol is. De voordeur is groen geverfd met een grote knop in het midden. Dan kom je in een tunnelvormige hal met vloerbedekking en een paar stoelen. Ook is er overal plek om je hoed of jas op te hangen. Aan die gang zitten een paar deuren, er is geen verdieping in het huis. De mooiste kamers waren aan de linkerkant want die hadden uitzicht over de tuin en in de verte weides die richting rivier helden. In het huis waren de volgende kamers: slaapkamers, badkamers, kelders, provisiekasten (een heleboel) kleedkamers, keukens en eetkamers. Dat was het huis van Bilbo Baggins. De weersomstandigheden spelen niet een hele grote rol. Soms als het erg warm was hadden de Dwergen wel meer dorst, maar dat is niet echt van belang. Tijd
Het speelt zich niet in een bekende tijd af. Het is een sprookjesboek, dus dat is ook erg logisch. Het verhaal speelt zich af in ongeveer een jaar. En het boek is chronologisch geschreven. Er is tijdverdichting, want er speelt zich dus een jaar af in één boek. Aan het eind gaat Bilbo met Gandalf weer terug en daar doet hij een hoofdstuk (zelfs nog minder) over. Dat heb ik ondertussen in twintig minuten gelezen. Er is geen andere verhaaldraad. Eerst komt er een voorwoord, die heb ik al beschreven en daarna begint het verhaal. Daar wordt beschreven hoe het huis van Bilbo eruit ziet en daarna worden Hobbits en Dwergen beschreven. Het begint dus niet in medias res. Het einde is gesloten. Bilbo komt thuis na een lange reis en daarmee eindigt het boek.Je weet dan wel niet wat hij daarna gaat doen, maar het verhaal waar het om ging, het terugkrijgen van de schat, is voorbij. Personages
De belangrijkste hoofdpersoon is Bilbo Baggins. Hij is een Hobbit, die is kleiner dan een Dwerg en die is weer de helft van een volwassen mens. Een Hobbit heeft geen baard maar wel haar op zijn voeten, zodat hij geen schoenen hoeft te dragen. Zij hebben geen magie, maar kunnen wel heel geruisloos verdwijnen. Ze zijn geneigd om een dikke buik te hebben en dragen graag felle kleren, vooral groen en geel. Ze zijn vaak goed gehumeurd. Hobbits zijn erg gesteld op een rustig leven en houdt helemaal niet van avontuur. Ze eten graag en veelen ze vinden het leuk om rustig op hun stoepje een pijpje te roken. Zo is Bilbo dus ook. Hij gaat toch mee en blijkt een hele goede dief te zijn want hij staalt een beker van Smaug en hij heeft natuurlijk ook die belangrijke ring van Gollum gestolen. Hij is in het begin erg schuw en heeft heel erge heimwee naar zijn hol. Hij denkt steeds dat hij voor niet is meegekonem. Maar als hij uiteindelijk steeds beter wordt in stelen vindt hij het ook steeds leuker. Hij merkt dt hij onmisbaar is en hij wordt ook steeds beter bevriend met de Dwergen. Hij is zekerder van zichzelf geworden. Een tweede hoofdpersoon is Gandalf. Hij is een Wizard, een tovenaar, en heeft een al hele reputatie wanneer hij bij Bilbo aankomt. Hij is altijd op reis, zodat velen alweer vergeten waren hoe hij eruit ziet. Hij staat bekend om de verhalen over draken die hij altijd verteld en om het vuurwerk dat hij gebruikte. Hij heeft een baard. Hij ziet er ongeveer zo uit als op het plaatje hiernaast. Hij is een wijze man en Bilbo is helemaal radeloos als hij niet meer mee reist met hen. Maar de Dwergen geloofden hem toen hij zei dat Bilbo heel handig zou zijn en dat ze hem, Gandalf, niet meer nodig hadden. De derde persoon is Thorin Oakenshield son of Thrain son of Thror King under the mountain, in het geheel maar wordt gewoon aangeduid als Thorin of Thorin Oakenshield. Hij is de baas van de Dwergen want hij is dus de kleinzoon van de vroegere koning van de Dwergen. Hij is ook de oudste en de Dwergen hebben veel respect voor hem. Hij is een beetje koppig, zo blijkt op het eind, en hij wil heel graag weer zelf regeren onder de Berg. Hij wil dat de schatten weer tot de rechtmatige eigenaren toebehoren, zij dus, en niet aan Smaug. Als aan het eind de mensen van Lake Town komen om hem weg te jagen van de berg en het goud zelf te roven, is hij standvastiger dan ooit. Hij laat ze er niet langs. De Dwergen hebben respect voor hem en helpen hem dus ook. De andere personen zijn de Dwergen: Fili, Kili, Oin, Gloin, Ori, Nori, Dori, Bifur, Bofur, Bombur, Balin en Dwalin. Deze zijn allemaal ongeveer hetzelfde. Bombur is de dikste en Fili en Kili zijn de jongsten. Oin en Gloin kunnen het beste vuur maken en Balin is de oudste, op Thorin na. Verder heb je nog Beorn, hij kan zichzelf in verschillende dingen veranderen, bijvoorbeeld een beer, en hij woont met een heleboel dieren in een huis dichtbij het Mirkwood. Hij is een oude kennis van Gandalf en laat de Dwergen in zijn huis logeren. Hij eet alleen maar honing en andere zelfgemaakte dingen. Hij is erg begaan met het milieu. Perspectief
Het verhaal is verteld door een alwetende verteller. Hij volgt met name Bilbo, maar vertelt ook over stukken waar Bilbo niet bij is. Hij komt soms even ertussendoor als hij iets nieuws gaat vertellen. Bijvoorbeeld als hij vertelt dat er iets gaat gebeuren maar dat dat pas in het volgende hoofdstuk verteld wordt. Titel
De titel is The Hobbit, en dat slaat simpelweg op Bilbo, de hoofdpersoon, die een Hobbit is. Dit is het enige boek dat over Hobbits gaat (behalve The Lord of the Rings) dus kan er ook gewoon ‘The’ staan. Er is er maar een waar over verteld wordt. Hij is ook de belangrijkste Hobbit, dus daarom staat er ‘The’ in plaats van ‘A’ Hobbit. De ondertitel is There and Back Again. Dat slaat op de reis die Bilbo maakt. Hij gaat vanaf zijn huis naar de berg en vanaf daar (There) gaat hij weer terug (Back again). Er is geen motto. Bijzondere Passages
Er komen een heleboel liedjes voor. De Dwergen zijn heel muzikaal, net als een heleboel andere volkeren uit hun buurt. Deze liedjes staan ook de hele tijd in het boek. Ook komen er in het hoofdstuk Riddles In The Dark een paar raadsels voor zoals de titel al zegt. Daarin houden Bilbo en Gollum een wedstrijd.Een voorbeeld van die raadsels is: A box without hinges, key, or lid, Yet golden treasure inside is hid, De schrijfstijl is niet erg bijzonder, hoewel er vaak evil en wicked in voorkomt. Dat is erg grappig want dat klinkt erg griezelig en tegelijkertijd ook humoristisch. Dat is een echte schrijfstijl van Tolkien, en dat maakt het boek ook weer leuk om te lezen. Literatuurgeschiedenis
Dit boek hoort niet echt bij een bepaalde stroming want het is een heel ander verhaal dan de meeste boeken. In de meeste boeken zijn echt mensen de hoofdpersoon en zijn he geen sprookjesboek als dit boek. En omdat het niet bij een bepaalde stroming hoort kan ik ook geenkenmerken daarvan geven. Eigen Mening
Ik vond het een erg leuk boek om te lezen. Dat kwam vooral door het onderwerp natuurlijk, want als het geen leuk onderwerp is, is het nooit echt leuk. Ik vind fantasieverhalen altijd erg leuk om te lezen, omdat het niet moeilijk is en omdat het niet zo psychologisch en dramatisch is als sommige niet-fantasie verhalen. Bij zo’n boek kun je echt genieten en hoef je niet echt na te denken over wat er van klopt en hoe zoiets zou gebeuren. Het was ook vanwege het taalgebruik dat het zo leuk was om te lezen. Steeds kwamer er leuke woorden, zoals evil en wicked, in voor en ook mooie zinnen als, ‘Good morning!” said Bilbo, and he meant it.’ Dat maakt het boek leuk. Ook de opbouw en de manier van vertellen was leuk. Je bleef de hele tijd in spanning en ik wilde steeds weer verderlezen. Je hebt ook van die boeken waarin er steeds saaie stukken tussendoor komen en wanneer je die met tegenzin leest. Dat was hier niet het geval. Ik vond het wel steeds jammer wanneer die leidjes tussendoor kwamen, daar werd ik echt gek van. Maar dat zijn maar hele kleine stukjes, dus dat maakt niet echt veel uit.