The Forbidden Garden door Ursula Curtiss

Beoordeling 0
Foto van een scholier
Boekcover The Forbidden Garden
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • 6e klas vwo | 1110 woorden
  • 5 december 2012
  • nog niet beoordeeld
Cijfer
nog niet beoordeeld

Boek
Vertaald als
De vijf populieren
Auteur
Ursula Curtiss
Genre
Thriller & Detective
Taal
Nederlands
Vak
Eerste uitgave
1962
Pagina's
160
Oorspronkelijke taal
Engels

Boekcover The Forbidden Garden
Shadow
The Forbidden Garden door Ursula Curtiss
Shadow

Gegevens van het boek

Auteur: Ursula Curtiss (1923 – 1984)

Oorspronkelijke titel: The Forbidden Garden

Voor het eerst gepubliceerd in: 1962

Nederlandse titel: De vijf populieren

Vertaling: J.P.D. Baas-van Dijk

Omslagillustratie: onbekend

Uitgever: Uitgeverij Het Spectrum NV, Utrecht/Antwerpen, 1964, 1e druk, Prisma Pocket 950

Aantal pagina’s: 160

Genre: detectiveroman

Samenvatting van het boek

In een afgelegen landhuis in New Mexico woont de bijna zeventigjarige Elsa Marrable-Horton. Ze is de weduwe van Joseph Marrable, die een hoop olieaandelen bezat. Toen Joseph stierf, dacht iedereen dan ook, dat Elsa een rijke weduwe was. Dat was echter allerminst het geval, omdat de meeste aandelen niets waard bleken te zijn. Ook Elsa’s neef George Marrable en zijn vrouw Julia verkeerden in de veronderstelling, dat tante Elsa gefortuneerd was. Elsa hield deze schijn altijd zorgvuldig op, omdat dit haar een zekere macht gaf over George en Julia.

Na de dood van Joseph verhuisde Elsa van San Francisco naar de North Valley. George bedacht op een gegeven moment, dat het voor Elsa wel goed zou zijn om een gezelschapsdame in huis te hebben. Per slot van rekening woont ze afgelegen en alleen. Elsa ging, zij het schoorvoetend, akkoord en zo kwam Miss Beauvais bij haar in huis. Zij was van Frans-Canadese afkomst en had slechts één zuster in Canada wonen. Miss Beauvais had een spaarkapitaal van tienduizend dollar. Elsa bedacht, dat het wel prettig zou zijn als ze haar handen op dat kapitaaltje zou kunnen leggen. Vanwege de aanwezigheid van die ene zuster lukt dat in dit geval niet, maar langzamerhand begint Elsa te bedenken hoe het wel zou kunnen lukken om zich te verrijken zonder dat dat al te zeer in de gaten loopt.

Elsa besluit voortaan uitsluitend oudere en alleenstaande gezelschapsdames met een spaarkapitaaltje en zonder enige familie in huis te nemen en hen dan op enig moment te vermoorden, waarna ze zich hun geld zal kunnen toe-eigenen. Zo gedacht, zo gedaan. Ellen Bosworth was het eerste slachtoffer. Elsa begroef haar in haar grote tuin en plantte een nieuwe populier op haar graf. Edna Tinsley was het vijfde slachtoffer en zij werd onder de vijfde populier begraven. Elsa wist zorgvuldig alle sporen van Edna uit en vertelt George, dat Edna stiekem dronk en dat ze haar dus weggestuurd heeft. Ze heeft stiekem lege drankflessen van de vuilnisbelt gehaald en deze in Edna’s kamer verstopt, waar George ze vervolgens vindt en het verhaal van zijn tante dus gelooft.

Dan vraagt George Elsa op een dag of ze het kleine huisje, dat tegenover haar huis ligt, tijdelijk wil verhuren aan Harriet Crewe. Harriet heeft namelijk een astmatisch neefje - James - en deze heeft dringend een droge en zonnige omgeving nodig. Omdat ze een hoge huur voor het huisje kan vragen, stemt Elsa er mee in, maar niet van harte. Ze kan immers geen pottenkijkers bij haar activiteiten gebruiken. Elsa neemt intussen een nieuwe gezelschapsdame aan. Het is Alice Dimmock, een drieënvijftigjarige weduwe. Ze bevalt Elsa heel goed. Wat Elsa niet weet, is, dat Alice een goede vriendin is van Edna en dat Edna Alice iets verteld heeft over de vreemde gang van zaken in Elsa’s huis. Alice komt nu polshoogte nemen, omdat ze denkt, dat het verhaal van Elsa niet klopt. Alice weet namelijk, dat Edna nooit alcohol dronk.

Alice heeft haar pleegzoon Hugh Darrah ter zake ook ingelicht en deze is eveneens in de buurt. Als Elsa er echter - via een retour gezonden onbestelde brief van Edna aan Alice - achter komt, dat Alice met Edna bevriend was en iets vermoedt, zijn de dagen van Alice geteld. Op een bijzonder listige wijze ensceneert Elsa de dood van Alice: ze laat haar in de auto in een nabijgelegen afwateringskanaal verdrinken. Elsa had Alice tijdens slecht weer namelijk op pad gestuurd voor boodschappen. Het lijkt er nu op, dat Alice de weg kwijt geraakt is en in het kanaal terechtgekomen is. In werkelijkheid heeft Elsa Alice thuis verdoofd, met een rolstoel in de auto gelegd, is zelf als Alice vermomd achter het stuur gaan zitten en heeft haar vervolgens naar het kanaal gereden, waarna ze de auto - met daarin Alice - in het water heeft laten glijden.

Vlak voordat Alice sterft, fluistert ze nog, dat ze alles aan “H” verteld heeft. Elsa denkt, dat “H” Harriet is - in werkelijkheid bedoelde Alice echter haar pleegzoon Hugh - en Elsa wil Harriet en James nu ook vermoorden. Ze nodigt hen uit voor een drankje, waarin ze een slaapmiddel gedaan heeft. Als Harriet en James naar huis gaan, vallen ze daar in slaap en Elsa sticht vervolgens brand in het huisje. De bedoeling is, dat beiden verbranden, maar dat wordt door Hugh voorkomen. Hij hield Elsa namelijk in de gaten en heeft alles gezien. Hij heeft de politie vooraf gewaarschuwd en daardoor worden Harriet en James op tijd gered. Alles wordt nu duidelijk en de politie graaft de lijken van de overige gezelschapsdames op uit de tuin. Elsa komt in de gevangenis terecht en stort daar geestelijk in.

Beoordeling van het boek

Curtiss werd in New York geboren. Haar moeder, Helen Reilly (1891 – 1962), was een bekende schrijfster van detectiveverhalen en ook haar oudere zuster, Mary Reilly (1920 – 1986), die onder het pseudoniem Mary McMullen schreef, schreef bijna twintig detectiveromans. Het was dus niet zo verwonderlijk, dat ook Curtiss haar literaire schreden op hetzelfde pad zou gaan zetten, hoewel ze eerst nog een tijd als journaliste werkzaam was.

Curtiss had veel succes met haar detectiveverhalen. Ze hebben vaak een bijzondere en thrillerachtige sfeer, waarbij een onschuldig iemand bedreigd wordt door verborgen kwaad, vaak gepersonifieerd in mensen die dichtbij de betrokken (hoofd)persoon staan of in familieleden. Dat is in dit boek ook weer duidelijk het geval. De gezelschapsdames van Elsa vallen immers allemaal ten slachtoffer aan Elsa’s moordzucht. Van dit boek werd trouwens in 1969 een verfilming gemaakt onder de titel “What ever happened to aunt Alice?”.

Dit boek van Curtiss is een prima en vlot geschreven detectiveroman. Waarin het boek echter duidelijk afwijkt van de gemiddelde detectiveroman is, dat gelijk al in de openingszin verteld wordt wie de moordenaar is. Dat lijkt nogal tegenstrijdig, maar is het toch niet, vind ik. Ik was namelijk gelijk benieuwd of de moordenaar dan uiteindelijk wel tegen de lamp zou lopen. Welnu, dat gebeurt en daardoor krijgt het boek een volstrekt bevredigend einde. Je ziet al lezende de dingen voor Elsa Marrable langzaam maar zeker fout gaan; ze begaat dan ook een aantal fatale vergissingen. Het boek blijft spannend tot en met de laatste bladzijde.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.