Samenvatting

Hazel is zestien jaar en ze had eigenlijk al dood moeten zijn. Ze heeft kanker en drie jaar voor het begin van het boek was ze al opgegeven, maar een experimenteel medicijn rekt haar leven. Doordat Hazel niet meer gewoon naar school kan, is haar wereldje vrij klein. Haar ouders zijn overbezorgd en de praatgroep van de kerk vindt ze vreselijk.

Op een dag is er ineens een nieuwe jongen bij de praatgroep aanwezig: Augustus. Hazel is direct door hem geïntrigeerd. Zijn manier van doen en de manier waarop hij haar aankijkt, trekken meteen haar interesse. Eigenlijk zou Augustus alleen een keer meekomen met zijn vriend Isaac, maar Hazel en hij hebben meteen contact en dus sluit Augustus zich definitief bij de praatgroep aan.

Augustus en Hazel ontwikkelen al snel een goede band en ze komen veel bij elkaar over de vloer. Hazel is echter heel bang om mensen in haar omgeving pijn te doen door dood te gaan en daarom houdt ze mensen een beetje op afstand. Langzaam worden de twee verliefd op elkaar, maar Hazel heeft er veel moeite mee om zich daaraan over te geven.

Het favoriete boek van Hazel is 'An Imperial Affliction' van Peter Van Houten, een schrijver die in Nederland woont. Het boek gaat over een ziek meisje en het houdt midden in het verhaal op. Hazel gaat ervan uit dat dat gebeurt omdat het meisje sterft of te ziek wordt om te schrijven (het is in dagboekvorm geschreven), maar ze wil heel graag weten wat er met de andere karakters uit het boek gebeurt. Augustus leest het boek ook op aanraden van Hazel en zo wordt hij ook nieuwsgierig.

Omdat Hazel al eerder opgegeven was, heeft ze haar wens van de wensstichting al verbruikt aan een uitje naar Disneyland. Augustus heeft zijn wens nog wel en hij regelt op die manier dat Hazel en hij naar Amsterdam af kunnen reizen om Peter van Houten te ontmoeten.

In Amsterdam is er geen ontkomen meer aan: Hazel en Augustus zijn verliefd. Ze beleven een heel mooie tijd samen, maar de ontmoeting met Peter van Houten verloopt niet helemaal zoals ze hadden gehoopt. Van Houten blijkt een alcoholverslaafde die er geen moeite mee heeft om de meest ongepaste uitspraken te doen. Hazel en Augustus krijgen dus niet de antwoorden waarop ze gehoopt hadden.

Thuis blijkt dat de kanker bij Augustus terug is. Augustus gaat snel achteruit en Hazel ziet ineens in dat ze een fout heeft gemaakt door haar naasten op afstand te houden. De rollen zijn nu namelijk omgedraaid en Hazel zou nooit gewild hebben dat Augustus haar op afstand had gehouden alleen omdat het haar pijn zou doen wanneer hij dood zou gaan.

Tijdens de laatste fase van zijn leven is Hazel veel bij Augustus. Uiteindelijk wordt Hazel 's nachts door de moeder van Augustus gebeld met de boodschap dat Augustus is overleden.

Op de begrafenis van Augustus is Peter van Houten ineens aanwezig. Hazel is stomverbaasd en heeft geen behoefte aan contact maar ze ontkomt er niet echt aan. Even lijkt het alsof hij haar toch nog aan antwoorden gaat helpen, maar dan gaat hij zich toch weer vreemd gedragen. Tijdens dit contact komt Hazel er wel achter dat Van Houten een dochter aan kanker verloren heeft en dat hij waarschijnlijk om die reden zo is afgetakeld.

Na de dood van Augustus komt Hazel erachter dat Augustus van plan was een einde aan het boek te schrijven voor haar. Ze doorzoekt zijn computer maar vindt er niets. Later belt de vader van Augustus om haar te vertellen dat ze een notitieboekje hebben gevonden waar de eerste bladzijden uitgescheurd zijn. Hazel zoekt het boekje overal en schrijft uiteindelijk weer een brief aan Van Houten om te vragen of Augustus hem geschreven heeft.

Uiteindelijk blijkt Augustus geen einde aan het boek geschreven te hebben - daar was hij al te ziek voor - maar hij heeft Van Houten gevraagd om een vervolg voor Hazel te schrijven.

Recensie

The Fault in our Stars is een van de meest gehypete boeken. Afgelopen zomer schafte ik het boek aan, gewoon om te kijken of het boek de hype wel waard was. Sindsdien heeft hij maanden onaangeraakt in de kast gestaan. Na het zien van de trailer van de film heb ik hem toch maar eens erbij gepakt. Binnen een paar dagen had ik het boek uit…

“Despite the tumor-shrinking medical miracle that has bought her a few years, Hazel has never been anything but terminal, her final chapter inscribed upon diagnosis. But when a gorgeous plot twist named Augustus Waters suddenly appears at Cancer Kid Support Group, Hazel’s story is about to be completely rewritten.

Insightful, bold, irreverent, and raw, The Fault in Our Stars is award-winning author John Green’s most ambitious and heartbreaking work yet, brilliantly exploring the funny, thrilling, and tragic business of being alive and in love.” (Bol.com)

John Green heeft maar liefst 10 jaar aan dit boek gewerkt en dat is dan ook wel te werken. Het boek is heel gedetailleerd en ontzettend realistisch. Green heeft drie maanden in Amsterdam doorgebracht en dat is ook terug te lezen in het boek. Hazel deelt haar favoriete boek, An Imperial Affliction van Peter van Houten, met Augustus. Dat boek eindigt midden in een zin en dat frustreert de twee zo enorm dat ze naar Amsterdam gaan om erachter te komen wat er met de personages in het boek gebeurt. De scènes die zich in Amsterdam afspelen zijn allemaal erg gedetailleerd. Er komen zelfs dingen in voor die ik zelf nog niet wist van Amsterdam. Erg goed gedaan. Daarnaast is het voor een dutchie sowieso, lijkt mij, erg leuk om over je eigen land te lezen in een Amerikaans boek.

Het hoge gehalte realisme in dit boek sprak me ook ontzettend aan. Het is een verhaal wat daadwerkelijk gebeurd had kunnen zijn. Daarnaast vind ik Green’s denkwijze erg verhelderend. Het is niet alleen een boek over kanker, het is ook een boek over hoe het leven nou eigenlijk in elkaar zit. Het laat je denken, het inspireert je en het ontroert je. Hoewel het een heel tragisch boek is, bevat het boek ook behoorlijk wat humor. Zowel Hazel als Augustus komen nogal eens zeer humoristisch uit de hoek. Het boek is zielig en zwaar, maar net dat beetje humor zorgt ervoor dat het boek echt goed is. Mede daardoor leef je echt mee met de personages. Het voelt alsof Hazel een vriendin van je is die je nu pas beter leert kennen. Het trieste aspect is echter onvermijdelijk, we hebben het immers over kanker. Vele tranen stroomden over mijn wangen tijdens het lezen van dit boek. Maar er was dus ook voldoende plaats voor een lach.

De schrijfwijze van John Green vond ik erg goed. Je gaat met een enorme snelheid door dit boek heen. Een echte pageturner zoals ze dat zo mooi noemen. Het sterkste punt van dit alles vind ik dat hoewel het boek zo’n zwaar thema heeft het toch niet deprimerend wordt. Ik denk dat dat aangeeft wat een goede schrijver Green is.

Ik ben behoorlijk onder de indruk van dit boek. Een briljant geschreven verhaal die allerlei soorten emoties op wekt en je laat nadenken over het leven. Hoewel dit boek over het algemeen in de categorie Young Adult wordt geplaatst vind ik dit toch meer een literair verhaal. Een die ik van harte aan kan bevelen. Mocht je niet goed zijn in Engels; er is een Nederlandse vertaling van dit boek. Een weeffout in onze sterren, een titel die me direct weer duidelijk maakt waarom ik liever Engels lees…

Maar dat terzijde dit fantastische boek geef ik een dikke 9,5. Daarbij is dit denk ik mijn nieuwe favoriete boek. Om terug te komen op het intro van dit artikel; JA dit boek is zijn hype meer dan waard.

Bron: http://booksandkisses.nl/recensie-fault-stars-john-green/

Eindoordeel

Titelverklaring

‘The fault in our stars’ komt uit een stuk van Shakespeare, Julius Caesar, waar hij zegt: ‘The fault, dear Brutus, is not in our stars, / but in ourselves, that we are underlings’. Deze zin gebruikt John Green in het boek in de eerste brief die Van Houten naar Gus stuurt.

Onderwerp

De onderwerpen van het boek zijn liefde, kanker en de dood.

Liefde, omdat Hazel en Gus verliefd worden. Dood, omdat Gus overlijdt aan zijn teruggekomen kanker en kanker, omdat Hazel schildklierkanker heeft overleefd en Gus overlijdt aan kanker.

Dit is nu zeker een van mijn favoriete boeken. Het raakte me heel erg; vooral toen Gus overleed. De manier waarop Hazel leeft, ondanks dat ze kanker heeft overleefd, is zo mooi en inspirerend. Ze zegt in de eerste zinnen van het boek: ‘Late in the winter of my seventeenth year, my mother decided I was depressed, presumably because I rarely left the house, spent quite a lot time in bed, read the same book over and over, ate infrequently, and devoted quite a bit of my abundant free time to thinking about death. Whenever you read a cancer booklet or website or whatever, they always list depression among the side effects of cancer. But, in fact, depression is not a side effect of cancer. Depression is a side effect of dying. (Cancer is also a side effect of dying, but almost everything is, really.)

Ik herken het boek niet echt in mijn eigen leven. Ik ken niet iemand die is overleden aan kanker waarmee ik heel close was.

Het onderwerp had wel genoeg diepgang. De liefde tussen Hazel en Gus was heel echt en bij het einde waar Gus doodging, heb ik gehuild, zo raakt het me.

Gebeurtenissen

De eerste ontmoeting bij de praatgroep in de kerk.

Hazel wordt er door haar moeder heen gestuurd en Gus is met zijn vriend Isaac mee. Ze komen in contact en worden steeds closer.

Picknick in het park

Gus heeft een picknick voor Hazel georganiseerd met het thema Nederland. Alles is rood-wit-blauw en oranje. Hij vertelt haar dat hij zijn wens gaan gebruiken om naar Amsterdam te kunnen met Hazel.

In Amsterdam

Hazel en Gus gaan naar het huis van Van Houten, maar hij blijkt alcoholist te zijn en geeft geen antwoorden op de vragen die ze hebben. Lidewij, de assistent van Van Houten, vindt dit niet terecht en ze neemt hen mee naar het Anne Frank Huis, waar Hazel en Gus voor het eerst kussen.

Terug in Indiana

Gus vertelt Hazel dat zijn kanker terug is en verspreid is door zijn hele lichaam en dat er niks meer aan te doen is. Na 8 dagen sterft Gus. Dit is het stuk wat mij het meest raakte.

Personen

Hazel Grace Lancaster

Hazel is 16 en heeft schildklierkanker met uitzaaiing in haar longen overleefd. ‘I’m Hazel, I’d say when they’d get to me. Sixteen. Thyroid originally but with an impressive and long-settled satellite colony in my lungs. And I’m doing okay.’

Wel heeft ze nog een zuurstoftoevoer nodig die via een slangetje in haar neus gaat. ‘The cylindrical green tank only weighed a few pounds, and I had this little steel cart to wheel it around behind me. It delivered two liters of oxygen to me each minute through a cannula, a transparent tube that split just beneath my neck, wrapped behind my ears, and then reunited in my nostrils. The contraption was necessary because my lungs sucked at being lungs.’ Doordat ze nu 3 jaar ziek is geweest, gaat ze niet meer naar school en zit ze voornamelijk op haar kamer.

Augustus (Gus) Waters

Gus komt naar de praatgroep, omdat Isaac dat graag wou. Hij heeft blauwe ogen en ‘I walked into the circle and sat down next to Isaac, two seats away from the boy. I glanced again. He was still watching me. Look, let me just say it: He was hot. A non-hot boy stares at you relentlessly and it is, at best, awkward and, at worst, a form of assault. But a hot boy . . . well. There were five others before they got to him. He smiled a little when his turn came. His voice was low, smoky, and dead sexy. “My name is Augustus Waters,” he said. “I’m seventeen. I had a little touch of osteosarcoma a year and a half ago, but I’m just here today at Isaac’s request.”’ Hij heeft osteosarcoom (een vorm van botkanker) gehad, maar heeft wel zijn onderbeen moeten laten amputeren.

Isaac

Isaac is de beste vriend van Gus. Hij heeft een lang gezicht en is dun. Hij heeft nog 1 oog met een grote bril. ‘The only redeeming facet of Support Group was this kid named Isaac, a long-faced, skinny guy with straight blond hair swept over one eye.

And his eyes were the problem. He had some fantastically improbable eye cancer. One eye had been cut out when he was a kid, and now he wore the kind of thick glasses that made his eyes (both the real one and the glass one) preternaturally huge, like his whole head was basically just this fake eye and this real eye staring at you.’

Hij wordt blind door kanker en om die reden heeft zijn vriendin het met hem uit gemaakt. Hij krijgt vooral steun van Gus en Hazel.

Peter van Houten

Hij is de schrijver van het lievelingsboek van Hazel. Hij heeft 1 goed boek geschreven en is toen alcoholist geworden.

Opbouw

Het boek is chronologisch geschreven en in het perspectief van Hazel.

Het verhaal was voor mij makkelijk te lezen, omdat het vanuit het perspectief van een meisje van m’n eigen leeftijd is. Dat begrijp je makkelijker wat iemand bedoelt.

Het einde was best wel zielig. Gus overlijdt en daarna gaat Hazel opzoek naar het de pagina’s van het boek die Gus wou schrijven voor haar, zodat ze een deel 2 van haar favoriete boek had. Het boek eindigt met de brief die Gus naar Van Houten had gestuurd met het begin van zijn verhaal, zodat Van Houten hem af kon maken.

‘What else? She is so beautiful. You don’t get tired of looking at her. You never worry if she is smarter than you: You know she is. She is funny without ever being mean. I love her. I am so lucky to love her, Van Houten. You don’t get to choose if you get hurt in this world, old man, but you do have some say in who hurts you. I like my choices. I hope she likes hers.

“I do, Augustus. I do.”’

Thema

Het thema is ernstige ziekte. Het zou ook liefde kunnen zijn, maar de liefde bloeit op doordat ze elkaar goed begrijpen, aangezien ze allebei een ernstige ziekte hebben gehad.

Motieven

Vriendschap

Hazel en Gus zijn niet alleen geliefden, maar ook elkaars beste vrienden.

Liefde

Hazel en Gus zijn verliefd.

Dood

Hazel en Gus zijn allebei al dicht bij de dood geweest door hun kanker en Gus overlijdt aan het eind aan zijn teruggekomen kanker.

Uitsmijter

Ik zou dit boek zeker aan anderen aanraden. Als je van deze genre houdt, is dit een perfect boek.