Een weeffout in onze sterren

' Een weeffout in onze sterren '. Waar zou dit boek over gaan? Dacht ik meteen toen  ik het boek in me handen had. Aan de sterrenhemel die als omslag werd gebruikt, dacht ik dat het een boek zou worden dat vooral over de toekomst zou gaan of iets dergelijks wat totaal het tegenovergestelde is. Het is een heel mooi en toch wel poëtisch verhaal over een meisje Hazel die aan longkanker lijdt, waarover ik later meer zal over vertellen

John Green is geboren in Amerika op 24 augustus, 1977. Hij ging later onder andere godsdienstwetenschappen studeren en wou later priester worden.

Voor een paar maanden ging hij naar kinderziekenhuizen in Ohio om voor kinderen te zorgen, en zag hoe heel veel kinderen stierven. Dat gaf hem de aanleiding om boeken te schrijven over mensen die het moeilijk hebben met het accepteren van de dood van mensen die ze liefhebben. Hij heeft met zijn vrouw Sara, twee kinderen. In 2011 kwam John Green naar Nederland om zijn boek  " The Fault In Our Stars " (Een weeffout in onze sterren) af te schrijven waar het verhaal zich onder andere afspeelt.

Hij heeft behalve dit boek ook andere goede boeken geschreven, zoals "Will Grayson", "Paper Towns", "19 keer Katherine" etc..

Het verhaal

Hazel Grace is een zestien jarig meisje en lijdt aan longkanker. Net wanneer ze de moed op begint te geven, krijgt ze een medicijn toegediend die er voor zorgt dat ze langer kan leven. Tijdens een praatgroep ontmoet ze nieuwe mensen die aan kanker geleden hebben of nog steeds kanker hebben. Ze ontmoet daar een knappe jongen, genaamd Augustus Waters.  Augustus speelde basketbal maar heeft last gehad van botkanker waar hij gelukkig van genezen is. Door botkanker heeft hij een been verloren.

Ze worden vrienden en later in het verhaal worden ze zelfs verliefd.

In het verhaal deelt Hazel haar passie over het boek " De Vorstelijke Beproeving ", wat gaat over een meisje die kanker heeft en later overlijdt. Het verhaal heeft een open einde wat Hazel niet leuk vind. Ze wilt niet zoals het meisje eindigen, want ze weet niet wat er met de mensen gebeurt die er achter blijven. Hazel zegt ook steeds in het verhaal: "Ik ben een granaat en er komt een moment dat ik ontplof en ik wil het aantal slachtoffers graag tot een minimum beperken." Ze wilt duidelijkheid dus stuurt ze brieven naar de schrijver Peter van Houten.

Na een aantal brieven komt het er op neer dat Peter van Houten het  einde niet wil/kan vertellen via de telefoon, omdat hij haar eigenlijk niet vertrouwt. Hij denkt dat Hazel het zal opnemen via de telefoon. Daarom vindt hij het beter als Hazel hem op komt zoeken in Nederland.

Door de Wensstichting kan Gus (Augustus Waters) regelen dat hij samen met Hazel en haar moeder naar Nederland kan gaan.

Ze ontmoeten de schrijver maar door zijn dronkenschap krijgen zij geen goede antwoorden op hun vragen. In Amsterdam wordt hun liefde voor elkaar steeds groter. Ze gaan naar bezienswaardigheden, zoals het Anne Frank Huis en het Red Light District.

Na hun reis naar Amsterdam zijn ze heel vaak bij elkaar maar de reden daarvan blijkt niet zo leuk te zijn zoals je misschien zou denken…

Waar het in dit boek vooral over gaat is kanker. Gus heeft er mee te maken gehad en Hazel lijdt er nog steeds aan. Je leest in het boek dat er eigenlijk best nuchter over gepraat wordt. Er wordt totaal geen drama over gemaakt, het is een beetje de normaalste zaak op de wereld.

Doordat er best 'licht' over gedaan wordt, kan je beter meeleven met de personen omdat het dan realistischer is.

Wat ik goed vind over hoe het geschreven is, is dat er toch gebruik gemaakt wordt van humor wat je in zo'n boek wat over kanker gaat niet zo snel zou verwachten.

Het verhaal bevat ook een paar momenten waarin het heel poëtisch en heel dromerig geschreven is. Soms snapte ik daardoor niet echt wat zij bedoelden.

Maar ik vind dat het daardoor juist een nog mooier verhaal wordt. Het verhaal kan je kijk op het leven zeker veranderen. Gus en Hazel bespraken vaak over hoe zij in het leven stonden en namen vaak voorbeelden uit het boek " De Vorstelijke Beproeving " waarmee ze hun ervaringen mee vergeleken.

Op bepaalde momenten in het boek wordt de spanning heel goed opgebouwd. Je denkt dan dat het heel verkeerd zal aflopen maar dan wijk het opeens af naar een ander onderwerp. Er zijn ook momenten dat je een bepaalde bladzijde heel snel wilt lezen omdat je gewoon heel benieuwd bent over hoe het zal af lopen. Ik zat op een gegeven moment zo erg in het boek dat ik best geraakt werd door het verhaal, omdat je zo erg gaat meeleven met de personages.

Uiteindelijk vond ik het boek heel goed. Als ik het een cijfer kon geven zal het een 9 zijn. De schrijfstijl is heel bijzonder en zelf lees ik niet zo snel boeken met zulke poëtische en 'dromerige' teksten, omdat ik bang ben dat ik het dan niet meer volg en daardoor het boek niet meer zal begrijpen. Dit boek was daardoor zeker een uitdaging maar een hele leuke uitdaging. Ik raad het boek zeker aan om te lezen, vooral aan jong volwassenen, omdat er dingen in het verhaal voor komen waar tieners vooral mee te maken hebben, zoals school, verliefdheid, nieuwe vrienden etc.. Maar omdat het nog een stapje verder gaat met de ziekte kanker, de dingen die ze meemaken en de manier waarop het beschreven wordt, kunnen jong volwassenen er zeker wat van leren en misschien zelfs een andere kijk op het leven creëren. Al met al, lezen dus!