Zakelijke gegevens: Auteur: Alice Walker
Titel: The color purple
Aantal bladzijden: 244
Jaar eerste uitgave: 1983
Genre: Drama
Ik heb dit boek gekozen omdat het stukje wat we in metropool moesten lezen me enorm aansprak. Ik heb eens een stukje van de film gezien toen mijn broer hem met een vriend ging kijken voor zijn lijst. Ik wilde het verhaal graag zelf lezen. Ik had verwacht dat het een heel emotioneel verhaal zou zijn, en dat was het ook. Samenvatting: · Een 14-jarig meisje genaamd Celie wordt door haar vader heel erg slecht behandeld. Ze wordt zelfs door hem verkracht, en krijgt 2 kinderen van hem, een jongen en een meisje. Celie heeft nog een jonger zusje, haar naam is Nettie, en ze zijn onafscheidelijk van elkaar. Een oudere man wil Nettie trouwen, maar haar vader geeft hem Celie. Maar die man behandelt haar nog slechter want hij slaat haar nog meer dan haar vader. Na een paar maanden trekt Nettie bij Celie in, ze is van huis weggelopen omdat haar vader het nu op Nettie had voorzien. Nadat Nettie en Mr. ______ ruzie hebben gehad stuurt hij haar weg. Hij dreigde er voor te zorgen dat ze geen contact meer met Celie zou hebben, en dit doet hij ook. Alle brieven die Nettie aan Celie stuurt houdt hij achter. Intussen wordt de man verliefd op de zangeres Shug Avery. Wanneer zij ziek wordt neemt de man haar in huis en wordt zij daar verzorgd. In die tijd worden Shug en Celie vriendinnen. Shug geeft Celie de moed om te vragen, te lachen, te spelen, en uiteindelijk lief te hebben. Ondertussen was Nettie in huis genomen door een dominee en zijn vrouw en zijn twee kinderen, die van Celie waren. Nettie herkende de kinderen direct, maar de dominee en zijn vrouw wisten niet van wie die kinderen waren. Ze gaat dan met de familie mee naar Afrika als zendelingen. Celie dacht dat Nettie dood was, totdat Shug de brieven van Nettie uit Afrika vond. Celie’s man had die verstopt. In de brieven vertelde Nettie over Afrika. Hoe de vrouwen ook daar niet gewaardeerd werden. Hoe haar werk eruit zag, hoe het dorp Olinka eruit zag en over haar kinderen. Uiteindelijk lukt het Shug om Celie te laten vluchten van haar man. Ze gaan dan naar een andere stad, waar Celie werk vind als broekennaaister. Shug zingt nog steeds. Nettie trouwt met de dominee, nadat zijn vrouw stierf. Tenslotte komt Nettie terug naar Celie, Amerika, met de dominee en Celies kinderen. Iedereen dacht dat het de kinderen van haar en haar vader waren, maar de vader bleek later haar stiefvader te zijn. · Celie: Een onopgeleid, lelijk, 14 jaar oud zwart meisje. Ze is leergierig, maar omdat ze de oudste is, moet ze thuis op de kinderen passen en kan ze niet naar school. Ze is jarenlang seksueel misbruikt door haar stiefvader, waarvan ze denkt dat het haar echte vader is, en door haar man. In het begin van het boek vertrouwd ze niemand en schrijft daarom briefen aan God. Uiteindelijk verandert ze in een onafhankelijke vrouw, het ideaal van elke vrouw, toch? · Nettie: Zij is Celie’s jongere zus. Ze wil net zo hard leren als Celie. Nettie is een afwachtend persoon, die wel beslissingen durft te nemen, heeft interesse in mensen, en nog meer interesse in het geloof van zwarte mensen. Ze vindt het leuk om op Celie’s kinderen te passen. ( De kinderen van Mr. ______) · Mr. ______(Albert): Een knappe weduwnaar die met Nettie wil trouwen. Hij accepteerd Celie als vrouw enkel en alleen omdat hij daar financieel voordeel van zal hebben. Mr._____ is wreed, en onaardig tegen vrouwen, vooral tegen Celie. Shug Avery noemt hem altijd Albert. Hij heeft altijd van haar gehouden, maar mocht niet met haar trouwen. · Shug Avery: Een aantrekkelijke vrouw. Ze is een bekende blueszangeres. Shug neemt haar eigen beslissingen, dopt haar eigen boontjes en leidt haar eigen leven. Ze is een emotionele vrouw. Shug is biseksueel. · Het verhaal speelt zich af in het zuiden van de VS. Dit wordt beschreven in de boerderij van Celie. Een gedeelte speelt zich af in de Afrikaanse jungle, waar Nettie bij de inheemse stam de Olinka’s woont. · Het thema is voor mij wel herkenbaar. Het boek past bij het thema Growing Pains uit Metropool. Dit hebben wij in de klas behandeld dus het thema was wel hetkenbaar. In mijn omgeving is het thema niet herkenbaar, ik ken geen situaties die met deze te vergelijken zijn. · The color purple staat voor onafhankelijkheid, de vrijheid van iemands gedachten en gevoelens. De kleur paars speelt een belangrijke rol in het verhaal. · Van dit verhaal heb ik geleerd dat je niet over jezelf heen moet laten lopen. Zeg waar je voor staat, en kom voor jezelf op! Ieder mens heeft recht op respect, dus jij net zo goed als je buurman, je vader, je leraar, enz.
Stijl en structuur: Het verhaal wordt verteld vanuit de ik-persoon, dit is Celie. Omdat Celie niemand vertrouwd schrijft ze brieven aan God. Deze brieven staan in dit boek. Aan het eind van het boek zijn het brieven die Nettie en Celie aan elkaar schrijven. Het boek is vanaf het begin geschreven in chronologie, met enkele flashbacks naar vroeger. Het taalgebruik is makkelijk vind ik. Ik heb het gevoel dat het niet in goed engels is geschreven. Ik neem als voorbeeld een zinnetje als: I ast him to take… hier hoort eigenlijk te staan: I asked him to take… Doordat het lijkt alsof het geschreven is door iemand die niet goed engels kan schrijven, vind ik het makkelijk om te lezen. Passage: (Blz.5) Dear God, He act like he can’t stand me no more. Say I’m evil an always up to no good. He took my other little baby, a boy this time. But I don’t think he kilt it. I think he sold it to a man an his wife over Monticello. I got breasts full of milk running down myself. He say Why don’t you look decent? Put on something. But what I’m sposed to put on? I don’t have nothing. I keep hoping he fine somebody to marry. I see him looking at my little sister. She scared. But I say I’ll take care of you. With God help. Ik heb deze passage toegevoegd omdat ik het erg ontroerend vind, en het ook goed weergeeft hoe zij leefde. Een 14 jarig meisje, voor de 2e keer zwanger. Weer wordt haar kind weggehaald. En dan krijgt zij op haar donder dat ze er niet netjes uitziet omdat het melk uit haar borsten loopt, omdat zij het anders niet kwijt kan. Maar dat zij haar zusje moet beschermen voor haar vader, zodat hij niet aan haar komt. Twee lijsten: Alles in het boek sprak mij eigenlijk wel aan. Ik heb genoten van het verhaal, er waren geen dingen die ik niet leuk vond. Taalgebruik was OK, personages, verhaallijn, alles was goed. Ik ging denk ik zo op in het verhaal, dat eventuele minder leuke dingen zijn weggevallen. Ik zou dit boek zeker aanraden om te lezen. Het ik een ontzettend mooi, ontroerend, maar ook een makkelijk boek. Het leest makkelijk weg, omdat het steeds korte stukjes zijn. Ik had steeds dat ik tegen mezelf zei dat ik na dit stukje stop, en dan keek ik naar het volgende en dacht toen bij mezelf: ‘Dat stukje kan ook nog wel.’ En voor dat ik het wist was ik alweer 20 blz. verder. Verwerkingsopdracht: Schrijf een fictief interview dat je houd met een hoofdpersoon naar aanleiding van een belangrijke gebeurtenis uit het boek. Hoe lang is het geleden dat je je eerste kind kreeg? Dat is nu denk ik 52 jaar geleden. Ja, klop 52 jaar geleden.Ik was 12 toen ik beviel van mijn eerste kind en ik ben nu 64. Mijn 2e kind kreeg ik toen ik 14 was. Waarom werd het kind door je vader weggenomen? Het kind werd weggenomen omdat mijn vader ook de vader van mijn kind was. Het gevaar dat het uit zou lekken was te groot, en dat zou een schande voor mijn vader betekenen. En ik was te jong om het kind op te voeden. Ik was zelf toen nog maar 12 jaar, hielp al wel veel in het huishouden. Was ook altijd bezig met mijn jongere broertjes en zusje, maar dat is toch anders dan een kind van baby af aan op te voeden. Toen je beviel van je 2e kind, werd hij ook weer door je vader weggenomen. Had je enig idee wat er met je kinderen is gebeurd? Op dat moment had ik geen idee. Ik wist alleen zeker dat hij ze niet vermoord had. Ik had daar geen bewijs voor, maar ik voelde het gewoon. Ik wist het zeker toen ik de vrouw van de senator tegenkwam bij de kruidenier. Ze had een baby in haar armen, en ik weet zeker dat het mijn dochter was. Ze leek meer op mijn vader en mij dan wij samen. Je dochter is bij de senator terecht gekomen, en wat is er met je zoon gebeurt? Ook mijn zoon is bij dezelfde mensen terecht gekomen. Hier kwam ik pas achter toen Nettie met mijn twee kinderen opeens voor mijn neus stond. Ik was zo blij dat ze samen opgegroeid waren. Ik was sowieso blij dat ik ze zag, ik zal die dag nooit vergeten.Ik krijs spontaan weer de tranen in mijn ogen. Zeker wel blij dat je kinderen goed terecht zijn gekomen of niet? Ja, zeker! Ben sowieso blij dat ze onderdak hadden. Voor hetzelfde geld had hij ze in een doos in de stad achter gelaten en waren ze op straat opgegroeid, of doodgegaan van de kou. Ik moet er niet aan denken wat er allemaal met hun had kunnen gebeuren. Er is nu beter voor hun gezorgd dan dat ik had kunnen doen, daar ben ik ze ook heel erg dankbaar voor. Ze hebben al veel van de wereld gezien, en ze hebben een goede opleiding gekregen. Dat had ik ze nooit kunnen geven. Gelukkig is alles goed afgelopen. Wat wil je nog zeggen tegen de lezers? Wees blij met wie je bent, en probeer aller uit je leven te halen wat er in zit. Kom op voor jezelf, want je bent net zoveel waard als ieder ander. Bedankt voor het interview, en tot ziens! Graag gedaan, en ook tot ziens!