Beschrijving van het boek “The Cement Garden” van Ian McEwan
Lezersverwachtingen
Ik had, voordat ik dit boek ging lezen, een klein beetje een verwachting. In vriendin van me had dit boek gelezen en vertelde waar het over ging. Het leek me wel een indrukwekkend boek. Ik had alleen niet verwacht dat in het boek zo duidelijk en uitvoerig de reacties van de personages besproken zouden worden. Alles is tot in de kleinste details verteld terwijl ik juist iets oppervlakkigs verwacht had.
Open plekken
In dit boek is er sprake van veel open plekken. Zoals de keer dat Jack naar school gaat. Je leest dat hij naar school gaat en dat hij een stukje met Sue, zijn jongste zusje, meeloopt. In de volgende alinea is hij alweer thuis. Je weet niet wat er op school gebeurd is en of hij eigenlijk wel naar school geweest is.
Ook is er een open plek na de dood van de vader van Jack, dus na hoofdstuk een, hoofdstuk twee wordt namelijk begonnen met, tijdens het volgende jaar trainde Julie voor het schoolatletiekteam….Er wordt niks verteld over een begrafenis of iets dergelijks.
Ik vond de open plekken in dit boek niet storend, er wordt geen belangrijke informatie achtergehouden. Het is niet zo dat ik het idee had dat ik een stuk boek overgeslagen had.
Spanning
In dit boek is duidelijk sprake van spanning. Het boek begint met de dood van de vader, je wet dan alleen nog niet waar de man aan gestorven is, dit kom je pas aan het eind van het hoofdstuk te weten. Dan wordt de moeder ziek, maar omdat de titel al verklaard is in het eerste hoofdstuk weet je niet wat je moet verwachten van de moeder die waarschijnlijk dood gaat. Als de moeder dan eenmaal gestorven is laten ze haar eerst een paar dagen op haar kamer liggen. Ik wist niet wat ze met haar gingen doen, maar dat wilde ik natuurlijk graag weten. Hier ontstond een spanningsboog. Pas na een paar hoofdstukken kwam ik erachter dat ze de moeder gingen begraven in het overige cement in de kelder. Ook tegen het einde aan, als Julie een vriend krijgt, vraag je je af wat er gaat gebeuren. Zou Derek erachter komen wat er in de kelder verborgen ligt?
Ik vond het fijn dat dit boek spannend was, dat drijft je door om door te lezen. Als een boek heel saai is ga je niet snel verder lezen je moet jezelf er dan echt toe zetten. Maar dat hoefde bij dit boek niet.
Open en gesloten einde
“The Cement Garden” heeft een open einde. Je weet dat er politie voor de deur staat en dat Jack en Julie net op bed hebben gelegen en hét bijna gedaan hebben. Dan maakt Julie Tom wakker en zegt: ‘Wasn’t that a lovely sleep?’ Je blijft met vragen zitten. Wat gaat de politie doen, moeten de kinderen naar een weeshuis, wat gaat er gebeuren met het huis waar ze in woonden, wat gebeurt er met het lijk van de moeder in de kelder?
Ik vond het jammer dat ik hier geen antwoorden op kreeg. Ik heb nu het idee dat ik het boek niet helmaal uitgelezen heb.
Volgorde
Dit boek is chronologisch, je kunt het boek eigenlijk ook vergelijken met een dagboek. Jack, de ik-persoon, zou het dagboek dan geschreven kunnen hebben. Alle gebeurtenissen worden verteld in de volgorde dat ze ook echt gebeuren. Het is alleen wel zo dat als je het boek begint te lezen je meteen weet dat de vader dood is, maar dat je nog niet weet hoe dat precies gegaan is, dat lees je namelijk pas later.
Continu
Dit boek is niet continu, er is wel sprake van tijdsverdichting. De meeste gebeurtenissen worden zonder onderbreken verteld maar soms wordt het onderbroken, zo wordt er verteld over ene dag dat de kinderen alleen thuis waren en dat ze kussengevecht deden. Omdat er soms begonnen word met, toen ik thuis kwam of tijdens het volgende jaar vind er dus tijdsverdichting plaats. De gebeurtenissen worden wel in tijd aangeduid maar niet uitvoerig verteld, of pas later in het hoofdstuk.
Vooruitwijzingen en terugverwijzingen
Dit boek begint al met een vooruitwijzing, namelijk ‘Ik heb mijn verder niet vermoord, maar soms voelde het alsof ik hem geholpen had op de weg ernaar toe’. Je weet dan dus dat de vader dood is maar je weet niet hoe het gebeurd is. Ook is er een vooruitwijzing dat Julie nieuwe schoenen heeft en dat ze zegt dat ze die van iemand gekregen heeft. Het is nog niet duidelijk van wie, maar je kan vermoeden dat ze ene vriend heeft. Dit is ook een vooruitwijzing.
Terugverwijzingen komen ook in dit boek voor. Jack denk wel eens aan het spelletje dat Julie en hij altijd speelde met Sue, doktertje. Ook denkt hij eens terug dat ze een middag alleen thuis waren en dat ze kussengevecht hielden. Deze gebeurtenis vindt echter niet plaats in het boek zelf, het is vroeger gebeurd.
Personages (en hun rollen)
De hoofdpersoon in dit boek is Jack, hij is tevens de ik-figuur. Daarnaast zijn er nog bijfiguren, Julie, Sue en Tom. Natuurlijk spelen de vader en de moeder ook nog een rol in het boek. Dat is echter alleen in de eerste paar hoofdstukken, de vader speelt daarna helemaal geen rol meer, maar de moeder nog wel. Ze is al wel dood maar omdat ze begraven ligt in de kelder in het cement, daar het hele boek om draait, blijft zij gedurende het hele boek een bijfiguur. Later in het boek komt ook Derek, de vriend van Julie, als bijfiguur erbij.
Jack leer je goed kennen gedurende het hele boek. Vaak zit hij alleen op z’n kamer dan denkt hij na, ook praat hij vele met Sue. Uit de dingen die hij doet en zegt kan je ook een hoop opmaken. Zo wast hij zich bijvoorbeeld niet meer na de dood van zijn moeder. Hier merk je aan dat hij slordig is en dat uiterlijk hem weinig boeit. Hij is echt een puber, regelmatig trekt hij zich terug op de badkamer en vaak heeft hij meningsverschillen met zijn zus. Wel probeert hij zijn kleine broertje Tom te helpen als hij ruzie heeft op school. Als Tom echter graag een meisje wil worden verklaard Jack hem voor gek. Als Julie en Sue Tom daarbij willen helpen maakt hij ruzie. Eigenlijk is Jack verliefd op Julie maar hij weet dat het eigenlijk niet kan omdat het zijn zus is.
Julie vindt zichzelf de moederfiguur. Zij deelt het zakgeld uit en doet de boodschappen. Ze bemoeit zich met iedereen. Dat werkt vaak op Jack’s zenuwen. Als Julie verkering krijgt met Derek gaat ze ook ineens roken en trekt ze zich niks meer van het ‘gezinsleven’ aan.
Sue is een beetje het kleine meisje ze probeert zich wel te bemoeien met Jack en Julie en soms lukt dat ook wel. Tom is de rare in onder de kinderen. Hij denkt vaak na over het ‘meisje zijn’ en aan het einde van het boek wil hij ineens baby zijn, dan slaapt hij in een ledikantje en wil hij gewiegd worden.
Als Derek verkering krijgt met Julie en hij ook over de vloer komt wil Jack niks van hem weten, hij vindt Derek maar een patser. Derek is prof-biljarter en heeft een luxe rode raceauto.
Personages, karakters en typen
Alle kinderen in “The Cement Garden” zijn karakters. Jack, Julie, Sue en Tom. Alle vier leer je ze goed kennen vorderend het boek. (Dit heb ik al uitgelegd in voorgaand deel). Vaak zijn de reacties van hun niet erg voorspelbaar. En dan natuurlijk vooral de reactie van Jack op de dood van zijn moeder. Het lijkt hem niet veel te doen.
Derek is een type, je leert hem niet kennen en zijn innerlijk maakt geen geestelijke groei door. Dit komt vooral omdat hij niet erg lang in het boek voorkomt. Hij reageert vrij voorspelbaar op de meeste dingen. Als hij gaat helpen het cement weer aan te smeren doet hij net alsof hij gelooft dat er een hond begraven ligt, later vraagt hij aan Tom of hij de hond nog kent. Natuurlijk weet Derek wel dat het geen hond is maar het lijk van een mens, vermoedlijk weet hij ook dat het het lijk van de moeder is.
Vader en moeder zijn ook typen. Ook zij komen maar kort voor in het boek, en dan vooral de vader. Je leert de vader helemaal niet kennen. Alleen weet je door de gesprekkenvan Jack en Julie dat hij vaak sarcastische grappen maakt en vooral over Tom.
Moeder is echt een moeder. Bezorgt om de kinderen en hoe het verder moet als ze dood gaat. Ze maakt de kinderen niet ongerust door gewoon te zeggen dat ze straks een tijdje weg gaat. Aan Julie vertelt ze wel dat ze dood gaat en hoe Julie alles aan moet pakken met boodschappen, eten koken en dergelijke.
Samenhang
In dit boek is er een duidelijke samenhang tussen de gebeurtenissen. Alle gebeurtenissen sluiten logischerwijs op elkaar aan. Doordat de vader bezig was met het cementeren van de tuin en moeder daarna stierf, komen Jack en Julie op het idee het lijk van hun moeder te verbergen in het cement wat overgebleven was. Dat later Derek ene vermoeden krijgt wat er in dit gezin gaande is is ook logisch.
De tekstelementen zijn ook allemaal op dezelfde manier geschreven, ze lijken op elkaar. Er is gebruik gemaakt van een zelfde soort woordkeuze.
Ook ruimte en omgeving spelen een rol bij de samenhang in dit boek. Het huis is verlaten en oud. Groot. Het staat in de buurt van grote fabrieken. Vaak denk je bij zo’n oud vervallen huis aan een soort van spookhuis en in zekere zin is dat het ook wel.
Verhaallijnen
“The Cement Garden” is een boek met een verhaallijn. Het gaat gewoon over vier kindeen die leven in een grot huis vlakbij Londen. Hun ouders zijn dood en een van die lijken is begraven in cement in de kelder. Ze moeten het voor iedereen geheim houden. Want als iemand achter het geheim uit de kelder komt moeten ze naar een weeshuis. Er wordt ingebroken in hun huis of het huis wordt afgebroken. Dan zal er niks meer overblijven.
Begin van een verhaal
Het verhaal begint ab ovo. Dat wil zeggen dat alle gebeurtenissen in logisch-chronologische volgorde plaatsvinden. Wat ik al eerder schreef, het zou een dagboek kunnen zijn. Alles wordt verteld in de volgorde waarin de personages de gebeurtenissen meemaken. De vader overlijdt, de moeder overlijdt, het lijk van de moeder word begraven in cement in de kelder, de kinderen leven in een huis waar het een rommel is en leven ongezond, de kinderen maken het huis schoon en eten weer normaal, Derek komt over de vloer, het cement gaat barsten en de geur doordringt het huis, Derek krijgt iets door, alles word ontdekt.
Persoonlijke reactie
Onderwerp
Ik vond het onderwerp van dit boek, bewaren van een afschuwelijk geheim, of, leven zonder ouders, heel leuk om te lezen. Het ligt natuurlijk helemaal buiten mijn belevingswereld ik ben nog nooit met zoiets in aanmerking gekomen maar ik denk dat ik het daardoor juist zo boeiend vond. Ik dacht eerst dat het boek wat oppervlakkig zou zijn maar het bleek juist heel diepgaand. Ik ben blij dat het boek niet zo oppervlakkig was, vaak wordt het dan zo langdradig. Mijn verwachtingen zijn dus niet goed uitgekomen.
In dit boek word geen visie op het onderwerp gegeven.
Gebeurtenissen
De belangrijkste gebeurtenis in dit boek vind ik het begraven van de moeder in het cement. Het sterven van de vader tijdens dat hij cement in de tuin stortte heeft daar natuurlijk mee te maken, ze vloeien in elkaar over. Als deze gebeurtenissen niet gebeurd waren slaat het verhaal nergens op. Alles in het boek draait om dat afschuwelijke geheim in de kelder, het lijk in het cement. Ik vind dat de gebeurtenissen goed beschreven zijn, dan heb ik het vooral over het overlijden van de moeder. Je ‘ziet’ haar als het ware achteruit gaan, ze wordt steeds zieker. Dan gaat ze dood en begraven Julie en Jack haar in het cement. Alle handelingen die zij verrichten worden heel precies beschreven, zo kan je je helemaal in de situatie verplaatsen en dat maakt het boek boeiend.
Ik vond deze gebeurtenissen eigenlijk wel heel schokkend, dat je je moeder verliest op zo’n jonge leeftijd hoor je vaker. Maar dat je har begraaft in je eigen kelder en dan ook nog in cement. De kinderen waren natuurlijk heel bang om naar een weeshuis te moeten en dat is wel aanvaardbaar. Het heeft me wel aan het denken gezet. Het is natuurlijk heel moeilijk als je je ouders op zo’n jonge leeftijd kwijtraakt en als je dan naar een weeshuis moet en je je broertjes en zusjes kwijt raakt is helemaal verschrikkelijk. Ik vroeg me wel af wat ik in zo’n situatie gedaan zou hebben.
Ik kan ziet zeggen wat het belangrijkste was, de gebeurtenissen of de gevoelens van de personages. Ik denk dat allebei de aspecten hele belangrijk zijn. Als er geen gevoelens beschreven waren in het boek was het boek heel oppervlakkig geweest maar zonder de gebeurtenissen is dat ook het geval. De gevoelens en de gebeurtenissen maken het boek samen tot een verhaal.
Personages
De hoofdpersoon, Jack, is geen held of heldin zoals je die kent in een Western, maar toch kan je hem een beetje als een held beschouwen. Hij houdt zich sterk ondanks het geval dat hij z’n beide ouders kwijt is, ook probeert hij zijn broertje Tom te helpen door een jongetje waar hij ruzie mee heeft te waarschuwen. Ik vind zijn karaktereigenschappen niet herkenbaar. Jack lijkt niet emotioneel onder het verlies van zijn ouders terwijl ik dat wel heel erg zou zijn bijvoorbeeld, ik zou er dus anders op gereageerd hebben.
Je leert alle personages wel heel goed kennen maar dit heb ik al uitgelegd bij het kopje Personages, karakters en typen.
De beslissingen die de personages nemen zijn natuurlijk onaanvaardbaar, je moeder begraven in het cement kan niet. Toch kan ik het me wel voorstellen, ze willen niet dat ze uit elkaar gehaald worden.
Ik vond het wel mooi dat de personages in het boek levensecht waren. Het zouden zo kinderen kunnen zijn bij je uit de klas. Het is ook allemaal heel realistisch verteld, waardoor dat effect versterkt wordt. Je kan je dan goed verplaatsen in de personages en daardoor blijft het boek je binden.
Opbouw
Ik vond het verhaal helemaal niet ingewikkeld qua opbouw. Het is gewoon verteld zoals het gebeurt dus het is makkelijk te volgen. Je ziet de gebeurtenissen vanuit de ogen van Jack, een personage dus. Dat vond ik wel prettig omdat soms niet aangekondigd wordt dat er een ander personage ‘aan het woord komt’ en dan ben ik het verhaal kwijt omdat ik me alleen concentreer op de personages. Het boek heeft een open eind, dit heb ik al uitgelegd onder het kopje Open en gesloten einde.
Eigenlijk heeft het boek me van het begin af aan geboeid. Waarschijnlijk komt dat door het eerste hoofdstuk dat al heel erg goed en boeiend geschreven is. Je gaat je meteen afvragen hoe de vader omgekomen is en dus wil je verder blijven lezen.
Taalgebruik
Het taalgebruik in “The Cement Garden” vond ik niet moeilijk, dit komt omdat het gewoon ‘gezinstaal’ is dus dat soort Engels hoor je ook vaak. De aal past goed bij de personages, het is ene gezin dus er wordt ook niet heel formeel gesproken.. Er kwam ook geen beeldspraak in de tekst voor dat was wel prettig. Omdat het in het Engels is was het anders nog moeilijk geweest.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
J.
J.
Ik vond het goed bruikbaar. Groetes,
Jarno
20 jaar geleden
AntwoordenF.
F.
Ik heb veel gehad aan jou verslag...
Ik bedank je hiervoor...met deze
(F)
greetz...Fabian....
20 jaar geleden
AntwoordenT.
T.
ja handig hoor(L)(L) hoi thije
13 jaar geleden
AntwoordenG.
G.
Dankjewel marieke! (L)
13 jaar geleden
AntwoordenT.
T.
Ik ben beetje net als tom jammer dat het zo moet
13 jaar geleden
AntwoordenW.
W.
goed gedaan man
13 jaar geleden
AntwoordenP.
P.
door jouw haal ik zeker een voldoende op mijn SE
13 jaar geleden
AntwoordenM.
M.
Hoezo het bijna doen?! Ze hebben gewoon echt seks gehad dat word duidelijk verteld maar goed dit zal een leraar toch niet vragen, verder goede samenvatting!
11 jaar geleden
Antwoorden