Kevin
4-HB
28-05-2008
GLO-boekverslag
The Catcher in the Rye.

Salinger, J.D. The Catcher in the Rye. 1945-6; London: Penguin Books; 1994.

Ik denk dat dit een geschikte titel voor het boek is, omdat Holden Caulfield later een soort redder wil zijn, iemand die zorgt dat kinderen niet in het ravijn vallen wanneer ze als een kip zonder kop naar de val rennen.

Verwachting:
Volgens mij gaat het boek over het leven, de verschillende aspecten van het leven. Het gaat volgens mij over de verschillende fases van het leven, je leeft en maakt dingen mee, ik verwacht een soort levensverslagen te lezen en ik verwacht dat ik een aantal belangrijke levenslessen krijg te leren.

Ik vind het beste aspect in dit boek toch wel de gedachte die de schrijver wil overbrengen. Dit is vooral omdat je krijgt te lezen dat je op een gegeven moment een ingeving krijgt in wat je met je leven moet doen en dat je niet zomaar overal voor kan wegrennen. Het feit dat bijvoorbeeld Holden een keer moet gaan doen wat hem dan echt interessant lijkt, en dat hij dat dan ook moet nastreven.

Het slechtste aspect van dit boek vond ik dan toch wel de taal. Het was wel prettig om die spreektaal uit Amerika te lezen, dat trekt aan, maar op sommige momenten moet je toch wel even dubbel kijken over wat er precies staat met al die afkortingen. Verder was je daardoor ook sneller afgeleid omdat je je best deed je harder ervoor te concentreren.

De interessantste gebeurtenis in het boek vind ik toch wel het moment waarop Holden tot bezinning komt en wel gewoon terug naar huis gaat en de hardere toekomst tegemoet, hij gaat niet meer zijn problemen uit de weg lopen en ontwijken, maar ze onder ogen zien en zorgen dat alles in orde komt. Hij gaat wel terug naar zijn ouders, in plaats van naar de andere kant van Amerika te liften en daar een redelijk eenzaam bestaan op te bouwen. »190-191«

Het aspect wat mij het minste aansprak was toch het moment waarop hij weg loopt bij meneer Antolini, omdat het een moment was waardoor hij in de teisterende, donkere duisternis van de nacht terecht kwam, dat was niet bepaald positief voor hem, hij bleef namelijk in een wachtkamer bij het trein/metrostation slapen, wat zo een jonge jongen natuurlijk absoluut niet zou moeten doen. »172-174«

Volgens mij is de hoofdpersoon Holden Caulfield, dit is namelijk de jongen waar het hele boek praktisch over gaat, hij is degene die elke keer van school getrapt wordt, hij is degene die zíjn levensverhaal vertelt. Hij is degene die later gewoon bij zijn ouders thuis terug komt en een normaal leven gaat lijden. Hij is degene die dat slimme zusje Phoebe heeft, welke zorgt dat hij wel gewoon thuis blijft wonen en niet voor misschien wel de rest van zijn leven wegloopt.

Volgens mij zijn de Engelse leraar op Pency, meneer Spencer, Phoebe, meneer Antolini helpers van Holden. Dit omdat deze hem wijze lessen over het leven proberen te leren, of hem de waarheid laten inzien, die hij soms niet onder ogen wil zien, of die zorgen dat hij wel gewoon bij zijn ouders blijft.
Volgens mij zijn de liftman van het hotel, de hotelhoer, de andere leraren op Pency en Sally Hayes tegenspelers van Holden, dit omdat deze een negatieve uitwerking op hem hebben. De leraren hebben ervoor gezorgd dat hij van school getrapt werd, Sally Hayes maakte hem depressief en de liftman heeft samen met de hoer hem wat geld armer gemaakt en ook voor een verschrikkelijke buikpijn gezorgd door een stomp in zijn maag.

Het meest interessantste persoon in het boek vind ik toch wel Phoebe. Dit komt doordat zij een hele eigenaardige persoonlijkheid heeft. Zij is zeer intelligent voor haar leeftijd en heeft heel wat mensenkennis wat betreft haar leeftijd, ze is zo slim. Ze is erg goed in dansen en heeft heel veel van haar oudere broers geleerd. Je weet niet wat haar elke keer de mogelijkheid geeft om zo door te drammen, ze weet altijd op welke manier ze wat moet krijgen. En, om eerlijk te zijn, ze is verdomd goed in het aftroeven van haar ouders in redelijk benauwde situaties.

Een voorbeeld van een korte spanningsboog in dit boek was wat er nou precies zou gebeuren toen Holden straalbezopen in het park was, je wist niet wat er toen met hem zou gebeuren, maar al snel bleek wat er ging gebeuren.

Een voorbeeld van een lange spanningsboog is dat vanaf toen Holden van Pency werd afgetrapt, totdat hij wist wat hij weer met zijn leven wilde doen, dat heeft bijna het hele boek geduurd voordat we dat te weten kwamen.

Een manipulatietechniek die hier veel gebruikt wordt is het op de verkeerde verwachting brengen van wat er gaat gebeuren. Je verwacht bijvoorbeeld dat Holden op zich eigen gaat leven en voor altijd alleen in een kleine cabine zou gaan wonen. Later blijkt toch dat hij naar zijn ouders terug gaat en normaal gaat leven.

Het moment wat ik het belangrijkste vond in het boek was het moment waarop Holden toch besluit terug te gaan naar huis en te zien wat de toekomst brengt. Het is een erg belangrijk moment, want er is hier ook te zien hoe dat zusje Phoebe haar broer weet om te praten en te laten zien dat ze niet zonder hem kan. Hij blijft vanwege haar, want wanneer zij er niet was, had hij misschien niet terug naar huis gegaan.

De gewone taal in het boek vond ik erg begrijpelijk, het was gewoon te lezen en er waren verder geen problemen. Gewoon normale tekst. »53«

De dialogen in het boek vond ik soms redelijk vol met schandelijke woorden, ook was het zo dat sommige afkortingen dubbel gelezen moesten worden omdat het zo erg op spreektaal gebaseerd was. »92«

Ik zou dit boek zeker aanraden bij vrienden, omdat er nogal wat belangrijke aspecten uit het leven in voor komen. Holden komt soms in benauwde situaties en wordt nogal geholpen door de goede mensen. Er is te zien hoe het gaat in sommige levens en hoe het ook kán gaan, dat is natuurlijk iets intrigerend. Er zijn uiteenlopende personages en veel mensen die hem helpen. De manipulatietechnieken zorgen dat je telkens weer verrast wordt door de schrijver en de gebeurtenissen. De taal die gesproken wordt is erg aantrekkelijk doordat het nogal spreektaal is en daarom extra aantrekkelijk voor de jongere mens.