De jongen in de gestreepte pyjama.

‘De jongen in de gestreepte pyjama’ is geschreven door John Boyne en als ik het Internet moet geloven, één van zijn beste boeken.
Het verhaal speelt zich af in Berlijn, waar de 8-jarige jongen Bruno van school thuis komt en ziet dat hun dienstmeisje Maria zijn spullen aan het inpakken is. Ze moesten weg uit het huis. Zijn vader, die commandant is bij het leger, moest van de ‘Furie’ met zijn gezin gaan wonen in ‘Oudwis’.
Bruno weet niet precies wat er aan de hand is, maar hij kon er niet aan denken dat hij zijn vrienden en zijn mooie huis in Berlijn moest achterlaten. ‘Oudwis’ is een sober huis en niet eens zo groot. Vanuit zijn kamer ziet hij vreemde dingen gebeuren; een groot hek met daarachter vele mensen, allemaal met (volgens hem dan) een gestreepte pyjama. Hij denk dat het een of ander vakantieverblijf is of zo, maar als hij het zijn ouders vraagt, willen zij er niets over zeggen, sterker nog, hij mag er niet naar toe van zijn ouders… Dat vindt hij heel erg, want hij heeft niemand om mee te spelen of te praten, afgezien dan van zijn stomme zus.

Bruno wil later ontdekkingsreizigertje worden en besluit om op een middag na de les toch naar het hek te gaan. Hij volgt het hek, steeds verder en verder… tot hij besluit om dan maar terug te gaan. Maar dan ziet hij een stipje verschijnen… eerst klein, dan groter en groter tot hij ineens ziet dat aan de andere kant van het hek een jongen in kleermakerszit op de grond zit. Die jongen blijkt Schmuel te zijn. Ook die jongen draagt zo’n gestreepte pyjama, net als de anderen. Bruno is eigenlijk stiekem een beetje jaloers op Schmuel; hij heeft een heleboel vrienden op mee te praten en te spelen. Wat zou zijn familie toch misdaan hebben dat zij niet langs de kant van Schmuel mogen wonen? De jongen vertelt dat hij uit Polen komt en dat ze nu in Polen zijn. Omdat de jongen er volgens Bruno maar mager uitziet, besluit hij om er elke dag naar toe te gaan met wat eten voor de jongen. Er ontstaat vriendschap tussen de jongens.
Maar Bruno’s moeder kan niet wennen aan de situatie in ‘Oudwis’ en besluit om terug te gaan naar hun huis in Berlijn. Bruno moet dus afscheid nemen van zijn vriend. Ze spreken af dat Schmuel voor een gestreepte pyjama zorgt en dat Bruno voor één keertje het hek zal onderdoorkruipen om Schmuel’s vader, die al een paar dagen spoorloos is verdwenen, te gaan zoeken. Als Bruno dan het kamp binnengaat schrikt hij van wat hij ziet; veel mensen die allemaal mager zijn en die verdrietig en levenloos naar de grond zitten te staren. Of Bruno Schmuel’s vader zal vinden, of hij nog levend uit het kamp kan komen, dan zouden jullie het boek zelf eens moeten lezen. Het boek werd geschreven van uit de ogen van een 9-jarige jongen, en ik vind zijn gedachten te slim voor zijn leeftijd. Maar als je je inbeeldt dat de jongen ouder is, dan is het boek zeker een aanrader!