Silverthorn door Raymond Elias Feist

Titel: Silverthorn Auteur: Raymond E. Feist Year of publication: 1986 Place of publication: 1986 ISBN: o-553-25928-8. Samenvattingen vergelijken Na de Oorlog van de Grote Scheuring tegen de Tsurani, indringers van de wereld Kelewan, heerst bijna een jaar vrede in het Koninkrijk der Eilanden. Koning Lyam en zijn broers, prins Arutha en hertog Martin, keren na een reis langs de oosterse steden en aangrenzende koninkrijken, terug naar Lyam ‘s hoofdstad Rillanon. Hun zus, prinses Carlina, stelt haar minnaar Laurie de minstreel, voor een ultimatum: of hij trouwt met haar of hij kan het paleis verlaten. Anita en Arutha besluiten te trouwen in Arutha ’s stad Krondor. Als Arutha in zijn stad terugkeert wordt er gelijk ongemerkt een aanslag op hem gepleegd. Robbie de Hand die toevallig over de daken van Krondor loopt komt toevallig de moordenaar tegen en gooit hem van het dak af. Dit doet hij omdat het een Nachtraaf is, een lid van het moordenaars gilde, Robbie zit bij het de Snaken dat is het gilde van de dieven. Deze twee gilden hebben altijd oorlog. De volgende morgen meldt Robbie dit aan de Prins van Krondor en krijgt de status als hofjonker. Prins Arutha brengt zijn vertrouwelingen op de hoogte van de gevaren die boven zijn hoofd en die van zijn familieleden hangen. Nu de bruiloft dichterbij komt worden de veiligheidsmaatregelen op scherp gezet. Dit blijkt echter voor niets, want Prinses Anita wordt bijna dood geschoten met een giftige pijl. Ze zou het niet halen als de Magiër Puc geen krachtige tijdverdraaiing op haar toepast, zodat de tij binnen haar cirkel stilstaat en Prins Arutha de plant zilverdoorn kan gaan zoeken en zo een tegengif maken. Eerst gaat Arutha naar de abdij van Sarth, want hij heeft geen flauw idee waar hij de zilverdoorn moet vinden, in de abdij bevind zich de grootste bilbibliotheek van Midkemia. In Sarth blijkt het dat ze eerst naar Elvandar moeten om meer informatie over zilverdoorn te krijgen. Arutha, Laurie en Jimmy gaan dus naar de Elfenstad, maar worden achtervolgd door zwarte slachters, dat zijn wezens die allen dood kunnen gaan door vuur. In Ylith ontmoeten de reizigers Ronald een jeugdvriend van Laurie, ook ontmoeten ze Baru de haditi. Baru wil zijn volk wreken, want Murad een hoofdman van de Moredhel heeft hun dorp verwoest. Beiden besluiten om met Arutha mee te gaan. Eenmaal in Elvandar aangekomen moeten ze naar het Zwarte meer van Moralin gaan waar de Moredhel (zwarte elfen) leven. De elf Galain besluit hen op hun tocht te vergezellen. Door het ontwijken van vele schildwachten Bij het meer van Moralin weten ze eindelijk de zilverdoorn te pakken te krijgen. Als ze twee dagen bij het meer weg zijn. Wordt de achtervolging ingezet. Pas na een week zien ze tekenen van de achtervolging, Murad en de zwarte slachters. Ronald wordt gedood door de Moredhel. En de rest van de groep kan op het nippertje de grenzen van Elvandar bereiken. Baru ziet kans om Murad te doden maar raakt daar zelf ook bij gewond. Als het gezelschap weer terug is in Krondor wordt Anita genezen en Jimmy tot baron benoemd. Laurie heft besloten dat hij wel genoeg avontuur heeft gehad in zijn leven en trouwt met Carlina en wordt Hertog van Salador. Silverthorn
Silverthorn is the sequel to Magician. A year after Lyam 's coronation, Arutha returned to his city as the new Prince of Krondor, to begin plans of his wedding. He met a young thief, the very same Jimmy the Hand who had aided his escape from the city with Princess Anita, who now warned him of an assassination attempt on Arutha. Arutha bought the cooperation of Krondor 's powerful and highly organized guild of thieves, the Mockers, to obtain more information on the assassins. Setting a trap, they captured two agents, who were revealed to be from the temple of Lims-Kragma, Goddess of Death. During interrogation, both prisoners willed themselves to death rather than divulge their plans. As the High Priestess of Lims-Kragma sought the truth from beyond the grave, one of the prisoner rose as a creature of the dead and begin slaughtering many royal guards, addressing Arutha as "Lord of the West" before being destroyed. Injured in the attack, the High Priestess warned Arutha that the forces which opposed him were so powerful that they held the gods in contempt. Regardless, Arutha proceeded with his wedding. Another assassination attempt was foiled by Jimmy the Hand, but the poisoned bolt struck Anita. With scant clues and a race against time for an antidote, Arutha led a party to the one place where any question may be answered, the great library at Sarth Abbey. Undeterred by Sarth 's mighty defenses, two separate attacks were made with powerful sorcery, and both were barely repulsed. However, Arutha found that the poison was made by a rare plant, silverthorn, and that he must journey to the elves of Elvandar. Now warned that Arutha 's foes were formidable magicians, Pug asked the aid of one of his island's resident scryer. The vision of the future revealed a dark entity, speaking in ancient Tsurani, and was even capable of perceiving the scryer past the barriers of time and probability. With that knowledge, Pug recreated the rift to Kelewan, and with two companions, went to find out more about the enemy they face. In Elvandar, the elven Spellweavers revealed that the silverthorn plant grows only around the lake Moraelin, in moredhel-held territory. Nevertheless, Arutha and his band sneaked past sentries, picked several silverthorn shrubs, and made their escape, barely escaping a moredhel general and his horde of undead Black Slayers. In Kelewan, Pug and his companions were captured in ambush by Great Ones of the Assembly of Magicians for his role in the destruction of the Imperial Arena a year ago. Tortured by Tsurani inquisitors, his Greater Path magic neutralized, Pug turned to Lesser Path magic, becoming the only magician ever to master both paths. Gaining time, he explained his reasons to the Emperor, and was given reprieve to continue his search in the Assembly's vast libraries. Following a clue, Pug travelled to the northern wastelands of Kelewan, and discovered a lost race of people living in a forest under the ice. With the antidote made by the elven Spellweavers, Anita is saved, and Arutha 's enemies set back by the death of one of their generals. But the leader of the moredhel, Murmandamus, vowed that in a year, the long-awaited invasion into the Kingdom would commence. Wat mij het meest opvalt, behalve uiteraard het taalverschil, is dat de tweede samenvatting veel meer volwassen is geschreven. Verder is geeft de tweede een werkelijke samenvatting, niet een verkort verhaal. Het somt in kleine alineaatjes de omstandigheden op en laat verder de rest van het verhaal achterwegen. In de eerste samenvatting wordt er een duidelijke verhaallijn aangegeven. Beter gezegd, bij de tweede samenvatting raak je veel meer aangespoord het boek te lezen dan bij de eerste. Ik ben persoonlijk meer voorstander van de tweede samenvatting. Behalve dat hij veel minder kinderlijk is geschreven en een veel betere functie heeft voor dit soort projecten, vind ik ook het Engels fijn. Ik heb zojuist een engels boek gelezen, dan is het zeer vervelend op opeens de Nederlandse vertalingen van de namen en steden te moeten lezen. Een voorbeeld van het kinderlijke en het irritante Nederlands: “Robbie de Hand die toevallig over de daken van Krondor loopt komt toevallig de moordenaar tegen en gooit hem van het dak af. Dit doet hij omdat het een Nachtraaf is, een lid van het moordenaars gilde, Robbie zit bij het de Snaken dat is het gilde van de dieven. Deze twee gilden hebben altijd oorlog.” Daarom vind ik het fijner de tweede samenvatting te lezen. Ook is deze samenvatting het boek veel meer waardig, omdat het niet gelijk alles verteld, maar wat er verteld wordt is ook letterlijk in het boek terug te vinden. Kleine nutteloze details als dat Laurie het kasteel uit zou worden geschopt worden weggelaten. Ik zou het eind van de eerste samenvatting graag anders willen zien. Er wordt namelijk niet werkelijk het eind beschreven, er wordt enkel een schets gegeven van wat er met de personen gebeurt, maar de verhaallijn wordt weggelaten. Overigens is dit zo in de hele samenvatting zo. Ik zou het vanaf de zin: “En de rest van de groep kan op het nippertje de grenzen van Elvandar bereiken.” Anders willen zien. En namelijk op deze manier: En de rest van de groep kan op het nippertje de grenzen van Elvandar bereiken. Eenmaal aangekomen in Krondor wordt Anita genezen en lijkt alles weer normaal te zijn. Maar is dit werkelijk zo, want nog steeds is Midkemia in gevaar voor een nieuwe invasie en die zal spoedig komen. Nog steeds zijn Pug en zijn metgezellen bezig met het onderzoeken van een oud Tsuranees gevaar en spoedig zal Midkemia deze nieuwe bedreiging onder ogen moeten zien.
Thema’s: In de samenvattingen zelf wordt niet direct verwezen op thema’s, maar je kunt ze er wel degelijk uithalen. Uit het feit dat er elven worden genoemd, kun je opmaken dat er een thema Fantasie in zit. Ook als je leest over de magiërs, kan het niet missen dat het over een fantasie boek gaat. Echt vernoemd worden de thema’s echter niet en in de tweede samenvatting vind ik dat redelijk begrijpelijk. Dit is namelijk een soort van schematische opsomming van het verhaal. De eerste samenvatting daarentegen is wel een samenvatting waarin het woord fantasie minstens één keer zou moeten voorkomen. Ik vind dat deze hierin moet voorkomen omdat er wel zeer duidelijk wordt verwezen naar elven, magie en andere mysterieuze wezens, maar verder wordt het thema fantasie niet genoemd. Ik zou zelf de thema’s liefde, fantasie en avontuur het meest voorkomend noemen. De fantasie spreekt voor zich, het is namelijk een boek waarin de rol van magie, van duistere wezens, van trollen, tovenaars, ridders (oké, die waren er inderdaad in die tijd) en elven veelal naar voren komt. Het thema avontuur is ook niet moeilijk te missen, het gaat namelijk over een avontuurlijke reis naar een nog onbekende bestemming. In die reis komen ze velen obstakels tegen en moeten die trotseren. De liefde is ook een thema die zeker niet mag ontbreken, want uiteindelijk is het door de liefde van Arutha dat dit avontuur is begonnen. Natuurlijk kun je het ook zien dat het door de moordenaars komt, maar het is de liefde die Arutha ertoe drijft op zoek te gaan naar Silverthorn. Conflicten: In dit boek staat vooral het conflict van Arutha centraal. Een groepering van een dodentempel heeft moordenaars op prins Arutha afgestuurd. Door toedoen van Jimmy, is een aanslag met een vergiftigde kruisboogpijl mislukt, maar hierdoor is wel prinses Anita geraakt. Arutha moet nu, terwijl Anita praktisch in een tijdloze ruimte ligt, een onbekend tegengif gaan zoeken. Maar zijn reis wordt steeds ruw onderbroken door toedoen van een groep moredhel, die nog steeds erop uit zijn om hem te vermoorden. Dit conflict wordt maar half opgelost. De moredhel-leider, wordt uiteindelijk vermoord door een Haditi (een stam afkomstig van de bergen) genaamd Baru. Hierdoor zullen de zwarte strijders niet meer achter de prins en zijn gevolg aan zitten. Maar behalve deze leider, zit er nog een geest achter het geheel: Murmandamus. Deze kwade geest is afkomstig van voor de tijd waarin de elven en moredhel ontstonden (even ter informatie: de elven zijn de oudste bewoners van Midkemia). Deze kwade geest zal nog een invasie veroorzaken, echter is nog niet bekend wanneer. Deze geest is nog steeds zijn kwaad aan het voortplanten en is nog niet gestopt. Een ander conflict is het conflict tussen de elven en de moredhel. Dit conflict staat niet zo zeer centraal, maar is wel een conflict dat bekeken moet worden. De elven zijn namelijk niet in staat de groep te begeleiden naar silverthorn, omdat het gebied waarop deze plant leeft, gebied van de moredhel is. Hiervoor is simpelweg geen oplossing. Deze is ook gewoon niet te maken, want wanneer dit zo is, valt het niet meer binnen het verhaal van dit boek. De enige mogelijkheid die ik zou kunnen zien is dat de kwade geest, Murmandamus, uiteindelijk een invasie zal veroorzaken en de moredhel en de elven zij aan zij hiertegen zullen strijden, maar nogmaals, dit zal niet binnen het verhaal passen. Genre en stroming. Van de mogelijke genres die in het boek Eldorado heb gevonden, was het genre fantasy, overigens niet onverwachts, het genre waaronder mijn boek volledig valt. Ik citeer uit Eldorado: “De wereld van fantasy-verhalen is irrationeel, vol van wonderlijke krachten, dromen en magie. Voor de gebeurtenissen in een fantasy-verhaal is geen logische verklaring te geven. (…) De bloedstollende verhalen over geesten en magiërs, wrakke kastelen, vreselijke monsters, levende doden en geheimen waren aanvankelijk niet meer dan zedenromans in een nieuw jasje: het goede werd er uiteindelijk in beloond.” (blz. 62, 63) Ook in het boek silverthorn gaat het over magiërs, kastelen, vreselijke monsters en levende doden. Het goede, in dit geval Arutha en zijn genootschap, overwint alle trotseringen en brengt uiteindelijk de silverthorn naar Anita. Het boek silverthorn is moeilijk te plaatsen in een tijd. Het is geschreven in het jaar 1985, dus waarschijnlijk is het een modernistisch boek. Maar de inhoud is absoluut niet naar de literatuur van die tijd. Eerder nog de late middeleeuwen, gezien het een boek is over ridders, magiërs en andere mystieke wezens. En om mijn boek nou in het gemiddelde te plaatsen, namelijk de Barok, is ook weer ietwat overdreven. Het is namelijk absoluut niet een barok verhaal. De kenmerken van het modernisme die terugkomen in het boek, zijn het taalgebruik en de datum van het schrijven. De kenmerken van de late middeleeuwen die overeenkomen met wat ik heb gelezen, zijn de tijd waarin het zich afspeelt, het feit dat het een ridderroman is, de draken die erin terugkomen, de magiërs, gewoon het hele tijdsbeeld wat je ervan krijgt. Ik denk dat ik het om deze reden ook zal indelen bij de late middeleeuwen, maar dat alleen als mij de publicatiedatum niet bekend was. Keuze opdracht: Voor de eerste opdracht heb ik een gedicht gevonden die nog maar zeer recent op het internet stond, het was het perfecte gedicht voor mijn boek omdat de meeste metaforen juist de feiten in het boek zijn. Het gedicht gaat als volgt: Hier loop ik door de donkere bossen
De bossen van wanhoop en verdriet
Zoekend naar een antwoord, naar een medicijn
Om jou van je pijn te verlossen
De pijn die jij langer zult voelen
In de kamer waar jij je nu bevindt

De kamer gesloten van ruimte en tijd
Om niet weg te sterven als de wind
Want hemel die geprezen zijt
Ik heb jou als de mijne
En noch de bomen, nog het woud
Neen zelfs de wind raakt jou niet kwijt
Want tijden zijn allang verloren
Al duurt het nog een hele eeuw
Wanneer gij ontwaakt weder in mijn armen
Dan zal de wind ons toe behoren
Het kwaad dat ons voorgoed wil scheiden
Zal dan snel ten onder gaan
Met jou voor altijd aan mijn zijde
Kunnen wij zelfs de doden aan
Zoals al eerder gezegd: de metaforen in dit gedicht zijn zeer herkenbaar uit mijn boek. De eerste zin al: “hier loop ik door de donkere bossen” lijkt mij behoorlijk duidelijk, gezien Arutha ongelooflijk vaak door de bossen heeft gelopen. Ook de woorden: “zoekend naar een antwoord, naar een medicijn om jou van je pijn te verlossen” Arutha was volgens mij op zoek naar een medicijn voor Anita. Ook in de kamer bevindt de geliefde zich buiten tijd en ruimte, Anita is ook achtergelaten onder een bezwering dat de tijd praktisch stil staat. Zoals in het boek is gezegd: “Time moves so slowly in that room it is nearly impossible to detect its passage. The wall of this palace would crumble to dust before the candles burn a tenth part of their length.” (blz. 131). Ook de laatste vier zinnen zijn zeer bekend: het kwaad dat ons voorgoed wil scheiden, ofwel de moredhel die achter Arutha aan is, zal dan snel ten onder gaan. Dit gebeurde ook (voor een gedeelte). Met jou voor altijd aan mijn zijde, kunnen wij zelfs de doden aan. Ook in het boek vocht Arutha tegen doden, enkel en alleen om bij Anita te kunnen zijn. Keuzeopdracht: Mijn volgende keuzeopdracht was de verfilming en dit was er een die me wel aan het denken zette. Onder het genot van een drankje ben ik er eens goed voor gaan zitten en heb alle scènes nog eens over gedacht. Ik ben ook in de vorige twee boeken altijd een befaamd fan geweest van Pug. Hem zou ik dus erg graag een keer verfilmd willen zien. Echter waren er niet veel passages waarin Pug echt goed in actie is gekomen. Echter wel een spectaculair stuk vond ik de aanslag tijdens het huwelijk. Dit is hoofdstuk zeven. Het begint ermee dat Jimmy nog eenmaal het dak gaat inspecteren en daar tot zijn grote schrik een moordenaar ziet staan met een kruisboog. Uiteindelijk wordt hij vastgebonden en staat machteloos. Wanneer de ceremonie begint, wacht de schutter op het juiste moment. Helaas voor hem doet Jimmy dat ook en wanneer hij zijn pijl wil afvuren op Prins Arutha, weet Jimmy nog een laatste actie te geven door tegen hem aan te schoppen. Hierdoor mist de schutter en raakt Anita. Een worstelpartij tussen Jimmy en de schutter begint en wanneer zij tezamen van het dak vallen, komt Pug in actie en laat ze langzaam naar beneden dwarrelen. De moordenaar wordt gevangen en uitgehoord. Behalve dat Pug hierbij in actie komt, vind ik mooi aan dit stuk dat het verhaal daar echt begint. Het uithoren van de moordenaar levert namelijk op dat er een geest is, Murmandamus, en dat het gif silverthorn is. Pug brengt Anita in onder de bezwering waarin de tijd met zo’n kleine snelheid voorbij gaat dat het nauwelijks op te merken is en Arutha besluit op zoek te gaan naar silverthorn.
Recensie en aanbeveling Raymond Elias Feist heeft als vervolg op The Magician het boek silverthorn geschreven. Hierin gaat prins Arutha op zoek naar een tegengif voor zijn geliefde en tevens verloofde Anita. Zij is vergiftigd door een kruisboogpijl die eigenlijk voor Arutha was bedoeld. De prins heeft namelijk een heel verdelgingsteam achter zich aan. Tijdens zijn zoektocht moet hij ook meerdere malen zich schuilhouden in de bossen en moet hij onderdak zoeken bij de elven. Wanneer hij weet wat precies het tegengif is, namelijk silverthorn, loopt hij in het hol van de leeuw. Dit eerder genoemde verdelgingsteam is namelijk een elvensoort genaamd de moredhel. Het eiland waar de silverthorn op groeit is het gebied van deze elvenbroeders en wanneer hij hier voet aan land zet, kan hij zichzelf niet echt welkom noemen. Dit alles duidt dus op een boek vol spanning en avontuur. Uiteraard is het een dikke pil, maar het is er zeker een die de moeite waard is. Als je niet van fantasy-verhalen houdt, is het een echte afrader, het is namelijk doorspekt met kenmerken van dat genre. De mening van de fantasy liefhebber is wel dubbel en dwars positief. Kortom: een echte aanrader.