She said yes: the unlikely martyrdom of Cassie Bernall door Misty Bernall

Inleiding Dit boek heb ik gekozen omdat ik veel bewondering heb voor Cassie. De smalle stukken tussen het verslag zijn geciteerde stukken uit het boek, zo is dat in het boek ook gedaan. - - De foto’s en de ‘ode aan Cassie’ komen van internet. Er is een memoriaalsite ingericht voor de slachtoffers van het schietdrama in de VS. Als u de site wilt bezoeken; ik weet niet meer precies welk adres het was maar als u gaat zoeken naar ‘Columbine high school’, dan komt u er vanzelf. Het boek is vertaald van het engelse boek ‘She said yes. Ter ere aan Cassie hebben verschillende gospelzangers een CD gemaakt voor Cassie. Het heet: Whatever It Takes. Voor informatie over de schrijver heb ik naar de uitgever geschreven en kreeg de informatie pas een week voordat ik het verslag in moest leveren. Er zat alleen geen directe informatie bij over Misty Bernall dus heb ik de informatie, voor zover dat ging, uit het boek. Hieronder staan al de omgekomen mensen op de Columbine high school op 20 april.

Titel: Cassie zei ‘ja’ Naam van de auteur: Misty Bernall, vertaald door Petra Geertse
Jaar van uitgave: 2000
Uitgeverij: Ark boeken, Amsterdam

5) De auteur Misty Bernall is de schrijver van het boek en tegelijkertijd ook de moeder van de hoofdpersoon. Ze is getrouwd in 1980 met Brad Bernall en samen hebben ze twee kinderen: Cassie (17) en Chris (15). Cassie is doodgeschoten op 20 april 1999. De familie Bernall geloofde in God. Misty Bernall heeft gewerkt op de juridische afdeling van Lockhead Martin, maar is daar in 1996 mee gestopt, omdat ze meer aandacht aan haar kinderen wilde besteden. Toen 3 jaar later haar dochter Cassie werd doodgeschoten is ze een boek gaan schrijven. Dit deed ze voor Cassie en ook om haar verdriet te verwerken. Maar de hoofdreden is om het zinloos geweld tegen te gaan. Ze wil vooral de ouders bereiken met haar boek. De ouders moeten weten waar hun kinderen mee bezig zijn en of ze niet toevallig ook moordplannen hebben of zoiets.

6) Genre Ik vond het genre heel moeilijk te bepalen. Ik dacht aan een jeugdroman, omdat de karakterontwikkeling van de hoofdpersoon veel aandacht krijgt. Maar het boek is ook gericht op ouderen, volwassen mensen. Dan zou je kunnen zeggen dat het een adolescentenroman is. Het boek is een biografie van het leven van Cassie, het wordt verteld in een niet-chronologische volgorde. Het speelt in deze tijd dus alles bij elkaar denk ik dat het een geëngageerde roman is.

7) Het thema van het boek Het thema is allereerst geweld en de gevolgen daarvan. In dit geval is dat geweld uitgelopen op moord, de moord op Cassie. Verder komt ook de verhouding tussen ouder en kind veel voor. Misty Bernall schrijft over de tijd, 2 jaar voordat Cassie stierf. Toen had Cassie zelfs moordplannen voor haar ouders. Dit alles kwam misschien ook omdat ze in de puberteit zat, op weg naar de volwassenheid. Ook had Cassie het moeilijk met haar geloof. Dit zal ook een van de onderwerpen zijn.

8) De hoofdpersoon De hoofdpersoon is heel duidelijk Cassie Bernall. Om haar draait het hele boek en voor haar is het boek ook geschreven. Cassie is 17 jaar geworden. Ze heeft blond lang haar en blauwe ogen, wat ook heel duidelijk op de foto te zien is. Cassie is in het boek een ‘karakter’. Je maakt haar mee in een duistere tijd, maar ook in de tijd dat ze echt tot God kwam. Eigenschappen waar veel mensen het over hadden was haar zorgende karakter, haar onzelfzuchtigheid, maar volgens haar moeder kon Cassie ook heel egoïstisch en koppig zijn. Cassie heeft het ook heel moeilijk met haar bekering tot God, dat lees je ook in haar brieven die tussen het verhaal staan. Ze vraagt zich af of ze op het goede spoor zit en in momenten waar ze God het meest nodig heeft, begrijpt ze niet waar Hij is. Cassie was verder gewoon een normale meid, zoals iedereen van haar leeftijd. Soms hoorde ze er niet echt bij, maar ze zat toch ook met haar gewicht en deed veel aan haar uiterlijk, zoals alle meiden in de puberteit dat doen. Cassie verandert heel duidelijk. Eerst is het een gewone leuke tiener, maar door haar vriendschap met Mona verandert ze in een moordlustige tiener. Nadat ze naar een andere school is geplaatst door haar ouders en ze met het kamp van de plaatselijke kerk is weggeweest, is ze volledig veranderd in een tiener die helemaal voor God wil leven. p.s. ‘Echt waar, ik wil helemaal voor God leven. Het is moeilijk en beangstigend, maar heel erg de moeite waard.’ Ook haar interesses veranderden; eerst was ze geobsedeerd van death rock en Marilyn Manson, maar in haar ‘nieuwe’ leven had ze belangstelling voor fotografie, poëzie en de natuur. Na haar dood wordt ze vanwege haar getuigenis door veel mensen aangezien als martelares. 9) De bijfiguren - Misty Bernall is de moeder van Cassie en de schrijfster van dit boek. Over haar weet ik niet veel karaktereigenschappen, omdat zij het boek schrijft en meer verteld over hoe andere mensen de dood van Cassie beleefden. Misty heeft donkerblond krullend haar. Toen ze het verhaal hoorde van Cassies getuigenis, wist ze dat zij nooit zo sterk had kunnen zijn als Cassie. Ze heeft veel moeite gehad met het verwerken van de dood van Cassie, daarom heeft ze ook een boek geschreven. Ze wil niet dat andere mensen dit ook overkomt. - Brad Bernall is de vader van Cassie. Hij heeft donker haar en een snor. Brad heeft het gebeurde snel verwerkt en naast hem neergelegd. Hij zegt dat hij vrede heeft met Cassies dood en troost vindt in de zekerheid dat ze bij God is. Verder weet ik ook weinig over Brad, omdat ook hij weinig aan het woord komt. - Chris Bernall is een broer van Cassie. Hij was erg geschokt door Cassies dood. En hij was daarna erg gevoelig voor dingen die met de dood te maken hadden. Op een avond stond Chris met een aantal vrienden in de tent. Hij zag dat iemand met een zwarte stift een kogel op de ballon getekend had, alsof erop geschoten was. Chris werd er misselijk van en prikte de ballon kapot. Chris heeft het verlies van zijn zus heel goed verwerkt. Hij is veranderd na Cassies dood. Hij wil net als Cassie zijn en hij probeert guller en vriendelijker te zijn ook probeert hij anderen niet te beoordelen op hun uiterlijk, net als Cassie. - Mona was de beste vriendin van Cassie toen Cassie in een duistere tijd leefde. Mona had plannen om haar ouders te vermoorden en daarna haarzelf. Mona kon niet iemand recht in het gezicht kijken, vooral niet de mensen voor wie ze moordplannen had bedacht. Ze zag zichzelf als vampier. In een brief schreef Mona: ‘Mijn darmen verlangen naar dat vreemde spul. Ik moet mezelf doden, we moeten je ouders doden. School is klote; dood mij en je ouders en daarna jezelf, zodat je niet naar de gevangenis hoeft. Want daar zul je terechtkomen.’

10) De verhoudingen Cassie-Misty Misty had het gevoel dat ze te weinig aandacht aan Cassie bestede. In de tijd dat Cassie zich bezighield met doden, kon Misty,l Cassie niet bereiken en Cassie deed alsof ze een hekel had aan haar moeder. De laatste jaren van haar leven konden ze wel goed met elkaar opschieten.

Cassie-Brad Cassie en haar vader konden wel heel goed met elkaar overweg, zelfs in Cassies duistere tijd kon Brad, Cassie nog bereiken en deed Cassie ook lief tegen haar vader. Toen Cassie nog niet geboren was vond Brad het helemaal niet leuk dat hij vader werd, maar toen Cassie geboren was veranderde zijn gedachte helemaal. Hij was direct verliefd op haar. En dat is altijd zo gebleven. Brad nam Cassie mee op de motor toen ze nog niet eens één jaar was. En hij voelde zich vreselijk schuldig toen bij een val tijdens één van die motorritjes Cassies been gebroken was. Cassie-Mona Met Mona deed Cassie veel tijdens haar duistere periode. Ze rookte samen marihuana en schreven brieven naar elkaar met de meest vreselijke uitspraken. Toen Cassies ouders, Cassie en Mona uit elkaar haalden waren ze hier allebei niet zo blij mee. Twee jaar voordat Cassie stierf ging ze niet meer met Mona om, maar ze vond het wel vreselijk als Mona en haar vroegere vrienden schreeuwend en scheldend langs Cassies huis reden. Cassie-Cassandra Cassie vertelde Cassandra veel over haar geloof en dat ze het heel moeilijk vond om helemaal naar Gods wil te leven. Volgens Cassandra zei Cassie nooit over haarzelf dat alles goed was. Mona- Omdat Mona moordplannen had besproken met Cassie over
Cassies ouders Misty en Brad, kon Mona hen niet recht in de ogen kijken. Cassie’s vader en moeder maakten zich zorgen om Mona en waren ook boos op haar, omdat Mona, Cassie op ‘het verkeerde pad’ bracht. En ze maakten zich zorgen, omdat Mona in hun ogen heel verkeerd bezig was. Daarom zorgden Cassies ouders ervoor dat Mona en Cassie elkaar nooit meer zagen, door Cassie naar een particuliere school te sturen. Cassie-Chris Cassie en Chris waren broer en zus maar voor elkaar waren ze als beste vrienden. Ze deden veel samen. Cassie bracht Chris overal naar toe. Na Cassies dood had Chris het gevoel dat bij hij haar pijn gedaan had. Chris had een gedicht gevonden van Cassie, over Chris. Chris had net gedaan alsof bij zich schaamde voor Cassie in het bijzijn van zijn vrienden. Chris wilde graag net als Cassie leven. En Chris had het gevoel dat Cassies dood een betekenis voor hem had.

11) Titelverklaring ‘Geloof je in God?’, wilde hij weten. Cassie zei ‘ja’ en werd direct doodgeschoten.

12) Uittreksel Cassies leven: Op 6 november 1981 werd Cassie geboren. Als ze zes maanden oud is gaatc ze al met haar vader mee op de brommer. Toen Cassie ongeveer 15 jaar was trok ze meer op met Mona. Ze ging zich bezighouden met moorden, rookte marihuana en sigaretten. Dit was de reden dat Cassie van de Beaver af moest en naar een particuliere school moest. Haar kamer en tas werden regelmatig onderzocht en de telefoon werd afgetapt. Ze mocht het huis niet verlaten zonder toestemming van haar ouders. In het voorjaar van 1997 ging Cassie mee met het kamp van de plaatselijke kerk. Haar ouders twijfelden eerst of ze haar mee zouden laten gaan, omdat ze niet wisten of ze Cassie konden vertrouwen, maar op aandringen van Jamie, mocht ze toch mee. Toen haar ouders haar aan het eind van het kamp weer ophaalden, was Cassie zichtbaar veranderd; ze lachte. Cassie gooide haar death rock CD’s weg en ging zich interesseren voor de natuur en voor God. Ze had het vaak moeilijk met het geloof, maar kon zich staande houden.

Het was twintig april 1999 en om kwart voor zes vertrok Brad naar zijn werk. Misty stond op om de kinderen wakker te maken. Cassie was moeilijk uit bed te krijgen, omdat ze de avond ervoor laat was opgebleven om haar huiswerk te maken. Haar boeken lagen nog verspreidt over de keukentafel. Misty deed haar best, Cassie niet te verwijten dat ze altijd nog zoveel moest doen voor ze naar school ging. Om 10 voor half 8 ging Chris naar school. Cassie trok ook haar schoenen aan en ging ook op weg. Misty zei: ”Dag Cass, ik houd van je” en Cassie mompelde terug: ”Ik ook van jou, mam.” Cassie liep naar school waar ze een briefje gaf aan Amanda met de woorden ‘Echt waar, ik wil helemaal voor God leven. Het is moeilijk en beangstigend, maar heel erg de moeite waard.’ Om ongeveer kwart over elf ging Cassie naar de bibliotheek om een huiswerkopdracht te maken. Nog geen 5 minuten later stormde een leraar de bibliotheek in en riep dat er jongens met geweren in de gang waren. Niet veel later hoorden ze schoten. Cassie kroop met gevouwen handen onder een tafel. Terwijl Eric en Dylan binnenstormden. Ze schoten wild in het rond. Ze liepen op Cassie af en een van hen zette een geweer op haar hoofd. Een van de twee vroeg aan Cassie of ze in God geloofde en Cassie zie ‘ja’. Ze vroegen nog waarom, maar Cassie kreeg geen tijd om antwoord te geven, ze werd gewoon doodgeschoten. 13) De tijd Het boek begint met het drama op 20 april, want dat is de reden van het boek. Daarna komen levensbeschrijvingen van Cassie en hoe ze geleefd heeft. Het verhaal is dus niet chronologisch verteld. Het hele boek is eigenlijk één grote flash back. De ene keer ga je verder terug dan de andere keer. En dan verteld Misty weer hoe ze zich voelt bij het schrijven van bepaalde woorden. Ik schrijf dit met tranen in mijn ogen.

14) Het perspectief Het boek is geschreven in ik-perspectief. Misty verteld over Cassie’s leven en wat ze ermee deed. Ik besloot Brad op te bellen…

15) Mijn leeservaring Het onderwerp interesseert me wel vooral omdat een schietdrama wel vaker gebeurt in Amerika en je dus weet wat een leed dat daar geweest is. Ook de worsteling met het geloof is moeilijk en daar heb ik ook mee te maken. En ook ik ben op weg naar de volwassenheid, dat wordt ook behandeld in het boek. Ik heb van het boek geleerd dat je op tijd klaar moet zijn voor het eeuwige leven, hierna. Ik denk ook dat dat de bedoeling was van Misty. En de mening is duidelijk; er moet meer aandacht besteed worden aan de jongeren die geweld plegen en ook de gevolgen van geweld moeten aandacht krijgen. Zo is mijn mening ook, het geweld moet zo veel mogelijk de wereld uit. Alle onderwerpen werden uitgebreid behandeld. Het geloof van Cassie komt duidelijk naar voren uit boeken waarin ze zinnen onderstreept heeft. En Misty weet veel te vertellen over zinloos geweld. In het boek is eigenlijk maar één gebeurtenis die centraal staat en dat is de dag dat Cassie doodgeschoten werd. Verder worden er nog gebeurtenissen behandeld uit het verleden bijvoorbeeld dat Misty de brieven vind in Cassies kamer. Zo zijn er nog meer gebeurtenissen. Ergens halverwege het boek heb ik het een tijdje niet zo boeiend gevonden en vond ik het een beetje langdradig. Dat was in het hoofdstuk ‘De liefde op de proef gesteld’, veel mensen kwamen hier aan het woord die wat zeiden over Cassie en over hoe zij de dood van Cassie beleefden. Dit stuk vond ik niet zo heel boeiend. Ik kon mijn aandacht er niet bijhouden. Er is maar één gebeurtenis en dat verband is dus duidelijk. Ik vind het boek boeiend, omdat het onderwerp geloof mij wel aanspreekt en ook zinloos geweld komt nu veel voor dus dat is ook altijd boeiend. En het meest indruk heeft toch wel gemaakt dat Cassie overtuigend ‘ja’ zei tegen haar moordenaars. De hoofdpersoon is voor mij zeker wel een heldin. Haar getuigenis vind ik heel indrukwekkend en als aan mij gevraagd zou worden of ik in God geloof en er staat een geweer op mijn hoofd gericht, hoop ik dat ik ook ‘ja’ kan zeggen. In het boek komen veel mensen voor, Misty heeft met heel veel verschillende mensen gesproken en al die mensen hebben een andere mening over de dood van Cassie, maar het zijn toch allemaal mensen. Behalve dan misschien Eric en Dylan op ‘de’ dinsdag dat ze de school in holden met hun geweren. Ze gedroegen zich als beesten, dat is echt niet menselijk meer. De hoofdpersoon worstelde met het geloof. Daar bad ze voor en dat heeft resultaat gehad; ze kon ja zeggen tegen de vraag van Eric en Dylan. Misschien is bidden wel de enige manier om van je worsteling af te komen, ik zou dat ook proberen. De normen van Cassie, hoe zij dacht over death rock, zijn heel anders dan die van mij. Ik vind death rock verschrikkelijk en nog erg spottend ook. Cassie vond dat eerst niet, maar toen ze omgekeerd was heeft ze al haar CD’s met death rock weggedaan. De bouw van het verhaal is goed maar soms ook onduidelijk. Je moet even doorhebben dat de stukken die smaller zijn afgedrukt, door iemand anders verteld worden. Het verhaal begint op 20 april en daarna wordt veel verteld over Cassies leven daarvoor. En soms is dat dus wel ingewikkeld, want er wordt zo veel verteld dat je niet meer weet wat nou waarbij hoort. Het verhaal is eigenlijk één grote terugblik, de ene keer verder terug dan de andere keer. Er wordt wat vertelt over Cassies kleutertijd, maar ook over haar puberteit en dit wordt een beetje afgewisseld. Dit is soms rommelig, maar geeft ook wat leuke speling, waardoor het verhaal boeiender wordt. Aan het eind geeft Misty een slotwoord waarin ze iedereen bedankt die haar geholpen heeft. Je weet alles wat Misty verteld heeft, maar je weet niet of dat alles is, waarschijnlijk heeft ze niet heel haar leven verteld omdat dat een groot stuk privé is. Het taalgebruik is goed te volgen en geschikt voor iedereen vanaf ongeveer 15 jaar denk ik en dat was ook de bedoeling van Misty. Het verhaal moest veel mensen kunnen bereiken. Ik vind wel dat Misty weinig zei over haar eigen gevoelens. Gesprekken zijn er niet echt in het boek en de beschrijving van de dinsdag is heel duidelijk, omdat verschillende mensen hun verhaal daarover vertellen. Het boek is vertaald uit het Amerikaans, ik denk wel dat dit precies gebeurd is, maar er kan het een en ander afwijken. De vertaling is in ieder geval wel duidelijk. 16) Recensie door Mariska Wolters 28 juni 2000
De laatste woorden
van Cassie
Je zou het al bijna zijn vergeten. Vorig jaar schoten twee jongens op de Columbine High School in het Amerikaanse Littleton dertien medeleerlingen dood. Het drama is voor de achterblijvers nog lang geen verleden tijd. Misty Bernall, de moeder van een van de doodgeschoten scholieren, heeft haar herinneringen aan dochter Cassie opgeschreven. Het boek ”Cassie zei ja” zet je stil bij de tragedie die achter een nieuwsbericht kan schuilgaan. Toen er op de bewuste dinsdag schoten klonken op de middelbare school van haar zoon en dochter raakte Misty Bernall niet in paniek. „Ergens was ik ervan overtuigd dat ze allebei veilig waren.” Zelfs toen zoon Chris al veilig thuis zat, maar Cassie nog spoorloos was, dacht ze nog niet dat haar dochter iets ergs was overkomen. „Ik dacht dat je wel iets zou merken, iets zou voelen als er iets gebeurde met iemand van wie je zoveel houdt. Ik voelde niets.” Toen na enkele dagen de volle waarheid tot haar doordrong, raakte ze die niet meer kwijt. „De afstand tussen 20 april en nu wordt elke dag een beetje groter, maar de herinneringen verbleken niet. Soms zie ik de beelden zo levendig voor me dat het lijkt of het gisteren gebeurd is.” Even verder schrijft ze: „Ik word voortdurend geplaagd door de gedachte aan Cassies laatste momenten, aan de kille paniek die ze gevoeld moet hebben toen er een geweer tegen haar hoofd gezet werd. Hoe onlogisch het ook lijkt, ik worstel met een gevoel van schuld dat ik er niet was voor haar. Ik heb het gevoel dat ik haar als moeder in de steek gelaten heb op het moment dat ze me het hardst nodig had.” Laatste moment
Hoewel de moeder van Cassie het laatste moment van het leven van haar dochter niet heeft meegemaakt, heeft zij een beeld van hoe het eraan toe moet zijn gegaan. Crystel, een vriendin, was samen met Cassie in de bibliotheek, waar het drama zich afspeelde en vertelt in het boek hoe zij de gebeurtenis ervaren heeft. „We waren misschien vijf minuten in de bibliotheek toen er een leraar naar binnenstormde, die riep dat er jongens met geweren in de gang waren.” De meisjes dachten aan een grap, maar toen er een jongen met een bebloede schouder aan kwam hollen, kropen ze heel snel onder de tafel. Terwijl de daders, Eric en Dylon, de bibliotheek binnenkwamen en begonnen te schieten, riepen ze: „Dit hebben we ons hele leven al willen doen.” Ze juichten na ieder schot. Crystel wist te vluchten. Daarbij verloor ze Cassie uit het oog. Eén leerling herinnert zich dat ze met gevouwen handen onder een tafel zat, maar een ander zegt dat ze op haar stoel bleef zitten. Josh, een jongen uit de bovenbouw, met wie mevrouw Bernall een paar weken na het gebeurde gepraat heeft, zegt Cassie niet te hebben gezien, maar wel te hebben gehoord. „Een van de jongens die op haar afliep, vroeg haar of ze in God geloofde. Ze was even stil, alsof ze niet wist wat ze moest antwoorden, en toen zei ze ”Ja”. Ze moet heel bang geweest zijn, maar haar stem trilde niet.” Ze gaven Cassie niet de kans te antwoorden op de vraag waarom. „Ze schoten haar gewoon overhoop”, vertelt Josh. Martelares
In de Verenigde Staten –maar ook ver daarbuiten– werd Cassie vanwege haar antwoord door de media afgeschilderd als moderne martelares. Haar ouders spreken dit beeld tegen door te zeggen dat Cassie een normale tiener was, die zich zorgen maakte over haar gewicht, haar werk en haar kansen om een vriendje te vinden. In het boek komt echter ook een andere kant van Cassie naar voren. Enkele jaren voor haar overlijden vonden haar ouders op haar kamer brieven waarin ze schrijft dat ze samen met een vriendin haar ouders wil vermoorden. In tekeningen wordt precies duidelijk gemaakt op welke manier dat zou moeten gebeuren. Ook blijkt uit de brieven dat ze zich met occulte zaken en het roken van drugs bezighield. De ouders van Cassie sloegen groot alarm. Ze namen verregaande maatregen om hun dochter voor deze zaken te beschermen. Cassie moest naar een andere school en haar ouders verboden iedere omgang met haar oude vriendengroep. Ze zochten tassen na, en tapten telefoongesprekken af. Hoewel het er eerst op leek dat Cassie alleen maar verder van haar ouders verwijderd raakte, kwam ze uiteindelijk –uit later gevonden brieven blijkt met veel moeite– verder van haar verleden af te staan. Verandering
Wanneer Cassie door een nieuwe vriendin wordt uitgenodigd voor een jeugdkamp van de kerk, verandert haar leven voorgoed. Hoewel ze later weinig over het kamp vertelt, alleen dat ze veranderd is, merkt haar omgeving dat haar ogen helderder beginnen te staan en dat haar karakter zich ten goede wijzigt. Een jeugdleider vertelt later dat Cassie een keer in tranen naar hem toe kwam. Ze vroeg vergeving omdat ze over hem had geroddeld. Thuis gaat het ondanks haar verandering –wij hebben gelukkig niet te oordelen over het karakter daarvan– nog niet altijd van een leien dakje. Haar moeder schrijft: „Het zou te gemakkelijk zijn om Cassie af te schilderen als een heilige, vooral nu ze er niet meer is om fouten te maken. Verwerking
Misty Bernall schreef ”Cassie zei ja” duidelijk als onderdeel van de verwerking van het verlies van haar dochter. Er staan niet alleen veel feiten, maar ook veel gedachten in. Wellicht daarom komt het boek soms wat warrig over. Zo moet je even doorhebben dat de gedeeltes die smaller zijn afgedrukt, geschreven zijn door allerlei mensen die Cassie goed hebben gekend. Ik vraag me af of het haar moeder gelukt is het beeld van Cassie als martelares wat te nuanceren. Juist door de opmerkingen dat ze heel gewoon was, komt ze weliswaar heel menselijk en daardoor dichtbij over. Maar vooral bij jongeren zal zij door de combinatie van bijzonder en gewoon heel goed als idool kunnen worden gezien. Cassie was een meisje zoals zij wellicht willen zijn. Misschien is het voor die jongeren goed om ook eens na te denken over hoe Cassie daadwerkelijk op haar omgeving overkwam. Een clubleider vertelde dat ze altijd een beetje een buitenbeentje was, niet erg grappig of spontaan –zoals veel jongeren zouden willen zijn– en meer een luisteraar dan een spreker. Daarom is het goed de vraag te stellen: Zou je, als ze bij jou in de klas had gezeten, vriendin met haar geworden zijn? Of zou je haar links hebben laten liggen omdat ze zo populair was en er een beetje buiten viel?

19.4) Extra opdracht Brief aan Misty Bernall, de moeder van de hoofdpersoon en de schrijfster.

Beste mevrouw Bernall

Wat is er tocht iets vreselijks gebeurd op 20 april 1999. Het lijkt me heel erg om op zo’n manier een kind te verliezen wat je zo dierbaar is. Het spijt me echt, voor u. Ik heb veel bewondering voor, ten eerste Cassie. Ik vind het heel mooi dat ze zo’n krachtige getuigenis kan uitspreken als er een geweer op je hoofd is gericht en je weet dat je waarschijnlijk wordt doodgeschoten. En ik heb ook heel veel bewondering voor u mevrouw Bernall. U heeft in het boek heel mooi Cassies leven beschreven. Ook de gevoelens kon u goed onder woorden brengen. Het boek is voor u ook een hulpmiddel geweest om het verdriet te verwerken. En u laat dat ook duidelijk merken. Ik zou graag nog met Cassie willen praten, hoe zij haar moord beleefd heeft. Ik denk dat u dat ook wel wilt. Ook kan ik het heel moeilijk begrijpen, waarom God een meisje als Cassie zo’n vreselijke dood heeft laten beleven. Waarom moest juist Cassie doodgeschoten worden, er waren mensen die meer verkeerde dingen deden dan Cassie. Maar dat zal niemand ooit te weten komen. Aan de andere kant zou het ook kunnen dat God, Cassie ‘gebruikt’ heeft om andere mensen van het evangelie te laten horen en vooral ook jongeren tot bekering te brengen. Ik denk dat dit drama en die wonderlijke getuigenis nog lang bij de mensen zullen leven.

Veel sterkte, ook aan Brad en Chris,

Miranda

Ode to Cassie
Dear Friends, This morning I was eating breakfast and reading an article about the tragedy in Littleton, CO. I cried when I read about one certain brave girl. The article said that the perpetrators were taunting some of the kids by asking them if they believed in God. One brave girl stood up and said "I believe in Jesus!". She was immediately gunned down in cold blood for her faith! It really hit me hard and I cried as I wondered if I could have been that brave! I'm not sure why but I sat down and wrote a poem because of what this girl did and for what courage and character she displayed. I hope you like it and would like to have this passed on to everyone that you can think of. Encourage them to do the same. I just think it would be a great tribute to such a wonderful girl, and brave Christian Martyr! AS BRAVE AS HER? (Cassie Bernall) Would I have been as brave as her, When her young life was taken in a blur? "I believe in Jesus" was her
cry, as wicked bullets began to fly. Would I have been as brave as her, When such evil stared her in the face? Could I have boldly claimed my faith, And died so bravely in His Grace? Could I be as brave as her today? Express my faith; what will I say? Although I'm not at death's door, Can I take His message and let it soar? Could you be as brave as her today? Stand against evil, come what may? Her precious life has fleeting past, Do something for her that will forever last. Author: Michael Peterson michaelpeterson@webtv.net

Song for Cassie

They burned down all the bridges
that lead out of this town
They stopped all the clocks
that tell us the time
I haven't seen you in a while
Can't believe that you're gone
You were barely even here
You went home at lunchtime

He turned to you and asked a question
You said yes 'cause yes was the truth
Well he cannot take your God away
And now you'll always have your youth

Even here in Little Town
Lights go out and friends fall down
Things go wrong and folks
are found wanting
Wanting you to tell them what you said
Tell them yes
Tell everybody yes
Tell everybody you went home at lunchtime

There beside the shining sea
enshrouded in tranquility
I can almost see you
Then someone takes you by the hand
You look to see the loving man
Welcome home
You went home at lunchtime

for Cassie Bernall