Het plan mislukt. Lord Holbeton probeert die nacht het schilderij namelijk ook te stelen. Dat wordt echter verhinderd door het blaffen van de pekinees van mevrouw Chavender. Lord Holbeton weet zich er uit te kletsen als hij betrapt wordt door Chibnall en mevrouw Steptoe. Ook Steptoe en Weatherby – die het even later eveneens proberen – worden betrapt. Gelukkig weten zij zich er net als Lord Holbeton uit te kletsen. Chibnall besluit die nacht dan toch maar in de eetkamer te gaan slapen om de kostbaarheden te bewaken.
Voordat het zo ver is, probeert Weatherby het schilderij nog te bemachtigen. Helaas wordt hij daarbij betrapt door mevrouw Chavender. Zij denkt dat Duff Weatherby opdracht gegeven heeft om haar portret te stelen omdat Duff nog steeds verliefd op haar is en daarom een aandenken aan haar wil hebben. Weatherby vertelt mevrouw Chavender vervolgens hoe de vork echt in de steel zit. Dan vertelt mevrouw Chavender dat ze zelf ook mee wil doen met het pact omdat ze zonder geld zit. Ze is haar vermogen kwijtgeraakt door verkeerde beleggingen en heeft nu dringend geld nodig. Ze wil daarom ook een deel van de verkoopopbrengst hebben. Ze besluiten dan om het schilderij te stelen tijdens het komende tuinfeest op Claines Hall. Dan worden veel mensen verwacht en zal niemand op hen letten.
Sally vertelt Duff van de mislukte poging tot diefstal van het schlderij door Lord Holbeton. Duff vertelt haar dat hij Weatherby inmiddels met die opdracht belast heeft. Dan geeft Sally aan dat ze zelf ook een poging zal wagen omdat ze wil dat haar verloofde het geld van Duff krijgt. Chibnall vertelt mevrouw Steptoe intussen dat hij Weatherby verdenkt een oplichter te zijn. Mevrouw Steptoe wil Weatherby echter niet ontslaan omdat hij zo goed kan opschieten met haar man. Weatherby vertelt Sally dat hij van haar houdt en met haar wil trouwen. Dan moet ze uiteraard wel haar verloving met Lord Holbeton verbreken.
Als Weatherby haar vertelt dat hij het schilderij inmiddels gestolen heeft en onder zijn jasje draagt, werpt Sally zich op hem om het schilderij te pakken te krijgen. Al gauw ontaardt dat in een romantische omhelzing die weer gezien wordt door Lord Holbeton. Die verbreekt vervolgens zijn verloving met Sally. Sally besluit daarop om dan met Weatherby te trouwen op wie ze intussen verliefd geworden is. Weatherby wordt overigens door mevrouw Steptoe ontslagen omdat ze hem rokend aantreft in haar slaapkamer (waar hij met Sally aan het praten was).
Weatherby laat Sally met het schilderij naar Duff gaan om het voor een zo hoog mogelijke prijs te verkopen. Duff wil het echter niet meer kopen omdat mevrouw Chavender zich over hem ontfermd heeft. Duff heeft namelijk last van indigestie en mevrouw Chavender – die nog steeds van Duff houdt – verzorgt hem nu. Duff heeft Lord Holbeton zijn geld gegeven zodat deze zich uit de voeten maakt voordat Duff zich bedenkt. Sally en Weatherby denken na over hoe ze nu aan geld moeten komen voor hun huwelijk. Maar dan lijkt Duff zich te bedenken en vraagt hij Weatherby hem het schilderij zo snel mogelijk te komen brengen. Weatherby gaat naar Duff toe. Duff blijkt toch een beetje angstig te zijn geworden voor een huwelijk met mevrouw Chavender. Hij krabbelt dus terug.
Weatherby heeft het schilderij op het kasteel in zijn kamer verstopt. Hij besluit met Duff naar het kasteel te gaan om het op te halen. Dat wordt toevallig gehoord door Vera Pym die gelijk haar verloofde Chibnall opbelt. Ze denkt namelijk dat Weatherby en Duff oneerlijke plannen hebben. Chibnall grijpt in en sluit Weatherby en Duff op in het kolenhok als ze op het kasteel aankomen. Hij vindt vervolgens het schilderij in de kamer van Weatherby. Hij licht mevrouw Steptoe in die beide mannen wil laten opsluiten door de politie. Dan grijpen Howard Steptoe en mevrouw Chavender in. Ze biechten hun financiële problemen op en vertellen mevrouw Steptoe dat Weatherby het schilderij in hun opdracht gestolen heeft. Weatherby moet dus vrijuit gaan. Uiteindelijk gaat mevrouw Steptoe daarmee akkoord. Haar schoonzuster gaat toch met Duff trouwen en is daarmee uit de problemen. En mevrouw Steptoe besluit – mede omdat het weer daar beter is dan in Engeland – met haar man mee terug te gaan naar Californië.
Duff besluit op advies van mevrouw Chavender Weatherby weer in dienst te nemen. Daardoor kan deze met Sally trouwen. Duff geeft Chibnall een flinke som geld om hem zijn mond over het gebeurde te laten houden. Daardoor kan Chibnall een café kopen en met Vera gaan trouwen. En mevrouw Chavender vindt het een prima plan om haar portret te gebruiken als nieuwe reclameposter voor Duffs Superham. En zo is iedereen blij.
Beoordeling van het boek
Wodehouse was een beroemde Engelse schrijver die al op jeugdige leeftijd naar Amerika vertrok. Daar trok hij de aandacht met zijn humoristische verhalen en romans over o.a. Bertie Wooster en zijn butler Jeeves, de merkwaardige bewoners van Blandings Castle en de nogal met zichzelf ingenomen pechvogel Stanley F. Ukridge. Wodehouse heeft zijn Engelse afkomst nooit verloochend. In zijn boeken is dat ook goed te merken. In Amerika werkte Wodehouse mee aan het schrijven van teksten voor musicals en theatervoorstellingen. Verder was hij - niet geheel tot zijn genoegen overigens - werkzaam voor de filmindustrie in Hollywood. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog woonde Wodehouse met zijn echtgenote Ethel in het Noord-Franse kustplaatsje Le Touquet. Hij was politiek gezien nogal naïef en werd door de binnenvallende Duitsers verrast. Ze sloten hem vervolgens als gijzelaar op in een interneringskamp in Duitsland.
Wodehouse was toen zo dom om zich te laten overhalen enkele - als geestig bedoelde - praatjes voor de Duitse radio te houden. Deze praatjes werden hem door het Engelse publiek uiteraard niet in dank afgenomen. Ze werden, ondanks hun onschuldige en niet-politieke inhoud, gezien als een vorm van collaboratie met het Duitse Nazi-regime. Na de oorlog kon Wodehouse daarom niet meer terugkeren naar Engeland. Hij vertrok definitief naar Amerika. Hij woonde eerst in New York en daarna in het landelijk gelegen Remsenburg op Long Island. Vlak voor zijn dood (in 1975) werd hij door de Engelse koningin nog geridderd. Daarmee was onder deze affaire - zoals Wodehouse het zelf kernachtig zei - definitief een streep gezet.
Ik vind het altijd leuk om te kijken of Wodehouse zijn boeken niet onbedoeld dateert. Je kunt een boek natuurlijk expliciet dateren door bijvoorbeeld een jaartal te noemen. Maar dateren kan ook op een indirecte manier gebeuren. Door het noemen van bijvoorbeeld de naam van een filmster kun je een boek ook in een bepaalde tijd plaatsen. Zo noemt Wodehouse in hoofdstuk een gelijk al de naam van de Franse seriemoordenaar Henri-Désiré Landru (1869 – 1922). Die naam is voor de lezer van nu (2017) volkomen onbekend, maar dat was anders in de tijd dat dit boek gepubliceerd werd (oktober 1940). Toen was het immers nog maar achttien jaar geleden dat Landru stierf onder de guillotine. Bovendien woonde Wodehouse van 1934 tot 1940 zelf in Frankrijk. Het is dus niet zo vreemd dat hij op de hoogte was van deze in de jaren twintig sensationele zaak.
In de hoofdstukken zeven en acht noemt Wodehouse de naam van de bokser “Wildcat Wix”. Of het hier om een echt iemand gaat heb ik niet kunnen ontdekken. Wel heeft Wodehouse de naam eerder gebruikt, namelijk in het Ukridge-verhaal “The Debut of Battling Billson” uit 1924. Verder worden in hoofdstuk acht nog de namen van de acteurs Clark Gable, Wallace Beery en Edward G. Robinson genoemd. Wodehouse was een boksliefhebber. Daarom noemt hij in hoofdstuk acht Maxie Rosenbloom en in hoofdstuk tien Joe Louis. In hetzelfde hoofdstuk worden ook de acteurs Lionel Barrymore en Adolphe Menjou genoemd. En bijzonder is in hoofdstuk tien de term “de Führer van Claines Hall” (in de oorspronkelijke Engelse tekst staat “the Claines Hall Führer”). Deze woorden worden gesproken door Weatherby. Dit feit is bijzonder omdat het de enige term in het boek is die direct verwijst naar de oorlogstijd en Adolf Hitler. Voor de rest is het een en al luchtigheid en romance in het boek! In hoofdstuk twintig wordt het woord “Wereldoorlog” nog genoemd (in de oorspronkelijke Engelse tekst staat “the Great War”), maar zeer waarschijnlijk verwijst Wodehouse daarmee naar de Eerste Wereldoorlog. In ieder geval is het woord “Führer” het enige (!) woord in het hele boek dat naar de politieke situatie van toen (namelijk 1940, het publicatiejaar van het boek) verwijst.
De overige verwijzingen zijn: het bijbelboek Ruth (hoofdstuk elf); Lady Macbeth van Shakespeare, Sir Galahad en de rijke Croesus (hoofdstuk twaalf); Hetty Green, koning Arthur en Guinevere (hoofdstuk dertien); Donald Duck (hoofdstuk achttien); de Romeinse generaal Marius (hoofdstuk negentien).
Wodehouse refereert in diverse van zijn boeken aan de beroemde Sir Philip Sidney (1554 – 1586), een bekende aristocraat uit de tijd van koningin Elizabeth I. Sidney was diplomaat en dichter en ondernam vele reizen. Hij stierf in Nederland aan de gevolgen van de verwondingen die hij had opgelopen bij de slag van Zutphen in 1586. Het verhaal gaat dat hij zijn waterfles aan een andere gewonde soldaat gaf onder het uitspreken van de beroemde woorden “Thy necessity is greater than mine”. Om deze nobele daad kreeg Sir Philip grote bekendheid. Of het verhaal waar is dient echter betwijfeld te worden. Hoe dan ook, Wodehouse gebruikt de legende in dit boek ook weer. In hoofdstuk negen heeft Joss Weatherby het over een advocaat die zijn geld beheerde en er zelf te veel van opmaakte. Joss zegt dan: “… waarschijnlijk kreeg hij op een goeie dag het gevoel dat zijn nood groter was dan de mijne”. Dit is overduidelijk een verwijzing naar het genoemde citaat van Sir Philip. En zo wordt een vermeend historisch feit wederom op een geestige manier in dit boek verwerkt.
Nog aardig om te vermelden is dat dit boek een “stand alone”-verhaal is in het oeuvre van Wodehouse. In het verhaal komen namelijk geen figuren voor die Wodehouse ook in andere boeken laat optreden. Maar uiteraard is de situatie wel hetzelfde (een kasteel, een butler, een romance, rijke Amerikanen, een verarmde Engelse edelman, diefstal van een kostbaar voorwerp, misverstanden enz.). Wat dat betreft is de veel gehoorde kritiek op Wodehouse wel juist: in feite heeft hij zijn hele leven lang hetzelfde boek geschreven. Overigens gaf Wodehouse zelf ooit in een interview aan dat hij dit boek een van de leukste uit zijn oeuvre vond.
De omslagtekening van dit boek is (wederom) van de vertrouwde hand van Carol Voges (1925 – 2001). Hij heeft verscheidene omslagtekeningen voor Wodehouse-boeken gemaakt. Helaas wordt Voges in het boek niet als zodanig vermeld. Voges was een bekende Nederlandse illustrator en striptekenaar. Hij werkte mee aan diverse strips en stripbladen. Zijn tekenstijl is heel herkenbaar en duidelijk. Hij tekende o.a. de in mijn jongensjaren heel bekende boekenseries over de postbode Pietje Puk, de apen Tup en Joep en de matrozen Oki en Doki. Verder is zijn strip over Pa Pinkelman (met tekst van Godfried Bomans) ook heel erg bekend. De omslagtekening geeft prachtig de kern van het boek weer. Afgebeeld staat de hammenkoning J.B. Duff. Een kroon zweeft boven zijn hoofd en diverse superhammen en vleesbestekken vullen de rest van de omslagtekening. Je ziet zo dat Duff geen gemakkelijk heerschap is want hij kijkt nogal zelfingenomen in het rond.
De omslagtekening van dit boek is (wederom) van de vertrouwde hand van Carol Voges (1925 – 2001). Hij heeft verscheidene omslagtekeningen voor Wodehouse-boeken gemaakt. Helaas wordt Voges in het boek niet als zodanig vermeld. Voges was een bekende Nederlandse illustrator en striptekenaar. Hij werkte mee aan diverse strips en stripbladen. Zijn tekenstijl is heel herkenbaar en duidelijk. Hij tekende o.a. de in mijn jongensjaren heel bekende boekenseries over de postbode Pietje Puk, de apen Tup en Joep en de matrozen Oki en Doki. Verder is zijn strip over Pa Pinkelman (met tekst van Godfried Bomans) ook heel erg bekend. De omslagtekening geeft prachtig de kern van het boek weer. Afgebeeld staat de hammenkoning J.B. Duff. Een kroon zweeft boven zijn hoofd en diverse superhammen en vleesbestekken vullen de rest van de omslagtekening. Je ziet zo dat Duff geen gemakkelijk heerschap is want hij kijkt nogal zelfingenomen in het rond.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden