Ordinary people door Judith Guest

1. Zakelijke gegevens De auteur van dit boek is Judith Guest. Ordinary People, Penguin Books, New York, 1976, 263 blz., Amerika. Dit boek behoort tot het genre novelle. Dit omdat dit op de achterkant staat en er komen niet heel veel personen voor in het verhaal. 2. Eerste reactie Ik heb dit werk gekozen omdat ik uit een bepaalde themalijst (Psychiatrie) moest kiezen. Dit boek leek me het aantrekkelijkst. Ik vind dit een heel goed boek. Het was heel boeiend, want de jongen die dit meemaakte was dan wel depressief, maar dit verhaal was niet in en in-depressief. Dat vond ik erg goed. Het einde vind ik ook mooi, je moet door de regels heen lezen om te begrijpen dat Conrad het voorval nu verwerkt heeft. 3. Verdieping Samenvatting Het boek begint als Conrad Jarrett (17 jaar) 's ochtends wakker wordt. Hij heeft moeite met opstaan, wat hij altijd al heeft gehad. Hij is sinds korte tijd weer thuis: Conrad heeft 8 maanden in een ziekenhuis gelegen omdat hij zelfmoord probeerde te plegen, door met scheermesjes in zijn polsen te snijden. Dit deed hij omdat hij zijn broer Jordan (ook wel Buck genoemd) zo mistte. Toen Jordan en Buck een keer waren gaan zeilen, sloeg de boot om en moesten ze aan de boot blijven hangen totdat ze gered zouden worden. Maar de redding kwam te laat voor Buck, hij overleed. Conrad voelt zich schuldig voor het overlijden van zijn broer. Conrad gaat weer naar school. Lazenby komt hem in zijn auto ophalen, in de auto maken de anderen wat grapjes, Conrad mag deze jongens niet. Vroeger was Conrad altijd erg goed op school, hij haalde alleen maar A's, nu kwam daar ook verandering in. Na school heeft Conrad (samen met Buck) altijd gezwommen en in het koor gezeten. De psychiater uit het ziekenhuis zegt Conrad dat het verstandig is om thuis ook met een psychiater te gaan praten, omdat Conrad zichtbaar veel moeite heeft met het oppakken van zijn oude leventje. Dit doet Conrad ook, hij gaat naar dr. Berger. Als hij daar voor het eerst binnenkomt, is het een grote rotzooi in zijn kantoor (gedaan door een cliënt van dr. Berger). Conrad weet niet wat hij van Berger moet denken, hij vindt hem maar een rare snijboon. Hij spreekt af dat hij twee keer per week naar Berger zal gaan. Na een paar keer begint Conrad begint de therapie te waarderen, en Berger mag hij ook steeds meer. Als Conrad weer gaat zwemmen, is zijn trainer heel ontevreden over hem. Maar Conrad vindt het ook niet zo leuk meer. Berger adviseert hem te stoppen met zwemmen, dit doet Conrad ook. Dit vertelt hij niet aan zijn ouders, omdat hij denkt dat het een grote teleurstelling voor hen zal zijn. Maar als zijn ouders bij vrienden van hen gaan eten, krijgen ze het daar te horen. Zijn moeder is erg kwaad dat hij het niet verteld heeft. Nu Conrad niet meer zwemt, heeft hij meer tijd na school. Vaak gaat hij naar de bibliotheek. Op een dag ziet hij een vrouw, die de hele tijd naar hem staat te kijken. Buiten komt ze naar hem toe en zegt dat ze hem zo knap vindt, erbij zegt ze dat hij dat waarschijnlijk zelf al wel wist. Conrad is helemaal verbaasd, en praat erover met Berger. Conrad maakt een lijstje met dingen die hij aan zichzelf wil veranderen: 1. Finals 2. Exercise 3. Friends 4. Job (?) 5. Guitar 6. Books 7. Girls Hij probeert om al deze dingen aan te pakken. Calvin vraagt aan Beth wat ze dit jaar zullen doen met kerstmis. Normaal gingen ze altijd op vakantie, maar zijn vader is van mening dat dat te snel is voor Conrad. Beth is het daar weer niet mee eens, zij wil heel graag op vakantie. Ze hebben een beetje een ruzietje. Uiteindelijk wordt besloten kerstmis thuis te vieren, samen met opa en oma. Conrad besluit om een ontzettend grote kerstboom te kopen. Van zijn ouders krijgt hij een auto. Zijn vader denkt dat het toch niet het juiste cadeau was. Conrad gaat steeds minder met Lazenby om, terwijl zij vroeger toch de beste vrienden waren. Op een dag komt Conrad Jeannine tegen, zij zit bij hem in het koor. Hij praat met haar over Buck, de eerste keer zonder er pijn bij te hebben. Samen drinken ze ook wat. Die middag wil hij wat aan punt 7 van het lijstje (Girls) doen. Eerst belt hij Karen, een meisje die hij uit het ziekenhuis kent, op, maar zij is er niet. Dan belt hij Jeannine, zij wil heel graag met hem uit. Als Conrad op school is, hoort hij in de kleedkamer Stillman en anderen praten over Buck. Hier wordt hij een beetje pissig van. Als ze naar buiten komen, begint hij te vechten met Stillman. Lazenby vraagt hem later wat er aan de hand was, en waarom hij en Conrad elkaar nauwelijks meer zien. Conrad vertelt hem dat hij het heel moeilijk vindt, dat Lazenby hem teveel aan Buck herinnert, omdat ze vroeger altijd alles met z'n drieën deden. 's Avonds komt Conrad alleen thuis. Hij wast het bloed van zijn kleren, eet wat en gaat op de bank liggen. Hij voelt zich heel schuldig over de vechtpartij en vraagt zich af of hij Stillman erg pijn gedaan heeft. Calvin vindt Conrad slapend op de bank. Hij maakt hem wakker, zodat Conrad naar zijn bed kan. Conrad vertelt Calvin over het gevecht met Stillman. Als Conrad Jeannine op wil halen om uit te gaan, vraagt haar moeder hen of ze op Jeannine's kleine broertje willen passen. Jeannine wordt een beetje verdrietig omdat haar moeder met een man uitgaat, want ze dacht dat het nog goed zou kunnen komen tussen haar (gescheiden) ouders. Het gaat al een tijd niet zo goed tussen Calvin en Beth. Ze besluiten om er even met z'n tweeën tussenuit te gaan, naar de broer van Beth. Het is leuk bij Ward en Audrey, ze golfen daar ook. Op een dag krijgen Calvin en Beth een discussie dat Calvin zich te veel over Conrad bekommert. Beth weet niet echt meer wat ze wil met Calvin. In de tijd dat Calvin en Beth bij  Ward en Audrey zijn, logeert Conrad bij zijn grootouders. Daar vindt hij het niet zo leuk, omdat zij zo ouderwets zijn. In het weekend gaat hij met Jeannine en nog een ander stel uit, ze gaan bowlen. Het is heel gezellig. Ze komen half twee terug, wat oma iets te laat vindt. De dag erna zit Conrad met zijn opa na het eten in de kamer, oma doet de afwas. Opa leest de krant. Dan valt Conrads oog op een stukje: Karen heeft zelfmoord gepleegd in een auto. Conrad voelt zich niet goed, hij raakt in paniek, want Karen was juist de persoon die tegen hem zei dat hij niet zo moest piekeren, maar juist moest relaxen. Hij gaat direct naar bed, maar krijgt allemaal enge dromen over Buck. Hij kan het allemaal niet meer aan. 's Nachts staat hij op en gaat hij wat wandelen door het dorp. Daar komt hij nog politie tegen die tegen hem zegt dat hij beter naar huis kan gaan, dat het gevaarlijk kan zijn. Het is al half 7 als hij thuiskomt. Hij belt Berger op en zegt dat het niet goed gaat. Die zegt dat hij over een half uur op zijn kantoor kan komen, door de achterdeur. Daar vertelt Conrad wat er gebeurd is, en daarna neemt Berger hem mee naar een restaurant, zodat Conrad kan eten. Berger drukt Conrad op het hart dat hij genoeg moet eten. Hierna gaat Conrad naar huis, neemt een warme douche en valt in slaap. Als zijn ouders weer terugkomen, komt er verandering in de relatie tussen Conrad en zijn ouders. Hij is veel gemoedelijker en vertelt meer dingen. Hij kust zijn moeder zelfs goedenacht! Conrad gaat met Jeannine naar bed. Jeannine vertelt hem dat Suzanne heel erg gek op hem is, al het hele schooljaar. Conrad heeft dat helemaal niet doorgehad. Op een dag vertelt zijn vader dat er iets tussen Beth en hem gebeurd is toen ze bij Ward en Audrey waren. Hij zegt dat ze nog niet direct zullen gaan scheiden, maar dat Beth op reis is, om na te denken. Vanochtend is ze vertrokken. Calvin vertelt Conrad hoe hij over het ongeval en dergelijke denkt. Conrad zegt tegen zijn vader dat hij van hem houdt, Calvin zegt dat hij ook van hem houdt. Conrad zegt dat hij hoopt dat zijn moeder snel weer terug is, "I'm a lousy cook." Na het laatste gesprek met Berger rijdt Conrad naar het huis van Lazenby. Hij is aan het golfen. Lazenby vraagt hoe het bevalt in het nieuwe huis.  Conrad vraagt hem of ze samen zullen gaan golfen. Lazenby zegt dat dat niet mag van zijn moeder, omdat hij nog veel moet doen, maar als hij het aan haar vraagt, is het goed. Maar eerst wil ze Conrad spreken. Verhaalpersonages:
Conrad, een 17-jarige depressieve jongen. Jordan/Buck, de 2 jaar ouder overleden broer van Conrad. Calvin, de vader van Conrad. Hij doet erg veel moeite om Conrad te helpen, hij bekommert zich heel veel om hem. Op feestjes drinkt hij vaak te veel, omdat hij zich dan makkelijker voelt. Beth, de moeder van Conrad. Het lijkt alsof zij zich helemaal niet om hem bekommert. Conrad denkt dat zij niet van hem houdt. Howard en Ellen, de ouders van Beth. Ward en Audrey, de broer en schoonzus van Beth. Ray en Nancy, collega en kennissen van Calvin en Beth. Berger, de psychotherapeut van Conrad. Joe Lazenby, de beste vriend van Conrad. Hij wil hem graag helpen met zijn problemen. Karen, een meisje wie Conrad kent uit het ziekenhuis. Zij pleegt zelfmoord.
Jeannine Pratt, zij wordt het vriendinnetje van Conrad. Op zoek naar de thematiek: Dit boek is geschreven vanuit auctoriaal perspectief. Het thema is: depressiviteit. De hoofdgedachte is: hoe een 17-jarige jongen uit een diep dal weet te klimmen. Titelverklaring: (Ordinary People) deze titel wil aanduiden dat ook hele normale mensen te maken kunnen krijgen met zulke problemen. Beth wil graag zoals 'ordinary people' zijn, maar Conrad en Calvin lukt dit niet. Later in het boek zie je dat het steeds beter met Conrad gaat, het hem al veel beter lukt een normaal leven te gaan leiden. Als hij bij zijn grootouders logeert en hij komt 's nachts de politie tegen, is hij bang dat ze hem op zullen pakken. Maar ze waarschuwen hem slechts voor gevaarlijke mensen. Dan zegt hij tegen zichzelf: "You're all right kid. Ordinary." Judith Guest is geboren in Detroit in Michigan. Ze studeerde af aan de Universiteit van Michigan in 1958. Judith Guest woont in Minnesota. Haar hobby's zijn skeeleren en op haar kleinkinderen passen. Dit boek, haar eerste novelle en een bestseller, is voor het eerst gepubliceerd in 1976. 'Ordinary people' is verfilmd en won de Oscar voor 'Best Picture' in 1980. 4. Beoordeling Ik vond dit een heel erg goed boek, toen ik eenmaal over de helft was, kon ik niet meer stoppen met lezen. De laatste 100 bladzijden heb ik in een dag gelezen, omdat ik zo graag wilde weten hoe het af zou lopen. Elementen die voor mij een positieve werking hebben, zijn als Conrad een vriendinnetje krijgt, wanneer hij tegen zijn vader zegt dat hij van hem houdt en dat hij weer naar Lazenby toegaat. De passage die me het sterkst aanspreekt is wanneer een wildvreemde vrouw bij de bibliotheek tegen Conrad zegt dat hij zo knap is. Dit doet hem echt heel erg goed, dat vond ik het mooiste stukje. Het einde vind ik ook erg goed. Hier gaat Conrad naar Lazenby toe. Eerder in het verhaal vertelde Conrad Lazenby dat hij niet meer met hem omging omdat hij dan teveel aan Buck moest denken. Dat betekent dus dat Conrad aan het eind van het verhaal het ongeval meer verwerkt heeft, doordat hij naar Lazenby toegaat. Verhaalelementen die een negatievere werking hebben, zijn de stukken over het werk van zijn vader. Die vind ik te onduidelijk, je moet dan opeens heleboel andere, maar onbelangrijke, dingen erbij onthouden. Ik vond een stukje van dit boek met de film 'Titanic' te vergelijken. Dat is wat verder in het boek, als Conrad denkt aan hoe zijn broer Jordan (Buck) gestorven. Hij denkt dan aan de boot. En die passage lijkt precies op dat stukje uit de film, wanneer de Titanic gaat zinken! Toen kreeg ik wel een beetje de slappe lach. Dit thema spreekt me erg aan. Het komt ook doordat dit zo is geschreven, dat ik het verhaal van iemand die ik ken, erin herken. Ik kan me er goed in verplaatsen. Het is dus erg realistisch! Het taalgebruik is prima. Ik heb namelijk niet zo'n grote Engelse woordenschat, maar door dit boek kwam ik goed heen! Ik zou een ander zeker aanraden om dit boek te lezen, want het is een heel boeiend verhaal, het sleept je echt mee, het taalgebruik is goed en het is 2*! Ik geef dit boek een dikke 8 ½!