1a) Titel: 1984 (Nineteen Eighty-four) Auteur: George Orwell (Eric Blair) Jaar van eerste uitgave: 1949 1b) Korte inhoud: Het is het jaar 1984 en Winston Smith, woonachtig in Londen, the hoofdstad van ‘Airstrip One’, werkt op ‘The ministry of Truth; (Minitrue). Airstrip One is de nieuwe naam van Engeland, sinds het deel werd van Oceania, een van de drie grote staten waarin de wereld is verdeeld. De Partij (The Party) van Big Brother regeert over Oceania. Big Brother is een fictief persoon die een president moet voorstellen. Zijn gezicht is te zien op miljoenen posters die op elke straathoek te vinden zijn. Het lijkt of zijn ogen je overal volgen. De twee andere grote staten waarin de aarde verdeeld is, zijn Eastasia and Eurasia. Oceania voert constant oorlog met een van hen. Winston werkt op de registratieafdeling (Record Department) waar hij zich bezig houdt met het nieuws, met kunst en met entertainment. Hij moet kranten en ander papierwerk uit het verleden veranderen, zodat ze gebruikt kunnen worden als bewijs voor wat de partij zegt. Hij wordt erg kwaad om dat hele systeem van misleiding. Op een dag koopt Winston een boek en een pen in een kleine proletarische winkel en begint een dagboek bij te houden, wat natuurlijk strikt verboden is, het is een ‘gedachtemisdaad’ (thoughtcrime). De Gedachten Politie (The Thought Police) is opgericht om te voorkomen dat partijleden zulke ‘misdaden’ plegen. De ‘Thought Police’ controleert de partijleden via televisieschermen en deze schermen werken ook andersom. De hele dag door staat de tv aan en steeds worden er ideologische liederen gezongen en wordt er van alles uitgezonden wat de grootheid van de partij moet uitstralen. Winston kan zich op een punt in zijn kamer verbergen voor het televisiescherm en daar schrijft hij dan ook in zijn dagboek. Winstons buren, de Parsons, zijn het soort mensen waar de partij van houdt, omdat ze zich heel orthodox gedragen, zij leven zoals het hoort (volgens de partij). Hun kinderen verraden anderen, die er verdacht uit zien voor de ‘Thought Police’. Dat doen alle kinderen die lid zijn van de ‘Spionnen’ (the Spies). Op het werk is Winston bang voor een vrouw met donker haar, die later Julia blijkt te heten. Zij is een vrouw met wie Winston later seks heeft op een geheime plek als een soort protest tegen de Partij. In het begin denkt hij dat Julia een agente is van de ‘Thought Police’, omdat het lijkt of ze hem overal volgt. Later komt hij erachter dat zij ook tegen de Partij is. Winston ontmoet ook een man, genaamd O'Brien, een lid van de ‘Inner Party’ die ook tegen Big Brother lijkt te zijn. Als Winston op een gegeven moment een bar verlaat in het gebied van de proletariërs, gaat hij weer naar de winkel waar hij zijn dagboek heeft gekocht. Dit keer koopt hij een presse-papier van glas en laat Mr. Charrington, de eigenaar van de winkel, hem een achterkamer zien die Winston zou kunnen huren. Terwijl Winston de winkel verlaat, ziet hij de donkerharige vrouw (Julia) alweer en wil haar slaan met zijn presse-papier, maar besluit dat niet te doen. Nu is hij er helemaal van overtuigd dat zij werkt voor de ‘Thought Police’. Als hij haar een paar dagen later ziet vallen op het werk, helpt hij haar overeind en drukt zij hem snel een briefje in de hand. Daar staat op: ‘I love you'. Ze regelen een ontmoeten op Victoria Square, een drukke plek zonder televisieschermen. Julia vertelt Winston dat ze elkaar aanstaande zondag kunnen ontmoeten en die zondag bedrijven ze de liefde. Winston huurt de kamer boven de oude winkel zodat hij en Julia elkaar daar kunnen ontmoeten zonder televisieschermen. Op een gegeven moment zien Winston een rat in de kamer en daar is hij doodsbang van. Later ontmoet O'Brien Winston op het ministerie (Minitrue) en vertelt hem dat hij naar zijn huis moet komen. Winston gaat samen met Julia en ze komen erachter dat O'Brien lid is van de ‘Brotherhood’, geleid door Emmanuel Goldstein, de grootste vijand van de Partij. Zij zullen van O’Brien een boek krijgen, geschreven door Goldstein, dat hun een uitleg zal geven van hoe de wereld bestuurd wordt. Winston leest het voor aan Julia in de kamer boven de winkel, maar zij vindt het niet interessant en valt in slaap. Niet lang daarna gaan Winston ook slapen. Als ze de volgende ochtend wakker worden, valt er een schilderij van de muur en daarachter blijkt een televisiescherm te zitten. Agenten van de ‘Thought Police’ snellen naar binnen en arresteren de twee. Mr. Charrington blijkt ook een agent te zijn van de ‘Thought Police’. Winston wordt naar ‘The Ministry of Love’ (Miniluv) gebracht, waar hij in een kleine cel wordt geplaatst met vier televisieschermen. Andere gevangenen worden binnengebracht, waaronder Parsons, die verraden is door een van zijn kinderen. O'Brien komt de cel binnen en Winston komt erachter dat hij geen gevangene is, maar de ‘oppermartelaar’ (chief torturer) O'Brien, die Winston het principe van ‘doublethink’ wil leren, om in staat te zijn later te reïntegreren in de maatschappij, martelt hem. Uiteindelijk stemt Winston in alles toe en geeft O’Brien de antwoorden die hij verwacht, simpelweg om de pijn te laten stoppen. Na een korte periode zonder martelingen (Winston weet niet hoe lang, omdat er geen klokken en geen ramen zijn in het gebouw), wil O'Brien weten hoe Winston denkt over Big Brother.Winston vertelt hem dat hij Big Brother haat en wordt onmiddellijk meegenomen naar de beruchte kamer 101: de laatste stap voor zijn reïntegratie. O'Brien vertelt Winston dat dit de kamer is waar je ergste nachtmerries waarheid worden en laat hem een kooi zien met ratten. De kooi past precies om zijn hoofd en Winston ziet de hongerige ratten. Op dat moment roept Winston: "Do it to Julia, don't do it to me, do it to her!". Dat was het ultieme verraad van haar en van hemzelf en hij wordt onmiddellijk vrijgelaten. Als Winston terugkeert in de echte wereld is hij een geestelijk en lichamelijk wrak. Hij doet niets anders dan drinken, schaken en een beetje werken. Op een dag ontmoet hij Julia en ze geven beide toe elkaar te hebben verraderen in ‘room 101’. Zij zien elkaar niet weer. Later, als hij terug is in zijn stamcafé en kijkt naar een poster van Big Brother, realiseert hij zich dat hij zichzelf overwonnen heeft: “He loved Big Brother”. II Analyse 2c) Structuur: Het boek bestaat uit drie delen die worden aangegeven met ONE, TWO, THREE. Deel 1 is verdeeld in 8 hoofdstukken (genummerd met Romeinse cijfers). Deel 2 is verdeeld in 10 hoofdstukken en deel 3 is verdeeld in 6 hoofdstukken. 2d) Verhaalfiguren: *Winston Smith: hij is de hoofdpersoon van het verhaal. Hij is ongeveer 40 en werkt op het Ministerie van Waarheid, waar hij krantenstukken vervalst voor de Partij. Hij gelooft niet in de Partij en weet dat hij daarom zal sterven. Maar hij gelooft dat de Partij, die zo onrechtvaardig is, ooit overwonnen zal worden. Hij wordt verliefd op Julia. Als hij gevangengenomen wordt door de ‘Thought Police’ wordt zijn hele persoonlijkheid weggevaagd. Hij is erg bang van ratten. Hij is een round character, omdat je zijn gevoelens goed leert kennen gedurende het verhaal. *Julia: een jonge, donkerharige vrouw die gelooft dat de Partij iedereen van zijn plezier wil beroven en daarom met Winston slaapt. Ze is niet zo slim als Winston en politiek interesseert haar niet. Ze werkt ook op het Ministerie van Waarheid, op de romanafdeling. Ook zij is een round character. Zij maakt een ontwikkeling mee, gedurende het verhaal. O’Brien: een lid van de binnenste partij, werkzaam op hetzelfde ministerie als Winston. Hij blijkt Winston al 7 jaar in de gaten te houden en is verantwoordelijk voor de marteling en verandering van Winston. Hij was degene die in een droom aan Winston verscheen en zei: “We shall meet in the place where there is no darkness”. Hij is een round character. Je komt veel over hem te weten *Big Brother: een gezicht op een poster, de fictieve leider van de partij. Hij is een flat character. Hij is fictief. *Emmanuel Goldstein: de fictieve vijand van Big Brother. Hij is de leider van de rebellen tegen Big Brother en vermeende schrijver van Het Boek, in werkelijkheid door o.a. O'Brien bedacht. Hij is een flat character. *Charrington: een oude man van wie Winston een kamer huurt. Deze blijkt later een lid te zijn van de ‘Thought Police’. Hij is een flat character. *Syme: een collega van Winston, die op een dag verdwijnt. Winston neemt aan dat dit is omdat hij te slim is. Hij is een flat character. *Parsons: ook een collega van Winston, die heilig in de partij gelooft, maar door zijn dochtertje wordt aangegeven voor ‘thoughtcrime en in de cel Winston weer ontmoet. Hij is een flat character. *Winstons ouders: deze zijn alle twee verdwenen toen hij twaalf jaar was. Hij heeft geen idee of ze dood zijn, of nog leven in een werkkamp. Zij zijn flat characters. 2e) Tijd: Het verhaal speelt zich af in 1984, terwijl Orwell het boek schreef in 1948. Het heeft grotendeels een chronologische verloop, maar soms zijn er flashbacks naar een verleden dat nogal onbekend is. Deze gaan terug tot 1955. Hoe lang de periode is die het verhaal beschrijft, kun je als lezer niet weten. Het is namelijk onmogelijk om te zeggen hoeveel tijd Winston in ‘The Ministry of Love’ heeft doorgebracht. Het lijkt me een hele lange tijd in ieder geval. 2f) Ruimte (plaats): Het verhaal speelt zich af in Londen, de hoofdstad van Airstrip One. (de naam voor Engeland sinds het deel is geworden van Oceania) De kamer van Winston is een belangrijke plaats, evenals het Ministerie van Waarheid, waar hij werkt. Verder is de winkel van Charrington, waar Winston en Julia een kamer huren, van belang en vooral in het laatste deel het Ministerie van Liefde, waar zich kamer 101 bevindt, waarin iemand als marteling geconfronteerd wordt met zijn grootste angst en een nieuwe visie geleerd krijgt. 2g) Perspectief: het verhaal wordt verteld door een verteller (een derde persoon) die Winstons gedachten kent en Winston overal volgt. Dit heeft als effect voor mij, als lezer, dat het spannend is om het boek te lezen. Je kunt je goed inleven in de hoofdpersoon. Ook is het spannend dat de verteller niet alles weet. Op een gegeven moment, als Winston gevangengenomen is, weet hij namelijk ook niet wat er met Julia is gebeurd, juist omdat hij ‘in het hoofd’ van Winston zit. Dit is te lezen in de kopie die opgenomen is in de bijlage. III Uitleg

3h) Titel: Toen Orwell het boek schreef, was het 1948. Hij wilde een wereld beschrijven die compleet het tegenovergestelde was van de wereld waarin hij op dat moment leefde. Dit duidt hij aan met de titel: 84 is precies het omgekeerde van 48. 3i) Thema: Waarschuwing tegen dictaturen en totalitaire staten en regimes en de manier waarop zo’n systeem je compleet kan onderdrukken. 3j) Auteur: Eric Arthur Blair (George Orwell) werd geboren op 25 juni 1903 in India, waar zijn vader werkte voor de overheid. Het gezin verhuisde in 1907 naar Engeland en in 1917 ging Orwell naar Eton. Van 1922 tot 1927 deed hij dienst aan de Indische Imperial Politie in Birma. Dat was een inspiratiebron voor zijn eerste roman, Burmese Days (1934). Enkele jaren van armoede volgden. Twee jaar lang heeft hij in Parijs gewoond voordat hij terugkeerde naar Engeland, waar hij met succes werkte als persoonlijk begeleider, leraar en assistent van een boekhandel. Ook schreef hij artikelen voor een aantal tijdschriften. ‘Down and Out in Paris and London’ werd uitgebracht in 1933. In 1936 kreeg hij van Victor Gollancz de opdracht gebieden met grote werkloosheid in Lancashire en Yorkshire te bezichtigen en ‘The Road to Wigan Pier’ (1937) is een schitterende beschrijving van de armoede die hij daar zag. Eind 1936 ging Orwell vechten in Spanje voor de republikeinen en raakte hij gewond. ‘Homage to Catalonia’ is zijn verslag van de burgeroorlog. Hij bracht zes maanden door in Marokko en schreef daar ‘Coming Up for Air’. Gedurende de Tweede Wereldoorlog deed hij dienst in de Home Guard en werkte voor de BBC Eastern Service van 1941 tot 1943. Als literair uitgever van de ‘Tribune’ schreef hij geregeld een pagina met commentaar over de politiek en literatuur. Hij schreef ook voor de ‘Observer’ en later de ‘Manchester Evening News’. Zijn unieke politieke roman, ‘Animal Farm’, werd uitgebracht in 1945, en dit boek samen met ‘Nineteen Eighty-Four’ bezorgde hem zijn wereldberoemde faam. George Orwell overleed in januari 1950 in Londen. Enkele dagen daarvoor, had Desmond MacCarthy hem een boodschap gestuurd met de mededeling: ‘U heeft een grote stempel gedrukt op de Engelse literatuur….u hoort bij de enkele grote schrijvers van uw generatie.’ IV
Eigen mening. 15) ik vond het boek best wel mooi. Ik zou het boek denk ik nooit hebben gelezen als we niet tijdens de literatuur les van engels een stuk uit het boek hadden gelezen. Ik ben nu wel blij dat ik het boek heb gelezen want ik vond het boek wel mooi. Door de vreemde situatie waar Winston zich in bevindt leef je heel erg met hem mee. Ook hoop je echt dat hij de wereld waar ze in leven kan veranderen ook al weet je dat dat waarschijnlijk niet zo is. Als ik niet al enkele passages had gelezen voor dat ik aan het boek begon, dan zou ik heel verbaasd zijn geweest toen bleek dat O’Brien voor de Thought Police werkte, net als de man waar ze de kamer van huurden. Daarom bleef je met hem meeleven tot aan het eind van het boek. 16) ik vond de stijl wel mooi. Er zaten veel woorden in het boek die ik niet kende, maar die hoorden dan ook tot het ‘newspeak’. Uit de onderstreepte passages blijkt dat het perspectief bij Winston ligt, en ook enkele vreemde woorden. 17) Het realiteitsgehalte is op dit moment laag. 1984 is allang geweest en de samenleving die Orwell beschreef is er niet geweest (behalve een beetje in de Sovjetunie), en zit er ook niet aan te komen. In de tijd dat Orwell het boek schreef zou het best wel realistisch kunnen zijn. 18) ik ben het wel eens met het onderwerp, want het is vreselijk wat er in het boek gebeurd, en vooral dat wat er in het Ministery of Love gebeurt. Ik hoop echt dat niemand dat meemaakt want het is vreselijk. 20) ik kan me het beste inleven in Winston, omdat het perspectief tijdens het hele boek bij hem ligt. Ook kan ik me inleven in Julia, als ze zegt dat je gewoon moet doen wat je moet doen en er niet over moet nadenken, ik weet niet of ik me zo zou verzetten tegen de heersende partij, ook al zou ik weten dat hij slecht is. 22) Dit boek heeft voor mij weinig betekent, het leek me gewoon een mooi boek en daarom heb ik het gekozen.