Gegevens van het boek
Titel: Missing
Auteur: Catherine MacPhail
Bladzijdes: 191
Uitgever: Bloomsbury
Plaats van uitgave: London
Jaar van eerste uitgave: 2000
Druk:1e druk
Jaartal eerste druk: 2000
Genre: drama Schrijver & ontstaan van boek Catherine MacPhail en haar drie zussen groeiden op in Greenock te Schotland. Haar vader stierf toen ze nog maar twee was. Als kind had ze geen flauw idee dat ze ooit een schrijver zou worden. Ze had weinig zelfvertrouwen dus durfde ze de verhalen die ze schreef niet naar een uitgever te sturen. Pas na de geboorte van haar derde zoon ging ze bij Greenock’s Schrijvers Vereniging. Ze schreef van alles: korte, romantische en spook verhalen, maar ook humoristische artikelen. Ze begon naam te maken als een komedieschrijfster. Een bekendmaker was My Mammy and Me, uitgezonden op BBC Radio 2. Het ging over een moeder en haar dochter die in een flat woonden. Boeken lezen en naar de bioscoop gaan waren een grote inspiratie voor haar. Vooral Little Women, omdat deze erg op haar eigen familiesituatie leek. In beide families waren vier dochters en geen vader. Catherine MacPhail krijgt haar ideeën door naar mensen te luisteren en ze te observeren. Fighting Back bijvoorbeeld, gaat over de vreselijke buren die in de flat zijn komen wonen vlakbij haar huis. De kranten schreven over hoe ze de buren terroriseerden. In Fugitive baseerde ze de personages op haar zoon en haar vriend. Catherine MacPhail’s favoriete boek is Run Zan Run, omdat dat de eerste is die ze heeft geschreven. Het ging over haar dochter Katie, die had haar leven enorm veranderd. Dit boek won de Kathleen Fidler Award, een prijs voor een eerst kinderboek. Nadat het boek vertaald werd, won het onder andere prijzen in Duitsland en Frankrijk. Ook Missing, een ander boek van Catherine MacPhail wordt goed beoordeeld door jeugdige lezers. Het verhaal in het boek speelt zich af in het postmodernisme. Het kan zich ook afspelen in het feminisme. Omdat het een modern gezin is met televisie en telefoon. Maxine’s school is ook niet zo streng zoals het vroeger was. Samenvatting Het verhaal begint een paar maanden na de vermissing van Derek Moody. Hij is van huis weg gelopen en zijn ouders rouwen om zijn verlies, vooral zijn moeder. Maxine, het zusje van Derek voelt zich verwaarloosd en spijbelt voortdurend op school. In plaats van naar school te gaan gaat ze naar de speelhal om “The Mighty Zola” te spelen. Maxine’s ouders proberen alles om hun zoon terug te vinden. Elke keer als ze een aanwijzing binnen krijgen stappen ze in de auto om er heen te rijden en zorgen dat Maxine ergens kan slapen. Maxine wordt verdrietiger en verdrietiger en krijgt zo een enorme hekel aan Derek. Op een dag besluit ze dat ze liever heeft dat hij dood is zodat haar ouders verder gaan met hun leven en weer aandacht voor haar krijgen. Dan slaat het noodlot toe. Maxine’s vader wordt gevraagd om het lichaam van zijn zoon te identificeren. De politie heeft Derek’s lichaam gevonden in een kraakpand ergens in London. De vader van Maxine herkent zijn zoon aan zijn kleren, maar weet het niet 100% zeker. De moeder van Maxine is volledig overstuur en schakelt meerdere helderzienden in om haar in contact te laten komen met haar zoon. Het lukt. Mevrouw Moody is dolgelukkig, ze krijgt het gevoel dat Derek de hele tijd bij haar is. Ze is dolgelukkig en Maxine en haar vader zijn radeloos. Maxine krijgt telefoontjes van iemand die zegt dat hij Derek is. Ze gelooft het niet en denkt dat Sweeny erachter zit; een gemene bullebak die wordt voorgetrokken op school omdat hij zo’n vreselijke thuisomgeving heeft. Ze vertelt over de telefoontjes aan haar vader, maar deze reageert boos omdat hij geen zin heeft in haar aandachttrekkerij. Nu vertelt ze het aan Cam, een intelligente oudere jongen bij haar op school. Ze besluiten dat Maxine de confrontatie met de jongen moet aangaan, dat doet ze dan ook. Ze spreken af in de kerk, waar ze een kort gesprek houdt met de jongen, die zich in het donker achter het beeld van St. Anthony verstopt. Als ze vraagt of hij achter het beeld weg wil komen gaat hij akkoord, maar dan valt het beeld naar voren. Bijna wordt ze verbrijzeld, ze kan nog net opzij springen. Pater Matthew brengt haar naar huis waarna hij het verhaal verteld aan haar ouders. Gelukkig weten zij niet het stuk over Derek. De volgende dag wordt ze weer gebeld. Ze spreken opnieuw af, dit keer op het kerkhof. Na de hoorn te hebben opgelegd hoort ze van haar vader dat ze mee moet naar de therapeut omdat ze een groepsessie houden. Maxine probeert er nog onderuit te kruipen om alsnog naar het kerkhof te gaan, tevergeefs. Cam belooft haar dat hij zal gaan en net zolang zal zoeken tot hij hem heeft gevonden. De dag daarop gaan ze met zijn allen naar de therapeut waar Maxine haar hele verhaal eruit klapt over haar haatgevoelens naar Derek en haar verdriet en het gevoel dat ze in de steek is gelaten door haar ouders. Ze voelt zich meteen stukken beter en onderbreekt de sessie door te vertrekken en naar het kerkhof te gaan. Daar ziet ze Cam die vastgehouden wordt door twee jongen en in elkaar geslagen wordt door Sweeney (dit doet hij omdat Cam en hij al eerder ruzie hadden). Maxine bespringt Sweeney maar wordt weggegooid door de bullebak. Dan hoort Sweeney de ijzige stem van Derek en hij ziet zijn naam in een schaduw over de grafstenen dansen. Derek oppert Sweeney om zijn zusje met rust te laten waarna Sweeney bang weg rent. Dan komt Derek te voorschijn en het blijkt dat hij nog niet dood is. Derek vertelt dat hij weg was gelopen uit angst voor Sweeney, hij pestte hem namelijk al zijn hele leven. Hij vertelt ook dat hij terug is gekomen omdat er in de krant stond dat hij dood was en hier was hij erg van geschrokken. Sweeney wordt geschorst van school en Cam en Derek worden beste vrienden. Maxine’s moeder steekt nog elke zondag een kaarsje aan in de kerk voor de jongen die in het graf is begraven van Derek.
Tijd en Ruimte
Het wordt niet helemaal duidelijk hoe lang het verhaal duurt. Ik denk dat het ongeveer een half jaar is, want Maxine gaat nog niet een klas hoger op school.
Het verhaal speelt zich af in het dorp waar Maxine woont. Het is niet echt duidelijk waar het verhaal zich afspeelt, maar het is waarschijnlijk een dorp of klein stadje ergens in het Engeland, omdat “Derek’s lichaam” was gevonden in London en ik denk niet dat als je van huis weg loopt je de grens over zou gaan.
Het boek begint met een opening-in-de-handeling en eindigt gesloten. Je blijft niet met vragen achter omdat aan het einde alles goed komt, want Derek is weer terug.
Personages
Maxine (round character)
Ze is een veertien jarig meisje die zich erg verwaarloosd voelt door haar ouders. Ze houdt erg veel van haar broer Derek, maar heeft het er moeilijk mee als hij na zijn dood nog steeds de levens van haar ouders beheerst. Maxine spijbelt erg veel en gaat ook niet naar de kerk ondanks dat ze dat wel zou moeten. Ze is niet bang maar begint op een gegeven moment te betwijfelen of ze wel of niet in geesten geloofd.
Cam (flat character)
Een zeventien jarige Chinese jongen die groter is dan Maxine. Hij is erg slim, en goed in videospelletjes. Hij is behulpzaam, maar kan ook af en toe erg rot doen.
Derek (flat character)
De vermiste oudere broer van Maxine. Hij is een dunne jongen en erg angstig voor wat Sweeny hem mogelijk aan kan doen. Dit is dan ook een van de reden waarom hij van huis weg loopt. Door het gepest van Sweeny wordt hij zelf ook een bullebak in de hoop dat Sweeny hem dan met rust laat.
Sweeney (flat character)
Een gemene bullebak die iedereen pest waar hij zin in heeft. En hij komt er ook mee weg omdat hij een rot gezinsleven heeft en omdat altijd wordt voor getrokken. Uiteindelijk wordt hij geschorst van school.
Perspectief
In het boek Missing is gekozen voor het hij/zij perspectief. Je beleeft het verhaal door de ogen van Maxine.
‘Maxine felt her heart beat faster, began to sweat’
Thema en motieven
The theme of Missing is despair, sorrow and death. Because of Derek’s missing is his mother very desperate and depressed. She tries to get over it in every way she can. She doesn’t even consider Derek being dead. She keeps thinking that he’s still with her. Everyone wonders is he is still alive or if he’s dead.
The most important motive is the Derek’s ‘death’. That tends to a lot of sorrow.
Titelverklaring
Missing verwijst naar Derek die maanden vermist is geweest.
Stijl
Het boek is geschreven met makkelijke en korte zinnen. De schrijver heeft een heel normale schrijfwijze. De dialogen zijn makkelijk te lezen en te begrijpen. Er was geen opvallende beeldspraak en er waren geen opmerkelijke stijlfiguren. Er wordt wel gebruik gemaakt van sarcasme.
Uitwerking op mij
Ik vond dit een heel aangrijpend boek, omdat Maxine het best moeilijk heeft met de ‘dood’ van haar broer, ze denkt dat haar ouders alleen maar aan haar broer denken, daarom spijbelt ze vaak en loopt op straat rond. Ik denk dat ik ook hetzelfde zou reageren als Maxine op haar problemen doet.
Leukste/ schokkendste passage
Bladzijde 178/179:
Sweeney was laughing now. Watching her reaction as if he could read her mind. ‘Scary, eh?’ he sniggered.
‘I won’t let you!’ she screamed. ‘I won’t let you ruin my life like you did my brother’s!’
‘You’re not going to have any choice,’ Sweeny said maliciously.
‘Ssssweeeney ...’
Sweeney swung around. ‘What was that?’
Maxine heard it too, but it was only a rustle in the trees, the wind whistling softly, eerily through the undergrowth.
‘SSssswe-eeney …’
And this time, no mistake, a soft, silky, ghostly voice coming from nowhere.
Sweeney swung around again. His eyes were darting everywhere. ‘Who’s that? Who’s there?’
‘It’s me ... Ssssweeney … Derek … and I’ve come to get you ...’
Maxine began to shiver. The hairs on the back of her neck rose. Even Cam was silent. She could here Sweeney’s quick breathing.
‘Ssssweeeeeney ... Sssswee-eney.’ An eerie whispered call.
‘Who’s that?’ he demanded.
‘You woke me up, Sssswee-eney.’ The name was spoken like the hiss of a cobra.
‘Whoever you are, I’ll make you sorry.’ Sweeney’s voice was full of bravado, but it trembled all the same.
Ik vind dit een grappig stuk maar ook wel griezelig. Ik dacht eerst dat het echt een geest was, maar het bleek de vermiste broer van Maxine te zijn. Sweeney, die de pestkop van de school is, denkt dat niemand hem wat kan maken en doet erg stoer. Maar eigenlijk is hij dat niet. Diep van binnen is hij een zielige en eenzame jongen, omdat hij vroeger een rot leven heeft had gehad.
Bladzijde 116/117:
‘You don't know what it’s like to see your own name on a gravestone. To see the story of your death in a newspaper.’ The whisper suddenly became a heartbreaking plea. ‘I don’t want to be dead, Maxie,’ the voice whispered. ‘That’s why I came back. I had to let you know.’
‘What do you care what we think? You just went off and didn’t care how much it hurt Mum and Dad. You only care about yourself. Mum’s almost crazy with grief. And you say you’re here. Alive. And you still won’t come home. And you wonder why I don’t believe you!’
With that, she realised herself why she didn’t believe him. It struck her like a thunderbolt. ‘I know you’re not Derek. Because Derek could never be as cruel as that.’
There was desperation in the voice when it spoke again. ‘I can’t come home. It would just all start again.’
‘I won’t believe anything till I see your face. Touch you. I won’t believe you’re my brother. You’re just someone wicked who wants to frighten me.’
There was a long sigh. ‘You wan to see me … OK, you can see me …’
Right at the second the vestry door was being pulled open. Someone was coming, alerted by her shouting.
Suddenly, St Anthony began to move. He began to topple towards her. She let out a scream. This was it! He was coming to get her. Well, she was ready for him. She reached back into her pocket and gripped the alarm and set it off. The alarm she had taken from her mother’s handbag in case of emergency. And this was definitely an emergency.
A screeching whistle rent the air. Maxine stumbled back, her scream almost as loud as the alarm. St. Anthony was hurtling towards her. The great statue that stood taller than herself was zooming closer. He was going to fall on her!
And then she was being dragged from its path, just as the statue crashed on the tiled floor and the alabaster saint exploded into pieces and sent debris and dust everywhere.
Ik vind dit een heel spannend stukje, omdat ze eindelijk haar broer gaat zien. Ik wou dit zo snel mogelijk lezen, zodat ik wist wat er allemaal ging gebeuren. Ik dacht eerst dat het iemand anders was, die haar voor de gek wou houden en dat diegene expres dat standbeeld op haar wou laten vallen. Ik vond het ook grappig dat Maxine haar alarm mee had.
Taalgebruik
Het taalgebruik in dit verhaal is heel gewoon. Er wordt over het algemeen weinig gebruik gemaakt van moeilijke woorden, zodat de tekst goed te begrijpen is. Ook wordt er geen gebruikt gemaakt van lange zinnen of moeilijke dialogen.
De stijl van dit verhaal is eenvoudig. Ook is er geen opvallende beeldspraak en er waren geen opmerkelijke stijlfiguren.
Vergelijking met andere boeken/films
Ik kan het boek niet echt met andere boeken vergelijken. Ik heb nog nooit een film gezien met dit thema en ik het er ook geen ander boek over gelezen. Het lijkt me wel heel leuk om een film te zien met hetzelfde thema.
Oordeel
Ik denk dat dit boek een herkenbaar probleem heeft. Het is heel herkenbaar dat iemand na de dood van een persoon, zich eenzaam voelt. Maxine heeft het er bijzonder moeilijk mee omdat ze vindt dat haar ouders alleen maar aan Derek denken en haar in de steek laten. Daarom hoopt ze dat Derek dood is, zodat haar ouders en zij verder kunnen met hun leven en meer aandacht aan haar besteden. Uiteindelijk wordt dit probleem wordt opgelost doordat Derek weer terug komt. Ik kijk nu hetzelfde tegen het probleem aan. Je moet nooit opgeven en proberen iemand te begrijpen als deze een moeilijke tijd doorgaat.
Eindoordeel
Ik vond het een interessant boek. Ik kreeg erg medelijden met Maxine, ik weet precies hoe Maxine zich voelt. Omdat ik ook zo’n verrot leven heb.
Ik heb van dit boek geleerd dat je iemand moet geloven als er iets serieus is en niet denken dat diegene gek is. Ik vond het wel raar dat de vader zijn eigen zoon niet had herkend. Ook vond ik het jammer dat er na het terug vinden van de zoon nog een stukje tekst is geschreven. Ik denk dat het mooier was geweest om dit open te laten en de verbeelding van de schrijver de rest te laten doen. Ik had ook niet verwacht dat haar broer terug zou komen, dat was echt wel een verrassing. Ik kon echt niet stoppen met lezen.
Auteur: Catherine MacPhail
Bladzijdes: 191
Uitgever: Bloomsbury
Plaats van uitgave: London
Jaar van eerste uitgave: 2000
Druk:1e druk
Jaartal eerste druk: 2000
Genre: drama Schrijver & ontstaan van boek Catherine MacPhail en haar drie zussen groeiden op in Greenock te Schotland. Haar vader stierf toen ze nog maar twee was. Als kind had ze geen flauw idee dat ze ooit een schrijver zou worden. Ze had weinig zelfvertrouwen dus durfde ze de verhalen die ze schreef niet naar een uitgever te sturen. Pas na de geboorte van haar derde zoon ging ze bij Greenock’s Schrijvers Vereniging. Ze schreef van alles: korte, romantische en spook verhalen, maar ook humoristische artikelen. Ze begon naam te maken als een komedieschrijfster. Een bekendmaker was My Mammy and Me, uitgezonden op BBC Radio 2. Het ging over een moeder en haar dochter die in een flat woonden. Boeken lezen en naar de bioscoop gaan waren een grote inspiratie voor haar. Vooral Little Women, omdat deze erg op haar eigen familiesituatie leek. In beide families waren vier dochters en geen vader. Catherine MacPhail krijgt haar ideeën door naar mensen te luisteren en ze te observeren. Fighting Back bijvoorbeeld, gaat over de vreselijke buren die in de flat zijn komen wonen vlakbij haar huis. De kranten schreven over hoe ze de buren terroriseerden. In Fugitive baseerde ze de personages op haar zoon en haar vriend. Catherine MacPhail’s favoriete boek is Run Zan Run, omdat dat de eerste is die ze heeft geschreven. Het ging over haar dochter Katie, die had haar leven enorm veranderd. Dit boek won de Kathleen Fidler Award, een prijs voor een eerst kinderboek. Nadat het boek vertaald werd, won het onder andere prijzen in Duitsland en Frankrijk. Ook Missing, een ander boek van Catherine MacPhail wordt goed beoordeeld door jeugdige lezers. Het verhaal in het boek speelt zich af in het postmodernisme. Het kan zich ook afspelen in het feminisme. Omdat het een modern gezin is met televisie en telefoon. Maxine’s school is ook niet zo streng zoals het vroeger was. Samenvatting Het verhaal begint een paar maanden na de vermissing van Derek Moody. Hij is van huis weg gelopen en zijn ouders rouwen om zijn verlies, vooral zijn moeder. Maxine, het zusje van Derek voelt zich verwaarloosd en spijbelt voortdurend op school. In plaats van naar school te gaan gaat ze naar de speelhal om “The Mighty Zola” te spelen. Maxine’s ouders proberen alles om hun zoon terug te vinden. Elke keer als ze een aanwijzing binnen krijgen stappen ze in de auto om er heen te rijden en zorgen dat Maxine ergens kan slapen. Maxine wordt verdrietiger en verdrietiger en krijgt zo een enorme hekel aan Derek. Op een dag besluit ze dat ze liever heeft dat hij dood is zodat haar ouders verder gaan met hun leven en weer aandacht voor haar krijgen. Dan slaat het noodlot toe. Maxine’s vader wordt gevraagd om het lichaam van zijn zoon te identificeren. De politie heeft Derek’s lichaam gevonden in een kraakpand ergens in London. De vader van Maxine herkent zijn zoon aan zijn kleren, maar weet het niet 100% zeker. De moeder van Maxine is volledig overstuur en schakelt meerdere helderzienden in om haar in contact te laten komen met haar zoon. Het lukt. Mevrouw Moody is dolgelukkig, ze krijgt het gevoel dat Derek de hele tijd bij haar is. Ze is dolgelukkig en Maxine en haar vader zijn radeloos. Maxine krijgt telefoontjes van iemand die zegt dat hij Derek is. Ze gelooft het niet en denkt dat Sweeny erachter zit; een gemene bullebak die wordt voorgetrokken op school omdat hij zo’n vreselijke thuisomgeving heeft. Ze vertelt over de telefoontjes aan haar vader, maar deze reageert boos omdat hij geen zin heeft in haar aandachttrekkerij. Nu vertelt ze het aan Cam, een intelligente oudere jongen bij haar op school. Ze besluiten dat Maxine de confrontatie met de jongen moet aangaan, dat doet ze dan ook. Ze spreken af in de kerk, waar ze een kort gesprek houdt met de jongen, die zich in het donker achter het beeld van St. Anthony verstopt. Als ze vraagt of hij achter het beeld weg wil komen gaat hij akkoord, maar dan valt het beeld naar voren. Bijna wordt ze verbrijzeld, ze kan nog net opzij springen. Pater Matthew brengt haar naar huis waarna hij het verhaal verteld aan haar ouders. Gelukkig weten zij niet het stuk over Derek. De volgende dag wordt ze weer gebeld. Ze spreken opnieuw af, dit keer op het kerkhof. Na de hoorn te hebben opgelegd hoort ze van haar vader dat ze mee moet naar de therapeut omdat ze een groepsessie houden. Maxine probeert er nog onderuit te kruipen om alsnog naar het kerkhof te gaan, tevergeefs. Cam belooft haar dat hij zal gaan en net zolang zal zoeken tot hij hem heeft gevonden. De dag daarop gaan ze met zijn allen naar de therapeut waar Maxine haar hele verhaal eruit klapt over haar haatgevoelens naar Derek en haar verdriet en het gevoel dat ze in de steek is gelaten door haar ouders. Ze voelt zich meteen stukken beter en onderbreekt de sessie door te vertrekken en naar het kerkhof te gaan. Daar ziet ze Cam die vastgehouden wordt door twee jongen en in elkaar geslagen wordt door Sweeney (dit doet hij omdat Cam en hij al eerder ruzie hadden). Maxine bespringt Sweeney maar wordt weggegooid door de bullebak. Dan hoort Sweeney de ijzige stem van Derek en hij ziet zijn naam in een schaduw over de grafstenen dansen. Derek oppert Sweeney om zijn zusje met rust te laten waarna Sweeney bang weg rent. Dan komt Derek te voorschijn en het blijkt dat hij nog niet dood is. Derek vertelt dat hij weg was gelopen uit angst voor Sweeney, hij pestte hem namelijk al zijn hele leven. Hij vertelt ook dat hij terug is gekomen omdat er in de krant stond dat hij dood was en hier was hij erg van geschrokken. Sweeney wordt geschorst van school en Cam en Derek worden beste vrienden. Maxine’s moeder steekt nog elke zondag een kaarsje aan in de kerk voor de jongen die in het graf is begraven van Derek.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
J.
J.
Echt een super boekverslag!
3 jaar geleden
Antwoorden