Memories of Anne Frank door Alison Leslie Gold

Algemene informatie Titel: Anne Frank, mijn beste vriendin (het verhaal van Hanneli Goslar) Auteur: Alison Leslie Gold
Omslagillustratie: Magda Luttikhuizen
Uitgeverij: Kluitman
Druk: eerste, 1999 Samenvatting Hanneli (Hannah) Goslar is een 13 jarig Joods meisje. Ze woont in Amsterdam, vlakbij haar beste vriendin Anne Frank. Vroeger, toen ze nog kleiner waren woonden ze naast elkaar. Ze waren toen beide net uit Duitsland gekomen omdat Hitler aan de macht was gekomen. Ze werden beste vriendinnen en waren onafscheidelijk, totdat de Tweede Wereldoorlog begon en hier een eind aan maakte… Hannah verteld over de dag dat ze bij Anne aanklopt en blijkt dat ze, samen met haar familie, naar Zwitserland zijn vertrokken. Over de tijd dat ze in angst heeft gezeten over de familie Frank en haar andere vrienden. Over de tijd dat ze zelf in verschillende concentratiekampen heeft gezeten, over de gruweldaden van al die nazi’s. En over het moment dat ze te horen kreeg dat het kamp geëvacueerd werd. Dat Hannah deze gruwelijke tijd heeft weten te overleven, had ze te danken aan haar vader die, toen hij nog in Duitsland woonde en werkte, een belangrijke baan voor de Duitse overheid had gehad en omdat hij belangrijke Peruguaanse paspoorten had weten te bemachtigen. Hannah is samen met haar zusje Gabi levend uit het kamp weten te komen. Haar moeder is overleden bij de geboorte van haar derde kindje, samen met de baby. Haar opa stierf voordat hij ook maar de kans kreeg zijn kleinkinderen nogmaals te zien, haar vader werd net voor de bevrijding ernstig ziek en stierf ook. Haar oma is in de trein die hen naar “bevrijd” Nederland zou brengen ook gestorven. Nadat Hannah geëvacueerd was is ze direct naar een ziekenhuis gestuurd, ze was erg ziek. Toen Hannah weer beter was en weer naar huis ging kreeg ze van haar buurvrouw het fotoboek van haar familie, wat zij nog net had weten te redden nadat Hannah samen met haar familie werd gedeporteerd. Dat is de enige herinnering die Hannah nog over heeft van haar familie en haar beste vriendin Anne Frank… Mijn mening over het boek Ik weet niet hoe het komt, maar om de een of andere reden voel ik me steeds weer heel erg aangetrokken om meer te weten te komen over de Tweede Wereldoorlog. Als je dit boek hebt gelezen, is dat in ieder geval alweer aardig gelukt. Als je nog geen respect voor dit toch wel gruwelijke onderwerp kon opbrengen, dan kon je het nu wel. Al zou het alleen al komen door de manier waarop dit verhaal wordt verteld; op het moment dat je het boek leest geeft het je een heel rustig gevoel maar je hebt toch steeds weer die drang om door te lezen. Zoals u misschien weet stopt het dagboek van Anne Frank op het moment dat ze, samen met haar familie op transport wordt gezet naar concentratiekamp Westerbork. Door dit verhaal te hebben gelezen krijg je meer te weten over het verdere leven van Anne Frank en haar familie. Het is bijna angstaanjagend als je leest hoe erg het eraan toeging in zo’n concentratiekamp. En je merkt dan wel dat je steeds meer respect gaat voelen voor die mensen…Dat ze zoiets verschrikkelijks hebben moeten meemaken. Het gaat tenslotte wel om het verhaal, maar door de foto’s die er tussendoor wel eens in stonden, wordt het verhaal steeds aangrijpender, leef je je nog meer in. Dat merk je bijvoorbeeld ook als je meegaat denken met de hoofdpersonen. Je gaat zelf dingen bedenken om die mensen te helpen. Of als je leest over het moment dat mensen werden opgepakt denk je bijvoorbeeld: “shit, wat nou…wat zal er verder met hen gebeuren?” En zou je willen dat je ze kon helpen. Op het einde van het boek lees je nog hoe het verder met Hannah Goslar op dit moment gaat, en dat was echt heel bijzonder. Dan heb je echt even zo’n gelukkig gevoel, dat het toch nog met sommigen mensen goed is gekomen. Ook al is dat maar bij weinigen zo gegaan…