Memories of Anne Frank door Alison Leslie Gold

Het was 1942 alle joodse mensen waren nu verplicht een jodenster te dragen. Dus ook de familie van Hanneli Goslar en Anne Frank. Hanneli en Anne waren elkaars beste vriendinnen. Ze speelden elke dag met elkaar. Op een dag moest Hanneli van haar moeder bij Anne een weegschaal gaan lenen. Daar aangekomen deed meneer Goldschmidt open ( hij huurde een kamer in het huis van Annes familie) Hij vertelde Hanneli dat Anne weg was naar Zwitserland. Hanneli voelde zich diep ongelukkig want ook haar vriend Alfred moest weg. Een paar dagen later werd de situatie steeds ernstiger. Heel veel joden werden elke dag weer opgepakt. Ook de familie goslar kreeg net als vele andere voedselbonnen omdat er anders niet genoeg was voor iedereen. Na een tijdje was er goed nieuws voor de Goslars. Meneer Goslar had Zuid-Amerikaanse paspoorten weten te bemachtigen. Er was weer hoop voor de familie. De moeder van Hanneli was zwanger en in oktober kreeg ze een kind maar ze stierven allebei. Hanneli was er kapot van. En ja hoor op een dag hoorden ze ook het bekende gebons op hun deur en hanneli, gabi, meneer goslar en de opa en oma van hanneli gingen mee in een vrachtwagen die hen bij het Amsterdam centraal station bracht. En met de trein gingen ze verder naar het doorstuurkamp in Drenthe. Toen werden HAnneli en Gabi van hun opa oma en vader gesplitst. Toch zagen ze elkaar elke dag. Op maandag en donderdag wachtte iedereen vol angst af want op die dagen werden er vele joden op transport naar auschwitz en bergen belsen concentratie kampen. Maar omdat Hanneli’s vader vroeger hoog werkte in duistland stonden ze op de 2e lijst en de eerste 2 lijsten hoefden niet op transport.( het waren lijsten voor Palestina) Maar 2 weken later werd gabi ziek en moest naar de ziekenbarak. Hanneli ging net als de rest van de familie vaak op bezoek.In november kwam er iemand zeggen dat de lijsten voor Palestina ongeldig waren verklaard maar omdat ze op de 2e lijst stonden konden ze blijven. In november stierf ook de opa van Hanneli. Op 14 februari moest de familie goslar toch mee naar bergen belsen. En op het kamp werd ook Hanneli ziek. Een vrouw uit dezelfde barak zou voor gabi zorgen. Er kwamen nieuwe mensen in het kamp die afgescheiden van een prikkeldraad muur volgepropt met stro zodat je er niet doorheen kon kijken. De vrouw uit de Barak hoorde daar dat iemand Hanneli kende. Toen Hanneli weer beter was ging ze een poging wagen. En ja hoor Anne was aan de andere kant van het hek. Anne vertelde dat zij en haar zus zo’n honger hadden en Hanneli maakte een pakketje eten voor hen. Hanneli’s vader werd ook ziek en stierf ook. Alleen gabi zij en haar oma waren nog over. Het kamp moest geëvacueerd worden en ze werden met zijn allen in treinen gestopt. De trein reed maar en reed maar.Toen ging oma ook dood. De trein stopte een tijd later en ze kregen te horen dan Duitsland zich had overgegeven. Hanneli moest dringend naar het ziekenhuis omdat ze ernstig ziek was dus mevrouw Heilbut ( een vriendin van hun familie) zorgde voor Gabi. Op een dag kwam otto frank bij Hanneli op bezoek. Hij vertelde dat hij auschwitz had overleefd en vertelde alles over anne en morgot en hun moeder. Toen hanneli weer beter was gingen ze weer naar huis en hanneli kreeg van haar buurvrouw Goudsmit het fotoboek van Hanneli’s familie. Dat is de enige herinnering van Hanneli aan haar familie.