Titel van het boek: Megan
Naam van de schrijver: Mary Hooper
Naam van de uitgever: Bloomsbury
Aantal bladzijden: 186 bladzijden
Druk en jaar: Eerste druk in 1999
Verwachtingen en eerste reactie:
Ik heb het boek gekozen, omdat het stukje op de achterkant me wel erg aansprak. Je kunt daar namelijk lezen dat het over een 15-jarig meisje gaat dat zwanger raakt en dat je dan te weten komt over wat zij wil doen, hoe haar vrienden reageren, hoe haar ex-vriendje reageert en hoe haar moeder reageert. Dit sprak mij wel aan, omdat het ook over iemand gaat van mijn leeftijd en het mij wel interessant leek om erachter te komen of ze de baby houdt, hoe ze tot haar besluit komt en hoe iedereen in haar omgeving zal reageren. De achterkant zegt veel over het boek en daarom kun je eigenlijk al precies zeggen waar het boek in grote lijnen over gaat. Ik vind het eigenlijk wel verrassend dat ik het boek heb gekozen, want de voorkant is namelijk heel saai en meestal kijk ik eerst naar de voorkant, maar nu baseer ik mijn keuze niet meer op voorkanten van boeken, maar wat er op de achterkant staat. De voorkant zegt vaak helemaal niet zoveel.
Het lezen van het boek heeft mij niet teleurgesteld, omdat het een mooi en boeiend boek is. In het boek gebeurt genoeg en het verhaal blijft je boeien, omdat het ook over kinderen van je eigen leeftijd gaat. Ik vind dat het boek een leuk begin heeft, want al vroeg in het boek kom je erachter dat Megan al vijf maanden zwanger is. Hierdoor wil je haar besluit weten of ze het kind nu wel of niet gaat houden en daardoor blijft het boek boeien tot het eind totdat ze de beslissing heeft genomen. Ik vind dat het boek goed te lezen was. Er zaten wel wat moeilijke woorden in maar die kon je meestal wel uit ze zin halen en anders heb ik het even opgezocht. Je begint in ieder geval goed en niet met een saai begin zoals in veel boeken.
Samenvatting:
Het verhaal gaat over Megan Warrel die in april er achter komt dat ze al vijf maanden zwanger is van Luke, haar ex-vriend. Megan heeft, toen ze met Luke had, het twee keer in november met hem gedaan, maar hij zei dat hij op tijd zou terugtrekken, zodat ze niet zwanger kon worden. Megan geloofde hem en ze deden het daarom zonder condoom. Megan heeft drie maanden iets met Luke gehad en toen heeft ze het uitgemaakt, omdat Luke met iemand anders had gezoend. Megan zit bij haar beste vriendin Claire Poretti in de klas en ze zouden eigenlijk deze zomer op vakantie gaan, maar Claire denkt dat dat niet kan omdat ze nu zwanger is en dan een hele dikke buik heeft, maar Megan wil nog steeds op vakantie. Megan zegt in het begin dat ze geen baby wil, want ze heeft een hekel aan baby’s, maar ze kan nu ook geen abortus meer doen, want vijf maanden is te laat daarvoor.
Megans vader en moeder zijn gescheiden. Haar vader woont in Australië en Megan woont bij haar moeder in een flat samen met haar zusje Ellie van 10 jaar oud. Omdat Megan weet dat een paar jaar geleden er ook een meisje van 15 op school zat die zwanger was, Izzy Clark, en zij erg werd gepest, vertelt ze het aan niemand behalve aan haar goede vriendin Claire. Een week later vertelt ze het aan Luke, maar hij mag tegen niemand iets zeggen. Hij reageert heel goed en vraagt of ze weer bij elkaar moeten komen, wat hij voor haar kan doen en of hij geld moet geven. Maar dit wil ze allemaal niet. Na een tijdje met allerlei gedachten in haar hoofd te hebben rondgelopen, vertelt ze het aan haar moeder. Megans moeder reageert heel boos. Megan wil juist dat moeder haar helpt en troost maar ze scheldt Megan alleen maar uit.
Megans moeder maakt de volgende dag meteen een afspraak bij de dokter en die vertelt haar dat ze 22 maanden zwanger is. Ze krijgen een sociaalwerker in huis, omdat Megan minderjarig is en daarom onder toezicht moet worden gehouden. Ze krijgt begeleiding, zodat ze uiteindelijk kan beslissen wat ze met het kind wil en ze krijgt advies wat ze allemaal al kan doen. Susie, de sociaalwerker, is aardig voor Megan en behandelt haar goed. Moeder wil het kind laten adopteren, maar Megan weet het nog niet. Moeder zegt wel dat zij niet voor het kind gaat zorgen als Megan op school zit, omdat ze ook aan haar eigen carrière moet denken. Moeder is zeer teleurgesteld, omdat ze een goed leven voor Megan had gewenst, maar dat heeft ze nu weggegooid. De dokter verwijt Megan dat ze niet goed heeft opgepast.
Moeder belt de school om te vertellen van Megans zwangerschap. Megans mentor, mevrouw Springer, is de enige die lief tegen Megan is, want de dokter, haar moeder en zelfs Claire zijn niet echt bezorgd en aardig.
Megan en Ellie (Megans zus) slapen op dezelfde kamer maar Ellie mag van moeder niet meer bij Megan slapen, dus daarom komt Ellie op moeders kamer te liggen. Moeder benadrukt nog eens dat ze het kind moet adopteren, omdat het toch het huis niet binnen komt. Moeder schrijft een brief aan Megans vader om te vragen of ze bij hem in Australië kan komen wonen. Megan is daar erg boos over, want ze wil dat niet en gaat ook zeker niet. Ook is ze boos op Claire omdat zij heeft doorverteld aan Josie en Naomie dat Megan zwanger is. Ook zegt ze dat ze in de zomer niet meer op vakantie kunnen gaan, omdat Claires vader geen vrij kan krijgen van het werk, maar dat is gewoon een smoes.
Op school gaat het niet echt goed, want ze maken allemaal vervelende opmerkingen naar Megan, omdat het nu is rondgegaan dat ze zwanger is. Directeur Tapson zegt dat Megan van school wordt geschorst, omdat iedereen die examen moet doen door haar wordt afgeleid, omdat er zo’n rumoer op school is vanwege de zwangerschap. Daardoor gaat Megan naar haar tante Lorna in Chester, omdat daar een school voor zwangere meisjes is (Cottesloe) en daar kan ze dan haar eindexamen doen. Ze krijgt in Chester ook een nieuwe sociaalwerker, Cathy genaamd. Tante Lorna is fotografe en erg aardig voor Megan. Megan vindt het geweldig op de nieuwe school en heeft ook een nieuwe vriendin, Amy genaamd. Tijdens haar verblijf in Chester schrijft Megan brieven naar haar moeder, naar haar vader, naar Susie, miss Springer, Luke en Claire.
Als Megan zeven maanden zwanger is weet ze nog niet of ze de baby houdt of adopteert. Ze
heeft al wel een scan gezien, maar wil niet weten of het een meisje of jongen is. Nicola vindt ze een mooie naam voor een meisje en Elliot voor een jongen.
Ze haalt haar eindexamen en gaat terug naar huis. In de trein terug is ze aan het nadenken over wat ze van tante Lorna heeft gehoord. Lorna heeft namelijk in dezelfde situatie gezeten als Megan: Lorna was 17 toen ze zwanger raakte. De vader van de baby, Maurice, heeft Lorna laten vallen toen hij hoorde dat ze zwanger was. Ze heeft de baby toen laten adopteren, omdat ze weinig geld had en een goede carrière wilde krijgen. Daar heeft ze nu spijt van, want ze mist haar zoon elke dag. Megan zit te denken over de verschillende meningen van iedereen en weet nog steeds niet wat zij moet doen.
Als Megan thuis komt staan moeder en Ellie te wachten. Ze geven Megan een knuffel, omdat ze haar gemist hebben. Moeder doet nu veel aardiger, maar ze zegt wel dat ze het beste de baby kan weggeven aan ouders die van hem kunnen houden. Dan kan ze alles achter zich laten en met haar normale leven doorgaan. Megan besluit om Claire te bellen, omdat ze niet boos wil blijven, maar ze krijgt het antwoordapparaat en hoort dat ze op vakantie zijn! Claire is met Josie op vakantie gegaan en Megan is boos dat Claire dit heeft gedaan.
Soms houdt Megan van de baby en soms haat ze hem, omdat het zoveel dingen heeft veranderd. Ze moet nog een keer voor controle naar het ziekenhuis en dan ziet ze dat de baby verkeerd in de buik zit. Hij zou eerst met de bips naar buiten komen in plaats van met het hoofd.
Als Claire en Josie terug zijn van vakantie komen ze naar Megan toe en Megan is niet meer boos, omdat ze het wel kan begrijpen. Tijdens hun bezoek breekt het vruchtwater en ze bellen de dokter. Als Megan weer wakker wordt ligt ze in het ziekenhuis en heeft ze via een keizersnee de baby gekregen. Het is een jongetje.
Als Megan de baby in de armen heeft, weet ze het zeker. Niemand maar dan ook niemand zal haar baby afpakken. Ze houdt het dus.
Personages:
Megan Warrell.
Ze is de hoofdpersoon in het verhaal. Ze is 15 jaar, heeft bruine ogen en donker haar en ze is zwanger. Ze had drie maanden iets gehad met Luke en van hem is ze ook zwanger geworden. Haar ouders zijn gescheiden en haar vader woont in Australië met zijn vrouw Joyce en twee dochters Beth en Janine. Megan woont in een flat in Leeds (Engeland) samen met haar moeder en zusje Elllie. Ze heeft in totaal drie vriendjes gehad. Ze is heel in de war of ze de baby nou wel of niet moet houden, want ze zit met verschillende meningen en opvattingen van mensen. Ze vindt het moeilijk om een besluit te nemen, maar uiteindelijk houdt ze het kind toch. Megan is betrouwbaar, want ze vertelt geen geheimen van goede vriendinnen door. Ze is zelfverzekerd en sterk, want ze wil hoe dan ook de baby houden en ze zal er denk ik zeker voor gaan om een goede moeder te zijn. Ze is sterk, omdat ze de moeilijke tijd, waarin ze bij niemand echt troost kan vinden, doorstaat. Megan staat er even helemaal alleen voor, want haar moeder en de dokter helpen haar niet maar verwijten haar, en Claire, haar beste vriendin, is ook niet echt bezorgd. Dit kun je heel mooi lezen in deze zin op blz 94 van het boek: Why, just when I needed someone to be nice to me, were they all being so vile. Megan heeft doorzettingsvermogen, want ze haalt met alles aan haar hoofd toch haar eindexamen en dat vind ik knap. Megan is wel een beetje dom, want ze vrijt zonder condoom en dan zou ze toch moeten weten dat je zwanger kunt worden. Megan is vriendelijk, want ze vergeet best snel wat Claire haar heeft geflikt, namelijk op vakantie gaan met Josie en tegen Megan een smoes ophangen.
Claire Poretti.
Zij komt best veel in het verhaal voor, maar is toch een bijpersoon, want het verhaal draait om Megan. Claire is haar beste vriendin. Zij woont ook in een flat. Ze zag Megan een tijdje niet echt meer staan en deed best lullig door het geheim van de zwangerschap door te vertellen aan Josie en Naomi. Claire is dan ook onbetrouwbaar, want ze vertelt dus Megans geheim door. Ook is Claire gemeen, omdat ze tegen Megan de smoes ophangt dat haar vader moet werken en dat Megan en Claire daarom niet op vakantie kunnen, maar ondertussen gaat ze wel stiekem met Josie op vakantie. Claire is wel vriendelijk; eerst is ze heel aardig tegen Megan, alleen door de zwangerschap is dit een beetje veranderd.
Mevrouw Warrell.
Zij komt best vaak in het verhaal voor, maar is ook een bijpersoon. Zij is de moeder van Megan. Ze is 45 jaar oud en heeft blauwe ogen. Ze is gescheiden, heeft twee dochters en woont in een flat. Ze is een akelige moeder, omdat ze haar eigen kind niet steunt, maar afsnauwt. Ze werkt op een makelaarskantoor en daar doet ze zich beter voor dan ze is. Ze zegt niet dat ze in een flat woont, maar in een appartement. Ze zegt dat ze geen auto heeft omdat dat beter is voor het milieu en ze spreekt haar achternaam bekakter uit. Als Megan vertelt dat ze zwanger is reageert ze heel boos. Ze wil dat Megan het kind laat adopteren, want zij wil niet voor het kind zorgen als Megan op school zit. Ze zegt dat ze aan zichzelf en haar carrière moet denken. Ze is egoïstisch. Ze is erg teleurgesteld in Megan, omdat ze een goed leven voor Megan had gewenst. Ze zegt dan ook dat de baby het huis niet binnenkomt en ze wil dat Megan bij haar vader in Australië gaat wonen. Megans moeder heeft toch nog wel een beetje gevoel, want als Megan bij haar tante Lorna in Chester is, mist ze Megan toch wel. Moeder denkt alleen maar aan zichzelf, want als Megan vertelt dat ze zwanger is, denkt ze alleen maar wat de buren er van zullen vinden en wat ze wel niet van haar zullen denken. Megans moeder is onvriendelijk, want ze is hard en gemeen tegen Megan en steunt haar totaal niet.
Ellie.
Zij komt niet veel in het verhaal voor en is daarom ook een bijpersoon. Ellie is het zusje van Megan. Ze is 10 jaar. Ze slaapt eerst samen met Megan op één kamer, maar moeder wil dat Ellie bij haar op de kamer komt. Ellie is de lieveling van moeder. Ellie is ook gemeen, want ze doet lullig tegen Megan als ze weet dat Megan zwanger is.
Tante Lorna.
Zij komt maar even in het verhaal voor en is daarom ook een bijpersoon. Ik denk dat Megan door het verhaal van Lorna de keus heeft gemaakt om het kindje te houden. Tante Lorna woont in Chester. Ze is 37 jaar en is nooit getrouwd geweest. Ze is fotografe en erg lief voor Megan. Toen Loran 17 was zat ze in dezelfde situatie als Megan. Zij werd zwanger van de jongen Maurice. Toen Lorna het tegen Maurice vertelde wilde hij niks meer met haar te maken hebben. Lorna heeft toen besloten het kind te laten adopteren, omdat ze weinig geld had en ze wilde later een goede carrière hebben en dat kan niet als je zo jong al een kind hebt. Ze heeft nu heel erg spijt van haar besluit en ze mist haar zoon dan ook iedere dag. Ik denk dat door dit verhaal Megan heeft besloten om de baby te houden. Tante Lorna is behulpzaam, want ze helpt Megan en is erg lief voor haar.
Het thema:
Het thema dat in het boek centraal staat is zwangerschap. Van het begin tot het eind volg je Megan. Het verhaal begint in april als ze net vijf maanden zwanger is en eindigt als ze is bevallen en haar baby’tje heeft. Daar tussen in lees je over het hele zwangerschap gebeuren, over de beslissing of Megan het kindje nou wel of niet gaat houden en hoe personen in haar omgeving op de situatie reageren.
Titelverklaring:
De titel van het boek is Megan. De titel is eigenlijk gewoon de voornaam van de hoofdpersoon die in het verhaal centraal staat, namelijk Megan Warrell. Het hele verhaal gaat over Megan en daarom vind ik het ook wel logisch en toepasselijk dat de titel naar haar is vernoemd.
De structuur / tijd / verhaallijnen:
Het verhaal wordt chronologisch verteld en er zitten bijna geen tijdsveranderingen in. Alles wordt achter elkaar verteld, alleen krijg soms je even wat informatie wat zich in het verleden heeft afgespeeld, zoals bijvoorbeeld dat ze het in november met Luke heeft gedaan, terwijl het boek in april begint als ze vijf maanden zwanger is. Het hele verhaal is chronologisch verteld omdat het begint in april als ze vijf maanden zwanger is en eindigt als Megan is bevallen. Hiertussen in zitten haar gedachten en reacties van personen in haar omgeving. De tijd die in het verhaal verstrijkt is dus ongeveer vier maanden. Megan had uitgerekend dat ze de baby 19 augustus zou krijgen. Het verhaal speelt zich af in Engeland, in de stad Leeds waar Megan woont. Je had het ook af kunnen leiden uit het feit dat ze schooluniformen dragen en omdat haar tante in Chester woont. Het verhaal speelt zich in deze tijd af, omdat je nu condooms en treinen hebt en ook omdat mensen nu e-mailen.
Perspectief en verteller:
Het verhaal wordt verteld door Megan. Je ziet alles door haar ogen. Je ziet wat zij allemaal meemaakt en doet en je leest haar gevoelens. Het is daarom een ik-perspectief. Dit is aan de ene kant wel fijn, want je kunt je dan helemaal inleven in Megan en precies met haar meedenken over de vraag of ze de baby zal houden of adopteren. Aan de andere kant is het vervelend, want hierdoor krijg je niet echt meningen van anderen te lezen en dat kan soms wel jammer zijn. In dit boek vind ik een ik-perspectief echter juist wel fijn, omdat je je zo goed in Megan kunt verplaatsen. Zij is ongeveer net zo oud als mijn vriendin en dan zit ik een beetje te denken hoe zij zou reageren en dat kan alleen als je je goed in Megan verplaatsten dus ook veel over haar gevoelens en gedachten weet.
Schrijf een gedicht naar aanleiding van het boek dat je gelezen hebt. Begin met brainstormen: schrijf op welke woorden je te binnen schieten als je aan het gelezen boek denkt. Schrijf daarna het gedicht.
Gedicht:
Pas 15 jaar en doet het zonder condoom,
je weet op die leeftijd net het verschil tussen yoghurt en slagroom.
Je vriendje zegt: ik trek vroegtijdig terug, maar bij jou net te laat
na 5 maanden werd je niet meer ongesteld en wist je dat je zwanger was door zijn zaad. Je vertrouwde je vriendin, maar zij vertelde je geheim door, de volgende dag op school zongen al die etterbakken gemene dingen in je oor. Je vertelde over de zwangerschap aan je moeder, maar zij was niets anders dan een gemeen loeder. Ze schold je maar uit en wilde de baby laten adopteren, maar niet alleen zij, ook je beste vriendin begon jou te negeren. Je kon nergens troost vinden en stond er alleen voor, zelfs de dokter verweet je en noemde je een domoor. De directeur op school zei: je moet hier weg want je leidt examenleerlingen af, nou voelde je je helemaal overdonderd, was dit nou je straf? Gelukkig kon je eindexamen doen op een school voor zwangere meisjes, maar om daar te komen maakte je eerst nog wat reisjes. Je kon totdat je je eindexamen had gehaald bij je tante in Chester terecht, en zij behandelde jou tenminste niet slecht. Ze zag je problemen en wist heel goed wat zwangerschap was, het was haar ook overkomen en daarvan had zij van binnen nog steeds een lelijke kras. Want zij heeft het kind met veel spijt weggedaan, maar nu denkt ze daar nog elke dag aan. Je slaagt voor je eindexamen en gaat weer terug naar huis, Alleen is het daar nog steeds gevecht tussen kat en muis. Je moeder wil nog steeds adoptie, maar vindt jij dit ook de juiste optie? Verschillende reacties en je kan nog niet besluiten, of je het kind gaat houden of het hoofdstuk zwangerschap kan afsluiten. Opeens breekt jouw vruchtwater en word je naar het ziekenhuis gebracht, als je weer wakker wordt, zie je iets wat je totaal niet had verwacht. Je ziet dat jouw kindje geboren is, het is een jongetje en er is niets mee mis. En dan weet je het zeker en neem je een besluit, je houdt de baby, wat moeder er ook van vindt, punt uit!!! Eindoordeel: Ik vind het een interessant verhaal, omdat het over kinderen van mijn leeftijd gaat en het wel een leuk onderwerp is om over te lezen
De beschreven gebeurtenissen komen echt op mij over. Het boek geeft mij wel een gevoel dat dit in het echt ook kan gebeuren, omdat er allemaal werkelijke dingen in voorkomen, tenminste geen rare en vreemde dingen. Ik vond het verhaal niet lastig om te lezen, omdat alles goed achter elkaar wordt verteld en er zitten bijna geen terugblikken in en dat maakt het ook makkelijker om te lezen. Natuurlijk zaten er wel wat moeilijke Engelse woorden in. Die probeer ik dan uit de zin te halen en als dat niet lukt dan zoek ik ze op in het woordenboek. Sommige woorden waren ook niet echt belangrijk om het verhaal te snappen, maar over het algemeen was het best een makkelijk verhaal. Ik vind dit verhaal goed verteld, want het blijft allemaal heel spannend en boeiend. Ik heb me geen moment verveeld. Ik vond het verhaal niet herkenbaar, want ik heb dit nog nooit ergens anders gelezen en in mijn omgeving is het nog niet voorgekomen dat een meisje van 15 zwanger is geworden, tenminste niet dat ik weet. Het boek was soms wel droevig, want Megan stond er eigenlijk helemaal alleen voor en ze kon geen steun vinden bij haar moeder. Dat was wel erg zielig, want juist in zulke tijden heb je je moeder hard nodig. Het boek is wel leerzaam, maar dan eerder voor meisjes tussen de 14 en 17, omdat ze hier echt kunnen lezen, hoe zo’n meisje alles meemaakt. Het boek is niet echt heel spannend, omdat er niet echt spannende gebeurtenissen in voorkomen, maar het verhaal blijft je boeien, omdat het over kinderen van mijn leeftijd gaat en het een interessant onderwerp is. Het is werkelijk, want in het dagelijkse leven gebeuren ook zulke dingen en zijn er ook moeders die hun dochter dan afstoten. Ik vind het verhaal nieuwsgierig makend, omdat je vanaf het begin wilt weten wat het uiteindelijk besluit van Megan zal zijn omdat je vroeg in het begin al erachter komt dat ze zwanger is en dan ben je wel nieuwsgierig of ze het kind gaat houden of niet. Het boek zet me wel aan het denken, omdat ik me afvraag wat ik had gedaan als mijn vriendin zoiets zou overkomen. Zou je haar helpen of wil je dan niks meer met haar te maken hebben? Zou je het kind dan laten adopteren of houden en als heel jong gezin samen verder gaan? Hoe moet het dan met werk en studie en met huis en geld? Evaluatie: Ik vind het een leuk en boeiend boek. Het boek blijft je van het begin tot het eind boeien en er zit gewoon een goed verhaal in. Het verhaal leest lekker vlot. Ik vond het werken aan dit leesverslag leuk, omdat ik geen saaie of heel moeilijke dingen moest doen en het was interessant om te lezen over zwangerschap bij leeftijdgenoten. Het boek was niet te moeilijk of te makkelijk. Ik vind dat het allemaal wel goed is gegaan.
na 5 maanden werd je niet meer ongesteld en wist je dat je zwanger was door zijn zaad. Je vertrouwde je vriendin, maar zij vertelde je geheim door, de volgende dag op school zongen al die etterbakken gemene dingen in je oor. Je vertelde over de zwangerschap aan je moeder, maar zij was niets anders dan een gemeen loeder. Ze schold je maar uit en wilde de baby laten adopteren, maar niet alleen zij, ook je beste vriendin begon jou te negeren. Je kon nergens troost vinden en stond er alleen voor, zelfs de dokter verweet je en noemde je een domoor. De directeur op school zei: je moet hier weg want je leidt examenleerlingen af, nou voelde je je helemaal overdonderd, was dit nou je straf? Gelukkig kon je eindexamen doen op een school voor zwangere meisjes, maar om daar te komen maakte je eerst nog wat reisjes. Je kon totdat je je eindexamen had gehaald bij je tante in Chester terecht, en zij behandelde jou tenminste niet slecht. Ze zag je problemen en wist heel goed wat zwangerschap was, het was haar ook overkomen en daarvan had zij van binnen nog steeds een lelijke kras. Want zij heeft het kind met veel spijt weggedaan, maar nu denkt ze daar nog elke dag aan. Je slaagt voor je eindexamen en gaat weer terug naar huis, Alleen is het daar nog steeds gevecht tussen kat en muis. Je moeder wil nog steeds adoptie, maar vindt jij dit ook de juiste optie? Verschillende reacties en je kan nog niet besluiten, of je het kind gaat houden of het hoofdstuk zwangerschap kan afsluiten. Opeens breekt jouw vruchtwater en word je naar het ziekenhuis gebracht, als je weer wakker wordt, zie je iets wat je totaal niet had verwacht. Je ziet dat jouw kindje geboren is, het is een jongetje en er is niets mee mis. En dan weet je het zeker en neem je een besluit, je houdt de baby, wat moeder er ook van vindt, punt uit!!! Eindoordeel: Ik vind het een interessant verhaal, omdat het over kinderen van mijn leeftijd gaat en het wel een leuk onderwerp is om over te lezen
De beschreven gebeurtenissen komen echt op mij over. Het boek geeft mij wel een gevoel dat dit in het echt ook kan gebeuren, omdat er allemaal werkelijke dingen in voorkomen, tenminste geen rare en vreemde dingen. Ik vond het verhaal niet lastig om te lezen, omdat alles goed achter elkaar wordt verteld en er zitten bijna geen terugblikken in en dat maakt het ook makkelijker om te lezen. Natuurlijk zaten er wel wat moeilijke Engelse woorden in. Die probeer ik dan uit de zin te halen en als dat niet lukt dan zoek ik ze op in het woordenboek. Sommige woorden waren ook niet echt belangrijk om het verhaal te snappen, maar over het algemeen was het best een makkelijk verhaal. Ik vind dit verhaal goed verteld, want het blijft allemaal heel spannend en boeiend. Ik heb me geen moment verveeld. Ik vond het verhaal niet herkenbaar, want ik heb dit nog nooit ergens anders gelezen en in mijn omgeving is het nog niet voorgekomen dat een meisje van 15 zwanger is geworden, tenminste niet dat ik weet. Het boek was soms wel droevig, want Megan stond er eigenlijk helemaal alleen voor en ze kon geen steun vinden bij haar moeder. Dat was wel erg zielig, want juist in zulke tijden heb je je moeder hard nodig. Het boek is wel leerzaam, maar dan eerder voor meisjes tussen de 14 en 17, omdat ze hier echt kunnen lezen, hoe zo’n meisje alles meemaakt. Het boek is niet echt heel spannend, omdat er niet echt spannende gebeurtenissen in voorkomen, maar het verhaal blijft je boeien, omdat het over kinderen van mijn leeftijd gaat en het een interessant onderwerp is. Het is werkelijk, want in het dagelijkse leven gebeuren ook zulke dingen en zijn er ook moeders die hun dochter dan afstoten. Ik vind het verhaal nieuwsgierig makend, omdat je vanaf het begin wilt weten wat het uiteindelijk besluit van Megan zal zijn omdat je vroeg in het begin al erachter komt dat ze zwanger is en dan ben je wel nieuwsgierig of ze het kind gaat houden of niet. Het boek zet me wel aan het denken, omdat ik me afvraag wat ik had gedaan als mijn vriendin zoiets zou overkomen. Zou je haar helpen of wil je dan niks meer met haar te maken hebben? Zou je het kind dan laten adopteren of houden en als heel jong gezin samen verder gaan? Hoe moet het dan met werk en studie en met huis en geld? Evaluatie: Ik vind het een leuk en boeiend boek. Het boek blijft je van het begin tot het eind boeien en er zit gewoon een goed verhaal in. Het verhaal leest lekker vlot. Ik vond het werken aan dit leesverslag leuk, omdat ik geen saaie of heel moeilijke dingen moest doen en het was interessant om te lezen over zwangerschap bij leeftijdgenoten. Het boek was niet te moeilijk of te makkelijk. Ik vind dat het allemaal wel goed is gegaan.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
J.
J.
wat een saai boekverslag
13 jaar geleden
Antwoorden