Man and boy door Tony Parsons

2. Een verantwoording van keuzes en verwachtingen
We kregen bij Engels een hele boekenlijst voor mogelijke boeken om te lezen. Maar ik baseer mijn keuze liever op ervaringen van andere klasgenoten. Een klasgenoot vertelde over dit boek, ze had het gelezen en was erg enthousiast. Dat zette mij ertoe om dit boek uit de schappen van de schoolbieb te vissen. Het boek zag er modern uit en was ook nog eens ‘Book of the Year’ geworden bij de Britisch Book Awards. Jammer dat het boek naar mijn idee best dik was, maar de spreektaal maakte het lezen makkelijk. Op de kaft van het boek stond een uitspraak: “I cried five times and laughed out loud four”-James Brown, Observer. Deze sfeer verwachtte ik ook te beproeven als ik het boek zou lezen. Vele tijdschriften en kranten hadden positieve recensies van de roman, die ook op de achterkant van het boek te lezen zijn.

3. Een beoordeling
Ik ben heel blij met de tip van mijn klasgenoot. Ik vond het echt een leuk en goed boek. Meestal neem ik genoegen met de grote lijnen van het verhaal en zie ik Engels lezen niet als een leuke bezigheid, maar als een pure opdracht. Nu had ik er meer plezier in en wilde geen woord missen.

De karakters waren duidelijk beschreven, de dialogen waren heel levendig en realistisch en ik heb de verhaallijn geen een keer verloren. (Ik bedoel dat ik steeds wel bleef doorhebben waar het boek over gaat.) Je krijgt echt een band met de hoofdrolspeler, Harrry. Je begrijpt hoe hij denkt en handelt en hij heeft je totale sympathie.
Het enige dat echt jammer is aan het boek, is het einde. Die geeft geen voldoening. Het allerbelangrijkste in Harry’s leven is zijn zoontje en die laat hij glippen. Je hoopt dat het zoontje voor altijd bij zijn vader blijft, omdat je sympathie ligt bij Harry en niet bij Gina, die naar Japan vertrok.
De uitspraken van Pat zijn echt geweldig grappig en soms ook ontroerend.

Grappig: als Harry’s auto wordt beschadigd noemt Pat de daders ‘motherfuckers’, aangezien hij veel naar rap, r&b en hiphop luistert.
De schrijver is erg op de hoogte van de muziek die nu populair is.

Ontroerend: Pat kan als 5-jarig jongetje natuurlijk niet zelf kiezen of hij voor zijn moeder of vader wil wonen, maar hoe hij vertelt aan zijn vader dat “I like it now, it like it the way it is. With you” is heel lief en hoe hij dan nog even checkend vraagt: “Is nobody allowed to touch my old room?”… Nobody…
In het laatste hoofdstuk vindt er een bruiloft plaats, waar alle figuren uit het verhaal aanwezig zijn, wel overzichtelijk, maar ook cliché en te uitgestippeld.
Maar de Engelse humor maakte alles goed.

4. Een korte beschrijving
Dit is een citaat uit het eerste hoofdstuk van het boek:
Some situations to avoid when preparing for your all-important, finally-I-am-fully-grown thirtieth birthday.
Having a one-night stand with a colleague from work.
The rash purchase of luxer items you can’t afford.
Being left by your wife.
Losing your job.
Suddenly becoming a single parent.
If you are coming up to thirty, what ever you do, don’t do any of that. It will fuck up your whole day.

Harry is een vader van 30 jaar met een zoontje van 5 en een vrouw die Gina heet. Hij heeft in een dolle bui een dure auto, een MGF, gekocht en hij werkt bij een talkshow. Als een keer een uitzending totaal in het honderd loopt, gaat Harry in een opwelling vreemd. Hij gaat naar bed met een collega van werk.
Gina komt daarachter via een boodschap op de voicemail van Harry’s mobiele telefoon. Gina is zeer geschokt, want het doet haar denken aan haar vader, Glenn, een hippie die om de paar jaar een nieuwe vrouw heeft en daar kinderen verwekt.
Gina verlaat Harry en neemt hun zoontje Pat mee. Harry weet zich geen raad met deze situatie, hij wil zijn vrouw en zoontje terug. Harry houdt zielsveel van Pat. Pat is een typische 5-jarige, een prachtige jongen met blonde krullen, verslaafd aan Star Wars.
Gina wil in Japan gaan werken, omdat daar haar passie ligt en ze besluiten samen dat Pat bij Harry blijft tot Gina een stabiele woon- en werkplek heeft gevonden.
Harry is nu een alleenstaande vader en heeft het moeilijk. Pat mist zijn moeder in het begin en Harry is na de mislukte show ontslagen en zijn collega heeft hem opgevolgd. Nu werkt hij parttime samen met een komediant. Met de steun van zijn ouders komt Harry er wel doorheen.
Harry’s ouders hebben altijd een goed huwelijk gehad en dat is altijd zo gebleven. Mum is een echte huismoeder. Dad heeft vroeger in de Tweede Wereldoorlog gevochten en is een harde bikkel (hij rekent zó af met inbrekers… door ze gewoon een kaakslag te geven…) met een hartje van goud, hij is een echte Granddad voor Pat.
Harry wordt ook opnieuw verliefd, op de serveerster van het restaurant waar hij vaak eet. Ze heet Cyd en heeft een dochtertje van 5, Peggy. Peggy blijkt nou net toevallig het vriendinnetje van Pat te zijn, van school.
Een nare ontwikkeling is ondertussen gaande: Harry’s vader krijgt longkanker en sterft.
En Gina komt terug uit Japan met een nieuwe vriend en eist dat Pat bij haar gaat wonen. Uiteindelijk krijgt Gina haar zin.
Het hele verhaal heeft ongeveer een tijdsduur van een half à één jaar.
Zou er misschien een kans zijn dat Harry intrekt met Cyd en Peggy, zeker nu Cyd haar band met haar ex nu volledig heeft verbroken?
Het thema van het boek is echtscheiding/eenoudergezin. De motieven zijn de liefde van een vader voor zijn zoon, de dood, Disco Ken (elke keer als Peggy die pop kwijt is, vindt Harry hem en dat brengt Harry terug bij Cyd).


5. De verwerkingsopdracht
De debutant Tony Parsons, schrijver van ‘Man and boy’, heeft dit jaar ongetwijfeld onze prijs gewonnen.
Wij kunnen zijn roman zeker ‘het boek van het jaar’ noemen, want hij leest als een trein. De verhaallijn over de 30-jarige man Harry is zo realistisch verteld, dat je gelijk verwantschap met de hoofdpersoon voelt.
Tony Parsons laat je in de huid van Harry kruipen. Aan het eind van het boek lijkt het alsof we zelf een zoon hebben gekregen, zo duidelijk komt de zoon van Harry, Pat, naar voren.
Het boek grijpt je aan, slurpt je op. Wij voelen ons verlaten als Gina Harry achterlaat. Wij maken ons zorgen om de vader van Harry en voelen het verdriet als de goede oude knakker overlijdt.
Het verhaal is modern en van alle dag. Je kan je goed verplaatsen in de situatie van het boek, de ontwikkelingen van Harry.
Hoewel Harry veel nare en sombere dingen meemaakt, heeft het boek geen negatieve smaak. Integendeel, de grapjes en beschamende situaties maken het verhaal lichter.
Bijvoorbeeld dat Harry’s boodschappentas uitscheurt, juist als hij tegenover zijn collega staat waar hij in een opwelling niet lang daarvoor mee naar bed is geweest.
Of dat Harry’s moeder haar hoofd stoot, omdat ze niet doorheeft dat de mannen die de doodskist met haar man erin dragen, plotseling stilstaan. Je hoort de vader van Harry al zeggen: “Kijk nou, waar je mee bezig bent… Haha!” Deze citaten moeten het boek ook ontroerend.
Als lezer zit je in spanning als je Pat ziet balanceren met zijn fietsje op de rand van een leeg zwembad. Als hij dan vervolgens valt en zijn hoofd splijt open dan kun je de paniek van de vader voelen. Spanning ten top als het hoofdstuk eindigt met een lege batterij in een mobiele telefoon, zodat Harry geen ambulance kan bellen, maar met zijn kind op zijn arm naar het dichtstbijzijnde café moet rennen.

Het boek is realistisch, de personages huilen, schelden, lachen, mopperen, maken zich zorgen, hebben elkaar lief, schamen zich en voelen pijn.
Het boek is uit het hart geschreven, een echt literair hoogstandje. Komisch, soms droevig, dit boek heeft het allemaal. We zullen vast nog veel meer van Tony Parsons te horen krijgen.
We bedanken meneer Parsons voor zijn prachtige verhaal. Hij haalde al een Britisch Book Award binnen, maar wij Nederlanders willen hem met veel plezier de AKO-Literatuurprijs van 2003 uitrijken, gefeliciteerd!