A. Zakelijke Gegevens
Oorspronkelijke titel: Last seen wearing trainers
Auteur: Rosie Rushton
Oorspronkelijke uitgever: Anderson Press Ltd, Londen
Titel Nederlandse uitgave: Vermist… Vertaling: TOTA, Erica van Rijsewijk
Opmaak: ZetSpiegel, Best
Omslagontwerp: Mariska Cock, Amsterdam
Omslagfoto: Image Store BV, Amsterdam B. Waarom heb ik dit boek gekozen? Ik heb gekozen voor Vermist… van Rosie Rushton omdat de manier van schrijven me erg aansprak. Vaak wordt in een boek het hele verhaal bekeken vanuit de hoofdpersoon, maar dat is bij dit boek niet het geval. In elk hoofdstuk zie je het verhaal vanuit verschillende belangrijke personages uit het boek. Zo kom je ook te weten hoe anderen omgaan met de situatie en wat er in het hoofd van de overige personen uit het boek omgaat. C. Samenvatting van de inhoud Katie is een ongelukkig meisje waarvan de moeder, na de dood van haar vader, in een onzorgzame alcoholist is veranderd. Om de haverklap heeft ze ruzie met haar moeder Lydia over dingen zoals de dood van haar vader, de alcoholverslaving van haar moeder en de handicap van haar broertje Tom. Lydia heeft een ongelukkige jeugd gehad: Ze is opgegroeid in een kindertehuis waar ze zwanger raakte en een kind verloor aan een miskraam. Daarnaast is haar man overleden en heeft ze een zoontje met een geestelijke handicap. Tom kan er niet tegen als mensen hem niet begrijpen. Vaak probeert hij met tekeningen of gebaren dingen duidelijk te maken, maar hij wordt nooit begrepen. Ook houdt hij heel erg van patronen. Alles moet volgens een vast schema gebeuren, anders wordt hij gek en krijgt hij een van zijn veel voorkomende woede-uitbarstingen. Tom voelt goed aan of er iets gebeurd wat niet klopt of als iemand iets doet wat niet hoort. Op een dag besluit Katie te spijbelen van school. Lydia vermoedt dat haar dochter allang op school is, maar ondertussen bevindt Katie zich vele kilometers van huis. Die middag ontmoet ze een jongen, hij heet Joe. Katie kan meteen goed met hem opschieten en nadat ze hem het een en ander verteld over haar thuissituatie, lijkt hij haar erg goed te begrijpen. Als hij hoort dat ze spijbelt van school brengt hij haar na een korte discussie weer terug naar haar school in Kettleborough. Na deze eerste ontmoeting komt ze Joe nog een aantal keren tegen en uiteindelijk worden ze goede vrienden. Na een hevige ruzie met haar moeder besluit Katie weg te lopen van huis. Joe koopt nieuwe kleren en parfum voor haar om de politie op een dwaalspoor te zetten. De avond voor de ontsnapping stopt Katie een vuilniszak met alle nieuwe kleren in de heg, maar ze heeft niet in de gaten dat haar broertje Tom alles bekijkt vanuit zijn raam. Meteen begint hij te krijsen en Katie weet niet hoe snel ze boven moet komen. Ze probeert hem te kalmeren en zegt dat alles goed is, maar Tom weet wel beter. De volgende dag heeft Lydia een kater en de er dreigt weer een ruzie uit te barsten. Plotseling hoort Katie de vuilniswagen aankomen en stormt snel de trap af. De vuilnisman heeft haar zak in zijn handen. Katie legt uit dat ze per ongeluk de verkeerde zak bij de vuilnis had gezet en vraagt de zak terug. Zodra ze haar zak heeft begint ze te rennen. Ze heeft met Joe afgesproken bij een oud bushokje en mag niet te laat komen. Ze kan maar niet geloven dat ze het echt heeft gedaan, ze is ontsnapt! Bij het bushokje staat Joe al te wachten. Omdat het busje veel te veel zou opvallen en ervoor zou zorgen dat de politie hen snel zou vinden, heeft Joe een oude Fort Escort van een vriend geleend. Joe belooft haar dat ze naar een oude boerderij zullen gaan waar vrienden van hem op hen aan het wachten zijn. Ze trekt haar schooluniform uit en stapt in de auto. Na een lange tocht komen ze bij een uitgestorven buurt met uitgestrekte velden. Katie vraagt zich af waar de boerderij is en Joe zegt dat ze er bijna zijn. Bij een beekje heeft hij voor de zekerheid een andere Jeep geplaatst waarmee ze hun ontsnapping kunnen voortzetten. Katie vraagt zich af waarom hij alles zo goed heeft doordacht, maar schenkt er verder geen aandacht aan. Uiteindelijk komen ze aan in een verlaten cottage met dichtgetimmerde ramen en deuren, verrot hout en een aantal achtergelaten meubels. Joe beweert dat ze een tijdje hier moeten onderduiken totdat hij heeft gecontroleerd of de boerderij veilig is. Ondertussen heeft Lydia al gemerkt dat haar dochter van huis is weggelopen. Samen met een goede vriendin Grace, die vroeger bij haar in het kindertehuis heeft gewoond, starten ze een zoekactie in samenwerking met de politie. Lydia krijgt heel veel spijt van alles wat ze gezegd en gedaan had en neemt zich voor om af te kicken van haar alcoholverslaving. Tom’s woede-uitbarstingen komen steeds vaker voor en ook met hem gaat het helemaal niet goed. Katie hoort niet weg te zijn, het patroon is niet meer compleet. Hij maakt tekeningen voor zijn juffrouw en moeder waarop hij Katie tekent met een vuilniszak in haar handen, maar ze schenken er geen aandacht aan. Hij haat het als mensen niet naar hem luisteren. In de grotachtige cottage waar Katie verblijft wordt ze wakker na een nacht samen met Joe. Ze heeft een afschuwelijke droom gehad waarin ze haar vader Jarvis voor zich zag toen ze hem dood aantroffen. Joe is heel nieuwsgierig naar haar droom en wil alles weten over Jarvis en zijn dood, maar Katie heeft geen zin om hem het hele verhaal te vertellen. Joe doe doet de deur open en Katie snakt naar frisse lucht. Ze wil naar buiten lopen, maar hij houdt haar ruw tegen en zegt dat ze naar binnen moet gaan. Katie kan hem toch overhalen om een stukje te gaan wandelen en Joe vraagt haar weer naar de dood van haar vader. Ze vertelt hem alles, zelfs van het briefje wat op de borst van Jarvis was geplakt. Op het gele post-it papiertje stonden de volgende woorden: Ik heb mijn best gedaan, maar het zou nooit genoeg zijn. Nu is er niets meer te geven; alles is weg. Maar met Katie komt het nu tenminste goed. Joe lijkt heel erg te schrikken van het hele verhaal en pleegt een telefoontje. Als Katie hem vraagt of ze nog naar de boerderij gaan stemt hij in en vraagt of ze de slaapzakken even uit de cottage wil halen. Nadat ze de spullen heeft gepakt wil ze naar buiten lopen maar ze wordt weer terug naar binnen geduwd. Hij zegt tegen haar dat ze daar moet blijven en wanneer ze niet meteen luistert, bindt hij haar vast aan de tafel. Katie heeft geen goed gevoel meer over Joe en hoopt dat hij snel terug zal komen. Eigenlijk zou ze veel liever thuis willen zijn. Na een tijd die eeuwen lijkt te duren komt Joe eindelijk terug. Katie verzint dat iemand heeft geroepen dat de politie haar komt bevrijden en dit zorgt ervoor dat Joe zo snel mogelijk weg wil uit de cottage. Zodra hij haar in de auto probeert te duwen, maakt ze een tevergeefse poging om te ontsnappen en dit maakt hem razend. Ze rijden door naar de boerderij. Het onderzoek naar de vermiste Katie schiet niet echt op. De politie heeft bijna geen enkele aanwijzingen en Lydia twijfelt erover of ze het hele verhaal van haar eerste man, ze heeft er twee gehad, zal opbiechten. Op een dag komt de juffrouw van Lydia naar hun huis toe en ze vertelt over de tekeningen van Tom en laat ze aan Lydia, Grace en de politiemannen zien. Dit is de eerste keer dat ze de tekeningen van Tom goed bekijken en meteen herkennen ze Katie met de zwarte vuilniszak. Lydia weet met wie Katie op de tekening is afgebeeld, het is Joseph, de zoon van haar eerste man. De zoon die niet is gestorven, maar de zoon waarvan ze nooit heeft kunnen houden en die ze vervolgens heeft achtergelaten bij de vader van Joe. Ze weet het zeker, hij heeft haar dochter! Ze vertelt alles aan de politie en dit zette ze op een goed spoor. Het onderzoek komt door deze bekenning weer op gang. Ondertussen komen Joe en Katie aan bij de boerderij waar Joe het over had. Het is geen mooie boerderij en er zijn geen vrienden van Joe zoals hij had beloofd. Katie heeft in de gaten dat er iets goed mis is. Hij brengt haar naar binnen en sluit de deur. Katie is helemaal in de war als ze hoort hoe alles in elkaar zit. ‘Hij wil onze moeder straffen, hij wist dat ik het voor mekaar kon krijgen en vroeg me daarom je mee te nemen. Dat heb ik dus gedaan’, zei hij stralend. Langzaam begint het Katie te dagen. Ze komt te weten dat haar moeder nadat ze was bevallen van Joseph (Joe) weg was gelopen en achthonderd pond had meegenomen. Joe vertelt haar ook dat zijn vader niet wist dat Lydia op dat moment zwanger was van Katie. Ze hebben dezelfde ouders, Katie en Joe zijn broer en zus! Joe gaat verder met zijn verhaal. Met een sarcastisch ondertoontje vertelt hij over hoe zijn vader Lydia in de stad had gezien met een dikke buik en hoe hij eens rond had gevraagd aan kennissen en collega’s met wie Lydia allemaal omging. Zo kwam hij erachter dat ze heel erg veel optrok met Jarvis. Een paar maanden later zag de vader van Joe, en Katie, Jarvis over straat lopen met een baby in een kinderwagentje. Hij liep ernaartoe en bekeek de baby van dichtbij. Aan de ogen van de baby, die net als die van hem erg uitzonderlijk waren, herkende hij het kindje meteen. Hij confronteerde Jarvis ermee en die bood op dat moment aan om Katie over te kopen! Daar stemde de vader van Joe mee in. Joe lijkt tot rust te komen en hij steekt een paar kaarsen aan. Samen eten ze een chocoladereep wanneer plotseling zijn mobiele telefoon overgaat. Hij neemt op en het valt Katie op dat hij nadrukkelijk zegt: ‘nóg niet.’ Als ze vraagt wie hij aan de telefoon had antwoordt hij: ‘Mijn vader.. jou vader. Hij wil dat ik in actie kom.’ Katie probeert misbruik te maken van de situatie en speelt in op de gevoelens van Joe. Hij komt dichterbij en Katie grijpt ze haar kans, ze laat haar hand rustig in zijn zak glijden en haalt zijn mobiele telefoon eruit. Een ogenblik later gaat hij even naar buiten om wat spullen te pakken en Katie begrijpt dat het nu of nooit is. Ze belt naar de alarmcentrale en zegt met trillende stem dat ze zit opgesloten en dat ze politie nodig heeft. Wanneer ze vertelt waar ze zit komt ze niet verder dan: Foxhole… want Joe merkt haar op en wordt ongelofelijk kwaad. Hij maakt haar vast en begint de vloer te besprenkelen met benzine. Hij bekent dat hij van hun vader de opdracht heeft gekregen om haar van kant te maken zodat Lydia zou voelen hoe het is als je kind van je word afgenomen. Hij steekt de lucifer aan en Katie probeert hem over te halen. Ze schreeuwt dat het niet eerlijk is tegenover hem als hij de vuile klus voor zijn vader moet klaren, want hij zou immers worden opgepakt en uiteindelijk de bak indraaien. Joe blaast de lucifer uit en vertelt haar de rest van het verhaal. De vader van Katie en Joe had maandelijks heel veel geld geëist van Jarvis. Als Jarvis niet meteen betaalde dreigde hij dat hij alles zou vertellen aan Katie. Na een aantal jaren was het geld van Jarvis op. Ze hadden maanden in schulden geleefd en na een aantal tevergeefse pogingen in gokken hadden ze geen cent meer. Alles was op. Jarvis kon alle emotionele druk niet meer aan en maakte zichzelf van kant. Ondanks dat hij niet de biologische vader was van Katie, had hij toch heel veel van haar gehouden. Alle puzzelstukjes vallen op hun plaats. Katie begint te begrijpen hoe het kwam dat ze altijd in het rood stonden, hoe ze op Jarvis waren uitgevallen toen ze de gokkaartjes in zijn jas vonden en wat hij bedoelde met het briefje. De alarmcentrale geeft aan Lydia door dat Katie heeft gebeld en dat ze heeft gezegd dat ze in Foxhole zit. Lydia begrijpt meteen dat haar dochter in Foxhole Farm is en dat ze hulp nodig heeft. De politie gaat er meteen op af. Intussen steekt Joe allemaal lucifers aan en hij gooit ze de kamer in. De gordijnen vatten vlam en de hele kamer begint te branden. Hij beveelt Katie haar kleren uit te trekken. Katie snapt het niet en schreeuwt luid dat ze niet dood wil en dat ze haar kleren niet gaat uittrekken. Hij antwoordt dat hij niet wil dat ze dood gaat en dat ze daarom haar kleren moet uittrekken zodat hun vader zou denken dat de klus geklaard is. Katie hijst haar voet omhoog en schopt hem met alle kracht die ze heeft omver. Ze strompelt naar buiten, maar ze komt niet ver. Huilend gaat ze op het grasveld liggen, ze wil niet dat Joe sterft, ze wil hem redden. Maar ze heeft geen kracht meer, ze kan niets meer voor hem betekenen. Ze hoort nog net hoe er verderop een helikopter aan komt vliegen. Katie wordt gered en Joe wordt naar het ziekenhuis getransporteerd. Na een lange reis is ze weer veilig thuis. Als Tom haar ziet spreekt hij na tien jaar en vijftien maanden zijn eerste woorden uit zijn leven: ‘Kayhee thuis.’
D. Mening
Ik vond het boek heel erg ingewikkeld omdat je pas laat in het verhaal erachter komt hoe de familie van Katie precies in elkaar zit. Je doet ontdekkingen die het verhaal een totaal andere wending geven.
Daarnaast is het boek best indrukwekkend. Er vinden gebeurtenissen plaats waarvan je totaal niet had verwacht dat die zouden kunnen gebeuren. Joe doet dingen met Katie waardoor ze gaat twijfelen aan zichzelf en haar manier van denken, haar hele zelfvertrouwen wordt geschaad. Ik had er eerder nooit bij stil gestaan dat iemand je zo zou kunnen beïnvloeden in je keuzes.
Vermist is een uniek boek in vergelijking met veel andere jeugdboeken, omdat je leest wat er in het hoofd omgaat van Katie zelf, haar moeder Lydia, de oppas Grace en de gehandicapte Tom. Als je leest wat Tom denkt en hoe hij zich moet voelen omdat niemand naar hem luistert krijg je medelijden met hem wat ervoor zorgt je nieuwsgierig wordt naar de loop van het verhaal.
Verder kun je veel leren van dit boek: Je krijgt een perfect voorbeeld van hoe iemand die heel onschuldig kan lijken, totaal verkeerde bedoelingen met je kan hebben. Het boek leert je dat je mensen niet zomaar in vertrouwen moet nemen en dat weglopen zeker geen oplossing voor problemen is.
Tot slot is het boek heel shockerend omdat Jarvis zichzelf van kant heeft gemaakt en door de poging van Joe om Katie in brand te steken. Normaal vindt je dergelijke situaties alleen maar in misdaadseries en akelige films maar ik had nooit gedacht dat ook zo’n simpele wegloopactie zou kunnen uitdraaien tot een gruwelijke nachtmerrie!
E. Grondige beschrijving van je leeservaring
A. Onderwerp
Spreekt het onderwerp je aan? In eerste instantie niet. Ik ben geen voorstander van weglopen maar ik vond het lezen van dit boek zeker de moeite waard. Het verhaal heeft ervoor gezorgd dat ik een idee heb van wat er allemaal kan gebeuren als je dingen doet die anderen je opdwingen. Heb je door het lezen van dit boek iets geleerd? Wat? Ik heb geleerd dat je mensen niet zomaar in vertrouwen moet nemen en dat dingen heel anders kunnen uitpakken dan je verwacht had. Ben je door dit boek anders over het onderwerp gaan denken? Ja, ik heb er nooit bij stilgestaan dat weglopen je in gevaar zou kunnen brengen en dat je er helemaal niets mee oplost. Om na te denken over de reden dat je weg loopt hoef je niet ver weg te zijn, daarom vind ik bij nader inzien dat weglopen nutteloos is. Verwachtte je dat het onderwerp op deze manier uitgewerkt zou worden? Wat vond je verrassend of bijzonder aan de uitwerking? Het verraste me toen ik las dat Jarvis niet de biologische vader van Katie was. Ik heb altijd gedacht dat ze geen vader meer had en dat haar jongere broertje was gestorven in de buik van haar moeder. Later in het verhaal kom je erachter dat het verleden heel anders is verlopen dan Lydia haar altijd heeft voorgehouden. Dit geeft het verhaal een spannende wending. B. Gebeurtenissen
Bevat het verhaal voldoende gebeurtenissen om te blijven bloeien? Absoluut! Er staan Katie zoveel verrassingen te wachten dat het verhaal je meer dan genoeg blijft boeien en dat het geen moment saai is. Komen de gebeurtenissen moeilijk uit elkaar voort of is het verband moeilijk te verklaren? Het verband is redelijk moeilijk te verklaren want een lange tijd wordt Katie voorgehouden dat Jarvis haar vader was, terwijl de vader van Joe ook haar biologische vader is. Opeens kom je erachter hoe haar familie precies in elkaar zit terwijl je dat totaal niet zou verwachten. C. Personages
Is de hoofdpersoon een heldin waar je op zou willen lijken? Katie loopt weg van huis en op die manier vlucht ze voor haar problemen. Door te vluchten los je niks op dus ben je eigenlijk bang voor de situatie. Ik vlucht niet voor mijn problemen, zoals Katie, maar ik probeer ze op te lossen. Daarom zou ik niet op haar willen lijken. Hebben de personages eigenschappen die je bewondert? Katie heeft als bijzondere eigenschap dat ze heel zorgzaam is. Altijd als haar broertje Tom van streek is, kan zij hem tot rust brengen. Ze gaat ook redelijk kalm om met dingen waar je normaal best van zou schrikken. Welke personages gingen voor je leven of welke niet? Alle personages leken heel echt, maar in het bijzonder Tom. Door te lezen wat een gehandicapt jongetje denkt snap je veel meer van zijn gedrag. Ik weet nu nog steeds niet water gehandicapten precies denken, maar nu kan ik me daar wel iets bij voorstellen. D. Opbouw
Wat vind je van de bouw van het verhaal? De bouw van het verhaal is erg ingewikkeld en dit maakt het boek extra verrassend. E. Taalgebruik
Vind je het verhaal lastig om te lezen? Het verhaal is lastig om te lezen omdat je dingen te weten komt over de familie van Katie die best ingewikkeld zijn, maar niet omdat het taalgebruik te moeilijk is. Vind je dat de taal past bij de personages en het onderwerp? Ja, Katie spreekt met Joe in een taal die de jeugd onder elkaar gebruikt in het dagelijks leven. Daarom volg je goed wat Katie denkt en kun je je prima inleven in het verhaal. H. Informatie over de Auteur Rosie Rushton is geboren op 11 november 1945 in Brighton (Sussex), Engeland. In 1982 begon ze met schrijven. Eerst heeft ze voor kranten geschreven, en in 1990 schreef ze haar eerste boek. Maar op de basisschool vond ze het ook al leuk om verhalen te schrijven en te vertellen. Ze vond het zelfs zo leuk, dat ze een keer op school heel erg straf heb gekregen omdat ze twee klasgenoten de stuipen op het lijf had gejaagd met haar griezelverhalen!
Auteur: Rosie Rushton
Oorspronkelijke uitgever: Anderson Press Ltd, Londen
Titel Nederlandse uitgave: Vermist… Vertaling: TOTA, Erica van Rijsewijk
Opmaak: ZetSpiegel, Best
Omslagontwerp: Mariska Cock, Amsterdam
Omslagfoto: Image Store BV, Amsterdam B. Waarom heb ik dit boek gekozen? Ik heb gekozen voor Vermist… van Rosie Rushton omdat de manier van schrijven me erg aansprak. Vaak wordt in een boek het hele verhaal bekeken vanuit de hoofdpersoon, maar dat is bij dit boek niet het geval. In elk hoofdstuk zie je het verhaal vanuit verschillende belangrijke personages uit het boek. Zo kom je ook te weten hoe anderen omgaan met de situatie en wat er in het hoofd van de overige personen uit het boek omgaat. C. Samenvatting van de inhoud Katie is een ongelukkig meisje waarvan de moeder, na de dood van haar vader, in een onzorgzame alcoholist is veranderd. Om de haverklap heeft ze ruzie met haar moeder Lydia over dingen zoals de dood van haar vader, de alcoholverslaving van haar moeder en de handicap van haar broertje Tom. Lydia heeft een ongelukkige jeugd gehad: Ze is opgegroeid in een kindertehuis waar ze zwanger raakte en een kind verloor aan een miskraam. Daarnaast is haar man overleden en heeft ze een zoontje met een geestelijke handicap. Tom kan er niet tegen als mensen hem niet begrijpen. Vaak probeert hij met tekeningen of gebaren dingen duidelijk te maken, maar hij wordt nooit begrepen. Ook houdt hij heel erg van patronen. Alles moet volgens een vast schema gebeuren, anders wordt hij gek en krijgt hij een van zijn veel voorkomende woede-uitbarstingen. Tom voelt goed aan of er iets gebeurd wat niet klopt of als iemand iets doet wat niet hoort. Op een dag besluit Katie te spijbelen van school. Lydia vermoedt dat haar dochter allang op school is, maar ondertussen bevindt Katie zich vele kilometers van huis. Die middag ontmoet ze een jongen, hij heet Joe. Katie kan meteen goed met hem opschieten en nadat ze hem het een en ander verteld over haar thuissituatie, lijkt hij haar erg goed te begrijpen. Als hij hoort dat ze spijbelt van school brengt hij haar na een korte discussie weer terug naar haar school in Kettleborough. Na deze eerste ontmoeting komt ze Joe nog een aantal keren tegen en uiteindelijk worden ze goede vrienden. Na een hevige ruzie met haar moeder besluit Katie weg te lopen van huis. Joe koopt nieuwe kleren en parfum voor haar om de politie op een dwaalspoor te zetten. De avond voor de ontsnapping stopt Katie een vuilniszak met alle nieuwe kleren in de heg, maar ze heeft niet in de gaten dat haar broertje Tom alles bekijkt vanuit zijn raam. Meteen begint hij te krijsen en Katie weet niet hoe snel ze boven moet komen. Ze probeert hem te kalmeren en zegt dat alles goed is, maar Tom weet wel beter. De volgende dag heeft Lydia een kater en de er dreigt weer een ruzie uit te barsten. Plotseling hoort Katie de vuilniswagen aankomen en stormt snel de trap af. De vuilnisman heeft haar zak in zijn handen. Katie legt uit dat ze per ongeluk de verkeerde zak bij de vuilnis had gezet en vraagt de zak terug. Zodra ze haar zak heeft begint ze te rennen. Ze heeft met Joe afgesproken bij een oud bushokje en mag niet te laat komen. Ze kan maar niet geloven dat ze het echt heeft gedaan, ze is ontsnapt! Bij het bushokje staat Joe al te wachten. Omdat het busje veel te veel zou opvallen en ervoor zou zorgen dat de politie hen snel zou vinden, heeft Joe een oude Fort Escort van een vriend geleend. Joe belooft haar dat ze naar een oude boerderij zullen gaan waar vrienden van hem op hen aan het wachten zijn. Ze trekt haar schooluniform uit en stapt in de auto. Na een lange tocht komen ze bij een uitgestorven buurt met uitgestrekte velden. Katie vraagt zich af waar de boerderij is en Joe zegt dat ze er bijna zijn. Bij een beekje heeft hij voor de zekerheid een andere Jeep geplaatst waarmee ze hun ontsnapping kunnen voortzetten. Katie vraagt zich af waarom hij alles zo goed heeft doordacht, maar schenkt er verder geen aandacht aan. Uiteindelijk komen ze aan in een verlaten cottage met dichtgetimmerde ramen en deuren, verrot hout en een aantal achtergelaten meubels. Joe beweert dat ze een tijdje hier moeten onderduiken totdat hij heeft gecontroleerd of de boerderij veilig is. Ondertussen heeft Lydia al gemerkt dat haar dochter van huis is weggelopen. Samen met een goede vriendin Grace, die vroeger bij haar in het kindertehuis heeft gewoond, starten ze een zoekactie in samenwerking met de politie. Lydia krijgt heel veel spijt van alles wat ze gezegd en gedaan had en neemt zich voor om af te kicken van haar alcoholverslaving. Tom’s woede-uitbarstingen komen steeds vaker voor en ook met hem gaat het helemaal niet goed. Katie hoort niet weg te zijn, het patroon is niet meer compleet. Hij maakt tekeningen voor zijn juffrouw en moeder waarop hij Katie tekent met een vuilniszak in haar handen, maar ze schenken er geen aandacht aan. Hij haat het als mensen niet naar hem luisteren. In de grotachtige cottage waar Katie verblijft wordt ze wakker na een nacht samen met Joe. Ze heeft een afschuwelijke droom gehad waarin ze haar vader Jarvis voor zich zag toen ze hem dood aantroffen. Joe is heel nieuwsgierig naar haar droom en wil alles weten over Jarvis en zijn dood, maar Katie heeft geen zin om hem het hele verhaal te vertellen. Joe doe doet de deur open en Katie snakt naar frisse lucht. Ze wil naar buiten lopen, maar hij houdt haar ruw tegen en zegt dat ze naar binnen moet gaan. Katie kan hem toch overhalen om een stukje te gaan wandelen en Joe vraagt haar weer naar de dood van haar vader. Ze vertelt hem alles, zelfs van het briefje wat op de borst van Jarvis was geplakt. Op het gele post-it papiertje stonden de volgende woorden: Ik heb mijn best gedaan, maar het zou nooit genoeg zijn. Nu is er niets meer te geven; alles is weg. Maar met Katie komt het nu tenminste goed. Joe lijkt heel erg te schrikken van het hele verhaal en pleegt een telefoontje. Als Katie hem vraagt of ze nog naar de boerderij gaan stemt hij in en vraagt of ze de slaapzakken even uit de cottage wil halen. Nadat ze de spullen heeft gepakt wil ze naar buiten lopen maar ze wordt weer terug naar binnen geduwd. Hij zegt tegen haar dat ze daar moet blijven en wanneer ze niet meteen luistert, bindt hij haar vast aan de tafel. Katie heeft geen goed gevoel meer over Joe en hoopt dat hij snel terug zal komen. Eigenlijk zou ze veel liever thuis willen zijn. Na een tijd die eeuwen lijkt te duren komt Joe eindelijk terug. Katie verzint dat iemand heeft geroepen dat de politie haar komt bevrijden en dit zorgt ervoor dat Joe zo snel mogelijk weg wil uit de cottage. Zodra hij haar in de auto probeert te duwen, maakt ze een tevergeefse poging om te ontsnappen en dit maakt hem razend. Ze rijden door naar de boerderij. Het onderzoek naar de vermiste Katie schiet niet echt op. De politie heeft bijna geen enkele aanwijzingen en Lydia twijfelt erover of ze het hele verhaal van haar eerste man, ze heeft er twee gehad, zal opbiechten. Op een dag komt de juffrouw van Lydia naar hun huis toe en ze vertelt over de tekeningen van Tom en laat ze aan Lydia, Grace en de politiemannen zien. Dit is de eerste keer dat ze de tekeningen van Tom goed bekijken en meteen herkennen ze Katie met de zwarte vuilniszak. Lydia weet met wie Katie op de tekening is afgebeeld, het is Joseph, de zoon van haar eerste man. De zoon die niet is gestorven, maar de zoon waarvan ze nooit heeft kunnen houden en die ze vervolgens heeft achtergelaten bij de vader van Joe. Ze weet het zeker, hij heeft haar dochter! Ze vertelt alles aan de politie en dit zette ze op een goed spoor. Het onderzoek komt door deze bekenning weer op gang. Ondertussen komen Joe en Katie aan bij de boerderij waar Joe het over had. Het is geen mooie boerderij en er zijn geen vrienden van Joe zoals hij had beloofd. Katie heeft in de gaten dat er iets goed mis is. Hij brengt haar naar binnen en sluit de deur. Katie is helemaal in de war als ze hoort hoe alles in elkaar zit. ‘Hij wil onze moeder straffen, hij wist dat ik het voor mekaar kon krijgen en vroeg me daarom je mee te nemen. Dat heb ik dus gedaan’, zei hij stralend. Langzaam begint het Katie te dagen. Ze komt te weten dat haar moeder nadat ze was bevallen van Joseph (Joe) weg was gelopen en achthonderd pond had meegenomen. Joe vertelt haar ook dat zijn vader niet wist dat Lydia op dat moment zwanger was van Katie. Ze hebben dezelfde ouders, Katie en Joe zijn broer en zus! Joe gaat verder met zijn verhaal. Met een sarcastisch ondertoontje vertelt hij over hoe zijn vader Lydia in de stad had gezien met een dikke buik en hoe hij eens rond had gevraagd aan kennissen en collega’s met wie Lydia allemaal omging. Zo kwam hij erachter dat ze heel erg veel optrok met Jarvis. Een paar maanden later zag de vader van Joe, en Katie, Jarvis over straat lopen met een baby in een kinderwagentje. Hij liep ernaartoe en bekeek de baby van dichtbij. Aan de ogen van de baby, die net als die van hem erg uitzonderlijk waren, herkende hij het kindje meteen. Hij confronteerde Jarvis ermee en die bood op dat moment aan om Katie over te kopen! Daar stemde de vader van Joe mee in. Joe lijkt tot rust te komen en hij steekt een paar kaarsen aan. Samen eten ze een chocoladereep wanneer plotseling zijn mobiele telefoon overgaat. Hij neemt op en het valt Katie op dat hij nadrukkelijk zegt: ‘nóg niet.’ Als ze vraagt wie hij aan de telefoon had antwoordt hij: ‘Mijn vader.. jou vader. Hij wil dat ik in actie kom.’ Katie probeert misbruik te maken van de situatie en speelt in op de gevoelens van Joe. Hij komt dichterbij en Katie grijpt ze haar kans, ze laat haar hand rustig in zijn zak glijden en haalt zijn mobiele telefoon eruit. Een ogenblik later gaat hij even naar buiten om wat spullen te pakken en Katie begrijpt dat het nu of nooit is. Ze belt naar de alarmcentrale en zegt met trillende stem dat ze zit opgesloten en dat ze politie nodig heeft. Wanneer ze vertelt waar ze zit komt ze niet verder dan: Foxhole… want Joe merkt haar op en wordt ongelofelijk kwaad. Hij maakt haar vast en begint de vloer te besprenkelen met benzine. Hij bekent dat hij van hun vader de opdracht heeft gekregen om haar van kant te maken zodat Lydia zou voelen hoe het is als je kind van je word afgenomen. Hij steekt de lucifer aan en Katie probeert hem over te halen. Ze schreeuwt dat het niet eerlijk is tegenover hem als hij de vuile klus voor zijn vader moet klaren, want hij zou immers worden opgepakt en uiteindelijk de bak indraaien. Joe blaast de lucifer uit en vertelt haar de rest van het verhaal. De vader van Katie en Joe had maandelijks heel veel geld geëist van Jarvis. Als Jarvis niet meteen betaalde dreigde hij dat hij alles zou vertellen aan Katie. Na een aantal jaren was het geld van Jarvis op. Ze hadden maanden in schulden geleefd en na een aantal tevergeefse pogingen in gokken hadden ze geen cent meer. Alles was op. Jarvis kon alle emotionele druk niet meer aan en maakte zichzelf van kant. Ondanks dat hij niet de biologische vader was van Katie, had hij toch heel veel van haar gehouden. Alle puzzelstukjes vallen op hun plaats. Katie begint te begrijpen hoe het kwam dat ze altijd in het rood stonden, hoe ze op Jarvis waren uitgevallen toen ze de gokkaartjes in zijn jas vonden en wat hij bedoelde met het briefje. De alarmcentrale geeft aan Lydia door dat Katie heeft gebeld en dat ze heeft gezegd dat ze in Foxhole zit. Lydia begrijpt meteen dat haar dochter in Foxhole Farm is en dat ze hulp nodig heeft. De politie gaat er meteen op af. Intussen steekt Joe allemaal lucifers aan en hij gooit ze de kamer in. De gordijnen vatten vlam en de hele kamer begint te branden. Hij beveelt Katie haar kleren uit te trekken. Katie snapt het niet en schreeuwt luid dat ze niet dood wil en dat ze haar kleren niet gaat uittrekken. Hij antwoordt dat hij niet wil dat ze dood gaat en dat ze daarom haar kleren moet uittrekken zodat hun vader zou denken dat de klus geklaard is. Katie hijst haar voet omhoog en schopt hem met alle kracht die ze heeft omver. Ze strompelt naar buiten, maar ze komt niet ver. Huilend gaat ze op het grasveld liggen, ze wil niet dat Joe sterft, ze wil hem redden. Maar ze heeft geen kracht meer, ze kan niets meer voor hem betekenen. Ze hoort nog net hoe er verderop een helikopter aan komt vliegen. Katie wordt gered en Joe wordt naar het ziekenhuis getransporteerd. Na een lange reis is ze weer veilig thuis. Als Tom haar ziet spreekt hij na tien jaar en vijftien maanden zijn eerste woorden uit zijn leven: ‘Kayhee thuis.’
Spreekt het onderwerp je aan? In eerste instantie niet. Ik ben geen voorstander van weglopen maar ik vond het lezen van dit boek zeker de moeite waard. Het verhaal heeft ervoor gezorgd dat ik een idee heb van wat er allemaal kan gebeuren als je dingen doet die anderen je opdwingen. Heb je door het lezen van dit boek iets geleerd? Wat? Ik heb geleerd dat je mensen niet zomaar in vertrouwen moet nemen en dat dingen heel anders kunnen uitpakken dan je verwacht had. Ben je door dit boek anders over het onderwerp gaan denken? Ja, ik heb er nooit bij stilgestaan dat weglopen je in gevaar zou kunnen brengen en dat je er helemaal niets mee oplost. Om na te denken over de reden dat je weg loopt hoef je niet ver weg te zijn, daarom vind ik bij nader inzien dat weglopen nutteloos is. Verwachtte je dat het onderwerp op deze manier uitgewerkt zou worden? Wat vond je verrassend of bijzonder aan de uitwerking? Het verraste me toen ik las dat Jarvis niet de biologische vader van Katie was. Ik heb altijd gedacht dat ze geen vader meer had en dat haar jongere broertje was gestorven in de buik van haar moeder. Later in het verhaal kom je erachter dat het verleden heel anders is verlopen dan Lydia haar altijd heeft voorgehouden. Dit geeft het verhaal een spannende wending. B. Gebeurtenissen
Bevat het verhaal voldoende gebeurtenissen om te blijven bloeien? Absoluut! Er staan Katie zoveel verrassingen te wachten dat het verhaal je meer dan genoeg blijft boeien en dat het geen moment saai is. Komen de gebeurtenissen moeilijk uit elkaar voort of is het verband moeilijk te verklaren? Het verband is redelijk moeilijk te verklaren want een lange tijd wordt Katie voorgehouden dat Jarvis haar vader was, terwijl de vader van Joe ook haar biologische vader is. Opeens kom je erachter hoe haar familie precies in elkaar zit terwijl je dat totaal niet zou verwachten. C. Personages
Is de hoofdpersoon een heldin waar je op zou willen lijken? Katie loopt weg van huis en op die manier vlucht ze voor haar problemen. Door te vluchten los je niks op dus ben je eigenlijk bang voor de situatie. Ik vlucht niet voor mijn problemen, zoals Katie, maar ik probeer ze op te lossen. Daarom zou ik niet op haar willen lijken. Hebben de personages eigenschappen die je bewondert? Katie heeft als bijzondere eigenschap dat ze heel zorgzaam is. Altijd als haar broertje Tom van streek is, kan zij hem tot rust brengen. Ze gaat ook redelijk kalm om met dingen waar je normaal best van zou schrikken. Welke personages gingen voor je leven of welke niet? Alle personages leken heel echt, maar in het bijzonder Tom. Door te lezen wat een gehandicapt jongetje denkt snap je veel meer van zijn gedrag. Ik weet nu nog steeds niet water gehandicapten precies denken, maar nu kan ik me daar wel iets bij voorstellen. D. Opbouw
Wat vind je van de bouw van het verhaal? De bouw van het verhaal is erg ingewikkeld en dit maakt het boek extra verrassend. E. Taalgebruik
Vind je het verhaal lastig om te lezen? Het verhaal is lastig om te lezen omdat je dingen te weten komt over de familie van Katie die best ingewikkeld zijn, maar niet omdat het taalgebruik te moeilijk is. Vind je dat de taal past bij de personages en het onderwerp? Ja, Katie spreekt met Joe in een taal die de jeugd onder elkaar gebruikt in het dagelijks leven. Daarom volg je goed wat Katie denkt en kun je je prima inleven in het verhaal. H. Informatie over de Auteur Rosie Rushton is geboren op 11 november 1945 in Brighton (Sussex), Engeland. In 1982 begon ze met schrijven. Eerst heeft ze voor kranten geschreven, en in 1990 schreef ze haar eerste boek. Maar op de basisschool vond ze het ook al leuk om verhalen te schrijven en te vertellen. Ze vond het zelfs zo leuk, dat ze een keer op school heel erg straf heb gekregen omdat ze twee klasgenoten de stuipen op het lijf had gejaagd met haar griezelverhalen!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
E.
E.
in de samenvatting staat dat joe en katie elkaar ontmoeten in een oud bushokje, maar ze ontmoeten elkaar op het station. Want Katie heeft de bus daar naartoe genomen vanuit het oude bushokje. Op het station wacht Joe haar op in een oude wagen. Niet met zijn busje.
17 jaar geleden
Antwoorden