If I stay door Gayle Forman

Zakelijke gegevens
Schrijfster: Gayle Forman
Titel: Als ik blijf
Oorspronkelijke titel: If I stay
Uitgeverij: The House of Books
Oorspronkelijke uitgeverij: Dutton Books (onderdeel van Penguin Group, USA)
Vertaald door: Willeke Lempens
Jaar van eerste uitgave: maart 2009

Titelverklaring
Het boek heet ‘Als ik blijf’ omdat Mia moet kiezen of ze wil blijven leven of dood wil gaan. Haar familie is dood dus dat is een lastige keuze. Ze ligt in coma door een ernstig auto-ongeluk. Terwijl zij in coma ligt denkt ze dus alsmaar aan hoe het is als ze blijft leven en hoe het zou zijn als ze zich door de dood liet meevoeren naar ergens anders ze hoopt naar haar familie. Ze denkt dan ook aan haar broertje en hoeveel ze hem wel niet zou missen als ze weer wakker werd uit haar coma.

Samenvatting
Het boek gaat over Mia, Mia is een meisje dat cello speelt. Zij wil later graag op het conservatorium gaan studeren. Haar vriend Adam speelt in een rockband die bijna een doorbraak krijgt ze hebben nu al één hit gescoord. Maar als Mia op een dag met haar ouders en haar broertje een dag uit gaat, omdat de scholen ijsvrij hebben gegeven want er lag wel drie cm sneeuw, gebeurt er een ongeluk door de gladheid op de weg. Een vrachtwagen glibbert van de weg waarmee hij de auto van Mia raakt. Haar ouders zijn op slag dood haar broertje Teddy heeft ernstige verwondingen waaraan hij later in het ziekenhuis overlijdt. Mia denkt eerst dat er niks aan de hand is want ze staat aan de rand van de weg en hoort nog steeds de muziek van Beethoven die ze aan hadden staan in de auto totdat ze haar ouders een eindje verderop dood ziet liggen. Als ze naar beneden kijkt ziet ze haar eigen lichaam en beseft ze dat ze een soort geest is of zoiets.

Mia wordt daarna naar een ziekenhuis gebracht waar haar hele familie zit te wachten. Intussen zoekt ze Teddy maar ze kan hem nergens vinden ze haar familie hoort praten over het feit dat zij de enige is die nog zou kunnen leven. Terwijl ze in coma ligt denkt ze aan herinneringen van haar ouders en haar broertje zo komt ze er ook achter wat haar familie eigenlijk betekende voor haar.

Inmiddels proberen haar vriendin Kim en Adam bij haar te komen maar van de verpleegsters mogen ze dat niet. Zij proberen voor afleiding te zorgen door Adams rockband er bij te halen en een beroemde rockster maar toch lukt het ze niet om naar binnen te komen op de zaal bij Mia.

Dan weet Mia eindelijk wat ze wil ze wil blijven leven. Maar hoe komt ze weer terug in haar lichaam? Als Adam eindelijk op de zaal mag komen gaat hij naast haar zitten en houdt haar hand vast. Heel langzaam voelt zij dat hij haar hand vasthoudt en dan begint hij te huilen. Als zij zichzelf compleet aanspant om zij hand ook vast te pakken voelt ze zijn hand en als hij haar naam zegt heeft ze voor het eerst het idee dat ze weer echt kan horen en dan is ze weer zichzelf in haar eigen lichaam.



Tijd
De tijd wordt in het verhaal niet-chronologisch gebruikt omdat er door het hele verhaal heen herinneringen worden vertelt. Je gaat dus alsmaar heen en terug in de tijd. Daardoor vond ik het boek op sommige plekken moeilijk te begrijpen.

De tijd waarin het afspeelt zou nu kunnen zijn in 2011. Dat merk je doordat ze mobieltjes hebben en computers.

De verteltijd van het boek is tweehonderdtwintig pagina’s zonder de dankbetuiging met de dankbetuiging erbij is het tweehonderddrieentwintig pagina’s.

De vertelde tijd is maar een paar dagen als je het hebt over de hele verhaal lijn want ze komt in het ziekenhuis en een aantal dagen later is ze ontwaakt uit de coma.

Perspectief
Het boek is geschreven in de ik-persoon. Het voorbeeld uit mijn boek komt van pagina 220 in de eerste alinea.

Ik verzamel alle adem die mam, pap en Teddy – als ze dat nog konden – in me zouden blazen. Ik verzamel al mijn eigen kracht en concentreer deze als een laserstraal op de en vingers en palm van mijn rechterhand. Ik stel me voor hoe die hand Teddy’s haar streelt; hoe hij de strijkstok boven mijn cello vasthoudt; hoe hij vervlochten is met die van Adam. En dan… knijp ik.

Dit voorbeeld is wanneer Mia probeert te knijpen in de hand van Adam. Ik heb dit stukje als voorbeeld gekozen omdat het het einde van het boek is en je hierin volgens mij duidelijk kan merken dat het verhaal geschreven is in de ik-persoon.

Mijn Mening
Ik vond het een leuk boek. Op sommige punten vond ik het saai dat was vooral in de herinneringen want ik vond dat daar niet heel veel in gebeurde. Je kwam door de herinneringen wel meer te weten over de persoonlijkheid van de personages. Vooral over haar familie omdat de meeste herinneringen daar over gaan. Ik vond het boek niet heel spannend maar wel leuk om te lezen. Op sommige stukken vond ik het wel verwarrend wat de herinnering was en wat er op dat moment gebeurde dus af en toe heb ik bladzijdes dubbel gelezen omdat ik het anders niet snapte.