Homecoming door Cynthia Voigt

Boekgegevens:

Auteur: Cynthia Voigt.
Auteur van vertaling: Machteld Slagt.
Uitgever: Querido.
Jaar van uitgave: 1985, in Nederland 1997.
Druk: -
Originele titel: Homecoming.
Dit is een boek uit een serie de andere boeken zijn: Samen onder dak en: Het verhaal van Dicey.

Informatie over auteur:

Ze is geboren in Boston op 25 februari 1942. Als ze in 1963 klaar is met haar studie gaat ze les geven aan verschillende scholen in Maryland. Deze baan combineert ze met het schrijven van boeken.
In 1974 hertrouwt ze met Walter Voigt, die docent van oude geschiedenis en klassieke talen is.
Ze woont nu met haar man en kinderen in Maine, waar ze Engelse literatuur doceert en schrijft.

Samenvatting:

Het boek gaat over 4 kinderen, Dicey, James, Maybeth en Sammy. Ze waren samen met hun moeder onderweg naar hun tante Cilla. Onderweg stopte hun moeder bij een winkelcentrum en zei tegen de kinderen dat ze naar Dicey moesten luisteren. Ze kwam niet meer terug. Dicey denkt dat dat komt doordat hun moeder krankzinnig is, en niet meer wist wat ze moest doen. Daarom besloten de kinderen om te gaan lopen naar tante Cilla. Dicey weet het adres, en ze heeft een kaart zodat ze kan kaartlezen. Ze kunnen niet met de bus gaan want daar hebben ze te weinig geld voor. Naar de politie kunnen ze ook niet gaan want dan worden ze waarschijnlijk in verschillende pleeggezinnen gestopt, wat ze dus niet willen. Aan hun vader kunnen ze ook geen hulp vragen want hij is lang geleden weg gegaan bij hun moeder.
De tocht lopen ze het meeste via route 1. Dicey denkt dat ze ongeveer 2 tot 3 dagen moeten lopen, maar dat is niet zo. De eerste dag lopen ze ongeveer 12 kilometer. Het zal ongeveer 2 weken duren. Ze lopen de eerste dag door Peewauket en eindigen in Stonington. Ze slapen daar op een strand, buiten. Daarom heet het boek ook onder de blote hemel.
De volgende dag lopen ze weer verder, veel uitgeputter dan de dag ervoor. Ze slapen nu in een klein bosje langs de weg. En de dag daarna vertrekken ze weer om verder te gaan. En ze slapen in een half af gebouwd huis, vlakbij de Theems. De dag daarna steken de met een brug de Theems over, en de zesjarige Sammy heeft die dag geen zin, en laat zich mee slepen door Dicey, en daar door lopen ze weer langzamer. Ze slapen die nacht in een picknick paviljoen op een strand.
De volgende dag komen ze uit bij Rockland, ze kopen er een vishaak en kregen een visnet, en een kaart van het park.
Als Dicey dan nog even het park inloopt komt ze Edie en Louis tegen. Ze denken dan Dicey een jongen. Ze laat het maar zo want dan vind een stuk veiliger.
Toen James voor de grap op een rost klom, viel hij ervan af. Hij had een hersenschudding, dus dan moeten ze nog in het park blijven. Toen ze uit het park wilden vertrekken kwam er politie dus ze moesten vluchten, daardoor vergaten ze de kaart. Dicey wou een nieuwe kopen, maar ze had geen geld. Daarvoor moest ze de ramen lappen, ze kreeg er een kaart voor een kwartje.
Toen hun geld weer op was, gingen ze boodschappen dragen voor andere mensen, daardoor konden ze eten kopen. Toen ze nog 3 dagen gelopen hadden, kwamen ze bij Zwampie en Stewart uit. Dat zijn 2 studenten. De kinderen mogen bij hun slapen krijgen eten, en ze willen hun een lift geven naar tante Cilla.
Als ze bij hun tante aankomen, blijkt ze dood te zijn. Maar de dochter van hun tante woont er wel nog. Dat is nicht Eunice. Ze hebben wel nog nooit van gehoord, maar ze mogen er een tijdje wonen. De kinderen gaan naar school en Dicey doet het huishouden.
Dicey gaat later ook werken, zonder dat nicht Eunice daar van af weet, ze lapt ramen. Maar op school gaat het niet goed met Maybeth, ze is een heel rustig meisje, ze zegt bijna nooit wat en daarom denken leraren vaak dat ze dom is. Daarom willen ze Maybeth naar speciaal onderwijs sturen. Maar dat wil Dicey niet, en daarom besluiten ze weg te gaan bij nicht Eunice, met geld dat Dicey verdient heeft bij het werken.
Ze gaan naar hun oma, waarvan ze pas gehoord hebben gekregen dat ze nog leeft.
Of ze daar nog aankomen staat in deel 2, en die heb ik nog niet gelezen.

Mening:

Ik vond het een goed verhaal om te lezen, al stonden er soms wel een paar moeilijke woorden in. Het was soms wel zielig, het is ook een avonturen verhaal want ze beleven toch wel veel.