vragen over het boek
1. Waarom heb je dit boek gekozen?
Ik had het boek al eens eerder gelezen en stond hij op de boekenlijst. Dus heb ik dit boek nog een gekozen, want ik vond het wel een goed boek.

2. Is er een verband tussen de boeken op je lijst?
Nee, er is geen verband, want ik probeer zoveel mogelijk boeken te lezen met verschillende genres voor mijn boekverslagen.

3. Titelverklaring?
Stanley Yelnats heeft altijd pech. Hij wordt beschuldigd van een misdaad, daarom moet hij naar Camp Green Lake. In dat kamp moet hij elke dag een gat graven.

4. Genre (soort)?

Het is een probleem- en avonturen boek

5. Wie vertelt het verhaal?
Het verhaal wordt verteld door de alwetende verteller.

6. Hoe is het verhaal opgebouwd?
Het verhaal is chronologisch opgebouwd, maar er zijn ook flashbacks.

7. Wat is de stijl?
Het is gewoon in alledaagse taal geschreven. En er is veel afwisseling in de lengte van de zinnen.

8. In welke tijd speelt het verhaal zich af?
Het speelt zich af in deze tijd, maar er zijn soms stukjes die spelen zich af 100 jaar geleden op de zelfde plek in die woestijn.

9. Hoe verloopt de tijd in het verhaal?
Stanley zit ongeveer 2 maanden in Camp Green Lake en 1 maand thuis, dus ongeveer 3 maanden.

10. Waar speelt het verhaal zich af?
Het verhaal speelt zich af in een woestijn in Texas. In allebei de tijden. Alleen vroeger was dat een groot meer. En nu niet meer.

11. Hoe belangrijk is dat voor het verhaal?

Heel erg belangrijk. Want hij moet elke dag een gat graven en door die stukken in het verleden komt hij er langzaam achter waarom hij die gaten moet graven. Omdat er ergens een schat ligt verborgen die van zijn overgrootvader was. De overgrootmoeder van de mvr. Walker, de bazin van Camp Green Lake, heeft de schat van hem gestolen en daar ergens begraven en mvr. Walker zoekt hem.

12. Hoofdpersonen?
Stanley Yelnats = veel pech, was dik, onschuldig, sterk.

13. Belangrijke bijpersonen?
Hector Zeroni (Zero) = klein, goed rekenen, niet lezen en schrijven, zwervertje, achterneef van madame Zeroni, vriend Stanley.
Mrv Walker = directeur, eng
Mr de Heer = water brengen, hekel aan Stanley, verslaaft aan zonnebloempitten, Hulpje van directeur.
Elya Yelnats = overovergrootvader van Stanley, madame Zeroni bedrogen, leefde 100 jaar terug.
Katherine Barlow (Kissing Kate Barlow) = leefde 100 jaar terug, lerares in Green Lake, verliefd op Sam, later bandiet,
Schat begraven in het meer, Overgrootmoeder van mvr. Walker.
En de andere bekende jongens uit het kamp =
Alan – Inktvis
Rex – X-Ray
jose– Magneet
Theodore – Oksel
Ricky – Zigzag

14. Kon je meeleven met de personen in het boek?
Ja, ik voelde me net een derde persoon in het boek. Daarom vond ik het ook zo’n mooi boek.


15. Wat mijn de onderwerpen van het boek?
Problemen en avontuur.

16. Is het verhaal geloofwaardig?
Ja, want het kan best zijn dat er echt zo’n kamp ergens is. Hoe het wordt verteld is ook geloofwaardig. Maar ik geloof niet in die vloeken van madame Zeroni.

17. Wijkt de wereld uit het boek af van de werkelijkheid?
Nee, want het speelt zich af in een woestijn en die zijn er op deze wereld genoeg.

18. Verloopt het verhaal verrassend?
Ja, want in sommige stukjes denk je dat ze dood gaan of gebeten worden en dan gebeurt dat niet.

19. Hoe beschrijf je de sfeer in het boek?
Het boek leest prettig want, er zit een soort spanning in en dat dwingt je als het ware om het uit te lezen.

20. Heeft het boek je aan het denken gezet?
Nee, want die Stanley zit in een hele andere levenssituatie als ik. Maar ik moest af en toe wel goed nadenken tijdens het boek.

21. Had je een van de personen in het boek willen zijn?

Nee, want je zit wel in een strafkamp en al die jongens hebben problemen met justitie en hun familie.

samenvatting
Deel 1
Stanley’s over-overgrootvader heette Elya Yelnats. Toen hij 15 jaar oud was werd hij verliefd op ene Myra Menk. Hij wou met haar trouwen maar had geen bruidsschat. Van een oude vrouw kreeg hij een varkentje die hij elke dag de berg op moest dragen en boven uit een beekje moest laten drinken. Als het varkentje dan groot was kon hij het aan de vader van Myra geven. Diezelfde dag moet hij ook de oude vrouw de berg op dragen. Als hij dat niet doet dan rust er voor altijd een vloek op hem en zijn nakomelingen.

Op een dag is het eindelijk zo ver en hij gaat met het varken naar Myra en haar vader. Daar komt hij er achter hoe dom Myra is en staat zijn varken af. Boos loopt hij richting de haven. Hij meldt zich daar aan als dakknecht op een boot naar Amerika. Op de boot komt hij er achter dat hij die oude vrouw is vergeten de berg op te dragen.
Eenmaal in Amerika leert hij Sarah kennen die een stuk slimmer is dan Myra. Op een dag vertelt hij van de vloek maar Sarah gelooft er niet in en een jaar later krijgen ze een zoontje “Stanley Yelnats”.

Deel 2
110 jaar geleden was Green Lake het grootste meer van Texas. Het was helder blauw en omringd door perzikbomen. 1 keer per jaar was daar een grote wedstrijd van wie de beste perzik gerechten kom maken. Die won Katherine Barlow altijd met haar pikante perziken. Maar ook was Kate een lerares in Green Lake, ze gaf les in een klein vervallen klaslokaal.

In het dorp was een uienboer genaamd “Sam”. Hij liep altijd met zijn ezel Mary Lou en een kar vol uien over straat om de mensen te vertellen hoe goed uien voor je zijn. Sam ging niet naar school, want hij was een neger en negers mochten in die tijd niet naar school.
Op een dag vroeg Kate aan Sam of hij het klaslokaal wilde opknappen. Sam deed dat in ruil voor een paar potten perziken. Maar er brak een liefde uit tussen die twee en als snel zoende ze elkaar. Ene Hattie zag dat en al snel wist het hele dorp het. (Want in die tijd mochten blanken niet met negers gaan.) Sam zou worden opgehangen en de school werd in brand gestoken.

Snel vluchtte Kate en Sam richting de overkant van het meer, maar ze werden ingehaald. Sam werd samen met Mary Lou dood geschoten en Kate ontsnapte.
Zo werd zij de grootste Bandiet van het Westen “Kissing Kate Barlow”. Sinds dien is er geen druppel water meer gevallen.

Na 20 jaar keerde Kate Barlow terug naar Green Lake. Het meer was helemaal uitgedroogd en de stad was verlaten. Toen Kate er net weer een paar maanden woonde kwam er een oud leerling van haar aan. Hij dreigde haar te vermoorden als ze niet snel zei waar ze de buit had verstopt. Hij naam haar mee de woestijn in om te graven. Maar daar werd ze gebeten door een hagedis en ging al lachend de dood te gemoed.

Deel 3
Nu is Camp green Lake is een strafkamp voor jongens. De jongens moeten elke dag een gat graven op de bodem van het uitgedroogde meer. Stanley Yelnats is een van die jongens. Hij werd ervan beschuldigd dat hij schoenen had gestolen. Hij mocht kiezen camp green Lake of de gevangenis.
Stanley’s ouders zijn arm want zijn vader is een uivinder die niks uitvindt en daarom was Stanley nog nooit op kamp geweest, dus leek hem Camp Green Lake erg leuk.

Stanley zit in de bus in de richting van het kamp. Hij denkt
terug aan wat er thuis de laatste tijd allemaal is gebeurd. Het
is een groot misverstand dat hij maar camp green Lake moet
alleen wilde niemand hem geloven.

Na een dag rijden is de bus aan gekomen op Camp Green Lake. Stanley gaat met de bewaker naar een man die zich voordoet als Mr. de Heer. Hij is een van de kampleiders en verteld Stanley elke dag een gat moet graven, want dat verandert je gedrag. Stel dat je iets belangrijks vindt moet hij het laten zien aan de directeur als zij het belangrijk genoeg vind krijg je de rest van de dag vrij.
Ook stelt Mr. de Heer Stanley voor aan zijn groepsleider Mr. Pendanski en zijn groep genoten.

Zij hebben allemaal een bijnaam.
Alan – Inktvis,
Rex – X-Ray,
José – Magneet,
Theodore – Oksel,
Ricky – Zigzag en
Hector – Zero.

De volgende dag gaat Stanley zijn eerste gat graven. Dat leek zwaarder dan hij had gedacht, want hij had al gauw blaren op zijn handen.
Uiteindelijk na lang zweten is Stanley’s gat ook klaar. Ook al is hij de laatste hij is heel erg trots op zichzelf.
Na het douchen pakte Stanley zijn briefpapier en ging naar de keet. (daar zitten alle jongens van het kamp zich een beetje te vervelen en uit te rusten van het graven van hun gat) In de keet komt hij er achter dat hij nu ook een bij naam heeft: ‘Holbewoner’.
Als Stanley begint aan de brief voor zijn ouders staat Zero heel stil achter zijn rug mee te kijken.


Met moeite begint Stanley aan zijn 2e gat. Halverwege zijn gat vindt Stanley een fossiel. Hij laat het als de watertruck langs komt aan Mr. Pendanski zien in de hoop dat hij de rest van de dag vrij zou krijgen, maar helaas het is niet bijzonder genoeg.
Toen Stanley weer was begonnen met zijn gat kwam X-Ray naar hem toe. Hij stelde voor dat als Stanley nog iets zou vinden dat hij dat dan aan hem zou geven omdat hij het veel meer verdiende omdat hij het al het langst was. Stanley stemde er mee in.

Op een dag vond Stanley weer iets maar dit keer was het een huls met “KB” er in gegraveerd. Hij gaf hem aan X-Ray die hem in zijn zak deed voor de volgende dag. De volgende dag tijdens het graven liet X-Ray zien wat hij had gevonden en kreeg voor de rest van de dag vrij. Niet snel daar na kwam de directeur langs en liet de jongens het gat van X-Ray helemaal uitpluizen. Stanley komt er achter dit graven niks te maken heeft met het veranderen van hun gedrag, maar voor een schat of zo. Maar in ieder geval zoeken ze verkeerd.

Ze moesten nog een paar dagen graven aan het gat van X-Ray totdat alle gaten bij elkaar kwamen. Weer kijkt Zero met Stanley mee als hij weer een brief schrijft aan zijn ouders. Maar opeens vraagt hij “Kun je mij ook leren lezen en schrijven?” Samen spreken ze af dat Stanley Zero zou leren lezen en schrijven als Zero elke dag een stuk van Stanley’s gat zou graven.

Op een dag steelt Magneet een zak zonnebloempitten van Mr. de Heer. En ze eten hem samen leeg. Maar dan komt de truck terug en Stanley verstopt de lege zak in zijn gat. Mr. de Heer komt daar achter en Stanley zegt dat hij de zak helemaal alleen op heeft. Stanley moet mee naar het kantoor van de directeur. Bij de directeur moet Stanley een soort make-up doosje gaan pakken voor de directeur waar Kate Barlow (KB van de huls) op staat. Daar uit pakt ze een soort nagellak en vertelt dat daar slangengif in zit. Ze lakt haar nagels en maakt daar mee grote rode krassen op het gezicht van Mr. de Heer. Ze zegt: “Die zonnebloempitten van jou kunnen mij niets schelen”.
En laat Stanley gaan.
Toen hij bij zijn gat aan kwam zag hij dat zijn gat veel dieper was als die van de rest. Achteraf bleek het dat Zero een groot stuk voor hem
had gegraven.

De volgende dag was het gezicht van Mr. de Heer was helemaal
dik en opgezwollen en zag er rood uit.
De rest van de week kreeg Stanley geen water van Mr. de Heer om hem terug te pakken van wat de directeur door Stanley hem heeft aangedaan.
Maar Stanley redt zich wel, want Zero graaft elke dag een groot deel van zijn gat.
Tijdens de lessen van Stanley en Zero gaat het ook al goed. Zero kan zijn eigen naam al schrijven.

Het weer sloeg om op Camp Green Lake en even zag je tijdens een flits van de onweer zag je verderop in de bergen Gods duim, een rots. Daar schijnt Stanley’s opa 3 weken gezeten te hebben toen hij vast zat in de woestijn. Hij zei dat daar een schuilplaats was maar niemand geloofde hem.


Er kwam ruzie tussen Stanley, Zero, Zigzag en Oksel omdat Zigzag en Oksel jaloers waren, omdat Zero iedere dag een deel van Stanley’s gat graaft. Als de directeur komt en zegt dat Zero geen gaten meer mag graven voor Stanley en Stanley mag Zero geen les meer geven. Loop Zero boos weg van het kamp, zo de woestijn in.

2 dagen later is Zero nog steeds niet terug en hij wordt dood verklaard. De directeur laat Zero uit het systeem verwijderen om zo net te doen of hij er niet geweest is. Anders krijgen ze misschien wel problemen krijgen met justitie.

Die volgende dag tijdens het vullen van veldflessen pakt Stanley de truck en wil daar mee Zero gaan redden, maar hij zit in de eerste kuil al vast. Hij springt uit de truck en rent de woestijn in.

Stanley is al een dag aan het lopen als hij opeens een boot op zijn kop tegen komt met er op geschreven: “Mary Lou”. Onder de boot door liep een tunnel. Stanley kroop de tunnel in en zag daar Zero.

Onder de boot had Zero eten gevonden. Hij had het slorp genoemd. Het was waarschijnlijk al 100 jaar oud. Toen er hier nog een meer was, maar nog steeds kon je proeven dat er perzik in zat en het smaakte best. Zero en Stanley spraken af om naar Gods duim te lopen. Ze pakte hun spullen en gingen weg.

Tijdens het lopen kreeg Zero iedere keer maagkrampen en zo wordt het dus steeds moeilijker om de berg te beklimmen. Op een gegeven moment valt Zero neer op de grond. Stanley tilt hem op en draagt hem verder de berg op. Zijn spullen laat hij achter. Eenmaal boven vind Stanley water hij geeft Zero een paar slokken en drinkt zelf wat. Ook vind hij een ui ook die deelt hij ook samen met Zero.

Toen Zero wakker werd vertelde hij dat hij die schoenen had gestolen en van een viaduct had laten vallen toen hij achter na werd gezeten door de politie en zo kwamen ze bij Stanley terecht. Dit was een hele opluchting voor Stanley en zo viel hij tevreden in slaap.

Toen Stanley wakker werd had hij weer een beetje kracht en ging op zoek naar meer uien. Hij vond uien plant, samen met Zero haalde hij de uien eraf.
Door die uien ging het al een stuk beter met Zero.
Ze zaten er al ruim een week op die berg. En Stanley wil steeds meer weten wat er in die schat zit.
Hij spreekt met Zero af dat ze de volgende ochtend weg gaan en op het kamp de schat gaan zoeken.
Dus de volgende ochtend pakte ze hun spullen. Ook namen ze een paar uien mee en gingen zo terug naar het kamp.

Toen ze eenmaal op het kamp waren aangekomen wist Stanley gelijk welk gat het was. Toen het donker werd begonnen ze te graven. Na even graven vonden ze eindelijk een koffer maar net toen ze hem in het licht van de maan wilde openen scheen er een fel licht in hun ogen. Het was de directeur met mr. Pendanski en mr. de Heer.

Toen de directeur de koffer uit de handen van Zero wou pakken schoot ze verstijft achter uit. Stanley en Zero zaten onder de geel gevlekte hagedissen.
Geen van allen durfde de koffer uit hun handen te pakken en Zero en Stanley durfde zich niet te bewegen. Dus moesten ze wachten tot de hagedissen van Zero en Stanley af waren.
De directeur zij tegen Stanley dat hij onschuldig was
en dat hij gister door zijn advocaat werd opgehaald
maar hij was er niet.

Ergens in het begin van de middag komt de advocaat van Stanley aan. De directeur begint een smoesje op te hangen over dat Stanley en Zero die koffer uit haar kantoor hadden gepikt.
De hagedis loopt van de koffer af en de directeur wil de koffer uit Zero zijn handen trekken maar Zero roept “blijf er van af hij is van Stanley want zijn naam staat er op” toen de advocaat er op keek scheen er inderdaad “Stanley Yelnats” op te staan en pakte het uit de handen van de directeur die helemaal rood werd.

Eenmaal in het kantoor van de directeur mag Stanley al snel naar huis. Maar hij zegt dat hij wil dat Zero met hem mee gaat. En als het blijkt dat er geen gegevens van Zero zijn mag Zero met Stanley mee.
Eenmaal in de auto op weg naar huis vertelt de advocaat hoe ze er achter is gekomen dat Stanley onschuldig is en dat de vader van Stanley een anti-zweet middel heeft uitgevonden dat naar perzik ruikt.

Toen de jongens de woestijn uit reden ging het achter hun voor het eerst in 100 jaar weer regenen.


Later komen ze er achter waarom het weer is gaan regenen. Elya Yelnats moest Madame Zeroni de berg op dragen. Als hij dat niet zou doen zou er een vloek over hem worden uitgesproken. Dat gebeurde, want er zou nooit meer regen vallen tot dat hij haar de berg op zou dragen. Maar Madame Zeroni overlijdt.
100 jaar later droeg Stanley Yelnats Hector Zeroni de berg op en zo werd de vloek verbroken.

In de woestijn kwam weer een groot meer en zo werd Camp Green Lake een groot vakantiekamp.

In de koffer zat niets bijzonders. Zero en Stanley hielden er beide 1 miljoen aan over. Daarmee kocht Stanley een nieuw huis voor zijn ouders en Zero huurde een team detectives om zijn moeder op te sporen.

Alles is goed gekomen Zero vond zijn moeder en het anti-zweet middel van de vader van Stanley verkocht heel goed. En het heet: SLORP ! ! !