Titel: Haar naam was Sarah
Auteur: Tatiana De Rosnay
Eerste druk: 2007
Oorspronkelijke uitgeverij: Éditions Héloise d’Ormesson
Uitgeverij: Artemis & Co
Aantal bladzijden: 331
Oorspronkelijke taal: Engels
Oorspronkelijke titel: Sarah’s key
Omslagontwerp: Marry van Baar
Gelezen: Dertigste druk, 2009

De schrijfster
Tatiana de Rosnay is geboren in 1961 en heeft een Franse vader en Engelse moeder. Ze werd geboren in Frankrijk, maar verhuisde in haar jeugd naar Boston (Amerika). Na school studeerde ze literatuurwetenschappen in Engeland. Daarna ging ze terug naar Frankrijk waar ze journaliste en schrijfster werd. Sarah’s Key was haar eerste Engelstalige boek, daarvoor schreef ze Franstalige boeken.

Het verhaal
Sarah Starzinski is een Joods meisje dat met haar ouders en haar broertje in Parijs woont tijdens de Tweede Wereldoorlog. Plotseling, in het midden van de nacht, wordt er hevig op de deur geklopt. Sarah wordt samen met haar familie opgepakt door de Franse politie, en besluit haar broertje niet mee te nemen. Ze sluit hem daarom op in een kast die onopvallend in een muur zit. De sleutel van de deur houdt ze bij zich, met het plan haar broertje zo snel mogelijk weer te bevrijden. De familie wordt opgesloten in het Velodrome de Hiver, een grote wielrenbaan in Parijs. Samen met nog ruim 12.000 andere joden worden ze hier dagenlang vastgehouden zonder eten of drinken, zonder medische hulp. Veel mensen overlijden al in het stadion. De overlevenden worden na een aantal dagen overgebracht naar de kampen ‘Drancy’ en ‘Beaune de la Rolande’, die beide even buiten Parijs liggen. Sarah wordt met haar familie naar ‘Beaune de la Rolande’ gebracht. Meteen bij aankomst worden mannen van vrouwen en kinderen gescheiden. Een paar dagen later worden ook de vrouwen en kinderen gescheiden, en Sarah begint zich meer en meer verantwoordelijk te voelen voor de allerkleinsten. Ze ontmoet een leeftijdsgenootje, Rachel, en samen kunnen ze met de hulp van een politieagent ontsnappen. Na een lange afstand afgelegd te hebben, komen de twee aan op de boerderij van Jules en Geneviève.

De dokter die Rachel komt verzorgen, verraadt Rachel en een paar dagen later komt de Franse politie Rachel ophalen. Telkens als ze de sleutel uit haar zak haalt, begint ze aan haar broertje te denken en gaat samen met Jules en Geneviève naar Parijs. Wanneer ze bij Sarah´s oude huis aankomen, blijkt dat er al nieuwe bewoners ingetrokken zijn. Sarah rent toch het huis in en opent de kast, haar broertje is al overleden.

De zoon van de nieuwe eigenaar trouwt met de Amerikaanse journaliste Julia Jarmond. Julia en haar man weten beide niet van Sarah en haar broertje af. Julia krijgt de opdracht een artikel te schrijven over het Vel d´Hiv, en komt hierbij te weten dat Sarah in het huis van haar schoonouders heeft gewoond. Nu Julia en haar man in dit huis gaan wonen, wil ze meer over Sarah weten, of ze nog leeft, wat ze heeft meegemaakt en hoe het is afgelopen. Tijdens haar zoektocht komt ze in contact met de zoons van Jules en Geneviève, en via hun krijgt ze te weten dat Sarah naar New York is vertrokken. Toch gaat Julia naar New York om Sarah te zoeken, en komt er zo achter dat Sarah al dood is. De zoon van Sarah, William, woont in Italiё, en halsoverkop besluit Julia hem te gaan zoeken. William blijkt niets van Sarah´s verleden af te weten, en is niet blij met de komst van Julia. Hij wil geen contact meer met Julia en teleurgesteld gaat zij terug naar huis. Een paar jaar later heeft Julia een dochter, die ze Sarah heeft genoemd, en is ze gescheiden van haar man. Plotseling staat William weer voor haar deur, die heeft besloten dat hij toch wil weten wat er met zijn moeder is gebeurd, en Julia vertelt hem dit openhartig.

Verhaallijn
In het boek lopen twee verhaallijnen door elkaar, per hoofdstuk afgewisseld. In het eerste hoofdstuk lees je over een joodse familie die op 16 juli 1942 wordt opgepakt, het tweede hoofdstuk gaat over een in Frankrijk wonende Amerikaanse journaliste, die, zo kom je een paar hoofdstukken later te weten, een artikel over het Vel d’Hiv moet schrijven.

Leeservaring en opinie
Toen ik het boek zag liggen, wou ik het ook wel eens lezen. Ik lees veel oorlogsboeken, en er stonden goede recensies op de omslag plus de samenvatting op de achterkant sprak me aan. Na de eerste bladzijde gelezen te hebben, was ik helemaal in de greep van het boek en kon ik het niet meer wegleggen. In het begin was het verhaal van Julia overbodig, het had nog niets met Sarah te maken, en daardoor was het boek verwarrend. Verderop in het verhaal kom je erachter dat Julia een artikel moet schrijven over het Vel d’Hiv, en dat Sarah in Julia’s nieuwe huis heeft gewoond. Dan is het ineens duidelijk waarom Julia in het boek voorkomt en het verhaal beter te snappen. Ik vind het ook mooi dat Sarah’s verhaal ineens stopt, en dat je via Julia te weten komt wat er verder is gebeurd met Sarah. Het cliché-einde is jammer, maar aan de andere kant is het ook wel fijn om te weten dat het allemaal nog goed afloopt. Het boek gaat niet zozeer om de Tweede Wereldoorlog, meer om wat de joden hebben meegemaakt, vooral tijdens het Vel d’Hiv. Door het verhaal te vertellen vanuit een klein, onschuldig meisje maakt de schrijfster veel emoties los bij de lezer, en zit je van het begin tot het eind van het verhaal op het puntje van je stoel. Ik had voor dit boek nog nooit van het Vel d’Hiv gehoord, en dat is denk ik precies de reden waarom de schrijfster het boek heeft geschreven, ze wil aandacht voor deze donkere tijden in de geschiedenis. Ondanks het zware onderwerp en het niet zo moeilijk taalgebruik is het boek goed te lezen, en daarom een echte aanrader voor alle lezers, ook voor diegene die alleen lezen als het moet.