Dreamstalker door Sue Welford

1. Zakelijke gegevens.

Titel: Dreamstalker
Auteur: Sue Welford
Jaar van uitgave: 2001, Wolters-Noordhoff, Groningen, Young Blackbirds nr. 3
1997, Egmont Children’s Books Limited, London.
Genre: Thriller
Engelse uitgave of vertaling: Engelse uitgave

2. Waarom heb ik dit werk gekozen?

Aan het begin van dit schooljaar, kon je via school de Young Blackbirds boekjes bestellen. Dat leek me wel leuk, dus dat heb ik gedaan.
Toen ik hoorde dat we een boekverslag moesten maken heb ik gekeken welke van de drie boekjes me het leukst leek. Dat werd Dreamstalker.

3. Verdieping.

Tijd en plaats:
Het verhaal speelt zich af in Engeland op de boerderij van Nikki’s penvriendin Megan en de omgeving van die boerderij. Een groot deel speelt zich af in het bos dat vlak achter de boerderij ligt. Verder is het gewoon een verhaal uit deze tijd.
Wanneer het zich precies afspeelt, is niet helemaal duidelijk, maar het is in ieder geval in een vakantie.

Belangrijkste personages:

De hoofdpersoon is Nikki. Nikki is een meisje van ongeveer 18 jaar met lichtbruin haar. Ze is ontzettend eigenwijs en volhoudend. Ook is ze heel erg nieuwsgierig. Al bij het horen van het eerste geluidje gaat ze kijken waar het vandaan komt. En op het moment dat ze erachter komt dat er echt iets aan de hand is, besluit ze het uit te zoeken en op te lossen. En dat moet en zal haar lukken.
Een andere belangrijke persoon is Megan. Megan is de penvriendin van Nikki. Megan is ongeveer even oud als Nikki, ze heeft bijna zwart haar en ze is heel erg netjes. Precies het tegenover gestelde van Nikki, Nikki is namelijk juist heel erg slordig. In het begin neemt Megan Nikki niet serieus, maar na een tijdje begint ze de ernst er ook wel van in te zien.
Verder heb je nog de oudtante van Megan. Zij heet Rebecca. Rebecca is al bijna negentig. Het is niet de echte oudtante van Megan, het is de tante van de nieuwe man van haar moeder, Bill. Het is een beetje een mokkig, oud mens. Megan mag haar niet zo. Andersom geldt dat ook. De enige die Rebecca wel mag, is de zoon van Bill, Simon. Ze speelt niet echt een grote rol in het verhaal, maar uiteindelijk blijkt alles wel om haar te draaien.

Wie is er aan het woord?

Het verhaal wordt verteld door een verteller die geen rol speelt in het verhaal.

Wat weet ik van de schrijver/schrijfster?

Sue Welford werd in 1942 geboren in Sussex, een graafschap in het zuiden van Engeland, ze bracht daar ook haar jeugd door. In die tijd las ze al werk van schrijvers als Enyd Blyton, Tolkien, C.S. Lewis en vele anderen.
Na de middelbare school volgde ze een secretaresse-opleiding. Ze schreef vele jaren artikeltjes voor een plaatselijk krant, maar ze raakte haar baan kwijt als gevolg van een reorganisatie van het bedrijf.
Toen besloot ze een poging te wagen om romans voor tieners te schrijven. Tegelijkertijd studeerde ze Engelse literatuur, psychologie en sociologie. Ideeën voor haar boeken putte ze uit diverse bronnen, zoals het leven van elke dag, de televisie, dagbladen, foto’s, films en muziek.
Ze schrijft nu al ruim tien jaar. Meestal boeken voor tieners, maar soms ook voor jongere kinderen. Naast een aantal bundels met short stories, bijvoorbeeld Winter Weepies (1997), schreef zij vooral jeugdromans, onder andere Secrets (1990), Snowbird Winter (1994), Charlie on the Spot (1995) en The Night after Tomorrow (1997).

Is het werk typerend voor de tijd waarin het geschreven is?
Het verhaal is geschreven in deze tijd, maar het had zich ook af kunnen spelen in bijv. het jaar 1950. Het is wel duidelijk een verhaal van na de oorlog, dat kun je zien aan de vervoermiddelen (auto’s en bussen) die er in voorkomen en aan het openbaar vervoer (Nikki komt met de trein naar Megan).
Het is dus niet echt typerend voor vandaag, maar het had honderd jaar geleden niet plaats kunnen vinden.

4. Thematiek.

Wat is het probleem dat als een rode draad door het verhaal loopt?
Nikki wordt vanaf het begin van haar vakantie naar Megan, achtervolgt door iets of iemand. Het begint al op het station als een zigeunermeisje Nikki’s hand leest en haar iets voorspelt. Die voorspelling luidt:
Your journey will bring a new purpose to your life. You will find your dreams will come true, and there will be a light in your darkness. A photograph or picture will bring you a surprise. Don’t be too head-strong; your inclination to ‘jump in at the deep end’ could lead you into terrible trouble. The help you desperately need, may come from an unexpected source.
Vertaling:
Je reis zal een nieuw doel in je leven brengen. Je zult merken dat je dromen uitkomen en er zal licht in je duisternis zijn. Een foto of afbeelding zal je verrassen. Wees niet te eigenwijs; jouw neiging om ‘in het diepe te springen’ zou je in vreselijke moeilijkheden kunnen brengen. De hulp die je wanhopig nodig hebt, zou van een onverwachte kant kunnen komen.
Beetje bij beetje komt deze voorspelling uit.
Als Nikki met Megan en haar moeder in de auto zit op weg naar Megan’s huis, ziet Nikki de spookachtige verschijning voor het eerst. Het is al meteen duidelijk dat zij de enige is die deze gezien heeft.
Elke nacht en soms ook overdag wordt Nikki verrast door hele rare geluiden, vooral afkomstig van de zolder. Ze hoort voetstappen en een akelig gehuil van een klein kind of een baby. Ook ziet ze soms ineens de vrouwelijke geest ergens voor een raam of bij een hek staan.
In haar dromen wordt ze telkens geroepen door de jonge vrouwelijke gestalte. Ze wordt meegelokt naar het bos. Elke nacht een stukje verder. Tijdens die nachtelijke wandelingen is Nikki ervan overtuigd dat ze achtervolgd wordt door iemand, gestalkt. Wie het is weet ze niet, maar het is duidelijk dat diegene haar wil opjagen, zorgen dat ze sneller bij de ontknoping komt....

Wordt dit probleem opgelost?
Ja, op de laatste avond van het verhaal trekt Nikki het bos in. Ze is vastbesloten dat ze de plek waar het allemaal gebeurde (het meer) zal vinden. Uren lang rent ze door, almaar achtervolgt en uiteindelijk vindt ze waar ze naar op zoek is. Dan valt alles op z’n plek en is de puzzel eindelijk compleet.

Hoe zou ik omgaan met dit probleem?
Ik denk niet dat hetzelfde had gedaan als Nikki. Waarschijnlijk had ik mijzelf voor gek verklaard en geprobeerd alle rare geluiden te negeren. Ik weet niet of het gelukt was, maar ik zou denk ik te schijterig zijn om zomaar op onderzoek uit te gaan. Ik moet er niet aan denken om ‘s nachts in m’n eentje door een donker bos te lopen waar ik de weg niet ken.

Wat is het verband tussen de titel en het thema?
De titel Dreamstalker spreekt eigenlijk al voor zich. Het grootste (belangrijkste) gedeelte uit het boek speelt zich af in de dromen, of beter gezegd nachtmerries van Nikki. Daarin wordt ze achtervolgd (gestalkt) door een jonge vrouw in de gedaante van een geest. Letterlijk betekent Dreamstalker dromenstalker of dromenachtervolger, dat slaat dus duidelijk op Nikki’s achtervolger.

5. Fragment

Ik heb een fragment uitgekozen waarin een heleboel ineens duidelijk wordt. Er is nog niks opgelost, maar het brengt Nikki een stuk verder.
Rebecca is net overleden en tussen haar spullen vindt de familie een foto van Rebecca’s dochtertje Victoria Ann met een verpleegster. Die verpleegster leek sprekend op Nikki...

‘Her name was Mary Keane,’Bill told them. He looked at Nikki. ‘She came from the city, too. Rebecca’s first husband, Arthur, knew her father. She had been sent down here to work for the family.’
‘First husband,’Megan interrupted. ‘Do you mean she was married twice?’
‘Yep.’Bill nodded.
Bill sat back in his chair. ‘Arthur Seyton was her first husband. He was the son of a neighbour...that’s how the farm got to be so big. He inherited a lot of the land from his father. He died only a few years after Victoria, Rebecca told me he never really got over her death.’
‘How sad,’Nikki said.
‘Yes, it was.’Bill went on, ‘Anyway, Mary was employed to look after Victoria. She was very young, only about your age, Megan and Nikki...’He broke off, fiddling with his fingernails. Then he looked up. ‘She couldn’t cope with the child and in the end she killed her.’
Everyone gasped. ‘Killed her,’Hazel said. ‘Killed the baby?’
Nikki was sitting bolt upright in her chair. She felt paralysed, as if she had been turned to stone. Bill’s words echoed through her mind. She killed her.
Killed her...
Killed her...
Everything was falling into place. The reason Rebecca was scared of her. The baby crying in the night, the footsteps pacing up and down. It was the ghosts of Victoria Ann and Mary, her nurse.....

Ik vond dit een leuk stukje, omdat het als lezer een soort ommekeer in het verhaal is. De geluiden en wazige beelden zijn eerst heel vaag en je hebt geen flauw idee waar ze vandaan komen, maar in dit fragment wordt ineens een heleboel duidelijk.
‘De puzzel’ zoals het raadsel in het boek wordt genoemd, lijkt nu al voor een stukje opgelost. Daarom heb ik dus dit fragment gekozen.

6. Beoordeling

Hoe luidt mijn eindoordeel over dit werk?
Ik vind het best een leuk boek, maar er zitten wel een heleboel minpunten aan. Ik vind het bijvoorbeeld erg saai dat er elke nacht bijna hetzelfde gebeurt. Je weet van te voren dat Nikki wel weer naar de zolder zal gaan en daarna naar het bos. Ze denkt op het moment zelf dat ze het allemaal echt meemaakt, maar wordt dan weer gewekt door Megan. Het blijkt dat ze alles weer heeft gedroomd.
Ook vind ik het jammer dat er niet wat meer over de rest van haar verblijf bij Megan verteld wordt. Ze gaan bijvoorbeeld een keer zwemmen en daarna uit in het dorp, maar dat wordt in een halve bladzijde verteld. Het zou juist leuk zijn als je tussen al dat gespook even een momentje rust hebt, je kunt dan alles ook even een beetje op een rijtje zetten, want het is af en toe best verwarrend.
Het boek is wel heel spannend geschreven, maar na vier keer hetzelfde is het spannende er wel weer vanaf. Toch blijf je wel lezen, omdat je wil weten hoe het afloopt. Het einde is niet echt voorspelbaar, maar als je het eenmaal weet, verbaast het je niks. Hoewel dat natuurlijk achteraf praten is.

Zou ik een ander aanraden om dit boek ook te lezen? Waarom (niet)?
Als je van simpele, maar leuke thrillers houdt, is dit zeker een leuk boek om te lezen. Maar als je, zoals ik, meer van een leuke, spannende detective houdt, kun je dit boek beter overslaan. Het is niet een geweldig stukje top literatuur, maar om gewoon in je vrije tijd voor de lol te lezen is het wel leuk.
Het hangt dus een beetje van de persoon af die het wil lezen.