1. Inhoud
1.1 De hoofdpersoon uit het boek is Rachel Sexton, de dochter van senator Sedgewick Sexton. Ze is een ‘samenvatter’ bij de NRO (een Amerikaanse overheidsinstantie, die over alle gegevens gaat), dat betekent dat ze de moeilijke rapporten van de CIA, de FBI en de NASA moet bekijken en samenvatten zodat de mensen van de NRO er mee verder kunnen. Ze heeft hydrofobie (dat is dat je bang bent voor water), omdat ze toen ze klein was door het ijs is gezakt. Ze is intelligent, niet erg wantrouwend, heeft een goed gevoel voor goed en kwaad, is meestal beleefd en vriendelijk maar soms is ze een beetje opvliegend. Ze is 34 jaar oud en heeft lichtbruin haar dat krult bij haar schouders. Ze heeft niet zo’n goede band met haar vader, omdat hij haar moeder alleen liet op thanksgiving avond, en dus te veel eten had voor haarzelf. Toen ze dat naar een kennis wilde brengen is zij aangereden en overleden. Rachel heeft dat hem nooit vergeven.
1.2 Senator Sedgewick Sexton is de vader van Rachel. Hij is in een strijd om het presidentschap van de Verenigde Staten met Zach Herney, de huidige president. Hij is mager en vrij oud, dat denk ik omdat hij grijs haar heeft, verder wordt er niets over zijn leeftijd verteld. Hij is heel opvliegend en lijkt niet erg aardig. Hij is een rokkenjager en heeft een beetje een uitdrukking van “het boeit me niet wat jullie zeggen want ik ben toch de beste”. Hij liegt tegen bijna iedereen en daardoor lijkt het alsof hij gewoon helemaal geen geweten heeft. Hij heeft ogen die heel veel vertrouwen uitstralen en hem daarom overtuigingskracht geven, zelfs als hij liegt. Zijn standpunt in zijn campagne is heel erg anti- NASA, omdat hij het dom vind dat het zo’n grote begroting krijgen, en dan nog verlies draaien, en geen successen behaalt.
Michael Tolland is een zee bioloog die de documentaire ‘Amazing Sea’s’ maakt, en daardoor vrij beroemd is in de VS. In dit progamma legt hij op een eenvoudige wijze moeilijke dingen uit. Hij is een van de vier wetenschappers die door de overheid is gevraagd om een ontdekking van een meteoriet door de NASA te bevestigen. Het is de bedoeling dat hij daar een documentaire over maakt voor het grote publiek van de VS zodat iedereen het begrijpt. Hij is rond de dertig is knap en heeft wel humor.
Corky Marlinson is een minder belangrijk personage, maar is de meeste tijd bij de Rachel en Michael. Hij is een van de andere wetenschappers die de NASA gevraagd heeft. Hij is gespecialiseerd in meteorieten. Hij is niet altijd even serieus, overdreven grappig en eigenwijs.
Zach Herney is de president van de VS in dit boek, tenminste, nog wel. Omdat hij serieus geconcurreerd wordt door senator Sexton. Hij is van gemiddelde lengte, is slank, heeft smalle schouders, zwart haar, sproeten en een bril. Hij is altijd eerlijk en oprecht, en lijkt geen vlieg kwaad te doen. hij is een voorstander van NASA omdat hij vindt dat de wetenschap belangrijk is.
Gabrielle Ashe is een jonge, donkere, intelligente vrouw. Ze is de assistente van senator Sexton.
Marjorie Tench is de rechterhand van de president. Ze is een oudere magere vrouw die rookt. Ze houdt er niet van als iemand de baas over haar speelt en wordt dan snauwerig. Ze lijkt niet aardig en lijkt geen medelijden te hebben met wie dan ook . dat geeft een aardig beangstigend gevoel als je bedenkt dat ze voor een heel land kan beslissen.
1.3 het verhaal speelt zich op heel veel plekken af; in Washington DC, op Wallops Island (een NASA basis) “Ze daalden nog verder, en toen besefte rachel waar ze was. De zes lanceerplatforms waren al veel zeggend, maar alsof dat nog niet genoeg was, stond op het dak met enorme letters ‘WALLOPS ISLAND’”Blz. 25, in de Air Force One “’Ontvangt hij me aan boord van de...?’ ‘Ja, mevrouw,zijn tweede thuis.’ De cryptysche aanduiding van het vliegtuig was VC-25-A,maar de rest van de wereld kende het onder een andere naam, Air Force One.”blz. 25, op de Noordpool “pas toen de piloot zijn positie verifieerde met de luchtbasis in Thule in het noorden van groenland besefte rachel wat voor grote afstand ze hadden afgelegd. Be nik boven de noordpoolcirkel?”Blz. 56,het hoofdkantoor van de NASA”op de derde verdieping van het hoofdkantoor van de NASA”Blz 271 en zo kan ik nog wel even doorgaan.
1.4 In maart, in het heden. In het heden denk ik omdat het zich afspeelt met de meeste moderne legertechnologie, zoals de pavehawk helikopter en nano- technologie. in maart denk ik omdat het zich in 2 dagen afspeelt en door de tekst “merkte rachel de gure maartse lucht”.
1.5 het genre is fact-fiction, ik weet niet wat de Nederlandse naam is, maar dat betekent dat het een verzonnen verhaal is gebaseerd op echte feiten.
1.6 Vooral vermaken, denk ik. Er zit namelijk niet echt een boodschap achter. Hij wil misschien ook informeren, want er zitten een heleboel feiten in en ik heb er veel van geleerd.
1.7 Rachel sexton werkt voor het NRO, in dienst van de president. Dat vindt haar vader niet leuk want hij hoopt de volgende presidentsverkiezing te winnen. Op een normale dag wordt ze ineens opgepiept door haar baas, die zegt dat de president haar wil spreken. Ze word opgehaald met een helikopter en vliegt naar hem toe. De president vertelt haar dat de NASA een belangrijke ontdekking heeft gedaan en dat zij die moet bevestigen en samenvatten voor de staff van de president. PODS, een satelliet die de dikte van het poolijs meet, heeft een meteoriet in het poolijs ontdekt. Een meteoriet is niet echt bijzonder, maar een met fossielen erin natuurlijk wel. Dat het echt is is bevestigd door onafhankelijke wetenschappers. Maar zo vlak voor de verkiezing? En dat terwijl zijn tegenstander anti- NASA is? Dat is wel heel toevallig! Als rachel en de wetenschappers het nog een keer uitzoeken komen ze tot een schokkende ontdekking die hun bijna duur komt te staan...
2. Mening
2.1 Ik vind dit boek geweldig omdat de schrijver, Dan Brown, zo’n groot oog voor detail heeft. Hij gebruikt in plaats van het woord ‘helikopter’ het woord ‘pavehawk’, en daarna legt hij uit wat voor helikopter het is en wanneer en waarom hij wordt gebruikt en laat het nog in het verhaal passen ook. Hij vertelt bijvoorbeeld ook in ongeveer 3 regels wat over de X-33 (een straalvliegtuig dat de Space Shuttle moest vervangen) en na dat ik heel lang had gezocht, kon ik uiteindelijk maar heel weinig informatie over vinden op het internet en in verschillende boeken. Hij beschrijft zijn personages heel goed door kleine dingen te vertellen die uiteindelijk wel je idee over het personage vormen. Het is heel spannend om te lezen omdat het korte hoofdstukken zijn die om en om over verschillende personages op verschillende plekken gaat. Dan Brown bouwt de spanning op tot een groot moment, waar de ‘slechterik’ bekent wordt, die iemand is die je eigenlijk niet had verwacht, maar je wel al kent. Terwijl hij de spanning opbouwt, breekt hij af en toe de spanning met een grap.
2.2 voor het stuk wat nu komt heb je wat uitleg nodig. Gabrielle Ashe wil op de derde verdieping komen om een man te verhoren, maar ze heeft geen pasje. Iedereen is blij en viert feest, omdat er net een belangrijke ontdekking is bekendgemaakt. Ze heeft net iemand horen praten over Big Ear and milliJansky’s.
Ach, barst, dacht Gabrielle, en ze nam een besluit. Het is nu of nooit. toen de liftdeuren dicht begonnen te schuiven, draaide Gabrielle zich razendsnel om, rende naar de lift en stak haar hand tussen de deuren. Die veerde weer open en ze stapten naar binnen, haar gezicht stralend van opwinding. ‘Heb je zoiets hier wel eens meegemaakt?’ riep ze enthousiast naar de geschrokken man. ‘Jezus. Het is een gekkenhuis!’ de man keek haar lichtelijk verbaasd aan. ‘Die jongens van SETI zullen wel er wel zwaar de pest in hebben’ zei Gabrielle. ‘Zoekt hun Big Ear twintig jaar het heelal af tot aan superzwakke bronnen van 200 milliJansky’s, ligt het bewijs gewoon thuis in het vriesvak!’ De man reageerde verrast. ‘Eh...ja, het is nogal...’ Hij keek naar haar borst, blijkbaar opzoek naar een pasje. ‘Neemt u me niet kwalijk, werk u... ‘Derde verdieping alstublieft. Ik ben zo snel hierheen gekomen dat ik er nauwelijks aan het gedacht mijn ondergoed aan te trekken!’ Ze lachte en wierp een onopvallende blik op het pasje van de man: JAMES THEISEN, Financiële Administratie. ‘Werkt u hier?’De man leek slecht op zijn gemak. ‘Mevrouw...?’ Gabrielle liet haar mond openvallen. ‘Jim! Ik ben gekwetst! Niets is zo erg als een vrouw het gevoel geven dat ze het onthouden niet waard is!’ De man werd bleek en streek met een gegeneerd gezicht over zijn hoofd. ‘Het spijt me. Het komt door alle opwinding. U komt me inderdaad heel bekend voor. Aan welk programma werkt u?’ Shit. Gabrielle glimlachte vol zelfvertrouwen. ‘EOS.’ De man wees naar de verlichte knop van de derde verdieping. ‘Dat is duidelijk. Ik bedoelde eigenlijk: aan welk project precies?’ Gabrielle voelde dat haar hart sneller ging kloppen. Ze kon er maar één bedenken. ‘PODS.’ De man keek verrast. ‘Is ’t heus? Goh, ik dacht dat ik het hele team van dr. Harper wel kende.’ Ze knikt verlegen. ‘Chris houdt me verborgen. Ik ben de idioot van een programmeur die de fout heeft gemaakt met de verkeerde detectie-index in de software die onregel-matigheden moet registreren. ‘Nu viel de mond van de man open. ‘Was jij dat?’ Gabrielle knikte. ‘Ik slaap al weken niet meer.’ ‘Maar dr. Harper heeft alle schuld op zich genomen!’ ‘Ik weet het. Zo is Chris. Maar hij heeft het gelukkig in orde weten te brengen. Wat een aankondiging vanavond, hè? Die meteoriet. Het was echt een schok!’ De lift stopte op de derde verdieping. Gabrielle sprong eruit. ‘Leuk je gesproken te hebben, Jim. Doe de groeten aan de jongens van de centen!’ ‘Dat zal ik doen,’ stamelde de man terwijl de deuren dichtschoven. ‘Leuk je weer eens te zien.’ Blz. 264 en 265, hoofdstuk 83
Ik vond dit een leuk stuk omdat ze doet alsof ze iemand is die daar echt werkt. Op elke vraag had ze een kloppend antwoord en ze had precies de goede man: aardig, nerveus en net iets te beleefd. Door een paar dingen die ze heeft opgevangen praat ze een heel verhaal aan elkaar. Doordat ze de man zo erg overdonderd met informatie dat hij er gewoon niks tegen kan doen.
‘Panspermie,’ zei Rachel, die nu begreep waar ze het over hadden. Ze had de theorie eerder gehoord, maar kende de naam ervan niet. ‘De theorie dat er een meteoriet in de oersoep is gevallen, die de eerste kiemen van microbieel leven naar de aarde heeft gebracht.’ ‘Bingo,’ zei Corky. ‘Waar ze een tijdje hebben staan pruttelen en tot leven zijn gekomen.’ ‘En als dát waar is,’ zei Rachel, ‘dan zouden aardse levensvormen en buitenaardse levensvormen dezelfde verre voorouders hebben.’ ‘Weer bingo.’ Panspermie, dacht Rachel, die de implicaties nog maar nauwelijks kon overzien. ‘Dus dit fossiel bevestigt niet alleen dat er leven in de ruimte is, maar bewijst ook min of meer de theorie van panspermie, dat het leven op aarde afkomstig is van elders in het heelal.’ ‘Voor de derde keer bingo.’ Corky knikte haar enthousiast toe. ‘Eigenlijk zijn we misschien allemaal wel ruimte-wezens.’ Hij stak twee vingers als voelsprieten op boven zijn heeft, keek scheel, stak zijn tong uit en bewoog die heen en weer als een of ander insect. Tolland keek Rachel met een treurige grijns aan. ‘En dat moet dan het hoogtepunt van onze evolutie zijn.’ Blz 90 en 91
Ik vind dit stuk leuk en grappig omdat een wetenschapper, die net de grootste ontdekking in de geschiedenis van de biologie bekendmaakt gewoon een hele domme grap maakt. Door te ontdekken dat mensen van een andere planeet komen laat hij zien wat voor hoog ras de mens wel niet is, en dat boort hij meteen weer diep de grond in door die grap te maken.
Rachel verstijfde naast hem. ‘Zwemmen er hamerhaaien om je boot heen?’ Tolland knipoogde. ‘Rustig maar, ze zijn niet gevaarlijk.’ ‘Dat zeg je alleen omdat ze wel gevaarlijk zijn.’ Tolland grinnikte. ‘Daar zit wel wat in.’ Hij riep vrolijk naar de piloot: ‘Hé, hoelang is het geleden dat jullie iemand hebben gered van een hamerhaai?’ de piloot haalde zijn schouders op ‘Jee. Dat is al in tientallen jaren niet meer voorgekomen.’ Tolland wende zich tot Rachel ‘Zie je wel, tientallen jaren. Maak je geen zorgen.’ ‘Vorige maand nog,’ vervolgde de piloot, ‘was er een of andere idioot van een van een sportduiker die vriendschap probeerde te sluiiten met...’ ‘wacht even!’ zei Rachel. ‘U zei net dat jullie in tientallen jaren niemand meer hadden gered.’ Nee, antwoordde de piloot. Geréd niet. Meestal zijn we te laat. die krengen mollen je binnen de kortste keren. Blz. 310 en 311
Dit stuk vind ik grappig omdat het aan het begin er een beetje een beeld van heb van ‘gelukkig, vredelievende vissen’ en als je dan verder leest het veranderd dat
beeld ineens in ‘Pas op! Moordzuchtige vissen!’. Michael Tolland probeert Rachel de hele tijd ervan te overtuigen dat ze niet gevaarlijk zijn en de piloot zegt gewoon bot weg ‘ze maken je gewoon meteen dood.’.ik weet niet waarom, maar het klonk bekend.
3. Interview met de Auteur
1. Wat doet u naast schrijven? Ik ben pianist en popzanger, verder besteed ik mijn vrije tijd meestal aan cryptologie. Daarom lees je zoveel over cryptologie in de Da Vinci code en het Bernini mysterie.
2. U bent een paar keer beschuldigd van plagiaat door Michael Baigent en Richard Leigh, heeft u plagiaat gepleegd? Nee, ik heb hun boeken wel als bronnen gebruikt voor een paar feiten, maar hun boeken zijn Informatieve boeken. Als ik zeg “New York ligt in de Verenigde Staten” word ik toch ook niet aangeklaagd door de gene die dat als eerste heeft opgeschreven?
3. U heeft wel een aanwijzing daarvoor weggegeven, de slechterik in het verhaal van de Da Vinci code heet ‘sir Leigh Teabing’. Ja, dat klopt. Dat is geen bewijs voor plagiaat, ik bespaar zo alleen papier voor een bron vermelding, ha ha. Een volmaakt anagram, en toch kwamen ze er heel laat achter. De helft ervan is niet eens veranderd! Ik heb in het zelfde boek trouwens ook een klein “eerbetoon” aan mijn vrouw gestopt, en het is niet die voorin.
4. U heeft heel veel geld verdient met uw boeken, waaraan besteedt u dat? Boeken cryptologie, reizen en... oh ja, cadeaus voor mijn vrouw Blythe natuurlijk.
5. Nadat u in uw boeken al complottheorieën en “waarheden” heeft verteld over de NASA, de NSA, de NRO en de kerk gaat u in uw nieuwe boek dat ook doen over Washington DC en de geschiedenisdis van de Verenigde staten. Zitten de Amerikanen, die groot deel van uw lezers zijn, hier wel op te wachten? dat weet ik niet, maar de meeste lezers vinden het vast niet erg. En de paar die het wel erg vinden, moeten maar wachten op mijn volgende boek.
6. U beweert dat alles wat in uw de Delta Deceptie staat waar is, maar volgens verschillende bronnen bestaan “Improvised Munitions”, geweren die ijs of zand af kunnen vuren in plaats van kogels, niet. Wat is uw reactie daar op? Zoals ik ook al in mijn boek zei, loopt de bevolking 12 jaar achter met wat de overheid heeft gemaakt, dus je moet nog even wachten, tot 2013 om precies te zijn.
7. Bent u geïnspireerd door ALH84001, een meteoriet die op Arctica is gevallen waarvan men dacht dat er fossielen in zaten? Ja, maar hoe heb je info over die meteoriet gekregen? Dat heeft NASA nooit bekend gemaakt!
8. Het verloren symbool uw derde boek met Robert Langdon in de hoofdrol, komt er nog en vierde? Dat kan ik niet zeggen. Ik ga uitrusten totdat ik een idee heb voor een nieuw boek, en dan zie ik welweer. Is Robert Langdon uw favoriete personage? Ja, dat denk ik wel. Ik heb mijn succes gedeeltelijk aan hem te danken, daar ben ik hem wel dankbaar voor.
9. In Nederland krijgen uw boeken andere, vaak minder spannende namen; ‘Deception Point’ werd ‘de Delta deceptie’, ‘Digital Fortress’ werd ‘het Juvenalis Dilemma’ en ‘Angels and Demons’ werd ‘het Bernini Mysterie’. Wat vind u daarvan? Jammer, maar soms kon het niet anders, ‘Digitale Vestiging’ klinkt ook weer niet zo. Uw website is trouwens heel mooi ontworpen. Bedankt.
1.1 De hoofdpersoon uit het boek is Rachel Sexton, de dochter van senator Sedgewick Sexton. Ze is een ‘samenvatter’ bij de NRO (een Amerikaanse overheidsinstantie, die over alle gegevens gaat), dat betekent dat ze de moeilijke rapporten van de CIA, de FBI en de NASA moet bekijken en samenvatten zodat de mensen van de NRO er mee verder kunnen. Ze heeft hydrofobie (dat is dat je bang bent voor water), omdat ze toen ze klein was door het ijs is gezakt. Ze is intelligent, niet erg wantrouwend, heeft een goed gevoel voor goed en kwaad, is meestal beleefd en vriendelijk maar soms is ze een beetje opvliegend. Ze is 34 jaar oud en heeft lichtbruin haar dat krult bij haar schouders. Ze heeft niet zo’n goede band met haar vader, omdat hij haar moeder alleen liet op thanksgiving avond, en dus te veel eten had voor haarzelf. Toen ze dat naar een kennis wilde brengen is zij aangereden en overleden. Rachel heeft dat hem nooit vergeven.
1.2 Senator Sedgewick Sexton is de vader van Rachel. Hij is in een strijd om het presidentschap van de Verenigde Staten met Zach Herney, de huidige president. Hij is mager en vrij oud, dat denk ik omdat hij grijs haar heeft, verder wordt er niets over zijn leeftijd verteld. Hij is heel opvliegend en lijkt niet erg aardig. Hij is een rokkenjager en heeft een beetje een uitdrukking van “het boeit me niet wat jullie zeggen want ik ben toch de beste”. Hij liegt tegen bijna iedereen en daardoor lijkt het alsof hij gewoon helemaal geen geweten heeft. Hij heeft ogen die heel veel vertrouwen uitstralen en hem daarom overtuigingskracht geven, zelfs als hij liegt. Zijn standpunt in zijn campagne is heel erg anti- NASA, omdat hij het dom vind dat het zo’n grote begroting krijgen, en dan nog verlies draaien, en geen successen behaalt.
Corky Marlinson is een minder belangrijk personage, maar is de meeste tijd bij de Rachel en Michael. Hij is een van de andere wetenschappers die de NASA gevraagd heeft. Hij is gespecialiseerd in meteorieten. Hij is niet altijd even serieus, overdreven grappig en eigenwijs.
Zach Herney is de president van de VS in dit boek, tenminste, nog wel. Omdat hij serieus geconcurreerd wordt door senator Sexton. Hij is van gemiddelde lengte, is slank, heeft smalle schouders, zwart haar, sproeten en een bril. Hij is altijd eerlijk en oprecht, en lijkt geen vlieg kwaad te doen. hij is een voorstander van NASA omdat hij vindt dat de wetenschap belangrijk is.
Gabrielle Ashe is een jonge, donkere, intelligente vrouw. Ze is de assistente van senator Sexton.
Marjorie Tench is de rechterhand van de president. Ze is een oudere magere vrouw die rookt. Ze houdt er niet van als iemand de baas over haar speelt en wordt dan snauwerig. Ze lijkt niet aardig en lijkt geen medelijden te hebben met wie dan ook . dat geeft een aardig beangstigend gevoel als je bedenkt dat ze voor een heel land kan beslissen.
1.3 het verhaal speelt zich op heel veel plekken af; in Washington DC, op Wallops Island (een NASA basis) “Ze daalden nog verder, en toen besefte rachel waar ze was. De zes lanceerplatforms waren al veel zeggend, maar alsof dat nog niet genoeg was, stond op het dak met enorme letters ‘WALLOPS ISLAND’”Blz. 25, in de Air Force One “’Ontvangt hij me aan boord van de...?’ ‘Ja, mevrouw,zijn tweede thuis.’ De cryptysche aanduiding van het vliegtuig was VC-25-A,maar de rest van de wereld kende het onder een andere naam, Air Force One.”blz. 25, op de Noordpool “pas toen de piloot zijn positie verifieerde met de luchtbasis in Thule in het noorden van groenland besefte rachel wat voor grote afstand ze hadden afgelegd. Be nik boven de noordpoolcirkel?”Blz. 56,het hoofdkantoor van de NASA”op de derde verdieping van het hoofdkantoor van de NASA”Blz 271 en zo kan ik nog wel even doorgaan.
1.4 In maart, in het heden. In het heden denk ik omdat het zich afspeelt met de meeste moderne legertechnologie, zoals de pavehawk helikopter en nano- technologie. in maart denk ik omdat het zich in 2 dagen afspeelt en door de tekst “merkte rachel de gure maartse lucht”.
1.5 het genre is fact-fiction, ik weet niet wat de Nederlandse naam is, maar dat betekent dat het een verzonnen verhaal is gebaseerd op echte feiten.
1.6 Vooral vermaken, denk ik. Er zit namelijk niet echt een boodschap achter. Hij wil misschien ook informeren, want er zitten een heleboel feiten in en ik heb er veel van geleerd.
1.7 Rachel sexton werkt voor het NRO, in dienst van de president. Dat vindt haar vader niet leuk want hij hoopt de volgende presidentsverkiezing te winnen. Op een normale dag wordt ze ineens opgepiept door haar baas, die zegt dat de president haar wil spreken. Ze word opgehaald met een helikopter en vliegt naar hem toe. De president vertelt haar dat de NASA een belangrijke ontdekking heeft gedaan en dat zij die moet bevestigen en samenvatten voor de staff van de president. PODS, een satelliet die de dikte van het poolijs meet, heeft een meteoriet in het poolijs ontdekt. Een meteoriet is niet echt bijzonder, maar een met fossielen erin natuurlijk wel. Dat het echt is is bevestigd door onafhankelijke wetenschappers. Maar zo vlak voor de verkiezing? En dat terwijl zijn tegenstander anti- NASA is? Dat is wel heel toevallig! Als rachel en de wetenschappers het nog een keer uitzoeken komen ze tot een schokkende ontdekking die hun bijna duur komt te staan...
2. Mening
2.1 Ik vind dit boek geweldig omdat de schrijver, Dan Brown, zo’n groot oog voor detail heeft. Hij gebruikt in plaats van het woord ‘helikopter’ het woord ‘pavehawk’, en daarna legt hij uit wat voor helikopter het is en wanneer en waarom hij wordt gebruikt en laat het nog in het verhaal passen ook. Hij vertelt bijvoorbeeld ook in ongeveer 3 regels wat over de X-33 (een straalvliegtuig dat de Space Shuttle moest vervangen) en na dat ik heel lang had gezocht, kon ik uiteindelijk maar heel weinig informatie over vinden op het internet en in verschillende boeken. Hij beschrijft zijn personages heel goed door kleine dingen te vertellen die uiteindelijk wel je idee over het personage vormen. Het is heel spannend om te lezen omdat het korte hoofdstukken zijn die om en om over verschillende personages op verschillende plekken gaat. Dan Brown bouwt de spanning op tot een groot moment, waar de ‘slechterik’ bekent wordt, die iemand is die je eigenlijk niet had verwacht, maar je wel al kent. Terwijl hij de spanning opbouwt, breekt hij af en toe de spanning met een grap.
Ach, barst, dacht Gabrielle, en ze nam een besluit. Het is nu of nooit. toen de liftdeuren dicht begonnen te schuiven, draaide Gabrielle zich razendsnel om, rende naar de lift en stak haar hand tussen de deuren. Die veerde weer open en ze stapten naar binnen, haar gezicht stralend van opwinding. ‘Heb je zoiets hier wel eens meegemaakt?’ riep ze enthousiast naar de geschrokken man. ‘Jezus. Het is een gekkenhuis!’ de man keek haar lichtelijk verbaasd aan. ‘Die jongens van SETI zullen wel er wel zwaar de pest in hebben’ zei Gabrielle. ‘Zoekt hun Big Ear twintig jaar het heelal af tot aan superzwakke bronnen van 200 milliJansky’s, ligt het bewijs gewoon thuis in het vriesvak!’ De man reageerde verrast. ‘Eh...ja, het is nogal...’ Hij keek naar haar borst, blijkbaar opzoek naar een pasje. ‘Neemt u me niet kwalijk, werk u... ‘Derde verdieping alstublieft. Ik ben zo snel hierheen gekomen dat ik er nauwelijks aan het gedacht mijn ondergoed aan te trekken!’ Ze lachte en wierp een onopvallende blik op het pasje van de man: JAMES THEISEN, Financiële Administratie. ‘Werkt u hier?’De man leek slecht op zijn gemak. ‘Mevrouw...?’ Gabrielle liet haar mond openvallen. ‘Jim! Ik ben gekwetst! Niets is zo erg als een vrouw het gevoel geven dat ze het onthouden niet waard is!’ De man werd bleek en streek met een gegeneerd gezicht over zijn hoofd. ‘Het spijt me. Het komt door alle opwinding. U komt me inderdaad heel bekend voor. Aan welk programma werkt u?’ Shit. Gabrielle glimlachte vol zelfvertrouwen. ‘EOS.’ De man wees naar de verlichte knop van de derde verdieping. ‘Dat is duidelijk. Ik bedoelde eigenlijk: aan welk project precies?’ Gabrielle voelde dat haar hart sneller ging kloppen. Ze kon er maar één bedenken. ‘PODS.’ De man keek verrast. ‘Is ’t heus? Goh, ik dacht dat ik het hele team van dr. Harper wel kende.’ Ze knikt verlegen. ‘Chris houdt me verborgen. Ik ben de idioot van een programmeur die de fout heeft gemaakt met de verkeerde detectie-index in de software die onregel-matigheden moet registreren. ‘Nu viel de mond van de man open. ‘Was jij dat?’ Gabrielle knikte. ‘Ik slaap al weken niet meer.’ ‘Maar dr. Harper heeft alle schuld op zich genomen!’ ‘Ik weet het. Zo is Chris. Maar hij heeft het gelukkig in orde weten te brengen. Wat een aankondiging vanavond, hè? Die meteoriet. Het was echt een schok!’ De lift stopte op de derde verdieping. Gabrielle sprong eruit. ‘Leuk je gesproken te hebben, Jim. Doe de groeten aan de jongens van de centen!’ ‘Dat zal ik doen,’ stamelde de man terwijl de deuren dichtschoven. ‘Leuk je weer eens te zien.’ Blz. 264 en 265, hoofdstuk 83
Ik vond dit een leuk stuk omdat ze doet alsof ze iemand is die daar echt werkt. Op elke vraag had ze een kloppend antwoord en ze had precies de goede man: aardig, nerveus en net iets te beleefd. Door een paar dingen die ze heeft opgevangen praat ze een heel verhaal aan elkaar. Doordat ze de man zo erg overdonderd met informatie dat hij er gewoon niks tegen kan doen.
‘Panspermie,’ zei Rachel, die nu begreep waar ze het over hadden. Ze had de theorie eerder gehoord, maar kende de naam ervan niet. ‘De theorie dat er een meteoriet in de oersoep is gevallen, die de eerste kiemen van microbieel leven naar de aarde heeft gebracht.’ ‘Bingo,’ zei Corky. ‘Waar ze een tijdje hebben staan pruttelen en tot leven zijn gekomen.’ ‘En als dát waar is,’ zei Rachel, ‘dan zouden aardse levensvormen en buitenaardse levensvormen dezelfde verre voorouders hebben.’ ‘Weer bingo.’ Panspermie, dacht Rachel, die de implicaties nog maar nauwelijks kon overzien. ‘Dus dit fossiel bevestigt niet alleen dat er leven in de ruimte is, maar bewijst ook min of meer de theorie van panspermie, dat het leven op aarde afkomstig is van elders in het heelal.’ ‘Voor de derde keer bingo.’ Corky knikte haar enthousiast toe. ‘Eigenlijk zijn we misschien allemaal wel ruimte-wezens.’ Hij stak twee vingers als voelsprieten op boven zijn heeft, keek scheel, stak zijn tong uit en bewoog die heen en weer als een of ander insect. Tolland keek Rachel met een treurige grijns aan. ‘En dat moet dan het hoogtepunt van onze evolutie zijn.’ Blz 90 en 91
Ik vind dit stuk leuk en grappig omdat een wetenschapper, die net de grootste ontdekking in de geschiedenis van de biologie bekendmaakt gewoon een hele domme grap maakt. Door te ontdekken dat mensen van een andere planeet komen laat hij zien wat voor hoog ras de mens wel niet is, en dat boort hij meteen weer diep de grond in door die grap te maken.
Rachel verstijfde naast hem. ‘Zwemmen er hamerhaaien om je boot heen?’ Tolland knipoogde. ‘Rustig maar, ze zijn niet gevaarlijk.’ ‘Dat zeg je alleen omdat ze wel gevaarlijk zijn.’ Tolland grinnikte. ‘Daar zit wel wat in.’ Hij riep vrolijk naar de piloot: ‘Hé, hoelang is het geleden dat jullie iemand hebben gered van een hamerhaai?’ de piloot haalde zijn schouders op ‘Jee. Dat is al in tientallen jaren niet meer voorgekomen.’ Tolland wende zich tot Rachel ‘Zie je wel, tientallen jaren. Maak je geen zorgen.’ ‘Vorige maand nog,’ vervolgde de piloot, ‘was er een of andere idioot van een van een sportduiker die vriendschap probeerde te sluiiten met...’ ‘wacht even!’ zei Rachel. ‘U zei net dat jullie in tientallen jaren niemand meer hadden gered.’ Nee, antwoordde de piloot. Geréd niet. Meestal zijn we te laat. die krengen mollen je binnen de kortste keren. Blz. 310 en 311
Dit stuk vind ik grappig omdat het aan het begin er een beetje een beeld van heb van ‘gelukkig, vredelievende vissen’ en als je dan verder leest het veranderd dat
beeld ineens in ‘Pas op! Moordzuchtige vissen!’. Michael Tolland probeert Rachel de hele tijd ervan te overtuigen dat ze niet gevaarlijk zijn en de piloot zegt gewoon bot weg ‘ze maken je gewoon meteen dood.’.ik weet niet waarom, maar het klonk bekend.
3. Interview met de Auteur
1. Wat doet u naast schrijven? Ik ben pianist en popzanger, verder besteed ik mijn vrije tijd meestal aan cryptologie. Daarom lees je zoveel over cryptologie in de Da Vinci code en het Bernini mysterie.
2. U bent een paar keer beschuldigd van plagiaat door Michael Baigent en Richard Leigh, heeft u plagiaat gepleegd? Nee, ik heb hun boeken wel als bronnen gebruikt voor een paar feiten, maar hun boeken zijn Informatieve boeken. Als ik zeg “New York ligt in de Verenigde Staten” word ik toch ook niet aangeklaagd door de gene die dat als eerste heeft opgeschreven?
4. U heeft heel veel geld verdient met uw boeken, waaraan besteedt u dat? Boeken cryptologie, reizen en... oh ja, cadeaus voor mijn vrouw Blythe natuurlijk.
5. Nadat u in uw boeken al complottheorieën en “waarheden” heeft verteld over de NASA, de NSA, de NRO en de kerk gaat u in uw nieuwe boek dat ook doen over Washington DC en de geschiedenisdis van de Verenigde staten. Zitten de Amerikanen, die groot deel van uw lezers zijn, hier wel op te wachten? dat weet ik niet, maar de meeste lezers vinden het vast niet erg. En de paar die het wel erg vinden, moeten maar wachten op mijn volgende boek.
6. U beweert dat alles wat in uw de Delta Deceptie staat waar is, maar volgens verschillende bronnen bestaan “Improvised Munitions”, geweren die ijs of zand af kunnen vuren in plaats van kogels, niet. Wat is uw reactie daar op? Zoals ik ook al in mijn boek zei, loopt de bevolking 12 jaar achter met wat de overheid heeft gemaakt, dus je moet nog even wachten, tot 2013 om precies te zijn.
7. Bent u geïnspireerd door ALH84001, een meteoriet die op Arctica is gevallen waarvan men dacht dat er fossielen in zaten? Ja, maar hoe heb je info over die meteoriet gekregen? Dat heeft NASA nooit bekend gemaakt!
8. Het verloren symbool uw derde boek met Robert Langdon in de hoofdrol, komt er nog en vierde? Dat kan ik niet zeggen. Ik ga uitrusten totdat ik een idee heb voor een nieuw boek, en dan zie ik welweer. Is Robert Langdon uw favoriete personage? Ja, dat denk ik wel. Ik heb mijn succes gedeeltelijk aan hem te danken, daar ben ik hem wel dankbaar voor.
9. In Nederland krijgen uw boeken andere, vaak minder spannende namen; ‘Deception Point’ werd ‘de Delta deceptie’, ‘Digital Fortress’ werd ‘het Juvenalis Dilemma’ en ‘Angels and Demons’ werd ‘het Bernini Mysterie’. Wat vind u daarvan? Jammer, maar soms kon het niet anders, ‘Digitale Vestiging’ klinkt ook weer niet zo. Uw website is trouwens heel mooi ontworpen. Bedankt.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden