Dances with Wolves door Michael Blake

De Inhoud. Een luitenant van het Amerikaanse leger komt aan op een verlaten legerbasis in het gebied van de Indianen. Omdat hij alleen is heeft hij heel veel tijd en doet hij in het begin vele onnuttige werken. Zijn paard en hij heggen als enige metgezel een oude wolf met twee witte sokken aan zijn voorpoten. Op een bepaald moment komen er indianen en die ontdekken hem. Wat ze willen van hem is zijn paard maar het paard keert altijd trouw terug naar zijn baas. Luitenant Dunbar zou graag de Indianen beter leren kennen en daarom rijdt hij te paard richting het kamp. Onderweg komt hij een zwaar gewonde vrouw tegen, dit is een half – indiaanse en een half – blanke. Die vrouw is aan het rouwen omdat haar man (een indiaan) is gestorven bij een gevecht met een andere stam. Hij brengt haar terug naar het kamp en dit is het eerste contact met echte Comanchen, na dit contact volgen er nog veel. Uiteindelijk gaat hij meer naar het kamp en veel minder naar de basis. Hij wordt opgenomen als een echte Comanche, na een roemrijke jacht, het leren van de Comanche – taal. Zijn echte acceptatie komt pas na de strijd tegen de gevaarlijke Pawnees, die hij door een strategie weet te verslaan. Ook wordt hij verliefd op de vrouw van wie hij het leven heeft gered. Zij draagt de naam Staat Met Een Vuist, en hij heeft de naam gekregen Dans van de Wolf. Aan het einde van zijn verhaal moet hij van de stam scheiden omdat hij een gevaar betekent voor hen. Wanneer de blanke soldaten hem vinden bij de stam is het gevolg rampzalig. Omdat hij hun leven niet wil bedreigen zullen Dans van de Wolf en Staat Met Een Vuist samen naar een plaats ver weg trekken. Hoe komt hij aan die naam? Op een van zijn tochten naar het Comanche kamp, loopt de oude wolf met hem mee en om hem kwijt te raken probeert hij van de wolf te gaan lopen. Enkele Comanchen hebben dit gezien en vonden het leuk, die naam paste dus bij hem. De hoofdpersonen. Luitenant Dunbar of misschien beter Dans van de Wolf. Ik vind dat hij een speciaal soort held is. Hij is niet de held die je verwacht maar hij trotseert de Indianen zonder schrik te hebben, hij dwingt zelfs respect af bij de Indianen. Ook is hij heel nieuwsgierig en leergierig waardoor hij snel alles leert wat te maken heeft met de Indianen. Staat Met Een Vuist, als kind was deze vrouw een blanke, maar na een overval op haar huis vlucht ze en de Comanche nemen haar mee. Ze wordt daar opgenomen vooral door Schoppende Vogel. Ze is een belangrijke krijger getrouwd geweest. Na een rampzalige rooftocht is ze weduwe en is ze wanhopig.
De schrijfstijl. Persoonlijk is het mij niet duidelijk wat de stijl is. Langs de ene kant is het een soort dagboek, maar langs de andere kant is het een objectief vertelstandpunt. Want je leest wel wat hun emoties zouden kunnen zijn maar uit de schrijfstijl komen die niet naar voren. Het is een vrij simpele schrijfstijl die mooi loopt. De zinnen zijn niet te moeilijk. Er staan ook geen lange zinnen in. Het is een goed begrijpbaar boek voor ieder die het lezen wil. De verfilming van het boek. Ik heb de verfilming niet gezien maar na het lezen van het boek denk ik dat het echt wel een goede verfilming moet zijn. Het lijkt mij niet moeilijk om uit dit boek een script te schrijven. De vertolking van de personage zal geen simpele opdracht zijn geweest. Want de personages zijn niet echt duidelijk uitgewerkt. Hun reacties zijn niet voorspelbaar in sommige situaties. Ook de situatie is niet evident. Men kan zich moeilijk inleven in de tijd van toen. De tijd dat de Indianen leefde en dat ze verdreven werden door de kolonisatie van de Blanken. Niemand zal de echte frustraties van de Indianen kunnen vertolken. Men weet alleen dat de Indianen hun territorium sterk wilden verdedigen. Eindconclusie Het boek is heel interessant, zeker de moeite waard om eens te lezen. Mijn verbeelding werd geprikkeld bij het lezen van dit boek. Als ik moeite deed kon ik mij voorstellen hoe luitenant Dunbar voelde toen hij kon communiceren met de Indianen. Ook zijn triomf wanneer hij zijn eerste bizon heeft gedood kan je bijna voelen. Soms wordt het verhaal heel tastbaar. De verhaallijnen zijn mooi en goed uitgewerkt. Het boek heeft verschillende elementen waardoor je de rest wil lezen. Zo heb ik dit boek gekozen na een fragment gelezen te hebben in de lessen godsdienst. Ik was nieuwsgierig, ik vond het interessant, aantrekkelijk en intrigerend. Naar mijn gevoel zit er ook een verborgen boodschap in het boek. Die zou dan klinken als volgt, wij hebben de Indianen wel verdreven maar hun geesten zijn sterker als de onze. We zeggen altijd wel dat zij de wilden zijn maar eigenlijk zijn wij de wilden. We hebben ze van hun jachtgronden verdreven met geweld. Konden we niet gewoon broederlijk samenleven. Wij zijn geen haar beter als de zij. Onze volkeren moorden elkaar uit zo was het met hen ook. Je zou nog eindeloze vergelijkingen kunnen opsommen. Hun ‘primitieve’ leefwijze lijkt mij interessant om die nog eens terug in te voeren. Ons leven zou er anders en misschien mooier uitzien. Een echte aanrader om te lezen. Voor veel mensen, zij die van goede verhalen houden maar ook voor hen die van verhalen met een cultuurtintje houden.