Dances with Wolves door Michael Blake

Inhoud De knappe en jonge (+- 30 jaar) luitenant John J. Dunbar wordt op bevel van majoor Fambroughs van Fort Hays richting het Westen gestuurd en gestationeerd op Fort Sedgewick. Hij gaat mee met een wagen vol met proviand die op weg is naar Fort Sedgewick. Op deze reis wordt Dunbar vergezeld door zijn trouwe paard Cisco en door de wagenmeester/boer Timmons. Hij gaat als 'indianenvechter', om het plan van het Amerikaanse leger uit te voeren. De beschaving tot diep in het hart van het Westen door laten dringen. Inmiddels zijn kapitein Cargill en zijn mannen op de terugweg van Fort Sedgewick in het Westen naar Fort Hays in het Oosten. De kapitein vertrekt met zijn mannen naar het Oosten, terwijl luitenant Dunbar naar het Westen gaat. Desondanks lopen ze elkaar mis. Inmiddels op Fort Hays is majoor Fambroughs gek geworden en teruggestuurd naar huis (verder naar het oosten). Kapitein Cargill, die inmiddels is aangekomen, hoort dat er een wagen vol proviand naar Fort Sedgewick was gestuurd door de majoor. Hij besteedt er geen aandacht aan. Het ging maar om een wagenmeester. Maar hij wist niet dat de gek geworden majoor Fambroughs ook de jonge luitenant Dunbar had gestuurd. Nu bleef er nog 1 man over die wist van het bestaan van luitenant Dunbar... Luitenant Dunbar en Timmons zijn aangekomen bij hun doel en treffen tot hun grote teleurstelling een verlaten en slecht onderhouden basis aan. De luitenant blijft desondanks, maar Timmons keert terug. Luitenant Dunbar was een goedmoedige, plichtsgetrouwe soldaat, die zou doen wat hem werd bevolen. Hij was als indianenvechter gestuurd. Hij had tevens een zeldzame eigenschap; een soort van 6e zintuig die hem vertelde wanneer hij hard moest zijn. Als het zover was, werden zijn levensprincipes opzij gezet en veranderde hij in een hersenloze, dodelijke machine die niet afgezet kon worden. Niet voor hij zijn doel had bereikt. Zijn droom was om naar het Westen te gaan en Indianen te ontmoeten, dit zou hij doen ook! Onderweg terug wordt Timmons aangevallen door Pawnees (Indianen van het vreselijkste soort). Hij wordt gedood. Nu is luitenant Dunbar echt alleen. Luitenant Dunbar verzint zijn eigen taken en onderhoudt de boel. Hij voelt zich steeds eenzamer en besluit een rapport bij te houden, dat vertelt over de gebeurtenissen. Hij droomt ook over de totstandkoming van zijn overplaatsing naar het Westen. In een strijd had hij een verwonding aan zijn voet opgelopen door een granaat. Volgens dokters moest de voet waarschijnlijk geamputeerd worden. Desondanks ging hij uitbundig de strijd weer aan met zijn eenheid Unie-soldaten tegen de Geconfedereerden (dus Verenigde Staten van Amerika of Geconfedereerde Staten van Amerika). Hij ondernam een erg dappere daad, mede waardoor de Geconfedeerden werden verslagen. Toen ene generaal Tipton zag dat hij de strijd was aangegaan met een verwonding aan zijn voet, willigde hij de wens van Dunbar in. Zijn voet werd niet geamputeerd en hij werd tot zijn genoegen overgeplaatst naar het Westen. Dunbar is op Fort Sedgewick alleen met zijn paard Cisco. Maar hij krijgt ook gezelschap van een wolf, die twee sokken aan heeft, daarom noemt Dunbar hem Two Socks. Inmiddels zijn de Comanches teruggekeerd van hun winterkamp in het zuiden naar hun zomerkamp in het noorden vlak bij Fort Sedgewick. De wijze medicijnman Kicking Bird gaat er op uit en ontdekt bij het verlaten Fort Sedgewick een eenzame, blanke man. Ze zien elkaar, maar de indiaan ontsnapt van schrik. Dunbar bereidt zich voor op de komst van andere Indianen, want die zouden volgen. Kicking Bird brengt het nieuws door aan de anderen. Ze maken zich ongerust. Het is de eerste keer dat Dunbar een indiaan heeft gezien. Ook Stands with a fist is bang en ongerust over de situatie met de blanken. Ze is 26 jaar en is al vanaf haar 14e een Comanche. Ze is een blanke die vroeger Christine heette. Haar man is op pad met een gevechtstroep om de Utes (andere stam) te overvallen. Dan komt er slecht nieuws. De tocht is niet zo geslaagd, er zijn veel gewonden onder wie haar man. Ze is erg verdrietig, ze wil zelfmoord plegen maar wordt ervan weerhouden. Ze gaat rouwen. Dunbar ziet rook uit het kamp van de indianen en besluit om de boel te verkennen, hij maakt hierbij gebruik van een helling met daarop een oude boom om een beter overzicht van het gebied te krijgen. Hij ontdekt een vrouwelijke indiaan die zichzelf erg gesneden heeft en brengt Stands with a fist zo snel mogelijk naar het Comanche-kamp. Daar maakt hij kennis met een bijzondere cultuur. Hij is onder de indruk van deze beschaving. Hij had bepaalde verwachtingen van deze beschaving, dit zou zijn thuis worden. Maar dit komt niet uit, in het begin bekommeren de indianen zich weinig om de blanke vreemdeling. Dunbar is teleurgesteld, hij krijgt een emotionele inzinking. Maar langzamerhand wordt hij geaccepteerd. Nog niet volledig, want hij reist nog steeds heen en weer tussen het Comanche-kamp en Fort Sedgewick. Het is een acceptatie-proces. Hij krijgt een steeds betere band met de Comanches. Vooral met Stands with a fist (verliefdheid), Kicking Bird (respect voor slimheid) en Wind in his Hair (strijder). Omdat de indianen de taal van Dunbar niet begrijpen, wil Kicking Bird dat Stands with a fist als tolk fungeerd. Ze was tenslotte 1 der blanken, ze woonden in de prairie. Vroeger is haar familie zinloos uitgemoord door de Pawnees. Christine is gevlucht en opgevangen door de Comanches. Ook zij is langzamerhand geaccepteerd en geïntegreerd. Kicking Bird wil dat Dunbar haar herinnert aan haar oude taal en dat Dunbar ondertussen de taal van de Comanches leert. Het is was dan toe nog alleen gebarentaal. Hij hoort er nog niet echt bij. Maar langzamerhand leert hij bepaalde gebruiken, werkwijzen, de taal, de harmonie waarin de Comanches leven. Wanneer de bizons ("het leven van de prairie") komen en Dunbar moedig en actief deelneemt aan de jacht, wordt hij geprezen door de strijders. Ze eten samen bizonvlees en hij is een stapje verder bij een volledige acceptatie door de Comanches. Als hij dan ook nog meestrijdt tegen de Pawnees, wordt hij volledig geaccepteerd. Hij is geen luitenant Dunbar meer, maar Dances with Wolves (zie voor uitleg 'titel'). In de gesprekken die Dances with Wolves en Stands with a fist voeren om zo de taal te bevorderen van beiden, ontstaat er een liefdesrelatie tussen beiden en trouwen ze. Dan breekt het moment aan, waarop de Comanches vertrekken naar hun winterkamp in het Zuiden. Op het laatste moment beseft Dances with Wolves dat hij iets stoms gedaan heeft. Hij heeft zijn dagboek met rapporten achtergelaten bij Fort Sedgewick. Dit zou alles verraden over de gebeurtenissen tussen hem en de Comanches. Hij gaat snel terug voor de Comanches vertrekken en treft daar aangekomen een leger blanke soldaten aan. Zijn paard wordt neergeschoten en hij wordt gevangen genomen. Ze vermoorden ook de wolf Two Socks. Dances with Wolves walgt van de blanke soldaten en keert zich voorgoed af van dit ras. Inmiddels hebben de Comanches het slechte nieuws gehoord. Er wordt een groep strijders gestuurd om Dances with Wolves te redden. De rest vertrekt, uit angst om gepakt te worden door de blanken, in gesplitste groepjes naar het winterkamp. De strijders redden Dances with Wolves en ze hervatten samen de reis naar het winterkamp. Iedereen is aangekomen bij het winterkamp en wacht met spanning op de groep strijders. Uiteindelijk zijn de strijders aangekomen, met Dances with Wolves. Iedereen is blij, vooral Stands with a fist. Dan komt Dances with Wolves met een besluit. Hij wil met zijn vrouw de Comanches verlaten. Hij denkt dat de blanken nog lang op hem zullen jagen, omdat een overloper het ergste is van het ergste. Hij wil niet het leven van de Comanches in het spel brengen. Want als ze hem vinden, vinden ze de Comanches ook. Ze zullen hem en de Comanches straffen. Maar uiteindelijk haalt Ten Beers (de ouwe en wijze leider van de Comanches) hem over; Dances with Wolves blijft. Maar het einde van in harmonie leven komt nabij. Uit het Oosten rukken de blanken op naar het Westen van de indianen... Gegevens De auteur van het boek is Michael Blake. De titel van het boek is Dances with Wolves. Het boek is voor het eerst gepubliceerd in 1988 in Amerika door Random House (Ballantine Books). Het boek dat ik heb gelezen is gepubliceerd in 1991 in Engeland door Penguin Books. Het aantal sterren is twee. Er is ook een opdracht in het boek. Het boek is opgedragen aan Exene Cervenka (mogelijk een indiaan).
Schrijver Michael Blake heeft gewerkt in kanonskogel-fabrieken, krantenkantoren, radio stations, afwashuizen, en hij heeft een gebied met dennebomen beheerd en verzorgd. Hij schrijft vooral (film) scripten/scenario’s. Hij woont in New Mexico met een hond, Bear genaamd, en twee paarden Project en Quanah. Ik heb gezocht met alle zoekmachines op de naam van Michael Blake. Maar het resultaat was bagger. Ik heb bv. onder Amerikaanse literatuur op www.collegenet.com. Eerst naar ‘vakken’, dan ‘Engels’, ‘literatuur’, ‘Amerikaans literatuur’, dan gaat hij naar www.4literature.com. En van daaruit kun je zoeken naar de schrijver. Maar ook hier is het resultaat niet best. Een baby, een zinger… Op www.google.com zoeken onder Michael Blake, maar er is niks over gevonden. Ook het zoeken naar het boek Dances with Wolves is niet best verlopen. Geen verslagen, niet zoveel info, alleen boekenverkoop. En veel de film (Kevin Costner). Andere boeken van Michael Blake: Holy Road en Marchig to Valhalla. Titel Dances with Wolves is de naam die de Comanches geven aan luitenant Dunbar. Deze naam verkrijgt hij echter pas, als hij waardig genoeg is bevonden en in de richting gaat om Comanche te worden. Wanneer Schoppende Vogel (de slimste onder de Comanches en tevens medicijnman) luitenant Dunbar ziet ‘spelen’ met zijn ‘huisdier’ de wolf Twee Sokken, komt
hij op de naam Dances with Wolves; danst met wolven.
Genre Het genre van dit boek is duidelijk western. Het cowboy en indiaan gedoe. Dus het wilde westen, de prairie. Structuur Het boek is verdeeld in hoofdstukken. Namelijk in 31 hoofdstukken. Elk van deze hoofdstukken heeft enkele deelstukken/paragrafen. Deze deelstukken zijn nodig bij dit boek. Omdat de schrijver een boek heeft geschreven dat vaak van positie van vertelling verplaatst. De schrijver houdt zich aan het hij-perspectief, maar de ene keer wordt een situatie bekeken door de ogen van bijvoorbeeld een indiaan genaamd 'Kicking Bird' (Schoppende Vogel) en dan dezelfde situatie uit de ogen van Luitenant Dunbar. Het wisselt zich af. Het maakt het verhaal een beetje raar en speciaal om te lezen. Je beleeft als lezer de situatie twee keer, je leest wat de ene denkt en dan wat de andere denkt of doet bij dezelfde situatie. Dit komt vaak voor. Er zijn wel enkele schuingedrukte stukken. Hier is sprake van, wanneer Dunbar een rapport schrijft. Dus een soort evaluatie/verslag van de gebeurtenissen tot dan toe. Misschien wordt er zo meer onderscheid gemaakt tussen het verhaal en de rapporten van Dunbar. Het boek is geschreven in een hij/zij-perspectief. Bijvoorbeeld: “Ik vraag me af of Danst met de Wolven ook wel eens een beer heeft gezien, zei ze”. (vertaling; beter duidelijk) Het verhaal speelt zich in het wilde Westen van +- 1860. In de prairie, in forten (Sedgewick, Hays), op het slagveld, in het Comanche-kamp. De schrijver heeft logisch gekozen. Indianen en ‘blanke cowboys’ horen op de prairie (wild, wild west!), forten van de blanken en kampen van de indianen, of het jaartal klopt weet ik niet zo precies. Er zijn wel enkele flash-backs in dit boek. De grootste is de flash-back waarin de aanleiding wordt verteld voor zijn stationering in het Wilde Westen. "Hij droomt over de totstandkoming van... ...overgeplaatst naar het Westen" (zie samenvatting) Eigen mening Ik vind het boek vooral ontroerend. Er zit echter ook af en toe een heel klein beetje humor in. Bijvoorbeeld wanneer er een wolf met aan zijn voorpoten twee sokken (!?) in het verhaal in beeld komt. Ik vond dit echt raar, ik kon het me niet voorstellen. Ik zie het al voor me.. Ik vind het boek redelijk realistisch, de slechte situatie toendertijd tussen de blanken en de indianen. Maar voor hetzelfde geval kan het ook onrealistisch zijn. Want wie zegt dat er ooit blanken zich hebben bekeerd en indiaan zijn geworden. Misschien is dit wel gebeurd, maar mijn kennis reikt nou eenmaal jammer genoeg niet zo ver (op dit punt dan). Als dit gebeurt is, dan is dit boek super-realistisch. Ik kan me, als ik het wil, best verplaatsen in de hoofdpersoon. Als ik ook zo gefascineerd zou zijn door een groep/beschaving zou ik alles doen om mijn doel te bereiken. Zelfs eenzaam in de grote praire leven. Ik zou ook mijn best doen om te worden geaccepteerd. Zijn doorzettingsvermogen om de taal van de Comanches te leren, om te mee te gaan jagen op de bizonsjacht en om zij aan zij met de Comanches te strijden tegen de vreselijke Pawnees. Hij maakt een belangrijke keus in zijn leven, hij kiest voor de harmonie. Het thema is: de integratie van een blanke man in de beschaving van de Comanches (indianen). Gewoon fascinerend hoe het in stapjes gaat, de wijze waarop hij intigreert in de beschaving van de Comanches. Op het allerlaatste eind is er een regel die allesomvattend is: "in het oosten kwam een menselijk getij (blanken) op dat ze (indianen) nog konden zien noch konden horen". Het boek gaat natuurlijk weliswaar over de integratie van een blanke man in de beschaving van de Comanches. Maar het boek beschrijft ook een gebeurtenis: de blanken komen dichterbij en zullen vroeg of laat de indianen gaan verdrijven uit het Westen. Dit is gebeurd ook. Het is toch om boos te worden voor die indianen. Eerst was het Columbus die even binnenviel en hen verdreef naar het Westen (middeleeuwen). De tijd verstreek en de Amerikanen kregen het voor het zeggen in het Oosten van Amerika. Het Westen was bekend om zijn grote prairie en de gevaarlijke vijanden; de indianen. Men moest het gebied verkennen. En zo gaat het laatste stukje waar de indianen zich thuishielden ten onder. Er komen later nog wel reservaten, maar ik vind dat er een mooie en fascinerende beschaving gedeeltelijk is verloren gegaan. Dat beschrijft dit boek wel, de Comanches waren tip-top! Bronvermelding Ik heb om eerlijk te zeggen, totaal geen bronnen gebruikt. Ik heb wel in de Nederlandse vertaling van het boek gekeken of er iets extra’s bijstond, hoe de vertaling van namen als ‘Stands with a fist’ luiden. Ergens op internet, waarschijnlijk boekenhandels, heb ik ook gelezen welke andere boeken Michael Blake heeft geschreven, Verwerkingsopdrachten Waarom raakt dit boek jou (niet) persoonlijk? Motiveer? Het boek raakt mij persoonlijk op allerlei gebieden. Het gaat hier over de integratie van een blanke man in de beschaving van de Comanches. Ook Staan Met Een Vuist (Christine) heeft dit meegemaakt. Ze zijn mensen van 2 volken. Zo ben ik ook, misschien in mindere mate, maar toch. Ik ben ook een mens van 2 volken: de Turkse en de Nederlandse. Ik voel ook mee met de indianen. Dit wordt goed op het eind beschreven. Hun beschaving wordt gewoonweg vernietigd door het blanke ras die op komst is. Ze willen alleen met rust gelaten worden, maar zelfs dit wordt ze niet gegund. Welke persoon in het boek bewonder je het meest en waarom? Er kan volgens mij maar 1 man zijn die te bewonderen is, namelijk luitenant Dunbar (alias Dances with Wolves). Het is de wijze van zijn houding tegenover de Comanches. Vreedzaam en niet als andere blanken. Hij voelt zich aangetrokken, hij is gefascineerd. Hij verzet zich dus tegen het overgrote deel. Zelfs als hij alleen is op Fort Sedgewick besluit hij om niet terug te gaan. Hij wil koste wat kost zijn 'eigen' missie uitvoeren: indianen ontmoeten. Daarom bewonder ik hem; voor zijn houding, moed, doorzettingsvermogen. Het mooiste moment moet nog komen. Hij is een Comanche geworden, maar wordt gevangen door blanke soldaten. Ze schieten zijn paard Cisco dood en zijn 'huisdier' de wolf Twee Sokken. Hij wordt behandeld als een overloper. Dances with Wolves ziet op dat moment in hoe mooi de beschaving van de Comanches is. Hij veracht het ras, de soldaten waar hij ooit bij hoorde en keert zich volledig af van het blanke ras. Hij heeft echt een goed karakter. Alles is goed aan hem (een engel?).