Dances with Wolves door Michael Blake

Gegevens De auteur van het boek is Michael Blake. De titel van het boek is Dances with Wolves. Het boek is voor het eerst gepubliceerd in 1988 in Amerika door Random House (Ballantine Books). Het boek dat ik heb gelezen is gepubliceerd in 1991 in Engeland door Penguin Books. Het aantal sterren is twee. Er is ook een opdracht in het boek. Het boek is opgedragen aan Exene Cervenka (mogelijk een indiaan).

Schrijver Michael Blake heeft gewerkt in kanonskogel-fabrieken, krantenkantoren, radio stations, afwashuizen, en hij heeft een gebied met dennebomen beheerd en verzorgd. Hij schrijft vooral (film) scripten/scenario’s. Hij woont in New Mexico met een hond, Bear genaamd, en twee paarden Project en Quanah. Ik heb gezocht met alle zoekmachines op de naam van Michael Blake. Maar het resultaat was bagger. Ik heb bv. onder Amerikaanse literatuur op www.collegenet.com. Eerst naar ‘vakken’, dan ‘Engels’, ‘literatuur’, ‘Amerikaans literatuur’, dan gaat hij naar www.4literature.com. En van daaruit kun je zoeken naar de schrijver. Maar ook hier is het resultaat niet best. Een baby, een zinger… Op www.google.com zoeken onder Michael Blake, maar er is niks over gevonden. Ook het zoeken naar het boek Dances with Wolves is niet best verlopen. Geen verslagen, niet zoveel info, alleen boekenverkoop. En veel de film (Kevin Costner). Andere boeken van Michael Blake: Holy Road en Marchig to Valhalla.

Titel Dances with Wolves is de naam die de Comanches geven aan luitenant Dunbar. Deze naam verkrijgt hij echter pas, als hij waardig genoeg is bevonden en in de richting gaat om Comanche te worden. Wanneer Schoppende Vogel (de slimste onder de Comanches en tevens medicijnman) luitenant Dunbar ziet ‘spelen’ met zijn ‘huisdier’ de wolf Twee Sokken, komt
hij op de naam Dances with Wolves; danst met wolven.

Genre Het genre van dit boek is duidelijk western. Het cowboy en indiaan gedoe. Dus het wilde westen, de prairie. Structuur Het boek is verdeeld in hoofdstukken. Namelijk in 31 hoofdstukken. Elk van deze hoofdstukken heeft enkele deelstukken/paragrafen. Deze deelstukken zijn nodig bij dit boek. Omdat de schrijver een boek heeft geschreven dat vaak van positie van vertelling verplaatst. De schrijver houdt zich aan het hij-perspectief, maar de ene keer wordt een situatie bekeken door de ogen van bijvoorbeeld een indiaan genaamd 'Kicking Bird' (Schoppende Vogel) en dan dezelfde situatie uit de ogen van Luitenant Dunbar. Het wisselt zich af. Het maakt het verhaal een beetje raar en speciaal om te lezen. Je beleeft als lezer de situatie twee keer, je leest wat de ene denkt en dan wat de andere denkt of doet bij dezelfde situatie. Dit komt vaak voor. Er zijn wel enkele schuingedrukte stukken. Hier is sprake van, wanneer Dunbar een rapport schrijft. Dus een soort evaluatie/verslag van de gebeurtenissen tot dan toe. Misschien wordt er zo meer onderscheid gemaakt tussen het verhaal en de rapporten van Dunbar. Het boek is geschreven in een hij/zij-perspectief. Bijvoorbeeld: “Ik vraag me af of Danst met de Wolven ook wel eens een beer heeft gezien, zei ze”. (vertaling; beter duidelijk) Het verhaal speelt zich in het wilde Westen van +- 1860. In de prairie, in forten (Sedgewick, Hays), op het slagveld, in het Comanche-kamp. De schrijver heeft logisch gekozen. Indianen en ‘blanke cowboys’ horen op de prairie (wild, wild west!), forten van de blanken en kampen van de indianen, of het jaartal klopt weet ik niet zo precies. Er zijn wel enkele flash-backs in dit boek. De grootste is de flash-back waarin de aanleiding wordt verteld voor zijn stationering in het Wilde Westen. "Hij droomt over de totstandkoming van... ...overgeplaatst naar het Westen" (zie samenvatting) Eigen mening Ik vind het boek vooral ontroerend. Er zit echter ook af en toe een heel klein beetje humor in. Bijvoorbeeld wanneer er een wolf met aan zijn voorpoten twee sokken (!?) in het verhaal in beeld komt. Ik vond dit echt raar, ik kon het me niet voorstellen. Ik zie het al voor me.. Ik vind het boek redelijk realistisch, de slechte situatie toendertijd tussen de blanken en de indianen. Maar voor hetzelfde geval kan het ook onrealistisch zijn. Want wie zegt dat er ooit blanken zich hebben bekeerd en indiaan zijn geworden. Misschien is dit wel gebeurd, maar mijn kennis reikt nou eenmaal jammer genoeg niet zo ver (op dit punt dan). Als dit gebeurt is, dan is dit boek super-realistisch. Ik kan me, als ik het wil, best verplaatsen in de hoofdpersoon. Als ik ook zo gefascineerd zou zijn door een groep/beschaving zou ik alles doen om mijn doel te bereiken. Zelfs eenzaam in de grote praire leven. Ik zou ook mijn best doen om te worden geaccepteerd. Zijn doorzettingsvermogen om de taal van de Comanches te leren, om te mee te gaan jagen op de bizonsjacht en om zij aan zij met de Comanches te strijden tegen de vreselijke Pawnees. Hij maakt een belangrijke keus in zijn leven, hij kiest voor de harmonie. Het thema is: de integratie van een blanke man in de beschaving van de Comanches (indianen). Gewoon fascinerend hoe het in stapjes gaat, de wijze waarop hij intigreert in de beschaving van de Comanches. Op het allerlaatste eind is er een regel die allesomvattend is: "in het oosten kwam een menselijk getij (blanken) op dat ze (indianen) nog konden zien noch konden horen". Het boek gaat natuurlijk weliswaar over de integratie van een blanke man in de beschaving van de Comanches. Maar het boek beschrijft ook een gebeurtenis: de blanken komen dichterbij en zullen vroeg of laat de indianen gaan verdrijven uit het Westen. Dit is gebeurd ook. Het is toch om boos te worden voor die indianen. Eerst was het Columbus die even binnenviel en hen verdreef naar het Westen (middeleeuwen). De tijd verstreek en de Amerikanen kregen het voor het zeggen in het Oosten van Amerika. Het Westen was bekend om zijn grote prairie en de gevaarlijke vijanden; de indianen. Men moest het gebied verkennen. En zo gaat het laatste stukje waar de indianen zich thuishielden ten onder. Er komen later nog wel reservaten, maar ik vind dat er een mooie en fascinerende beschaving gedeeltelijk is verloren gegaan. Dat beschrijft dit boek wel, de Comanches waren tip-top! Bronvermelding Ik heb om eerlijk te zeggen, totaal geen bronnen gebruikt. Ik heb wel in de Nederlandse vertaling van het boek gekeken of er iets extra’s bijstond, hoe de vertaling van namen als ‘Stands with a fist’ luiden. Ergens op internet, waarschijnlijk boekenhandels, heb ik ook gelezen welke andere boeken Michael Blake heeft geschreven,

Genre Het genre van dit boek is duidelijk western. Het cowboy en indiaan gedoe. Dus het wilde westen, de prairie. Structuur Het boek is verdeeld in hoofdstukken. Namelijk in 31 hoofdstukken. Elk van deze hoofdstukken heeft enkele deelstukken/paragrafen. Deze deelstukken zijn nodig bij dit boek. Omdat de schrijver een boek heeft geschreven dat vaak van positie van vertelling verplaatst. De schrijver houdt zich aan het hij-perspectief, maar de ene keer wordt een situatie bekeken door de ogen van bijvoorbeeld een indiaan genaamd 'Kicking Bird' (Schoppende Vogel) en dan dezelfde situatie uit de ogen van Luitenant Dunbar. Het wisselt zich af. Het maakt het verhaal een beetje raar en speciaal om te lezen. Je beleeft als lezer de situatie twee keer, je leest wat de ene denkt en dan wat de andere denkt of doet bij dezelfde situatie. Dit komt vaak voor. Er zijn wel enkele schuingedrukte stukken. Hier is sprake van, wanneer Dunbar een rapport schrijft. Dus een soort evaluatie/verslag van de gebeurtenissen tot dan toe. Misschien wordt er zo meer onderscheid gemaakt tussen het verhaal en de rapporten van Dunbar. Het boek is geschreven in een hij/zij-perspectief. Bijvoorbeeld: “Ik vraag me af of Danst met de Wolven ook wel eens een beer heeft gezien, zei ze”. (vertaling; beter duidelijk) Het verhaal speelt zich in het wilde Westen van +- 1860. In de prairie, in forten (Sedgewick, Hays), op het slagveld, in het Comanche-kamp. De schrijver heeft logisch gekozen. Indianen en ‘blanke cowboys’ horen op de prairie (wild, wild west!), forten van de blanken en kampen van de indianen, of het jaartal klopt weet ik niet zo precies. Er zijn wel enkele flash-backs in dit boek. De grootste is de flash-back waarin de aanleiding wordt verteld voor zijn stationering in het Wilde Westen. "Hij droomt over de totstandkoming van... ...overgeplaatst naar het Westen" (zie samenvatting) Eigen mening Ik vind het boek vooral ontroerend. Er zit echter ook af en toe een heel klein beetje humor in. Bijvoorbeeld wanneer er een wolf met aan zijn voorpoten twee sokken (!?) in het verhaal in beeld komt. Ik vond dit echt raar, ik kon het me niet voorstellen. Ik zie het al voor me.. Ik vind het boek redelijk realistisch, de slechte situatie toendertijd tussen de blanken en de indianen. Maar voor hetzelfde geval kan het ook onrealistisch zijn. Want wie zegt dat er ooit blanken zich hebben bekeerd en indiaan zijn geworden. Misschien is dit wel gebeurd, maar mijn kennis reikt nou eenmaal jammer genoeg niet zo ver (op dit punt dan). Als dit gebeurt is, dan is dit boek super-realistisch. Ik kan me, als ik het wil, best verplaatsen in de hoofdpersoon. Als ik ook zo gefascineerd zou zijn door een groep/beschaving zou ik alles doen om mijn doel te bereiken. Zelfs eenzaam in de grote praire leven. Ik zou ook mijn best doen om te worden geaccepteerd. Zijn doorzettingsvermogen om de taal van de Comanches te leren, om te mee te gaan jagen op de bizonsjacht en om zij aan zij met de Comanches te strijden tegen de vreselijke Pawnees. Hij maakt een belangrijke keus in zijn leven, hij kiest voor de harmonie. Het thema is: de integratie van een blanke man in de beschaving van de Comanches (indianen). Gewoon fascinerend hoe het in stapjes gaat, de wijze waarop hij intigreert in de beschaving van de Comanches. Op het allerlaatste eind is er een regel die allesomvattend is: "in het oosten kwam een menselijk getij (blanken) op dat ze (indianen) nog konden zien noch konden horen". Het boek gaat natuurlijk weliswaar over de integratie van een blanke man in de beschaving van de Comanches. Maar het boek beschrijft ook een gebeurtenis: de blanken komen dichterbij en zullen vroeg of laat de indianen gaan verdrijven uit het Westen. Dit is gebeurd ook. Het is toch om boos te worden voor die indianen. Eerst was het Columbus die even binnenviel en hen verdreef naar het Westen (middeleeuwen). De tijd verstreek en de Amerikanen kregen het voor het zeggen in het Oosten van Amerika. Het Westen was bekend om zijn grote prairie en de gevaarlijke vijanden; de indianen. Men moest het gebied verkennen. En zo gaat het laatste stukje waar de indianen zich thuishielden ten onder. Er komen later nog wel reservaten, maar ik vind dat er een mooie en fascinerende beschaving gedeeltelijk is verloren gegaan. Dat beschrijft dit boek wel, de Comanches waren tip-top! Bronvermelding Ik heb om eerlijk te zeggen, totaal geen bronnen gebruikt. Ik heb wel in de Nederlandse vertaling van het boek gekeken of er iets extra’s bijstond, hoe de vertaling van namen als ‘Stands with a fist’ luiden. Ergens op internet, waarschijnlijk boekenhandels, heb ik ook gelezen welke andere boeken Michael Blake heeft geschreven,

Verwerkingsopdrachten

Dit wil je ook lezen:

Zo schrijf je een goed opiniestuk

Waarom raakt dit boek jou (niet) persoonlijk? Motiveer? Het boek raakt mij persoonlijk op allerlei gebieden. Het gaat hier over de integratie van een blanke man in de beschaving van de Comanches. Ook Staan Met Een Vuist (Christine) heeft dit meegemaakt. Ze zijn mensen van 2 volken. Zo ben ik ook, misschien in mindere mate, maar toch. Ik ben ook een mens van 2 volken: de Turkse en de Nederlandse. Ik voel ook mee met de indianen. Dit wordt goed op het eind beschreven. Hun beschaving wordt gewoonweg vernietigd door het blanke ras die op komst is. Ze willen alleen met rust gelaten worden, maar zelfs dit wordt ze niet gegund. Welke persoon in het boek bewonder je het meest en waarom? Er kan volgens mij maar 1 man zijn die te bewonderen is, namelijk luitenant Dunbar (alias Dances with Wolves). Het is de wijze van zijn houding tegenover de Comanches. Vreedzaam en niet als andere blanken. Hij voelt zich aangetrokken, hij is gefascineerd. Hij verzet zich dus tegen het overgrote deel. Zelfs als hij alleen is op Fort Sedgewick besluit hij om niet terug te gaan. Hij wil koste wat kost zijn 'eigen' missie uitvoeren: indianen ontmoeten. Daarom bewonder ik hem; voor zijn houding, moed, doorzettingsvermogen. Het mooiste moment moet nog komen. Hij is een Comanche geworden, maar wordt gevangen door blanke soldaten. Ze schieten zijn paard Cisco dood en zijn 'huisdier' de wolf Twee Sokken. Hij wordt behandeld als een overloper. Dances with Wolves ziet op dat moment in hoe mooi de beschaving van de Comanches is. Hij veracht het ras, de soldaten waar hij ooit bij hoorde en keert zich volledig af van het blanke ras. Hij heeft echt een goed karakter. Alles is goed aan hem (een engel?).