Dance on my grave door Aidan Chambers

Dance on my grave
Schrijver: Aidan Chambers
Eerste druk: 1982 Korte samenvatting Het boek gaat over een jongen, Hal Robinson, die in een klein plaatsje aan de Engelse kust woont. Hij heeft er niet echt vrienden en weinig te doen. Op een dag leent hij zonder te vragen een zeilboot van een klasgenoot van hem en gaat zeilen. Eigenlijk kan hij dat helemaal niet en hij slaat dan ook om in een storm. Een jongen uit het dorp, Barry Gorman redt hem en neemt hem mee naar huis. Die zomer zien Barry en Hal elkaar vaker en ze worden ook verliefd op elkaar. Dan, na een ruzie, gaat Barry rijden op zijn motor en hij krijgt een ongeluk. Barry is op slag dood. Omdat hij Hal ooit gevraagd heeft te dansen op zijn graf, doet Hal dat. Hij wordt opgepakt door de politie en wordt verhoord door een maatschappelijk werkster. Het boek is het verhaal dat hij van haar moet schrijven. Titelverklaring De titel slaat op een afspraak die Henry en Barry gemaakt hebben: diegene die het langst leeft moet op het graf van de ander dansen. Deze afspraak is de eerste aanzet voor de hoofdpersoon om zijn verhaal te vertellen. Hij leeft zijn afspraak namelijk na waarna hij gearresteerd wordt voor grafschending. Van de maatschappelijk werker, die de taak heeft uit te vinden waarom Henry het graf schond, moet hij dan zijn verhaal opschrijven. Tevens doet deze titel dienst als aandachtstrekker.
Thema’s Het belangrijkste thema in dit boek is homoseksualiteit. De belangrijkste personen uit het boek zijn homoseksueel en je leest over de gevoelens en relaties van de homoseksuele hoofdpersoon. Op deze manier kom je te weten hoe een homo zijn geaardheid kan beleven. Kan, want dit zal niet voor iedere homo hetzelfde zijn. Een ander thema is de dood. Dit komt naar voren in de fascinatie van de hoofdpersoon en de dood van Barry. Het gaat er in het boek vooral over hoe iemand denkt over de dood en hoe ze ‘in real life’ met de dood omgaan. Ten slotte is er nog het thema keuzes maken. De hoofdpersoon heeft hier duidelijk moeite mee. Hij moet bijvoorbeeld kiezen wat hij na school wil gaan doen en of en waar hij een baantje zoekt. Dat hij homoseksueel is, is niet echt een keuze voor hem geweest. Hij wist het eigenlijk al van jongs af aan. Tijd en ruimte Het verhaal speelt zich af in Southend, een plaatsje aan de monding van de Thames. Het is er erg toeristisch, maar buiten de vakanties om is er weinig te doen. In Southend worden onder andere het strand, Barry’s huis en het mortuarium aangedaan. Het verhaal is een flashback van een zomer. Henry vertelt wat er die zomer toe geleid heeft dat hij opgepakt werd. Dat is dus de omstreken tijd. Er zijn wel flashbacks verder terug, waarin Henry verteld over zijn eerdere vrienden en waar hij zijn idee van ‘the boy with a can of magic beans’ vandaan haalt. Omdat deze flashbacks meer een verklaring zijn voor zijn gedrag tel ik ze niet mee bij de omschreven tijd. Hoofdpersonen Henry Robinson
Henry is de 16-jarige hoofdpersoon. In het boek lezen we wat er toe geleidt heeft dat hij voor moet komen omdat hij iemands graf geschonden heeft. Je beleeft het verhaal ook grotendeels door zijn ogen. Henry is een denker en een gesloten jongen. Hij is erg onzeker. Hij heeft geen vrienden, wat misschien wel de oorzaak van zijn onzekerheid is. Hij is geslaagd voor zijn examens, maar hij heeft geen idee over wat hij nu wil gaan doen. Als zijn leraar hem voorstelt om verder te leren zegt hij dan ook: “I’ll think about it”, iets wat hij nog veel vaker zal zeggen. Hij vraagt iedereen om hem ‘Hal’ te noemen. Zelf geeft hij als reden dat hij Henry geen leuke naam vindt, maar volgens mij probeert hij hiermee zijn onzekerheid te verbergen. Henry is homoseksueel, en dit is een belangrijke drijfveer voor hem. Dat hij homoseksueel is wordt naarmate het verhaal vordert langzaam duidelijk. In het begin is hij erg bezig met het zoeken van een ‘boezemvriend’ die hij omschrijft als ‘the boy with a can of magic beans’ naar een tv-serie waarin twee vrienden allerlei spannende avonturen beleven en één van die jongens had magische bonen waarmee ze door de tijd konden reizen. Hij is ook erg geïnteresseerd in het bijbelse verhaal van David en Jonathan, die ‘een liefde hadden die buiten de liefde van vrouwen omging’. Oftewel, ze waren verliefd op elkaar. Uiteindelijk duikt hij met Barry en Spike het bed in en is het dus helemaal duidelijk. De zoektocht naar ‘the boy with a can of magic beans’ laat ook zien dat Hal een beetje kinderlijk is. Dit veranderd pas na de dood van Barry. Vooral uit het eerste gedeelte van het boek blijkt dat Henry gefascineerd is door de dood. Op de negende bladzijde beschrijft hij het strand: ’The beach, that first day, was a morgue of sweating bodies laid out on slabs of towel.’ Over deze fascinatie hoor je minder als zijn relatie met Barry sterker wordt. Waarom hij zo gefascineerd is door de dood kom je niet te weten. Barry Gorman
Barry Gorman is Henry’s vriend. Hij is veel zelfverzekerder en impulsiever dan Henry. Hij laat vaak zijn hart spreken. Dit blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat hij een dronken man niet aan zijn lot over wil laten. Henry wil zo snel mogelijk van de dronkaard af, maar Barry wil pas gaan als hij zeker weet dat de dronkaard veilig is. Barry is niet echt trouw. Als zijn relatie met Henry een beetje in het slop raakt gaat hij een relatie aan met Kari. De schrijver omschrijft Barry als 'a fast living, fast loving, fast driving rake and seducer’ en ik kan me vinden in deze omschrijving. Motieven In het begin is de zoektocht naar een vriend Henry’s belangrijkste motief. Daarom laat hij zich zo makkelijk inpakken door Barry. Later schakelt hij over op het motief liefde. Hij zou bijvoorbeeld de eed die hij en Barry gemaakt hebben over het dansen op elkaars graf nooit gemaakt hebben als hij niet dol verliefd was op Barry. Hij vond de afspraak namelijk nogal vreemd en zag er tegenop. Later wordt jaloezie nog een motief: als Barry en Kari een relatie krijgen wordt Henry behoorlijk jaloers.
Taalgebruik Het taalgebruik in het boek is niet erg moeilijk. Er zijn wel een paar duidelijke kenmerken. Het boek is heel beschrijvend geschreven. Zo kom je bijvoorbeeld veel te weten over de badkamer van de familie Gorman. Voor deze beschrijvingen gebruikt de schrijver veel figuurlijk taalgebruik. Het eerder genoemde citaat over het strand op bladzijde negen is daar een goed voorbeeld van. Zoals de hoofdpersoon zegt ‘goochelt’ hij vaak met woorden. Ook is het opvallend dat hij zich, vooral in het begin van het boek, vaak tot de lezer richt. Dit versterkt het idee dat het boek voor iemand is geschreven, in dit geval dus voor de maatschappelijk werkster. Bijzonderheden Het boek is verdeelt in vier hoofdstukken. Op elke beginpagina van een hoofdstuk staat een uitspraak van iemand waar Henry als het ware fan van is. Zo begint hoofdstuk 3 met een uitspraak van Graffito:”Death is the greatest kick of all”. Deze uitspraken zeggen iets over het komende hoofdstuk. Zo slaat de uitspraak bij hoofdstuk één, ‘We are what we pretend to be, so we must be careful what we pretend to be’, op het feit dat we zijn wie we denken dat we zijn. Dit komt terug in hoofdstuk één. Ook staan er door het verhaal heen ‘Running Reports’. Dit zijn verslagen van de maatschappelijk werkster van de gesprekken die ze met Henry heeft. Hierin kom je te weten wat anderen van Henry denken en dus ook hoe hij zich gedraagt als naar anderen toe. Omdat deze gesprekken na de dood van Barry plaats vinden, en Henry na Barry’s dood serieuzer en meer gesloten is geworden kloppen de omschrijvingen van hem in de Running Reports niet altijd met het beeld dat je van hem hebt. Verder staan er af en toe krantenberichtjes tussen de tekst. In het begin melden ze dat een jongen een graf geschonden heeft en beelden Henry af als een jongen die niet goed bij zijn hoofd is., maar naarmate het verhaal volgt wordt de toon in de berichten wat gematigd en in het laatste bericht komt er zelfs wat medelijden naar voren. Eigen mening De thema’s uit dit boek spreken me niet echt aan. Toch vond ik het leuk om erover te lezen. Het thema dood wordt in eerste instantie op zo’n manier gebracht dat het vervreemdend werkt en dat vind ik wel leuk. De schrijfstijl sprak me ook erg aan. Het systeem met de Running Reports en krantenberichten is origineel en daarom ook leuk. Ik vond dit in zijn totaal dus een leuk boek. Verwerkingsopdracht: een krantenbericht Zestienjarige grafzwinger opgepakt
Jongen opgepakt na grafschennis. De jongen werd op heterdaad betrapt toen hij stond te dansen op het graf van de pas overleden Barry Gorman. Twee dagen eerder had ook al iemand het graf van de vader van Barry Gorman beschadigd. De grafzerk was omgeduwd en beschadigde daarbij ook de granieten afdekplaat. Vermoedelijk heeft de gearresteerde jongen ook het eerste incident op zijn geweten. De vermoedelijke dader is Henry R., de vroegere vriend van Barry Gorman. Hij verzette zich niet bij zijn arrestatie. Hoewel de politie R. al meerdere keren heeft ondervraagt zijn de motieven voor de grafschennis nog onbekend. Volgens de politie is R. een zeer gesloten jongen die niets loslaat over zijn daad en over zijn privé-leven. Dit maakt het achterhalen van de ware toedracht natuurlijk extra moeilijk. Na de eerste grafschennis is meteen een wachtpost ingesteld omdat de moeder van Barry Gorman een vermoede had over wie de dader was en dat hij nog terug zou komen. Haar vermoedens bleken juist te zijn. Ze vertelde aan onze verslachtgeefster hoe ze Henry R. had leren kennen:”Hij was omgeslagen met een zeilboot en mijn Bubby had hem uit het water gevist. Hij was altijd al zo behulpzaam, mijn Bubby. Hij bracht hem mee naar huis en ik stopte hem in bad. In het begin leek hij zo’n aardige jongen. Ook toen hij mijn zoon steds vaker zag. Maar toch was hij het door wie Bubby nu dood is, dus hij moest het wel geweest zijn.” Uitgelekt rapport
Uit een deels uitgelekt rapport van een maatschappelijk werkster, die is aangesteld om meer van R. te weten te komen, blijkt dat Gorman en R. niet gewoon vrienden waren, maar een liefdesrelatie hadden. Ook is het waarschijnlijk dat Barry op het moment van het ongeluk roekeloos reed, omdat hij net ruzie had gehad met B.. Verder blijkt uit niet bevestigde bronnen dat het gedrag van R. verklaart kan worden door een eed die B. aan Gorman heeft afgelegd. Hij moest beloven dat degene die het laatst dood zou gaan op de ander zijn graf zou dansen. Als dit waar is, is B. gewoon zijn afspraak nagekomen. Uitspraak op 6 maart.