Bright lights door Linda Chapman

Samenvatting Sophie is een heel normaal meisje. Ze heeft een grote droom: Actrice worden! Dan mag ze auditie doen voor een figurantenrol in een film. Ze vinden Sophie heel goed. Ze mag weer auditie doen en uiteindelijk krijgt ze de hoofdrol. Sophie is door het dolle heen, maar is het wel zo leuk? Dan breekt de eerste filmdag aan en het is erg spannend… , Oké lui’, zegt Laurence. , We gaan ervoor.’ , stilte op de set. Iedereen op zijn plaats!’ riep Steve. Ik ging met Alan bij de deur staan. Het was heet in de kamer en ik voelde me ziek. Nu gaat het gebeuren, dacht ik. Misschien vergeet ik mijn tekst? En als ik het nu fout doe, ziet iedereen het. Laurence ging bij een trolley zitten waarop een klein tv-schermpje stond. Een van de geluidsmannen hield een lange microfoon met bont eromheen vast. Er viel een afwachtende stilte in de zaal. , draaien!’ riep iemand. Rob stapte op de set en hield een zwart klapbord in zijn handen met 2 witte letters erop. , scène 6, take 1.’ Zei hij en klapte de 2 helften van het bord op elkaar. , en actie!’ riep Laurence. Mijn maag schoot in de knoop. , kapitein Crewe, komt u binnen alstublieft’ zei Gillian. Ik volgde Alan en stopte op het teken. Ik slikte en was me afschuwelijk bewust van alle mensen, de camera, de lampen. Ze leken mij te overweldigen, maar toen kwam Gillian die mijn hand pakte en hem streelde. , dit moet kleine Sara zijn.’ zei ze en haar lichtbruine ogen boorden zich in die van mij. Er leek een groot vertrouwen van haar uit te gaan. Ik keek in haar ogen en plotseling vervaagde al het andere in de kamer- de camera’s, de lampen, de mensen. Ik was Sara, 9 jaar oud, bijna gescheiden van haar lieve vader en op haar hoede voor deze nieuwe directrice. , wat een mooi kind’, mompelde Gillian. , dat is ze zeker’, zei Alan trots naast mij. Hij liep naar voren en aarzelde. De pauze werd langer. Plotseling schudde hij zin hoofd. , Cut!’ schreeuwde Laurence. Ik maakte een sprongetje van verbazing. In paniek richtte ik mijn ogen op Laurence. Ik wist misschien niet veel, maar ik wist wel dat ,cut’ betekende dat er gestopt moest worden met filmen. Kwam het door mij? Had ik een fout gemaakt? ,sorry’, zei Alan en keek beschaamd. , zenuwen voor de eerste opname. Tekst!’ riep hij. Poeh! Dus ik was het niet! Ik haalde diep adem, terwijl Gary, de tweede regieassistente, de tekst voorlas die Alan vergeten was. , Oké, weer op de plaats mensen’. Zei Laurence. Gillian keek mij aan. , zie je’, zei ze zachtjes. , als er iets verkeerd gaat doen we het gewoon over.’ Terwijl de filmploeg zich opnieuw opstelde, kwam Laurence naar me toe. , Dat was perfect Sophie, ik vond het prachtig, de manier waarop je tegelijkertijd nerveus en opgewonden keek. Kun je die uitdrukking zo voor me houden? Het was precies goed.’ Ik onderdrukte een grijns en knikte. Als hij eens wist!