Another world door Pat Barker

Titel: Another World
Auteur: Pat Barker

Uitgever: Viking
Eerste druk: 1998
Aantal Pagina’s: 278

2. Mijn verwachtingen vooraf:

Het leek me wel een tof boek. Ik moest een boek uitkiezen over familierelaties. Another world had die familierelaties en ook iets thriller-achtigs. Die combinatie sprak me wel aan. Ik heb hem gewoon uitgekozen op basis van de tekst op de achterkant en ben er neutraal aan begonnen.

3. Samenvatting:

(Ex Nick) ---- Nick ---- Fran ---- (Ex Fran)
l l l
Miranda(14) l Gareth(11)
Jasper(2)

Geordie: Opa van Nick
Helen: Journaliste, heeft Geordie geinterviewt over zijn ervaringen voor een boek.

Nick, Fran, Gareth en Jasper verhuisen samen naar een historisch huis, het oude huis van de Fanshawe familie dat stamt uit 1898. Miranda komt een tijdje bij hun wonen omdat haar moeder in een inrichting zit.
Hier splitst het verhaal zich in drie lijnen:
Nicks opa Geordie is ernstig ziek en ligt op sterven. Hij is al 101 dus het werd min of meer tijd. Hij gaat met de dag achteruit en wijt zijn ziekte aan een bajonetwond uit de Eerste Wereldoorlog. Hij heeft een trauma overgehouden aan de dood van zijn broer Harry. Vlak voor hij sterft zegt hij dat hij in de hel is. Nick gaat achter die geschiedenis aan en vraagt aan Helen de tapes van de interviews. Nick luistert en komt er achter dat geordie Harry vermoord heeft toen hij tijdens de veldslag zwaar gewond in het veld lag te gillen. De familie kan niet goed met elkaar opschieten. Om de sfeer te verbeteren organiseert Fran een klusdagje. Samen ontdekken ze dan een obsceen schilderij van de familie Fanshawe (ouders, 2 oudere kinderen en een klein jongetje). Nick gaat op zoek naar de geschiedenis van het schilderij. Op een tentoonstelling vindt hij een foto van het gezin waar het schilderij op gebaseerd is. Later koopt hij een boek en leest daarin dat de jongste zoon James is vermoord en dat de oudere Muriel en Robert daar waarschijnlijk verantwoordelijk voor waren. Robert kwam om in de eerste wereldoorlog en Muriel heeft heel lang alleen gewoond. Ze zijn nooit veroordeeld. Hij besluit het voor zich te houden. Gareth heeft een gloeiende hekel aan Nick. Het gaat slecht met hem, hij speelt de hele dag computerspellen en word gepest. In een gestoorde opwelling op het starnd gooit hij een steen op het hoofd van Jasper en gaat dan door met gooien. Die hield daar geen blijvende schade aan over. Miranda leek te weten dat het geen ongeluk was. Fran en Nick krijgen het advies om Gareth niet meer alleen met Jasper te laten en overwegen om hem bij een familielid te laten wonen. Gareth bekend het gebeuren later zelf en loopt daarna weg. Als het niet lukt om onopgemerkt op de trein te komen zwerft hij wat rond, Nick vind hem later.

Het eindigt met de begrafenis van Geordie, waarvan de receptie plaatsvindt in het Fanshawe huis. Gareth maakt een begin met het minder erg haten van Nick. Nick bedenkt zich dat het niet erg is dat moordenaars als Robert Fanshawe en de broer van Harry samen in een naamloosgraf in Frankrijk liggen maar dat het wijs is en een mooi symbool van gelijkheid.

4. Eerste reactie:

Een mooi boek! Net als bij Ravens Imperium waren de personages bijzonder menselijk wat ik erg prettig vond lezen. Wat me een beetje tegenviel was dat de toon overal hetzelfde was. Een verandering in de toon brengt net een beetje extra spanning in een situatie, maar hier was alles op dezelfde manier geschreven. Dat maakt het eentonig. Het voordeel was dat er iets te vertellen was, dus dan stoort dat niet zo heel erg.

5. Analyse:

Vertelperspectief: Personaal vertelperspectief

Volgorde: chronologisch

Vertelde tijd: 2 tot 3 maanden

Verhaalruimte:
Lob’s Hill/Fanshawe huis. Die plaats is nogal naargeestig. Een beetje een rare keuze om een vers gelukkig gezin neer te zetten, maar dat maakt het wel leuk.
Engeland. Dat komt gewoon heel erg burgerlijk, normaal en modern europees over. Gareth kijkt bijvoorbeeld naar Terminator. Het had gewoon nederland kunnen zijn.

Personages:
Nick: Hij heeft wat leuke tegenstrijdigheden. Gareth is bang voor hem, omdat hij zo groot is maar tegelijkertijd heeft hij wel een minder sterk hart. Nick is eigenlijk het prototype vader.
Fran: Standaard moeder van het type waar er duizenden van rondlopen, vol met onzekerheden over zichzelf en irritaties op het gebied van haar kinderen.
Miranda: Dochter van Nick. Is niet erg gelukkig met het feit dat ze naar haar vader gaat, maar maakt er het beste van. Schiet slecht op met Gareth en irriteert zich aan Fran die haar vaak vraagt te helpen met Jasper.
Gareth: Zoon van Fran. Leeft volledig in zijn eigen wereldje. Vrij egoistisch en heeft een hekel aan Nick.

Thema:
Herinneringen. Dat doodt Geordie practisch en hij heeft het er heel erg moeilijk mee. De herinneringen van het huis dringen ook door in het leven van het gezin.

Motief:
Familie. Dat leek me een belangrijke drijfveer voor de personages. Geordie was erg bezig met zijn broer, Gareth met zijn familie en halfbroer en Nick maakte zich ook zorgen om zijn gezin.

6. Verdiepingsopdracht:

Ik heb een interview gemaakt voor Nick op het moment dat hij er achter komt dat er een moord gepleegd is in zijn huis.
-Wat denk je nu?
Ik ben een beetje geschrokken natuurlijk. Niemand wil graag horen dat er in zijn huis een moord gepleegd is. Het komt zo toch wel erg dichtbij.
-Had je het huis gekocht als je dit geweten had?
Absoluut niet! Dit is niet iets van de televisie of een boek. Dit is gebeurd in de kamers waar wij leven. Ach, je kunt wel zeggen dat het niet uitmaakt, maar dat doet het toch.
-Wanneer ga je het Fran vertellen?
Nu nog niet. Ze kan er nu niks meer bijhebben. Ze is zwanger en overspannen, bovendien heeft het op het moment geen nut.
-Is je eigen visie op het huis veranderd?
Eigenlijk wel. Maar het huis voelt nog niet echt aan alsof het van ons is. Misschien moeten we eerst maar onze eigen stempel erop drukken. Dan kan ik er wel mee leren leven. Maar vooralsnog vind ik het erg moeilijk.

7. Eindoordeel:

Het boek heb ik met plezier gelezen. Het psychologische gedeelte vond ik mooi. Het gaat eigenlijk over doodnormale mensen zoals iedereen die met een heel bijzondere situatie geconfronteerd worden, namelijk het schilderij op de muur. Ik ging wel mee fantaseren; hoe zou ik reageren?
Nick zijn reactie op de moord vond ik niet verrassend. Ik had waarschijnlijk hetzelfde gedaan.
Mijn enige bezwaar was de eentonige schrijfstijl. Het was niet heel spannend of heel saai maar de toon hing er tussen in. Dat zorgt ervoor dat de spannende situaties nergens echt heel spannend worden en dat de normale situaties altijd een soort spanning uitstralen. Het is net alsof je naar een gezin door een gekleurde bril kijkt en daar moest ik aan wennen. Voor de rest was het een tof boek.