Amsterdam quest door Judy Allen

Titel Amsterdam Quest
Auteur Judy Allen
Aantal blz. 125
Uitgever Wolters Noordhof

Eindoordeel

A: Het onderwerp
Het is een detective boek, er zit in dit boek dan ook eigenlijk geen onderwerp. Het gaat namelijk over twee meiden, Jo en Ruth, die onverwacht naar Amsterdam moeten in plaats van Parijs. Zij zouden in Amsterdam een rijke familie moeten rondleiden die een soort ‘kunsttour’ door Europa maken. Tijdens hun verblijf in Amsterdam krijgen ze te maken met zakkenrollers, diefstal en een man die hun achtervolgt na het kopen van een heel duur Boeddhabeeld. Het verhaal van die man blijkt uiteindelijk te kloppen, maar hij en de familie en Jo en Ruth worden later opgelicht door Julio. Er zit dus eigenlijk niet echt een onderwerp in het boek, maar zou misschien wel oplichten kunnen zijn. Ik kan dan ook niet zeggen of ik het onderwerp interessant vond, maar ik lees wel graag detective boekjes. Het onderwerp oplichten is niet herkenbaar in mijn eigen belevingswereld. Ik ben dan ook verder niet over het onderwerp oplichten nagedacht. Over het onderwerp oplichten en diefstal ben ik niet van mening veranderd, uit dit boekje blijkt dan ook maar weer dat je altijd een zakkenroller kan tegenkomen en hoe snel dat dan gaat. Ik zou niets uit het boek hebben weggelaten over hebben veranderd. Ik vond dit boekje leuk om te lezen en ik heb ook wel meer detective boekjes gelezen, maar die waren een stuk ingewikkelder dan dit boekje. Ik heb onder andere een paar boeken van Aggatha Chritsie gelezen en ik heb veel films van haar gezien, en ik zou ook best nog wel meer detective boekjes willen lezen.

B: De gebeurtenissen.
In het boek waren de gebeurtenissen belangrijker dan de gevoelens en gedachten van de personen. In het volgende voorbeeldje is net de portemonnee van meneer Lawrence gestolen en rennen meneer Lawrence en zijn zoon (the Other One) achter de dieven aan.
I yelled at the Other One to get the Green-Anorak-Man, wich was pointless because he was already trying to. Then I flung myself into the nearest shop and yelled at them to call the police. That was pointless, too, since they were already doing it, but it made me feel effective. Mr Lawrence, how was a big man and obviously strong, hould the original thief back towards us. He had him by the wrists, with his arms doubled up behind his back. It dindn’t look comfortable.
Hierin merk je dus dat het gaat om wat er gebeurt en niet wat die persoon denkt of voelt. Er kwamen ook niet te veel gebeurtenissen voor in het boek, er waren eigenlijk drie grote gebeurtenissen. Namelijk de eerste is dat Jo en Ruth hun koffers kwijtraken, de tweede is dat ze overvallen worden door een zakkenroller en de derde is het hele verhaal rondom de boeddha. Het aantal gebeurtenissen was dus goed. Ze waren niet echt spannend, maar ook niet saai. Het was gewoon een leuk boekje om te lezen. De gebeurtenissen waren best wel geloofwaardig, iedereen raakt namelijk wel eens zijn of haar bagage kwijt of de portemonnee wordt wel eens gestolen. Het verhaal van de boeddha was wel een beetje ongeloofwaardig, maar bleek uiteindelijk toch waar te zijn. Er vonden geen schokkende gebeurtenissen plaats. Ook riepen de gebeurtenissen geen bepaalde gevoelens bij me op. Het eind vond ik ook wel goed. Het bleek dus uiteindelijk dat het verhaal over de boeddha wel klopte en dat Julio een oplichter was. Het was echt een eind goed al goed, daar komt bij dat Jo en Ruth hun bagage ook weer terug kregen.

C: De personen
De hoofdpersonen waren vooral Jo en Ruth. Twee gewone meiden die samen naar Parijs wouden voor Phillipe, maar die uiteindelijk als gids moesten werken in Amsterdam. Ze kwamen ook levensecht over en de dingen die ze mee maakten hadden ook echt kunnen gebeuren, behalve dat van de boeddha. Ik kon me alleen niet inleven in een van de hoofdpersonen. Het was dan ook geen boek waar je je erg bij kon inleven, het was gewoon een leuk boekje om te lezen. Ook herkende ik geen bepaalde mensen uit mijn eigen leefomgeving en ben ik niet door het gedrag van Jo en Ruth beïnvloedt. Van Jo waardeerde ik dat ze hoe dan ook best rustig bleef en alles goed regelde. Van Ruth vond ik het leuk dat ze gewoon zei wat ze dacht. Bijvoorbeeld toen meneer Lawrence Jo en Ruth wou bedanken en Ruth een knuffel wou geven ze zei: okay, so you’re pleased, just tell me, don’t get physical!
Ik zou Jo en Ruth ook niet anders hebben laten handelen dan dat Judy Allen dat heeft gedaan.

D: De opbouw
Het boek was chronologisch verteld en was ook niet moeilijk opgebouwd. Het boek was dan ook niet moeilijk om te lezen. Het verhaal werd ook gewoon verteld door de schrijver en niet door een ikpersoon. Ik denk dat de schrijfster dit heeft gedaan om er voor te zorgen dat het boek niet moeilijker werd. Er waren dan ook geen flashbacks. Er waren ook geen delen die echt spannend waren. Het boek was namelijk op een manier geschreven waardoor je eigenlijk al wist dat alles op het eind weer goed zou komen. Dus als er iets gebeurde, bijvoorbeeld de achtervolging van Julio, weet je al dat hij gepakt wordt. Je weet alleen niet hoe, maar dus wel hoe het afloopt. Het boek had ook een echt eind-goed-al-goed einde. Op het eind kwam de boeddha namelijk weer bij de echte eigenaar terecht, Julio werd opgepakt, de familie Lawrence had toch nog een leuke tour gehad en Jo en Ruth kregen hun bagage weer terug.

E: Het taalgebruik
De woorden en de zinsopbouw van dit boek waren niet echt moeilijk. En voor de wel wat moeilijkere woordjes zat er een woordenlijst achter in het boek. De gebeurtenissen werden ook duidelijk verteld. Dat blijkt ook uit het voorbeeldje dat ik gaf bij onderdeel B. Er kwamen niet veel dialogen in het boek voor. Er werd meestal gewoon verteld wat er gebeurde. Maar de dialogen die er in voor kwamen waren ook wel duidelijk. Er waren geen zinnen of fragmenten uit het boek die ik zou willen onthouden, ik vond het namelijk gewoon een leuk boek om te lezen, maar verder niks bijzonders.