Alice in Wonderland door Lewis Carroll

Titel: Alice in Wonderland Auteur: Lewis Carroll Samenvatting: Alice en haar zus zaten op een hete zomer middag in de tuin, haar zus las een boek. En Alice was slaperig. Opeens stond er een konijn bij Alice haar voeten, het kwam steeds dichterbij. Toen begon het konijn ook nog te praten! Daarna ging hij er vandoor. Toen pas kreeg Alice in de gaten wat er was gebeurd, en rende achter het konijn aan. Het konijn dook een groot konijnenhol in en Alice dook er zo achteraan. Eerst een stukje omlaag, daarna een stuk recht. Opeens viel Alice, maar niet echt snel. Na een tijdje lande ze op een zacht ding. In de kamer waar ze terecht was gekomen stond een glazen tafel met een sleutel erop, en er waren allemaal deuren. Het konijn was nergens te bekennen. Ze pakte de sleutel en probeerde elke deur. Maar nergens paste hij, toen zag ze een klein deurtje naast alle grote deuren. Daar paste de sleutel wel! Ze opende de deur, er zat een hele mooie tuin achter. Maar ze kon niet door de deur. Ze was te groot! Ze liep terug naar de tafel, waar nu opeens een flesje op stonde met “Drink mij”. Alice legde de sleutel op tafel en dronk wat uit het flesje: ze kromp! Nu was ze klein en kon ze door het deurtje, maar de sleutel lag nog op de tafel. Ze moest huilen, toen zag ze een stukje cake met “eet mij” en ze nam een stukje. Toen groeide ze weer heel hard en knalde haar hoofd tegen het dak. Ze moest weer huilen. Er kwam een hele plas om haar heen te liggen. Ze pakte de sleutel en dronk weer iets, ze kromp weer. Toen ze weer klein was zat ze ingesloten door een zee die door tranen was gemaakt. Ze zag een muis zwemmen en zwom er naar toe. Ze begon meteen over haar kat Diana maar de muis vond dat niet leuk om over te praten. Dus die werd boos en ging er vandoor. Ze volgde de muis naar buiten, ze had het koud want ze was helemaal nat. Toen kwam ze allemaal dieren tegen. De Dodo zei als eerste wat:”Als je het koud hebt moet je deze race gaan doen, het begint nergens maar eindigt ook nergens” Alleen de Dodo wist wanneer het afgelopen was. Ze begonnen allemaal te rennen. Tot de Dodo zei “stop maar”. Ze vroegen allemaal: “wie heeft er gewonnen?” de Dodo zei:”Iedereen”. Alice moest iedereen een prijs geven, zelf kreeg ze de bedankjes van alle dieren. Toen begon ze weer over Diana, daarmee jaagde ze alle dieren weg en was ze weer alleen. Ze moest van het konijn wat uit zijn huis halen en ze deed wat hij zei. Er stond ook weer wat te drinken op tafel en dat dronk ze. Ze werd te groot en paste niet meer in het huis. Ze werd geholpen door alle dieren. Ze gooiden stukken cake naar binnen, als ze dat op at zou ze krimpen en dat deed ze dus. Toen ze weer buiten was en alle dieren weer weg waren zag ze een soort kikker op een bloem die zei:”Als je van de ene kant eet groei je maar als je van de andere kant eet krimp je”.”Van wat?” Vroeg Alice. “Van deze bloem” Antwoordde de kikker, en ging er van door. Alice was iets groter dan de bloem. Ze zag dat de bloem rond was, maar hoe kan die dan 2 kanten hebben dacht ze. Ze probeerde een beetje van de ene kant: ze groeide. Toen wat van de andere kant: ze kromp. Maar ze moest groeien dus nam ze nog wat van die ene kant zo kon ze door de deur van een huis. Er zaten 2 vrouwen en een kind. Er volgde een gesprek met Alice. De ene vrouw ging naar de koningin kaart spelen. Alice moest dan maar even op de baby passen. De baby wou niet stil worden dus ging Alice even met de baby naar buiten. De baby veranderde langzaam in een big. Alice zette de baby-big op de grond en de baby-big ging er vandoor. Toen zag Alice een kat in de boom en de kat begon te praten. Ze vroeg de weg aan de kat. De kat die vertelde haar dat ze welke kant ze ook op ging boze mensen zou ontmoeten. Toen verdween de kat weer. Alice ging gewoon een kant op en even later kwam ze een huisje tegen. Ze liep er naar binnen er zaten een man een vrouw en iets sliep aan tafel. Ook hier volgde een gesprek met Alice. Het kwam er op neer dat de bewoners van dat huisje altijd aan de thee zaten. Even later ging Alice daar weer weg. Toen ze weer buiten stond zag ze een boom met een deurtje erin. Ze ging door het deurtje, ze kwam in een hele mooie tuin te recht. Met allemaal mensen als kaarten (harten, klavers, schoppen en ruiten). Drie waren er aan het werk, ze waren de witte rozen rood aan het verven. Alice vroeg zich af waarom ze dat deden en dat vroeg ze ook. Ze kreeg als antwoord:”Anders laat de koningin onze hoofden er af halen.” Daar kwam de koningin al aan. Ze was heel boos, en zei:“Haal hun hoofden eraf!”. Daarna begon de koningin met Alice te praten. De koningin vroeg haar of ze mee wouw doen met kaarten en Alice wou dat wel. Toen het kaarten eenmaal begonnen was kwam Alice erachter dat ze dit spel helemaal niet kende. Ze zag de kat weer verschijnen, maar nu alleen z’n hoofd. Hij had weer die rare lach op z’n gezicht. Ze praatte met de kat, er kwamen steeds meer mens-kaarten bij staan. De koningin zei:”Haal z’n hoofd eraf!” ”Maar koningin, dat kan niet hij heeft alleen maar een hoofd” zeiden de wachters en daar hadden ze gelijk in. Alice had er genoeg van om klein te zijn en nam wat van het eten dat ze in haar zak had zitten: ze groeide, steeds groter. Tot ze ongeveer 2 huizen groot was. Ze had een grote mond tegen de kaarten dus die gingen opstapelen. Tot ze even groot waren. Haar zus zei: ”Alice wakker worden!” Het was allemaal maar een droom.