After the first death door Robert Cormier

Dit boekverslag gaat over het boek After The First Death en het is geschreven door Robert Cormier. Beschrijving Ik had dit boek gekozen omdat de achterkant me wel aansprak, dacht ik. En er waren 2 boekjes, dus een vriendin van mij had precies de zelfde. Maar ik snapte echt niets van het boek, ik had te weinig tijd om het te lezen, dus ik hoop dat er nog een beetje redelijk boekverslag uit komt. Het was wel een geinig boek, maar soms was het lastig te lezen met veel moeilijke woorden. Het verhaal zei me heel weinig omdat ik niet weet hoe ik me in zo’n situatie zou voelen. Samenvatting Het gebeurde allemaal op een oude treinbrug. Vier terroristen, kapen een bus vol kleuters. De terroristen waren: Artkin, die had de leiding, Miro, was een 16 jarige jongen die een probleem jeugd achter de rug had. En de 2 oudere helpers Antibbe en Stroll. Artkin en Miro hadden al weken bestudeerd wat de route van de bus precies was. Miro’s taak was om de buschauffeur te doden, dat zou dan zijn eerste moord worden. Maar toen de bus kwam zat niet de normale chauffeur achter het stuur, maar een meisje. Dat meisje heette Kate en ze was het nichtje van de chauffeur. Toen Artkin had besloten dat het meisje nog even in leven zou blijven, omdat ze misschien nog van pas kon komen, was Miro teleurgesteld omdat hij z’n eerste moord perfect wou hebben, precies zo als het gepland was. Artkin stopte de kinderen vol met chocola waar slaapmiddel in zat, zodat ze gingen slapen. Maar een kind was kennelijk allergisch voor het middel en overleed eraan. Dat was natuurlijk niet gepland maar Artkin gebruikte het als waarschuwing voor de politie. Toen Artkin aan het onderhandelen was, had hij Miro de opdracht gegeven om op de kinderen te letten en Kate’s vertrouwen te winnen. In de gesprekken die Kate en Miro hebben vertelt Miro over zich zelf om zo sneller Kate’s vertrouwen te winnen. Kate is aardig tegen hem omdat ze a bang is dat hij haar anders vermoord. Kate maakt zich ook zorgen om de kinderen en is bang dat Miro door zal hebben dat ze acteert tegen hem. Dan doet ze een poging om met de bus weg te rijden, maar die mislukt omdat ze in de bus valt. In de tussentijd had Artkin alle eisen bekend gemaakt aan Inner Delta, een geheime FBI locatie. Artkin wil dat er verscheidene politieke gevangenen worden vrijgelaten, hij wil 10 miljoen dollar en hij wil dat Inner Delta vernietigd wordt. Maar hun hoofddoel is om hun geboorteland te bevrijden. En als er op een van de mannen geschoten zou worden, zal er voor elk schot een kind vermoord worden. En ze hielden hun belofte. Toen Antibbe per ongeluk geraakt werd, doodde een kind, Raymond die Kate gezelschap had gehouden en best wel een steun voor haar was geworden. Maar toen kregen de kapers het bericht dat hun leider, Sedeete, gevangen was genomen door agenten van Inner Delta. Artkin wou bewijs. Hij eiste dat er een speciale steen uit Sedeete’s appartement aan hem zou worden laten gezien. Degene die het moest komen laten zien moest geen agent zijn. De generaal koos zijn zoon Ben om het te doen. Hij wil dat Ben het doet, ondanks dat Ben z’n enige zoon is en het erg gevaarlijk is. Maar hij vertrouwde Ben volledig. Als Ben bij de brug aankomt en de bus in gaat, wordt hij ondervraagt en er wordt gekeken of hij geen wapen bij zich heeft. Ben verteld Artkin alles. Maar alles wat Ben weet is valse informatie, maar zelfs Ben zelf weet dat niet om het nog echter te laten lijken. Ook wordt hij bij het ondervragen flink in elkaar geslagen. Ben had de kapers verteld dat Inner Delta zou aanvallen, maar Inner Delta kwam een half uur vroeger dan Ben de kapers had verteld. Tijdens de aanval wordt Ben neergeschoten door Artkin. Alle kapers overlijden behalve Miro. Hij ontsnapt en neemt Kate mee met hem het bos in. Daar hebben ze een laatste gesprek waarin Kate aan Miro vraagt of Artkin zijn vader was. Dan pas besefte Miro hoe belangrijk Artkin voor hem was en hij weet niet meer hoe hij nu verder moet. Opeens heeft hij door dat Kate hem aan het manipuleren is en hij schiet haar neer. Hij loopt naar z’n auto en doodt nog een man die hij tegen komt. Dan rijdt hij weg om ergens anders een nieuw leven te beginnen. Ben was niet gedood door de kogel, hij was alleen in coma geraakt. Als hij uit z;n coma komt, schrijft hij een boek over wat er gebeurde op de brug en in z’n leven. Zodat ook zijn vader weet wat hij Ben heeft aangedaan. Daar begint het verhaal ook.
Verdieping 1 De hoofdpersoon vind ik toch wel Miro, omdat je het meeste over zijn gedachten te weten komt. Miro is eigenlijk een heel aanhankelijk iemand, hij heeft Artkin dan ook heel hard nodig. Als Artkin ook dood gaat, weet Miro niet meer wat hij moet doen. Voor de buitenwereld lijkt hij een heel hard type. En in zekere zin is hij dat ook wel; hij schiet zomaar iemand neer. Het doel van Miro is om samen met Artkin, Sedeete en Raymond hun geboorteland te bevrijden. En omdat Milo best wel onzeker is, doet hij alles wat Artkin zegt omdat hij anders bang is dat hij wat fout doet. Daarom neemt hij ook zelf geen belangrijke beslissingen, behalve dat hij erachter komt dat Kate hem wat voorhoudt en hij haar dan doodschiet. Dat vind ik een hele domme actie, vooral omdat het nutteloos is. Hij is toch het land al uit en niemand kan hem nog iets maken, en toch schiet hij haar doodt. Ik denk ook dat hij het meer uit woede deed, omdat zij tegen hem loog. De hoofdpersoon veranderd wel in de loop van het verhaal, vooral op het einde als hij doorheeft dat hij niets is zonder Artkin. Dan klapt hij helemaal in elkaar. Sympathiek vind ik Miro absoluut niet. Hij is zo hard om gewoon iemand dood te schieten! Daarom kon ik me ook niet goed in het hoofdpersonage verplaatsen, omdat hij andere rare ideeën had. De andere personages die in het boek voorkwamen waren: - Artkin: Hij had de leiding en was nog harder dan Miro. - Kate: Zij was het nichtje van de eigenlijke buschauffeur, en probeerde heel dapper om de kapers om te praten. - Ben: Hij is de zoon van de generaal, en is erg dapper om met de kapers te gaan praten. De anderen zoals Raymond en Sedeete waren meer typetjes, je kwam hun gedachten nooit te weten. Maar ik vond dat Kate erg goed nadacht, vooral omdat hun probeerde te manipuleren. En Ben was eigenlijk heel dom om zo op z’n vader te vertrouwen, ook al vertrouw ik m’n vader nog zo, ik zou nooit met kapers gaan praten. Verdieping 2 Onderwerp Het is soms niet echt duidelijk over welk onderwerp de tekst gaat omdat het soms een beetje moeilijk te lezen is met zo veel moeilijke woorden. Het onderwerp spreekt me wel aan omdat het een beetje op de film speed lijkt, dat gaat ook over een bus maar die kan niet meer stoppen omdat de bus anders ontploft. En die film is ook een van mijn favo films. Ik heb nog nooit echt over het onderwerp nagedacht omdat zoiets toch echt maar 1 op de 10 duizend keer voorkomt ofzo, wel minder zelfs denk ik. Dus echt erover nadenken heeft ook geen nut. Door het boek ben ik er wel een beetje over gaan nadenken, over hoe die kinderen zich Bv. hebben gevoeld, of Kate, wat er door haar heen ging. Ik had verder geen verwachtingen van het boek maar ik vond het wel leuk uitgewerkt. Het boek zelf heeft geen echt mening, er zijn allemaal verschillende meningen. Maar met Kate’s mening ben ik het het meest eens, omdat zij toch probeert te redden wat er te redden valt. De Gebeurtenissen De belangrijkste gebeurtenis in het boek vind ik dat als de politie de bus gaat aanvallen, omdat er dan het meeste in een keer gebeurt: Bijna alle kapers gaan dood, Ben wordt geraakt, Miro ontvoert Kate en de kinderen worden weer bevrijd. De nadruk ligt meer op de gebeurtenissen, daadoor is het boek ook wel spannend. En is het beter te snappen, omdat je de echte gebeurtenis meteen weet, en het niet door iedereen z’n ogen gaat bekijken, daar raak je vaak van in de war. De gebeurtenissen komen ook wel logisch uit elkaar voort. Vaak is het ook wel spannend, maar ook zielig op het einde dat Miro beseft dat hij er nu alleen voorstaat. Het einde heeft dan ook het meeste indruk op me gemaakt, omdat het me zo erg lijkt om overal alleen voor te staan. Dat heeft me ook wel een beetje aan het denken gezet. De gebeurtenissen spelen zich in een gespannen sfeer af omdat iedereen afwacht wat er zal gebeuren. Dat is opzich wel leuk want je gaat zelf ook helemaal gespannen zitten lezen. En je ziet de gebeurtenissen ook goed voor je. Gelukkig hoef je zelf niet veel aan te vullen, het boek zelf is al moeilijk genoeg om te lezen. Zelf heb ik ook nooit zoiets meegemaakt, dat zou ook niet best zijn denk ik. Maar evengoed bleef het me van het begin tot het eind boeien omdat ik het een leuk soort verhaal vond. Personages De hoofdpersoon (Miro) is volgens mij zeker geen held waarop ik wil lijken, hij schiet zomaar iemand neer en heeft geen eigen mening. Daarom kan ik me ook niet goed verplaatsen in hem, want hij heeft hele andere ideeën dan ik. De personages die ik al eerder heb genoemd gingen wel voor me leven, alleen de typetjes niet omdat ze heel weinig voor kwamen in het verhaal en je niets over hun mening te weten kwam. Ook zoals ik al eerder heb gezegd heeft Kate eigenschappen die ik zeker bewonder. De stomste beslissing van het hele boek vind ik dat de generaal z’n zoon (Ben) naar de onderhandelaars stuurt. Toch vind ik het ook wel weer sympathiek dat Ben dan wel weer luistert naar z’n vader omdat hij zoveel vertrouwen in hem heeft. Zoveel moet je ook weer niet invullen over de personages wan je weet hun mening over dingen, en de typetjes komen haast niet voor dus daar heb je ook heel weinig over in te vullen. En dat was eigenlijk wel lekker. Bouw Ik vind de bouw niet ingewikkeld, alleen in het begin moest ik er ff inkomen maar dat moet bij elk boek. Daardoor kwam het verhaal ook langzaam op gang, omdat het vanuit een boek verteld werd. Maar alles hangt wel goed met elkaar samen. Ook is het verhaal spannend en boeiend omdat zulke gebeurtenissen me gewoon boeien. Gelukkig is er maar een verhaallijn, dat is ook een stuk makkelijker omdat het ook al in het Engels geschreven is en dan nog een verhaallijn erbij maakt het helemaal moeilijk. Verder zijn er ook geen terugblikken of speling met de tijd of dat soort dingen. Op het einde blijft het wel onduidelijk wat er nou met Miro gebeurd, waar hij bijvoorbeeld terecht komt. Je ziet het verhaal door de ogen van Ben maar niet alles kan hij weten (bv wat er in de bus gebeurde) dus het is ook nog gewoon geschreven.
Taalgebruik De tekst vond ik soms wel moeilijk om te lezen door de moeilijke woorden. Maar met een woordenboek kwam ik er wel doorheen. Verder zijn me geen eigenaardigheden opgevallen. Ook alle verhoudingen vond ik prima. Alleen de manier van vertellen was soms een beetje langdradig. Het taalgebruik past wel bij de personages. En gelukkig bevat de tekst geen verwijzingen of beeldspraak ofzo. Evaluatie Ik vond het een geinig boek alleen soms een beetje langdradig en een beetje veel moeilijke woorden. Daardoor was het soms moeilijk om in een keer door te lezen maar omdat het zo’n boeiend onderwerp was, lukte dat wel. Origineel vond ik het verhaal wel, omdat er niet zo veel boeken of films over gemaakt zijn. Het werken met de verdiepingsopdracht vond ik ook niet zo moeilijk. Alleen in de opdrachten moet je altijd duizend keer hetzelfde zetten (“kon je je goed inleven” “Wat sprak je aan??” enz). Ik had niet echt problemen met het maken van de opdrachten, alleen een beetje tijdnood, en dat heb ik opgelost door ook nog na tienen op de comp te gaan zitten (het is nu 22.19). Deze opdracht was niet echt moeilijker dan de vorige, gewoon even, en even langdradig. En zoals gewoonlijk heb ik geen beter inzicht op het boek gekregen omdat ik niet zou weten hoe je dat van een opdracht zou kunnen krijgen.