About a boy door Nick Hornby

Primaire gegevens: Titel: About a boy
Auteur: Nick Hornby
Jaar van 1e publicatie: 1998
Aantal blz.: 278 Uitgelezen op: ? ( ik weet het niet meer… ergens in september?) Samenvatting: Will, hij is 36 jaar en woont in Londen. Alleen, in een onpersoonlijk appartement. Hij hoeft niet te werken, omdat zijn vader ooit een kerstliedje heeft uitgebracht, dat goed is gaan lopen. Hij zorgt ervoor dat hij er op zijn hipst uitziet. Hij gedraagt zich dan ook niet als een man van 36. Hij voelt zich niet verantwoordelijk voor iemand. Marcus, 12 jaar en woont sinds kort ook in Londen. Samen met zijn moeder. Hij Kleedt zich raar, in ieder geval niet zoals de normale tiener. Luistert naar Joni Mitchel en klassieke muziek. En kijkt geen films of soaps. Ook is hij Vegetariër. Het verhaal begint als ze elkaar nog niet kennen. Marcus is net verhuist en zijn moeder gaat van de ene man op de andere man. Will ontmoet Angie, een vrouw die alleen is en een kind heeft. Hij wordt verliefd op haar en vertelt haar dat hij een kind heeft, dat hij eigenlijk niet heeft. Het kind heet Ned. Will maakt deze fout heel snel, maar heeft niet door wat voor een gevolgen dat zou hebben. Hij kon nu wel naar haar, maar zij niet naar hem, aangezien er nergens kinderspullen waren. Hij moest ook altijd smoesjes verzinnen voor zijn
afwezigheid. Toen het uitging met Angie merkte hij dat hij het wel fijn vond als vrouwen zich zo aan hem vastklampte. Hij hoefde alleen maar lief te doen en hij kon al aan zijn trekken komen. Hij mist het. Hij komt er opeens bij hoe hij bij deze vrouwen kan komen. Hij gaat naar een vereniging: SPAT. De SPAT ( Singe Parent- Alone Together) is er voor alleenstaande ouders met een kind. Hij gaat er naar toe en heeft zichzelf ingepraat dat hij dus een zoon heeft die twee jaar oud was. Hij kwam aan en langzaamaan kwam hij in gesprek met Suzie. Suzie heeft een Dochter(Megan). Het blijkt dat iedereen daar problemen heeft met zijn ex (Paula, volgens Suzie). Will verzint dat hij gedumpt is en dat zij het kind niet meer

wilt. Hij moet allerlei dingen over Ned zeggen en verzint het op het moment. Dan gaan ze met de SPAT een picknick houden. De kinderen mogen mee. Will heeft hier zijn eerste probleem. Hij vertelt Suzie dat Paula hem had opgehaald, zomaar in eens. Suzie kon niet geloven dat hij dat gewoon toeliet. Dus ze gaan, maar hij zonder Ned. Marcus zijn moeder begint opeens veel vaker te huilen, dat deed ze al veel. Maar nu huilde ze zelfs tijdens het ontbijt. Hij denkt na over school. Omdat hij er niet tussen past. Op zijn vorige school was iedereen hetzelfde en viel hij niet op. Hier waren mensen verschillend en scholden elkaar uit. Hij had hier ook nog geen vrienden gemaakt. Hij werd vooral gepest omdat hij in
zichzelf zong. Hij had het dan niet door en neuriede een heel liedje. Op een dag moet hij mee met Suzie, een vriendin van zijn moeder, zodat zij even rust heeft. Nu komen de verhaallijnen bij elkaar. Will, Suzie, Megan en Marcus zijn samen op de picknick. Marcus vindt er maar niets aan. Hij gooit brood en het blijkt dat hij een eend heeft gedood. Will praat hem eruit en de parkwachter loopt weg. Marcus is hem daar wel dankbaar voor. Will merkt dat Marcus heel volwassen is voor zijn leeftijd. Will brengt Marcus, Suzie en Megan naar huis. Als ze bij Marcus zijn huis aankomen ligt zijn moeder(Fiona) daar op de bank, kots op de grond en half buiten bewust zijnde. Ze schrikken er allemaal heel erg van en ze gaan zo snel Als mogelijk naar het ziekenhuis. Marcus vind eenmaal thuis een brief van zijn moeder aan hem, een afscheidsbrief. Langzamerhand groeit de band met Marcus. Marcus krijgt een bepaalde gedachte waar hij de rest van het boek mee zit, namelijk: dat hij niemand anders dan zijn moeder heeft. Dus als zij weg valt, heeft hij niemand meer. Hij probeert dus mensen te vinden die onder de piramide staan, zodat hij daarop kan terug vallen. Fiona komt weer thuis en Marcus, Will en zij gaan samen wat eten. Marcus heeft bedacht dat Will maar wat met zijn moeder moet proberen zodat hij niet meer alleen is. Dit etentje word dan ook een beetje ongemakkelijk. Iedereen geloofde nog steeds dat Ned bestond (Will had dan ook een peperdure kinderzit
gekocht voor in zijn auto. Die hij besmeurt had met van alles zodat hij gebruikt leek). Op een gegeven moment komt Marcus naar Will toe en Marcus concludeert dan ook dat Ned niet bestaat. Marcus blijft hangen en kijkt samen met Will tv, naar een programma dat hij heel saai vind. Het is eerst nog
onwennig. Ze komen opeens op de cd’s en Marcus komt eindelijk in aanraking met de moderne muziek. Ze gaan ook samen schoenen kopen voor Marcus, hij is er heel blij mee. Maar de volgende dag worden ze gejat. Marcus moet naar de directie maar loopt weg. Hij ontmoet daar een meisje dat een beruchte naam heeft op school, ze heet Ellie. Ze mag hem eerst niet, maar later wel. Ze worden vrienden en al snel staat er nog iemand in de piramide. Marcus komt dagelijks bij Will over de vloer. Will leert hem wat hip is, wat in is, hoe hij zijn haar moet doen enz. Als Fiona hoort dat Will geen kind heeft wordt ze een beetje gek. Hij mag niet meer naar Will toe en Will spreekt het niet tegen. Dan toch nodigt Marcus Will uit voor Kerstmis. Hij gaat en komt Suzie tegen. Hij voelt zich erg ongemakkelijk en Suzie wordt uiteraard ook boos omdat hij tegen haar gelogen heeft. Op nieuwjaarsnacht wordt hij verliefd op een heel mooie vrouw, Rachel. Ze heeft een zoon en al snel gaat het over kinderen. Will praat over Marcus en Rachel neemt aan dat hij zijn zoon is. Als hij dit
ontdekt spreekt hij het maar niet meer tegen. Dus vraagt hij Marcus of hij een keer mee wilt om te doen alsof hij zijn zoon is. Ze gaan er naar toe en in het begin is het een ramp. De zoon van Rachel is een engerd en bedreigt Marcus met van alles als Will zijn moeder niet met rust laat. Marcus loopt weg en Will zoekt hem. Het blijkt dan dat haar zoon (Ali). Het gaat daarna beter. Het blijkt ook dat Rachel en Fiona veel gemeen hebben. Will en Rachel hebben daar een gesprek over en al snel regelt hij voor haar een afspraak. Waar zij later niet heen zou gaan, zodat Will en Fiona met z’n tweeen zouden praten, wat wel goed ging. Marcus gaat samen met Ellie naar zijn vader in Cambridge. Onderweg stapt zij op omdat ze dronken is en schopt ze een ruit door omdat er iets met Kurt Cobain was. Ze moeten naar het politie bureau en wachten daar. Zijn vader en zijn vriendin komen hen ophalen, maar ook Will, Fiona en de moeder van Ellie
komen. Marcus krijgt ruzie met zijn vader en zijn vriendin en op een gegeven moment komt de rest. Ze praten alles uit en Ellie krijgt de schuld. Marcus gaat alsnog naar z’n vader. Rachel hoort van Will dat Marcus niet zijn zoon is, Fiona heeft alles weer op een rijtje en Marcus wordt een echte tiener. Ten Questions: 1: Titelverklaring: Deze titel slaat op allebei. Marcus ís een jongen, maar gedraagt zich volwassen en Will is een man, maar gedráágt zich als een jongen. 2: Wat voor werkt is het: Het is volgens mij een komedie roman. Het is met humor bedoelt, maar er komen ook zeker diepgaande dingen in voor. 3: Namen en de karaktertrekken van de hoofdpersonen: Will is heel oppervlakkig, hij heeft niet echt een sociale omgang met mensen. Dit omdat hij niet hoeft te werken en dus daar geen mensen ontmoet. Hij probeert zich dan ook bij problemen afzijdig te stellen. Dit lukt hem in het begin wel, maar steeds meer wordt hij er bij betrokken. En steeds meer wíl hij er betrokken bij zijn. Hij verandert dan ook heel erg, qua karakter, hij wordt socialer en gevoeliger. Marcus is een jongen van twaalf die handelt als een volwassene. Hij weet niet precies hoe het is om jong te zijn door de dingen die hij heeft meegemaakt. Hij gaat overal heel volwassen mee om en verandert dan ook in het boek. Hij wordt steeds meer kind en slaat aan het eind helemaal om. Hij ook heeft dus een karakterontwikkeling doorgemaakt. Hij heeft zijn leeftijd hervonden en leeft daar ook na. Hij is veel opener geworden ook, hij zegt meer, hij maakt meer grapjes enz. De anderen zijn meer types, zo is Fiona de vrouw die zelfmoord probeerde te plegen en daar bovenop kwam, ze werd wel vrolijker, maar ze reageerde ook voorspelbaar. Daarbij is ze ook nog een niet de hoofdpersoon en weet je niet wat zij meemaakt in haar hoofd. Dan heb je ook nog Ellie, Suzie en Rachel. 4:Thema: Ik vind het moeilijk dit thema te beschrijven, zoals iemand anders zijn op www.scholieren.com: “Ik denk dat het boek gaat over het nemen van verantwoordelijkheid naarmate je ouder wordt. Will bijvoorbeeld moet op houden met zich gedragen als een lui kind en moet zich meer gaan gedragen als een verantwoordelijke volwassene. En Marcus moet zich (juist) minder druk maken, zich minder verantwoordelijk voelen voor zijn moeder en zich meer gaan gedragen als een normaal kind van zijn leeftijd. 5: Het verhaal speelt zich af: In Londen waar iedereen woont. En in het jaar 1993,1994. Kurt Cobain is dan namelijk overleden ( in 1994 en dan zitten ze in de trein naar Marcus zijn vader). 6: Uit hoeveel delen/hoofdstukken: heb boek bestaat uit 36 hoofdstukken die allemaal genummerd zijn. 7: verhaalvolgorde: Het verhaal wordt chronologisch vertelt. 8:Verhaalsperspectief: het verhaal wordt vertelt vanuit Will en Marcus hun eigen gedachten. Het taalgebruik is niet extreem moeilijk in het begin was het even lastig maar het viel erg mee. Het boek heeft een gesloten eind. Je weet dat het goed gaat komen met de twee. 9: Achtergrond: in het boek staat een stukje geschreven over de schrijver: “Nick Hornby was born in 1957. He is the author of Fever Pitch and of three novels: High Fidelity, About a Boy and How to be good. All four books have been international bestsellers and all are available in penguin. He has also edited two anthologies, My Favourite Year and Speaking with the Angel. In 1999 he was awarded te E.M. Forster Award by the American Academy of Arts and Letters. He lives and Works in Highbuy, north London. 10: Ik vind dit boek helemaal geweldig, de manier van schrijven was heel

leuk, vol met humor en absoluut niet langdradig. Je kunt je helemaal inleven in de hoofdpersonen. En het is gewoon grappig om te lezen. De ontwikkeling die beiden doormaken is ook interessant. Het eindigt best neutraal, tenminste je
weet wat er gaat gebeuren, dat alles goed komt. Het lijkt zo’n onschuldig boek, maar ondertussen gebeurt er wel van alles, zelfmoordpoging, leugens, vandalisme, vriendschap en liefde. Er gebeurt gewoon heel veel in dit boek, terwijl je verwacht dat het gewoon een lekker makkelijk humorvol romannetje is. Je merkt ook dat ze steeds meer elkaar hun gedrag gaan overnemen. Het is ook een boek dat je aan het lezen houdt, de gebeurtenissen zijn leuk, met wat raardere en “spannender” gebeurtenissen tussendoor. Ook houdt het je aan het lezen omdat je steeds vanuit een ander persoon kijkt, wat af en toe ook
wel vervelend is, omdat je dan weer terug moet bladeren.