Mijn verwachting.
Ik verwacht dat het boek makkelijker te lezen is dan ander literatuur. Dat komt zowel door het lezen van de achterkant van het boek als door het inkijken van het boek.
Mijn verwachting is ook dat het boek veel spanning op zal wekken. Dit komt door het feit dat dit een thriller is. Ik denk dat het boek geen happy end heeft. Een thriller eindigt vaak met een open einde of een droevig einde. In dit geval denk ik dat het een open einde word en dat de dader niet word opgespoord. Ook de kaft van het boek spreekt me aan en geeft meteen aan wat je te wachten staat.

Mijn eerste reactie.
Mij eerste reactie op het boek is erg goed. Het boek spoort je aan verder te lezen en er wordt ontzettend veel spanning opgewekt.

Het boek begint meteen middenin een probleemsituatie. Dit heeft zowel haar voor- als nadelen. Zo is het moeilijker om direct te begrijpen hoe het probleem in elkaar zit en is ontstaan. Wel word je hierdoor direct gedwongen om je te verdiepen in wat de schrijver heeft geschreven. Een nadeel hiervan is, dat als je het niet begrijpt, de rest van het verhaal ook moeilijk te volgen is.
Het boek is me erg goed bevallen. In het vervolg ben ik zeker van plan om meer thrillers te lezen.
Wel moet ik zeggen, nu ik het boek heb gelezen, ik de samenvatting achter op het boek niet helemaal compleet meer vind. Het geeft niet goed weer waar het boek over gaat. Het boek heeft meerdere hoofdpersonen, maar op de achterkant van het boek word er maar één beschreven. Dat wat er op de achterkant staat geeft alleen de eerste hoofdstukken weer. De vervolghoofdstukken worden niet in de samenvatting behandeld. Ook zie je in de samenvatting de gebeurtenissen van het verhaal niet. Je ziet alleen de beschrijving van de hoofdpersoon.

Samenvatting.

Bud Corliss is een knappe, blonde man van 21 (later in het verhaal 24) die uit is op geld en macht. Door zijn enorme charme is rijke vrouwen versieren de perfecte manier om zonder inspanning rijk te worden. Hij zou ze trouwen en profiteren van het geld wat ze hadden. En alle vrouwen vallen ook op hem. Mooier kan niet…
De eerste vrouw die in handen van Bud valt is Dorothy Kingship. Haar vader heeft een eigen bedrijf, genaamd: Kingship copper Incorporated. Het is een heel goed draaiende fabriek. Dorothy en haar vader zijn beiden dan ook erg rijk.
Dorothy is een jonge vrouw van ook ongeveer 21 jaar, net als Bud. Net toen Bud besloot dat hij met haar wou trouwen, werd ze zwanger. Een kind, dat kon niet! Het zou te veel geld in beslag nemen. Bud moest iets bedenken voor het kind zou komen. Een abortus kon niet meer, want ze was al aan haar derde maand begonnen… Hij vroeg aan zijn vriend of hij drugs van hem mocht kopen en zij tegen Dorothy dat het pillen waren om van haar kind af te komen. Iedereen zou denken dat ze zelfmoord gepleegd zou hebben zodra ze erachter kwamen dat een overdosis drugs de oorzaak was van haar dood. En hij kon gewoon een andere vrouw versieren.
Bud zat in spanning. Zouden de pillen gewerkt hebben? Hij zag de lege stoel voor zicht waar Dorothy hoorde te zitten. Plotseling merkte Bud dat de deur van de collegezaal open ging. Bud keek recht in de ogen van een vrouw met een lijkbleek gezicht, dat langzaam nee knikte. De pillen hadden dus niet gewerkt. Bud had geen idee hoe het kon. Hij moest een ander plan bedenken en snel. Anders zouden ze morgen trouwen, maar Bud moest en zou er voor zorgen dat het niet gebeurde!
Bud had zijn vriend geraadpleegd, die zij dat hij de verkeerde pillen had meegegeven. Dat was tenminste wat Dorothy dacht. En ook had Bud tegen Dorothy gezegd dat hij de goede pillen mee had gekregen. Deze moest Dorothy diezelfde avond nog innemen. Maar in werkelijkheid was dit vergif dat Bud in capsules had gedaan. Werkte ze niet, dan trouwen ze dit weekend nog. Maar dit zou toch niet het geval zijn omdat het vergif erg dodelijk was.

De volgende dag was Dorothy weer gewoon op school. Ze zij dat ook deze pillen niet gewerkt hadden, maar Bud wist wel beter. Dorothy moest wel gelogen hebben! Ze wou gewoon graag trouwen… Bud moest razendsnel een nieuw plan bedenken. Maar niet zo specifiek en gedetailleerd als de vorige keer. Nee, deze keer moest het snel maar krachtig. Hij zou naar het gemeentehuis gaan en samen met Dorothy op het dak gaan zitten. 14 verdiepingen hoog. Daar zou hij haar dan vanaf duwen. Mensen zouden ontdekken dat ze zwanger was en meteen zou het duidelijk worden dat het om zelfmoord ging. Snel schreef hij een Spaans stuk tekst over en gaf het aan Dorothy. Bud trok een gezicht alsof hij er niets van begreep. Nog geen 10 seconde later kreeg hij een vertaling terug. “Lieveling, ik hoop dat je me zult vergeven voor de droefheid die ik teweeg zal brengen. Ik kan niets anders doen”. Hij stopte het briefje goed weg. Deze zou hij naar Dorothy’s zus sturen.
Overal stonden artikelen in de krant. ‘Stoddard studente maakt dodelijke val’. ‘Tragische gebeurtenis in Gemeente huis kost dochter van kopermagnaat het leven’. Het zou zelfmoord zijn geweest. Dat dacht bijna iedereen, behalve Dorothy’s zus, Ellen.

Ellen kreeg het briefje van Dorothy. Eerst snapte ze niet wat haar zus met de woorden bedoelde, maar toen ze het slechte nieuws te horen kreeg werd het duidelijk. Toch vertrouwde ze het niet. Het was Dorothy’s handschrift, dat wel. Maar de woordkeuze was niks voor haar. De politie wilde Ellen niet geloven. Het was gewoon zelfmoord vanwege haar zwangerschap. Dat was wat de politie zij. Maar Ellen was eigenwijs en besloot het zelf uit te zoeken.
De vader van Dorothy en Ellen kreeg een brief. Het was van een student die bij Dorothy in het studentenhuis zat. Het was een beetje een onduidelijk verhaal over een geleende riem. Op de dag voor Dorothy’s dood kwam ze een riem lenen van een mantelpakje dat zij en haar studiegenoot allebei hadden. Maar het rare was dat Dorothy’s eigen riem haar veel beter paste. Ook had ze nieuwe witte handschoenen gekocht terwijl ze zelf vele mooiere had. Daarnaast had ze een oud wit bloesje aan op de dag dat ze stierf terwijl ze ook een mooier bloesje had. En ten slotte paste haar blauwe zakdoek absoluut niet bij haar groene jurk, hoewel ze normaal alleen bijpassende kleuren accessoires had. Dat Dorothy zwanger was, betekende dat er een man in haar leven was, van wie ze waarschijnlijk ook gehouden had. Ellen vond het allemaal maar vreemd, tot dat ze dacht aan de kledingcode van een bruiloft: “Iets nieuws, iets ouds, iets geleends en iets blauws.” Dat moest het wel zijn! Ze stond op het punt om te trouwen omdat hun vader anders boos zou worden vanwege een kind vóór je bruiloft! Maar wie was de man? Dorothy sprak wel eens over een man met blonde haren bij haar in de Engels klas, maar verder wist Ellen ook niks van hem. Dit ging ze uitzoeken, maar deze keer zónder politie.
Ellen ging naar het college van haar zus en vroeg naar de klassenlijst van het jaar waarop ze stierf. Er waren 3 blonde jongens. Één kon het sowieso niet zijn, dat was geen type voor Dorothy. Maar welke van die andere 2? Ze zocht de telefoonnummers en adressen en begon bij ene Gordon Gant. Hij bleek bij een radiostation te werken als DJ en had inderdaad Dorothy gekend.
Maar hij was niet de schuldige. Daarom ging ze op zoek naar de tweede jongen: Powell Dwight. Bij hem was het anders. Al snel bleek dat hij Dorothy had gekend. Ook dacht Ellen te merken dat Powell zich niet op zijn gemak voelde als hij langs het gemeentehuis liep waar het voorgeval plaats had gevonden. Ellen hield Gordon op de hoogte van alles wat ze over Powell te weten kwam. Ellen stelde zich aan Powell voor als Evelyn Kittredge, voor het geval als er iets zou gebeuren. Powell en Ellen maakte de ene afspraak na de ander en Ellen hield Gordon, zoals afgesproken, van alles op de hoogte. Gordon en Ellen belden samen en spraken af om alles uit te wisselen. Dat ging goed, tot Ellen de telefoon niet meer opnam…
Ellen zat bij Powell op de kamer. Hij had Ellen er ondertussen van overtuigt dat ze fout zat. Hij was niet de dader, maar iemand anders. Daar was ze door zijn verhalen achter gekomen. Powell heeft namelijk nooit echt een relatie gehad met Dorothy, terwijl hij Dorothy wel ooit met iemand anders een huis in zag gaan. Hij heeft snel de straat en het huisnummer opgeschreven en zou die aan Ellen geven. Ze zaten nu dus samen bij Powell thuis. Powell zou even het briefje halen en ondertussen zette Ellen de koffie aan. Maar het duurde wel erg lang. Te lang. Tot plotseling… Er klonk een hard schot. Snel ging Ellen naar boven. Daar vond ze het lichaam van Powell. Eroverheen boog Bud. Wat deed hij hier? Ze vroeg wat er gebeurt was. Bud zij dat Powell wou schieten, maar hij zijn geweer afpakte. Vervolgens ging het geweer af toen hij op Powell gericht was. Op dat moment ging de telefoon. Dat moest Gordon zijn. Maar ze mocht niet opnemen van Bud. Ze kon nooit zeker weten wie er zo laat nog belde. Toen verklaarde Bud waarom hij hier was. Hij zij dat hij niet kon wachten tot hij Ellen weer zou zien. Hij was namelijk haar verloofde. Ellen en Bud besloten maar weg te rijden. Het lijk zou wel gevonden worden door de politie en dan zou alles goed komen. Maar wat Ellen niet wist, was dat Bud de eigenlijke moordenaar was van Dorothy en niet de man die van Ellen hield. Ellen wist te veel en Bud zou ook haar vermoorden, net als haar zus. Bud besloot maar alles tegen Ellen te vertellen, anders zou ze niet begrijpen waarom haar verloofde haar zou vermoorden. Ze reden naar een parkeerplaats, waar hij Ellen neerschoot en vervolgens reed Bud verder, naar de Mississippi, waar hij de revolver in gooide. Zo kon de politie hem niet vinden en dus ook geen vingerafdrukken signaleren. Wat Bud echter niet wist, was dat er nog iemand was die erg veel van de zaak af wist. En dat was Gordon Gant.
Gordon snapte niet waarom Ellen niet opnam. Hij ging naar de politie en vertelde het hele verhaal. Maar de politie vertrouwde er niet in. Ze vonden het onzin om achter een auto aan te rijden. Ze wisten niet eens wat voor auto het was. Het enige wat ze wisten was dat de auto donker was. Toen herinnerde Gordon zich opeens de brief die hij bij Ellen zag liggen. Hij ging over Elles zoektocht naar de moordenaar en was gericht aan ene Bud Corliss. Zou hij er iets mee te maken hebben? Als dat zo was moest hij ook in de collegeklas hebben gezeten van Dorothy. Gordon zocht het helemaal uit en kon eerst niks vinden. Maar later vond hij een blaadje dat aangaf dat hij van school gewisseld had. Dus toch. Hij ging met het hele verhaal naar de vader van Ellen en Dorothy, die hem eerst niet wilde geloven. Maar langzaam maar zeker kwam er steeds meer informatie naar boven. Een formulier die Bud ooit over Dorothy aan heeft gevraagd bij Kingship copper Incorporated. Dit alles gaf aan dat hij uit was op het geld van dit bedrijf en daarom perse met een van de dochters van de eigenaar wou trouwen. En inderdaad was Bud nu verloofd met de derde dochter: Marion. Maar hoe zeg je nou tegen je eigen dochter dat ze niet met haar verloofde mag trouwen omdat hij een crimineel is en alleen maar uit is op haar geld? Bovendien zou ze hem toch niet geloven. Toch besloot hij het haar maar gewoon uit te leggen. Hij kon niks anders doen. Hij wou niet dat haar dochter zou trouwen met iemand die alleen op het geld uit is. Nadat het verteld was barstte Marion inderdaad in tranen uit. Maar toch begreep ze het. Vader Kingship had al met Bud afgesproken dat hij een kijkje mocht nemen in het bedrijf van Kingship copper Incorporated waar hij een baan aangeboden zou krijgen. Dit was echter de laatste plek waar Bud Corliss ooit in zijn leven was geweest. Tijdens de rondleiding probeerde Mr. Kingship en Gordon Gant alle details over de moorden op de dochters Kingship uit Bud te halen. Op het moment van de ondervraging gebeurde er iets wat Bud niet verwachtte. Of het met opzet was wist hij niet, maar hij gleed uit en kwam – na eenzelfde gil als hoe de gil van Dorothy had geklonken bij haar dodelijke val - terecht in een kuip met kokend, vloeibaar, groen koper…

Personages.

Wat ik merkwaardig vind aan dit boek is dat, als ik de gegevens naga, het boek wel 4 hoofdpersonen bevat. Natuurlijk is Bud de belangrijkste, maar ik denk dat je de dochters Kingship – Dorothy, Ellen en Marion – ook tot hoofdpersonen kunt benoemen.


Hoofdpersonen.
Van Bud zijn de eigenschappen van een hoofdpersoon overduidelijk. Hij heeft maar één doel: rijk worden. Bud zou er letterlijk een moord voor plegen om dat doel te bereiken. Alles wat hij hierover denkt en voelt staat er bij beschreven. Alle plannen die hij bedenkt om Dorothy te vermoorden en al zijn woede die hij voelt omdat de eerste 2 pogingen mislukken bijvoorbeeld. Bud heeft erg veel karaktertrekken. Hij is wraakzuchtig, zelfverzekerd, gemeen, weet wat hij wil en doet er alles aan om zijn doel te bereiken. Hij misleidt vrouwen met zijn oogverblindend uiterlijk en zijn zachte innerlijk tegen de vrouwen. Kortom, hij is een echte doorzetter. Één eigenschap die geleidelijk in het verhaal veranderd is zijn kalmheid. In het begin is hij erg kalm, maar hoe verder je in het verhaal komt, hoe zenuwachtiger en angstiger hij wordt. Dit is vooral het geval bij de laatste pagina’s van het boek. Een eigenschap van hem die erg tegenstrijdig is, is de zachtheid van hem tegen vrouwen, terwijl hij eigenlijk heel hard is in de werkelijkheid. Zijn gedrag hangt dus af van de persoon waarover het gaat en de gebeurtenis waarin het zicht plaats vind. Tegen Ellen is hij bijvoorbeeld heel zacht en lief in het begin, maar geleidelijk aan veranderd dat. Zodra hij het verhaal over Dorothy’s moord aan Ellen verteld is hij ineens niet zo lief en zacht meer, maar komt hij erg direct en dreigend over. Dit alles wijst erop dat Bud een round character is. Het uiterlijk van Bud word erg nadrukkelijk in het boek verteld. Bud is namelijk erg knap. Hij is lang, heeft blond haar en heeft een enorme aantrekkingskracht voor vrouwen. Bud heeft met alle drie de vrouwen – Dorothy, Ellen en Marion – een liefdesrelatie. Dit zijn de belangrijkste relaties die in het boek worden weergegeven over Bud. Het tijdsbesef van hem is overigens overduidelijk. Hij wil rijk worden. Het liefst zonder al te veel inspanning. Hier streeft hij naar gedurende het hele boek.

Zoals ik eerder al zij is Dorothy ook een hoofdpersoon. Je leert haar geleidelijk aan kennen in het verhaal. Dorothy heeft echter wel héle andere karaktertrekken dan Bud. Dorothy is verlegen, volwassen, gelukkig, lief, zacht, wijs en emotioneel. Het tegenbeeld van Bud dus. Dit zie je terug in de Dorothy’s gevoelens voor Bud. Ze voelt zich door Bud heel gelukkig en ze is heel lief tegen hem. Net voordat ze gaan trouwen zijn die gevoelens het sterkst. Dan is ze de gelukkigste van de wereld en houd ze ontzettend veel van hem. Bij Dorothy kan ik me het beste identificeren. Alles wat zij voelt voel ik met haar mee en over alles wat ze denkt ben ik het met haar eens. Ze heeft dus wel erg veel karaktereigenschappen, maar qua karakterontwikkeling is Dorothy iets anders. Ze veranderd niet echt van karakter. Ze is wel eventjes bang als ze aan de rand van het gemeentehuis hangt en op het punt staat te vallen, terwijl ze normaal niet zomaar bang is, maar dit is niet beïnvloedend voor haar karakter. Maar het feit dat ze zo veel eigenschappen heeft, geeft toch wel overduidelijk aan dat Dorothy een round character is. Het uiterlijk van Dorothy is erg keurig. Ze zorgt ervoor dat alle kledingstukken die ze draagt perfect met elkaar combineren. Ze had de zelfde lach als haar twee zussen. Ze is redelijk klein en ook zij heeft blond haar. Bij Dorothy is vooral het probleem erg duidelijk: ze is zwanger. Dit probleem moet worden opgelost omdat haar vader anders kwaad kan worden vanwege zwangerschap voor het huwen. De oplossing word uiteindelijk dus het huwelijk. De relaties bij Dorothy zijn haar vader dochter band van haar en Leo en haar relatie met Bud. Ze had briefcontact met haar zus Ellen, maar had eigenlijk geen contact met Marion. Deze punten op een rijtje gezet is het duidelijk dat ook Dorothy een hoofdpersoon is.

Bij Ellen ligt dat iets anders. Zij heeft één opvallende karaktereigenschap: ze heeft een enorm verantwoordelijkheidsgevoel. Ze voelt zich verantwoordelijk voor het oplossen van de mysterieuze dood van haar zus. Ze is een rustig persoon die goed weet wat ze wil en er veel aan wil doen om dat te kunnen bereiken. Ellen heeft ook maar één doel: uitzoeken wie de dader is. Nadat ze er echter achter komt dat haar verloofde de dader blijkt te zijn, veranderd ze gedeeltelijk van innerlijk. Ze wordt ineens veel onzekerder en banger dan ze was. Ze voelt zich schuldig omdat ze haar verantwoordelijkheid niet goed op zich heeft gedragen. Ellens uiterlijk is anders dan die van Dorothy. Ellen is langer en heeft donker haar. Haar relatie is vooral de liefdesrelatie die ze met Bud heeft. Ze heeft – naast de brievenwisseling met Dorothy – geen verdere relatief met haar zussen of haar vader. Verder bouwt Ellen een vriendschappelijke relatie op met Gordon Gant. Maar ondanks dit alles is Ellen toch een hoofdpersoon, want ook zij heeft een doel en je weet haar gedachtes en gevoelens. De verandering in karakterontwikkeling geeft weer dat Ellen geen flat character is.

De vierde hoofdpersoon is Marion Kingship. Marion is rustig, netjes, beleefd, vriendelijk, slim en erg volwassen. Ze staat open voor anderen en ziet er altijd keurig uit. De draagt altijd een hoge paardenstaart en ziet er heel serieus uit. Marion maakt verder geen karakterontwikkelingen mee. Haar karakter blijft onveranderlijk. Marion maakt een groot probleem mee. De man van wie ze houd blijkt uit te zijn op haar geld. Schijn bedriegt, blijkt. Het duurt niet lang voor ze hier overheen is. Marion blijft klam onder deze omstandigheden. De band tussen Marion en haar vader is erg sterk en staat duidelijk in het verhaal beschreven. De relatie tussen haar en Bud is in het begin heel sterk, maar dat neemt in de loop van het verhaal erg af. Ik moet zeggen dat ik er van Marion niet zeker van ben of zij een flat- of een round character is.

Bijfiguren
Er zijn een aantal bijfiguren die erg belangrijk zijn voor het verhaal. Zo bijvoorbeeld de vader van Dorothy, Ellen en Marion. Leo Kingship is geen hoofdpersoon omdat je van hem geen gedachtes of gevoelens weet en omdat hij niet degene is die met een probleem zit of een doel wil bereiken. Ook is dit te controleren door te kijken of de verhaallijn nog duidelijk blijft als je deze persoon weglaat. In dit geval kan het geen kwaad, dus is hij geen hoofdpersoon.
Over Leo worden nauwelijks karaktereigenschappen gegeven. Hij is onveranderlijk. Het is niet zo dat hij maar één opvallende karaktereigenschap heeft en hij vertegenwoordigd ook geen groep. Hij is dus een typische flat character en geen type. Dit personage leer je vooral kennen door wat de schrijver over hem verteld en ook door wat Marion over hem verteld aan Bud.
Naast vader Kingship heb je ook Gordon Gant en Powell Dwight als bijfiguren. De 2 verdachten van de moord op Dorothy volgens Ellen. Van Gordon kom je zoveel te weten en lijkt zo écht dat ik haast zou zeggen dat hij een hoofdpersoon is. Maar toch denk ik eerder dat hij een bijfiguur is omdat hij een duidelijke helper van Ellen is. Ik blijf het wel een beetje onduidelijk vinden omdat je zijn gedachtes weet en omdat je hem geleidelijk aan leert kennen. Gordon is vooral een nieuwsgierig en behulpzaam persoon. Hij is een round character omdat hij niet geheel onveranderlijk is. Hij heeft blonde haren en zou volgens het verhaal op Bud lijken, net als Powell Dwight. Powell en Gordon lijken volgens Ellen allebei op Bud, waardoor zij in eerste instantie verdacht zijn van de moord. Powell is dus ook blond. Hij is een flat character omdat je niet veel van hem te weten komt, maar niet een groep vertegenwoordigd of maar één opvallende eigenschap heeft. Hij heeft weinig karaktereigenschappen en is onveranderlijk. Hij is wel redelijk belangrijk in het verhaal omdat vooral hij zorgt voor een misverstand door Ellen. Hij wordt namelijk vals beschuldigt. Je leert hem nauwelijks kennen.
Er zijn ook nog een aantal bijfiguren die verder niet veel in het verhaal voor komen. Dat zijn bijvoorbeeld de moeder van Bud, studiegenoten van Dorothy, personeel van het gemeentehuis, bezoekers van restaurants en winkels en dergelijke, de Butler van Marion, de chauffeur van het privé vliegtuig van vader Kingship en het personeel van Kingship copper Incorporated. Je leert ze vooral kennen door wat zij doen. Dit zijn allemaal types.


Thema & Motieven

Het thema van dit verhaal is rijk worden op een gemene manier zonder veel inspanning. Er komen weinig maar wel opvallende en belangrijke motieven in voor. Het leidmotief is het zoeken van een blonde man door Ellen die de mogelijke dader zou kunnen zijn. Er is hier ook sprake van een literair-historisch motief. Dat is de zoektocht naar de dader. Er komen ook andere motieven voor. Bijvoorbeeld de plannen van Bud over het rijk worden en het moorden. Ook de ideeën van Ellen over het opsporen van de dader en de gevoelens van de vrouwen voor Bud.

Het genre van het boek zijn er meerdere in dit geval. Het is zowel een avonturenroman als een misdaadroman, een detectiveroman en een thriller. Het boek is fictie en realistisch.

Tijd en bouw.

Tijd.
De tijd waarin het verhaal zich afspeelt is van 1947 tot een aantal jaren later. Ik weet niet precies tot wanneer. De vertelde tijd in het boek is zeker 3 jaar omdat Bud in het begin bijna 21 word en later 24 jaar is. Het verteltempo wisselt. De ene keer zijn er in een aantal regels alweer een aantal weken voorbij en de andere keer hebben ze een heel hoofdstuk (dus zo’n 6 á 8 pagina’s) nodig om één avond te beschrijven. Er komt erg veel tijdvertraging voor in de vorm van het beschrijven van personen en de omgeving waarin ze zich bevinden. Ook door het beschrijven van de gedachtes van personen. Hierdoor duurt het verhaal een stuk langer. Tijdsprongen komen ook regelmatig voor. Bijvoorbeeld op het einde van het boek als Marion terug komt van haar huwelijksreis zonder haar man. Van de tijd dat ze is weggeweest is een heel stuk weggelaten. Tijdsverdichtingen komen nog meer voor. Zo vatten ze bijvoorbeeld samen wat Marion deed op de dag van haar verjaardag. Dit had namelijk niets met het verhaal te maken, dus kon het gemakkelijk worden ingekort. Flashbacks komen niet voor. Terugwijzingen wel. Bijvoorbeeld toen Gordon zich de brief van Ellen aan Bud herinnerde of toen Leo Bud probeerde aan te sporen om te vertellen hoe Dorothy vermoord is. Vooruitwijzingen komen, geloof ik, niet in het verhaal voor. De tijdlagen zijn vóór de moord op Dorothy, tijdens de moord en na de moord.

Bouw.
Het verhaal is in chronologische volgorde. Er zijn meerdere motorische momenten. Er spelen namelijk twee problemen. Het eerste probleem is de zwangerschap van Dorothy waardoor Bud ervoor kiest haar te vermoorden. Het motorisch moment daarvan is het moment waarop Dorothy aan Bud verteld dat ze zwanger is. Dit zijn meteen de eerste regels van het boek. Het tweede probleem is de vraag hoe Bud rijk moet worden als het misloopt met zijn plannen. Hiervan is het motorisch moment me erg onduidelijk. Het staat niet goed in het boek beschreven. Er is in principe maar één verhaallijn, maar deze word vanuit verschillende personages beschreven. Dat is in de ogen van Bud, Dorothy, Ellen, Marion, Gordon en Leo. Cliffhangers vinden plaats op het einde van veel hoofdstukken. Hierna, in het volgende hoofdstuk, zie je de gebeurtenissen vanuit een ander personage, of heeft er een tijdsprong plaatsgevonden. De afsluiting van het boek is een happy end. Dit had ik eigenlijk niet verwacht van een thriller, maar toch word de dader gevonden en vermoord.

Spanning.

Spanning is meestal een sterk punt in thrillers. Vooral in dit soort verhalen is spanning erg belangrijk. Open plekken zie je veel. Het begint al in het begin van het verhaal. Waarom zou het zo belangrijk zijn voor Bud dat Dorothy haar kind niet krijgt? Waarom is hij zo boos? Waarom zou haar vader er niet achter mogen komen? Later komen er nog meer open plekken. Zouden de pillen werken die Dorothy krijgt? Zijn de pillen wel vertrouwbaar? Is Bud überhaupt wel betrouwbaar en eerlijk? Zo komen er in het verloop van het verhaal nog heel wat meer open plekken voor.


Globale spanning is in dit verhaal op de toekomst gericht. Ook dit zijn er weer meer. Zo zit je bijvoorbeeld met de vraag: Zal Bud het lukken om rijk te worden? Word hij gepakt vanwege zijn moord? Hierdoor spoort het verhaal je aan verder te lezen, anders krijg je geen antwoord op je vragen.

Lokale spanning is ook erg vaak aanwezig. Bijvoorbeeld als Bud erachter komt dat Dorothy over de pillen heeft gelogen en hij snel een nieuw plan moet bedenken. Ook als hij naar de voorraadkamer gaat om vergif te zoeken zit je even in spanning of er iemand binnen kan komen, maar dat gevoel is weer weg als hij weer naar buiten komt. Ook als Bud en Dorothy boven op het gemeentehuis zitten vraag je jezelf af wanneer hij haar eraf duwt. In dit geval weet je meer dan Dorothy. Hier is dus sprake van een informatievoorsprong.

De lengte van de spanningsbogen verschillen. Bij het ene moment is het maar een aantal pagina’s, bij het andere moment bijna het hele boek. Ook heeft de schrijfster verschillende manieren gebruikt om spanning op te wekken. De meeste spanning word opgewekt door het achterhouden van informatie en door middel van het veranderen van verhaallijn / degene door wiens ogen je de gebeurtenissen ziet. Een voorbeeld waarbij informatie word achter gehouden is op het moment dat Ellen de verkeerde personen beschuldigt. Ze brengen je in dit geval ook wel op een dwaalspoor. Je verwacht dat hij elk moment ontmaskert kan worden, maar op het laatste moment kom je erachter dat hij de dader niet eens is. Ook de informatievoorsprong komt regelmatig voor. Het voorbeeld wat ik hiervóór al heb gegeven is het duidelijkst. Een ander voorbeeld – waarschijnlijk nog duidelijker - is dat je al weet dat Bud de dader is van de moord op Dorothy, maar andere personages weten dat niet. Dit is een informatievoorsprong die pas op het einde van het boek afloopt. Dit is de belangrijkste spanning die in het hele boek voorkomt.

Perspectief

Het perspectief in dit verhaal is de alwetende vertelsituatie. Alles word vanuit hij en zij verteld. Er zijn weliswaar veel gebeurtenissen waarbij de verteller alles weet van de personages. Dit zie je bijvoorbeeld terug op het moment dat Bud van alles bedenkt en van plan is.
Ook is het een meervoudige vertelsituatie. De ene keer zie je de gebeurtenissen door de ogen van Bud en de andere keer door die van Dorothy, Ellen of Marion. Maar ook hierbij gebruikt de schrijver hij en zij.

Ruimte

Het gehele verhaal speelt zich af in New York. Het grootste deel in de binnenstad of in een studentenwoning. Soms ook nog in een café/restaurant of winkel. Tijdens de moord is de ruimte erg bepalend voor de sfeer. Als je 14 verdiepingen hoog zit is de spanning namelijk wel om te snijden. Verbanden tussen ruimte en opbouw zijn de stad en de plekken/gebouwen in de stad waar de personages overal langs en in komen.
Marion zit vaak in haar kamer die ze zelf naar haar zin heeft ingericht. Hier voelt ze zich prettig en trekt ze zich graag in terug. Als ze zin heeft gaat ze wel eens naar een fontein en gaat ze op de rand een boek zitten lezen. Hier komt ze dan tot rust.

Dorothy en Bud gaan graag samen naar een eetcafé waar ze in een hoekje gaan zitten. Zo kunnen ze ongestoord samen zijn. Ook zitten ze wel eens onder een boom, altijd op hetzelfde bankje.
Ik het boek komt ook regelmatig een scène voor op het schoolplein van de universiteit. Hier is een duidelijke relatie tussen ruimte en gebeurtenis.
Leo zit vaak in zijn kantoor. Daar is hij dan met zaken bezig voor zijn bedrijf. Hier vinden ook enkele afspraken voor.
Bud zit af en toe op zijn kamer krantenartikelen te lezen over de moorden die hij heeft gepleegd. Hier krijgt hij zelfvertrouwen van en kan hij terugkijken op wat hij heeft verricht. Er is niemand die hem hier stoort of lastig valt.

Beoordeling van het boek.

Voordat ik begon met het lezen van dit boek had ik mijn twijfels. Normaal lees ik geen thrillers en ook geen volwassen boeken vanwege de moeilijkheidsgraat. Ik moet zeggen dat het me toch ondanks dat erg goed bevallen is. In het vervolg zal ik meer thrillers gaan lezen en niet zo snel mijn oordeel klaar hebben als nu. Ik zal bij het volgende leesverslag ook niet zo opzien tegen het lezen van literatuur. Dit boek heeft mijn verwachtingen dik overtroffen.
De samenvatting op de achterkant van het boek vond ik erg slecht. Het was meer een beschrijving van de hoofdpersoon dan een samenvatting.
Ik vond het boek vooral erg spannend. Je wilt weten wat er nog komt en hoe het verhaal afloopt. Ook wil je weten of de dader gepakt zal worden en welke slachtoffers er nog zullen vallen.
De gebeurtenissen bleven boeiend door de wisseling van de personages door wiens ogen je het verhaal ziet.
In de personages kon ik me goed identificeren, wat ik erg fijn vond. De reacties van de personages konden op bepaalde plekken erg verrassend zijn.
Het taalgebruik was makkelijker dan ik had verwacht. Er stonden af en toe wat onbekende woorden in, maar van de meeste kon ik de betekenis uit de context opmaken. Het was gemakkelijk om door het boek heen te komen en de schrijfstijl sprak me erg aan.

De bouw vond ik ook erg goed. Je komt geleidelijk aan meer over problemen en personen te weten. Je krijgt niet teveel informatie in een keer waardoor het niet langdradig of ingewikkeld wordt.
Al met al ben ik zeer positief over het boek en het heeft me aangespoord tot het kijken van de films. Ik ben van plan deze binnenkort te huren en te kijken.
Ik vind het boek ook een echte aanrader voor mensen die houden van het lezen van detectives. En een tip van mij aan andere is nu: Oordeel niet te snel over iets waarvan je niet veel verstand hebt. Als het tegenvalt kun je altijd nog stoppen, maar als je geen begin maakt, zul je nooit te weten komen of het boek iets voor je is.

Als ik het boek moet beoordelen in de vorm van een cijfer, zou het een 8 of een 9 zijn. Ik geef niet gouw zulke hoge punten, maar dit heeft toch zeker al mijn verwachtingen overtroffen. Het feit dat er moeilijkere woorden in voorkomen zorgt ervoor dat ik geen 10 geef. Maar als ik het boek over een aantal jaar opnieuw zal lezen, bestaat er een zeer grote kans dat ik het boek wel een 9 of 10 geef.

Titel- + kaftverklaring.

Titelverklaring.
Een kus voor je sterft. Een perfecte titel voor dit boek. De hoofdpersoon knoopt eerst een relatie aan met een meisje en vervolgens sterft zij aan een gruwelijke dood. Als er iets misloopt in de plannen van de hoofdpersoon, brengt hij het meisje gewoon om het leven.
De kus staat dus voor de relatie tussen de hoofdpersoon en het meisje die van hem houd en het sterven slaat op de moorden die er vervolgens gepleegd worden.

Kaftverklaring.
Op de kaft van het boek staan lippen weergeven zo rood als bloed. Dat bloed stroomt langs de lippen naar onder. Ik vind het persoonlijk erg goed bedacht en mooi uitgewerkt. De lezen weet meteen wat voor soort boek het is en de kaft is niet te druk. De lippen vormen de kus die eerder in de titel al genoemd staat en het bloed heeft te maken met het sterven. In principe heeft dit plaatje verder dezelfde uitleg als de titel van het boek.