Titel: Treffpunkt Weltzeituhr
Auteur: Isolde Heyne
Personages:
Inka:
Dit is de hoofdpersoon van het boek. Haar ouders hebben toen ze ongeveer vier jaar was de grens van Tjechie proberen over te steken, vanaf de DDR. Haar vader werd hierbij doodgeschoten en haar moeder moest zes jaar de gevangenis in. Inka komt uiteindelijk in een opvangtehuis terecht. Als Inka tien jaar is moet ze naar haar moeder verhuizen, die dan in de DDR woont.
Katja Karsten:
Inka’s moeder. Ze is 33 jaar als ze vrijkomt. Ze houdt veel van Inka en heeft het nog steeds erg moeilijk met de dood van haar man. Alles is ook nieuw voor haar, o.a. omdat ze zes jaar in de gevangenis heeft gezeten. Ze werkt als journalist.
Tutty:
Een goede vriendin van Inka die ze ontmoet heeft in het opvang tehuis. Tutty’s vader en moeder zijn beide alcoholisten. Wanneer Tutty’s vader overlijdt gaat haar moeder in een kliniek waar ze leert van de alcohol af te blijven. Uiteindelijk krijgt ze een baan. Tutty komt weer bij haar wonen in Berlijn.
Frau Nogler:
De vrouw die Inka naar de grens gebracht had. Ze werkte in het opvang tehuis. Inka en Tutty vinden haar erg aardig.
Susanne:
Vriendin van Inka. INka had haar gered van de verdrinkingsdood. Hiervoor was de moeder van Susanne haar heel erg dankbaar. Inka kreeg een ketting met een foto van Susanne en Maxi erin.
Maxi:
De moeder van Susanne. Ze is erg gesteld op Inka. Ze wil haar adopteren en haar als haar eigen dochter bij haar houden. Haar man is hier echter op tegen. Haar man werkt als rechter. Wanneer Inka Maxi na een jaar weer ontmoet, als Maxi op vakantie is, wil Maxi niet meer met Inka omgaan. Als bekent wordt dat ze met mensen uit de BDR omgaat mag ze misschien niet meer op vakantie gaan van de DDR en dat risico wil ze niet lopen.
Johanna:
Inka’s zwemtrainster als ze in de DDR woont.
Frau Herzog:
Inka’s lerares in de BDR. Inka kan erg goed met de jonge vrouw overweg. Ze geeft Inka een landkaart om aan te geven waar ze in Duitsland al is geweest en waar Inka zich dan bevind. Zo kan Inka zich beter orienteren. Ook zorgt Frau Herzog ervoor dat Inka Tutty kan ontmoeten in Berlijn tijdens het klassenuitje.
Samenvatting per hoofdstuk:
Der erste tag
Het verhaal begint bij Inka (14 jaar) die in de bus zit op weg naar Berlijn. Ze woont al vier jaar in West Duitsland. Inka denkt terug aan vroeger; Ze was tien jaar van de DDR naar West Duitsland gebracht. Ze woonde eerst in een tehuis, voor kinderen zonder ouders. Haar moeder was uit de gevangenis gekomen en liet haar bij haar in wonen. Ze haatte haar moeder, die al haar vrienden ontnam doordat ze moest verhuizen. Haar moeder was anders dan ze zich herinnerde, minder energiek en vrolijk. Alle spullen waren nieuw, wat Inka vreemd vond. Inka vindt vooral het uitzicht van haar kamer mooi; de kastanjeboom is goed te zien.
Ein Brief für später
Inka zit weer in de bus naar Berlijn en heeft de zelfmoordbrief van haar moeder bij zich, omdat ze die aan Tuytty wil laten lezen. Inka’s vader kwam bij de Tjechische grens op de vlucht om het leven. Inka’s moeder zat haar hele gevangenistijd uit omdat ze anders bang was het zorgrecht op INka te verliezen en was het het Vader verplicht in de DDR te gaan wonen, waar ze niet mocht wonen als ze niet haar tijd uit zat. Inka’s ouders vertrokken uit de DDR omdat ze bang waren. Vader kreeg de schuld van het feit dat het bedrijf waarin hij werkte verlies draaide. Moeder mocht als jounalist niet schrijven wat ze wou; de waarheid. Haar moeder werd nadat ze opgepakt was bij de Tjechische grens veroordeeld voor republiekvlucht en hulp bij spionage (Vader zou hebben gespioneerd in het bedrijf waarin hij werkte en negatieve informatie over de DDR verspreidden). Moeder kreeg 6,5 jaar gevangenis straf.
Wieder alles Neu
Inka is tien jaar. Moeder werkt bij een krant maar heeft de eerste dagen van INka’s terug keer vakantie opgenomen. Moeder koopt vele nieuwe spullen voor INka, wat Inka heel vreemd vind. (zoveel spullen had ze nog nooit bezeten). Toch gaat de relatie van Inka en haar moeder er niet op vooruit, de afstand tussen hun wordt niet kleiner.
Die landkarte
Inka zit weer in de bus richting Berlijn en maakt zich zorgen of Tutty net zo zal reageren op haar als Maxi, die niet meer met haar wilde omgaan toen ze in de BDR woonde. Ze bedenkt ook dat Moeder veel meer had moeten praten met haar, toen ze pas in de BDR kwam wonen, in plaats van spullen voor haar te kopen. Misschien was hun relatie dan sneller hechter geworden.
Op de eerste schooldag in de BDR gaat alles anders dan dat Inka gewend is. Ook zijn alle leerlingen alleen negatief over de DDR Inka wordt boos en loopt de klas uit. Later keert ze terug om haar spullen op te halen die ze in de klas had achtergelaten. Ze krijgt van haar juf een landkaart van Duitsland waarin ze met geel de plaatsen aan geven waar ze is geweest (in de DDR). Thuis zegt haar moeder dat ze met rood plaatsen op de landkaart aan mag geven waar ze dan met zijn tweeen naar toe zullen gaan.
Ein Foto vom Vater
Inka (10 jr) is alleen thuis, ze zoekt briefpapier om naar haar vriendin Tutty te schrijven. Ze vindt een foto van haar vader en moeder in de bureaula, eide lachen en vrolijk net als in haar herinnering. Ze vraagt zich af waarom haar moeder niet meer zoveel over haar vader praat. ’s Avonds praat ze met haar moeder over haar herinneringen. Het blijkt dat bij oma ook een kastanjeboom in de tuin had gestaan met een schommel. Ze heeft nog veel goede herinneringen aan haar vader in die tuin. De foto komt voortaan op het bureau te staan.
Lauter Lügen?
Inka (10 jr) krijgt op school te horen dat ze in een tijdschrift staat. Ze koopt een tijdschrift en leest dat er allemaal leugens in staan; Inka zou volgens het tijdschrift altijd naar haar moeder verlangt hebben, het tehuis zou vreselijk zijn geweest en haar leven in de DDR een ramp. Tegen haar moeder zegt ze dat ze moet zorgen dat het artikel verandert wordt, maar haar moeder zegt zelf aan het artikel te hebben meegewerkt. Ze had een interview gegeven en daarmee het artikel verkocht voor veel geld. Inka is woedend ze zegt dat ze haar moeder haat. Dan denkt ze aan haar oudrs die de grens probeerden over te steken. Haar vader werd doodgeschoten toen hij het prikkeldraad probeerde door te knippen en haar moeder werd zonder medelijden bij haar vader vandaan gesleurd. Ze mocht hem niet helpen. Inka bedekt dat echte haat betekent dat je iemand kan of wilt doden. Ze plakt een briefje op de badkamer spiegel met ‘haat is een (vals?) woord, sorry, Inka’. De volgende morgen ziet Inka dat haar moeder en een briefje met ‘dank je’ onder heeft gehangen.
Zwei Telefongespräche
Inka (14 jr) zit weer in de bus, ze zijn bij de grens aan gekomen. Alle leerlingen vinden het spannend om de grens over te moeten, omdat al hun spullen doorzocht worden. Iemand heeft een brief bij die ze in de DDR moet posten. Post van de BDR naar de DDR wordt namelijk opgemaakt en gelezen. Als er dingen instaan die niet bevallen wordt de brief niet afgegeven bij het adres. INka had met Tutty echter een geheimschrift ontworpen, waardoor ze alles kunnen zeggen in hun brieven.
Twee nachten blijven ze in West Berlijn. Bij een rondvaart door de stad staat Inka voor de muur en denkt ze aan de vooroordelen die de mensen aan beide kanten van de muur over elkaar hebben. ’s Avonds belt ze eerst haar moeder op en daarna Maxi. Maxi’s stem is haar echter vremd geworden en ze hangt op zonder iets te zeggen.
Reisepläne
’s Avonds denkt Inka terug aan haar eerste schooldagen. Ze kon de stof slecht met moeite volgen, omdat ze zover achter liep. In de BDR had men andere boeken en een ander tempo van lesgeven. Alleen Grit, Markus en de lerares hielpen Inka. Inka dacht toen ze pas in de BDR woonde alleen maar aan wat ze miste uit de DDR, niet wat ze voor nieuwe kansen kreeg. Ze schreef in de tijd (10 jr) met Susanne. Inka had Susanne eens van de verdrinking gered, als dank kreeg ze de schuld van het ongeluk op zich, terwijl dat niet zo was.
Susanne schreef dat ze samen met haar ouders naar Joegoslavie zou gaan. Inka vertelde haar moeder dat zij graag naar Joegoslavie zou gaan omdat Susanne daarheen ging, maar vertelde niet dat Maxi Susanne’es moeder was en dat ze eigenlijk alleen naar Joegoslavie wou om Maxi weer te zien. Inka is erg gesteld op Maxi en ze wou eigenlijk graag dat Maxi haar geadopteerd had. De rechter (Maxi’s man) verbood dit echter, Inka heeft dan ook een hekel aan hem.
Inka krijgt bijles van een werkloze lerares, omdat ze anders naar een lager niveau moet. Inka vindt arbeidsloosheid en raar en onbegrijpelijk woord. Ze vindt dat iemand iets aan de arbeidsloosheid moet doen. Grit’s vader is ook werkloos.
Unerwünscht
Inka verheugt zich erg op de vakantie, ze is overgegaan naar het volgende schooljaar. De heen reis naar Joegoslavie in de auto is erg mooi, al beint ze zich schuldig te voelen tegenover haar moeder over de leugen. De volgende dag gaat ze op zoek naar Susanne die een gele zonnehoed opgezet zou hebben, zodat Inka haar snel zou zien. Helaas loopt iedereen met zo’n zonnehoed. Ze loopt Susanne’s vader tegen het lijf. Die roept Susanne voor haar. Susanne reageert blij; maar Maxi en de Rechter (Susanne’s vader) reageren koeltjes. Inka is teleurgesteld. Als ze gaat middageten met haar moeder bedenkt ze echter dat Maxi vast boos is omdat het achter haar rug om is geregeld. Ze vertelt haar moeder dat Susanne’s vader rechter is. Moeder wil hem daarom niet ontmoeten (het herinnert haar aan haar gevangenistijd) maar verbied Inka niet Susanne te zien.
Maxi’s Lüge
Inka keert terug naar Susanne, maar treft alleen Maxi aan. Maxi had Susanne en haar vader naar de stad gestuurd. Maxi is niet erg enthousiast, zelf niet met de kado’s die Inka voor haar had meegebracht. Als een vrouw die Maxi kent naar hun toekomt zegt Maxi dat Inka een vriendin uit Leipzig is er ruimt ze snel haar spullen op waarbij ze de kado’s verstopt. Ze lopen naar een afgelegen bankje. Maxi zegt dat Inka hun vakantie heeft bedorven en in gevaar brengt. Als mensen in de DDR erachter komen dat ze met iemand uit de BDR om gaat, wordt het haar misschien verboden nog eens op vakantie te gaan. Maxi kan de kado’s niet accepteren, ze vindt dat Inka weg moet gaan. Inka wordt boos en rukt de ketting met de foto’s van Maxi en Susanne van haar nek. ’s Avonds is ze helemaal verbrand. Ze vraagt aan haar moeder of ze verder kunnen reizen. Haar moeder stemt toe. Inka verteld over Maxi en over de angst die ze had doordat haar ouders de grens over gestoken waren en zijn alleen achter bleef. Haar moeder zegt dat als ze had geweten dat Inka’s angst zo groot zou zijn geweest door haar vlucht dat ze nooit zou zijn gegaan. vanaf dan praten ze over alles, dit brengt hun dichter bij elkaar. Inka gaat eindelijk haar nieuwe leven in de BDR accepteren.
Die Weltzeituhr am Alexanderplatz
Inka (14 jr) gaat de volgende dag eerst Berlijn bezichtigen. Daarna heeft ze met Tutty afgesproken op het Alexanderplatz. Ze is zenuwachti; Wat als Tutty net als Maxi reageren? Haar klasgenoten hebben vele negatieve vooroordelen over Berlijn en daar ergert Inka zich aan.
Tutty
Inka moet nog een uur wachten voordat het tijd is om Tutty te ontmoeten. Ze wil niet dat Tutty ziet dat zij op haar staat te wachten, daarom gaat ze eerst het Weltzeituhr op Alexanderplatz bekijken. (Weltzeituhr; alle tijden over de hele wereld zijn te zien) Inka vind het vreemd dat het daar staat; de mensen mogen immers toch de DDR niet verlaten zonder toestemming. Terug op de afgesproken plek ziet ze dat Tutty al staat te wachten met haar moeder. Inka is bang dat Tutty haar moeder heeft meegenomen omdat ze zo snel onder de afspraak kan uitkomen. Tutty’s moeder blijkt echter de hele dag vrij te hebben genomen om Inka even te zien, ze zegt dat Inka Tutty’s beste vriendin is. Dit stelt Inka gerust.
Tutty en Inka gaan naar de melkbar, ijs eten. Inka verteld over haar moeder die werkloos is en nu een boek schrijft. Tutty verteld over haar vader die gestorven is en haar moeder die van de alcohol af is. Tutty vraagt aan Inka waar ze nu liever zou wonen; in de DDR of de BDR? Inka antwoord dat het niet uit maakt als je maar met iemand bent om wie je geeft (nu haar moeder). Terug bij de klas Inka Tutty voor aan Markus en Grit, die Tutty erg aardig vinden. daarna gaan ze terug naar de DDR waar Inka haar moeder opbelt en zegt dat alles goed ging. ’s Avonds gaat ze naar de kerk.
Arbeitslos
In de bus op de terugweg denkt Inka aan de tijd nadat haar moeder arbeidsloos was geworden. Op een dag bleef haar moeder gewoon thuis en zei ze dat men haar niet meer nodig had (o.a. omdat ze te veel kritiek had in haar werk). De eerste weken ging het goed met haar moeder, maar daarna werd ze depressief, huilerig en neerslachtig; toen ze steeds werd afgewezen als ze solliciteerde. Inka denkt dat haar moeder wel erg veel voor vrijheid heeft overgehad. Wat is vrijheid eigenlijk? Ze snijdt de discussie aan in de klas. ’s Middags loopt Markus met haar mee en biedt hij zijn verontschuldigingen aan over zijn hevige kritiek op de DDR. Ze worden vrienden.
Ein Unfall?
Op een dag werd Inka uit de les gehaald door haar lerares die haar naar het ziekenhuis bracht. Haar moeder is onder een auto gekomen en moet geopereerd worden. De bestuurder treft geen blaam. Inka belt haar tante uit Frankfurt op. Ze haalt haar tante Margot over haar niet naar Frankfurt mee te nemen, maar haar alleen thuis te laten. Grit en Markus zegen ook bij haar te willen komen, maar dat weigert ze. Dan vindt ze een brief van haar moeder die aan haar gericht is. Het blijkt een afscheidsbrief (waarin haar moeder uitlegt waarom ze zelfmoord heeft gepleegd) te zijn. Inka is boos en verdrietig dat haar moeder haar weer in de steek wou laten. Wanneer haar tante terug is naar Frankfurt na een bezoek aan haar moeder, gaat Inka haar moeder alleen opzoeken in het ziekenhuis. Ze vraagt aan haar moeder waarom ze haar weer in de steek wou laten en zelfmoord wou plegen. Haar moeder zegt dat het toch echt een ongeluk was. Ze zou pas zelfmoord gepleegd hebben als Inka haar niet meer nodig had. Moeder wil er daarna pas weer over praten als ze thuis is.
Noch ein Brief
Inka is nog steeds bang dat het ongeluk van haar moeder geen ongeluk is. Ze leest de afscheidsbrief van haar moeder waarin ze schrijft over haar gevangenistijd. Het werd moeder aangeboden eerder vrij te komen, maar dan moest ze wel het recht op haar dochter opgeven. Dit weigerde ze. Via een celgenoot kreeg ze te horen dat ze in de BRD kon gaan wonen als ze haar hele celstraf uitzat. Dit deed ze. In de gevangenis had ze goed geleerd om van zich af te bijten, maar het schuldgevoel kan ze niet aan.
Eenmaal in de BDR moest ze ook weer wachten. Op Inka, tot die komen zou. Moeder woonde eerst bij tante Margot in Frankfuhrt. Eerst vond ze maar geen baan, maar uiteindelijk kreeg ze dan toch een baantje bij een klein bedrijf. Ze ontdekte dat ze in de BDR als journalist ook niet alles kon schrijven wat zij wou. De BDR was ook niet zo geweldig als vader en moeder het zich voorgesteld hadden. Eindelijk kwam Inka, moeder was heel blij maar ze werd het meest geraakt toen Inka zei ‘Je hebt me alles ontnomen, ik haat je!’. Na een tijd was Inka dan eindelijk gewend geraakt en toen kwam er nog een harde slag; moeder werd werkeloos.
Na het lezen van de afscheidsbrief gelooft Inka wel dat het een ongeluk was. Ze vindt het alleen onzin dat haar moeder zegt pas zelfmoord te plegen wanneer Inka haar niet meer nodig heeft; Inka heeft haar altijd nodig!
Moeder komt eerder terug uit het ziekenhuis. Inka vraagt haar waarom moeder denkt dat ze haar niet meer nodig heeft. Daarvan kijkt moeder op. Inka komt op het idee dat moeder haar verhaal moet opschrijven in een boek.
Der Wettkampf
Inka vind het fijn dat moeder haar kendelijk zo nodig heeft. Eindelijk vinden zij een nieuwe en goedkopere woning. Er is een sportwedstrijd op school. Inka wil met het onderdeel zwemmen de eerste prijs halen; om te bewijzen dat ze nog steeds sportlerares kan worden. Ze is vier seconden langzamer dan dat ze in de DDR was. Markus helpt haar mee trainen.
Haar moeder verteld haar dat er bij tante Margot nog vijf kisten staan waarin spullen zijn gestopt uit het huis van vader en moeder. Moeder weet niet wat erin stopt omdat de kisten zijn gevuld door mensen van de staat, al de kostbaarheden zijn verkocht en alleen dingen zonder veel waarden gingen erin. Moeder heeft er nooit in gekeken. Inka is nieuwsgierig en wil de kisten door een transportbedrijf laten overkomen.
Inka heeft erg veel zin in de wedstrijd. Ze wint hem dan ook met gemak. Toch wil ze niet meer op les gaan. Zo hard trainen als dat ze eerst deed wil ze niet meer, ze wil meer tijd overhouden om leuke dingen te doen.
Als de bus stopt pakt Inka (14 jr) het kado van Tutty uit. Er zitten allemaal foto’s in van haar leven in de DDR en van alle mensen die ze daar kende en graag mocht. Ook heeft Tutty een nieuw dagboek voor haar gekocht. Tutty had vroeger een keer in haar dagboek gelezen en daar was Inka heel erg boos om geworden. Vanaf toen hield ze geen dagboek meer bij, zodat niemand meer bij haar gedachten kon. Nu is ze er wel weer blij mee.
Fünf Grosse Kisten
Inka laat de foto’s die ze van Tutty heeft gekregen aan de mensen in de bus zien. Die reageren enthousiast. Ze denkt terug aan de keer dat haar moeder en zij net de kisten hadden ontvangen en ze gingen openen.
Moeder vond het moeilijk de kisten te openen, maar was erg blij met de spullen die haar deden denken aan vroegere tijden. De kisten waren slordig ingepakt en niet alles was even goed bewaard gebleven. Inka vond het eerst saai al die spullen te zien die ze zich niet herinnerde. Maar dan komen ze de foto albums tegen. Inka’s moeder verteld over de tijd. Inka ziet ook een foto bij de kastanje boom waar zij op de foto zit, er zijn foto’s van gelukkige tijden waar de hele familie lachend op staat. Ze praat met haar moeder over het feit dat ze het moeilijk vond dat alles nieuw was toen ze hier aan kwam. Inka’s moeder vond dat ook ,maar iedereen vond dat ze verwend was toen ze dat zei en dat ze gewoon moest wennen. Inka kan zich haar baby tijd veel beter voor stellen nu ze al haar spullen van die tijd terug heeft gevonden. Ze praat met haar moeder voor het eerst echt over haar vader.
Nach Hause
Inka zit op de terugweg naar huis. Ze vindt het goed van zichzelf dat ze naar Berlijn is mee gegaan. hierdoor kon ze heel wat dingen van zich afzetten. Ze weet nu dat niet iedereen zo is als Maxi en dat ze gewoon naar Berlijn en Leipzig terug kan en wil gaan. Ze leert met dingen om te gaan. Haar lerares vraagt aan haar of alles goed met haar is; ze antwoord dat alles goed is. Later bedenkt ze dat misschien nog niet alles goed is en dat dat ook komt door haar nieuwe leven in de DBR, maar ze heeft geleerd door te zetten en niet van haar problemen weg te lopen.
Auteur: Isolde Heyne
Personages:
Inka:
Dit is de hoofdpersoon van het boek. Haar ouders hebben toen ze ongeveer vier jaar was de grens van Tjechie proberen over te steken, vanaf de DDR. Haar vader werd hierbij doodgeschoten en haar moeder moest zes jaar de gevangenis in. Inka komt uiteindelijk in een opvangtehuis terecht. Als Inka tien jaar is moet ze naar haar moeder verhuizen, die dan in de DDR woont.
Katja Karsten:
Inka’s moeder. Ze is 33 jaar als ze vrijkomt. Ze houdt veel van Inka en heeft het nog steeds erg moeilijk met de dood van haar man. Alles is ook nieuw voor haar, o.a. omdat ze zes jaar in de gevangenis heeft gezeten. Ze werkt als journalist.
Een goede vriendin van Inka die ze ontmoet heeft in het opvang tehuis. Tutty’s vader en moeder zijn beide alcoholisten. Wanneer Tutty’s vader overlijdt gaat haar moeder in een kliniek waar ze leert van de alcohol af te blijven. Uiteindelijk krijgt ze een baan. Tutty komt weer bij haar wonen in Berlijn.
Frau Nogler:
De vrouw die Inka naar de grens gebracht had. Ze werkte in het opvang tehuis. Inka en Tutty vinden haar erg aardig.
Susanne:
Vriendin van Inka. INka had haar gered van de verdrinkingsdood. Hiervoor was de moeder van Susanne haar heel erg dankbaar. Inka kreeg een ketting met een foto van Susanne en Maxi erin.
Maxi:
De moeder van Susanne. Ze is erg gesteld op Inka. Ze wil haar adopteren en haar als haar eigen dochter bij haar houden. Haar man is hier echter op tegen. Haar man werkt als rechter. Wanneer Inka Maxi na een jaar weer ontmoet, als Maxi op vakantie is, wil Maxi niet meer met Inka omgaan. Als bekent wordt dat ze met mensen uit de BDR omgaat mag ze misschien niet meer op vakantie gaan van de DDR en dat risico wil ze niet lopen.
Johanna:
Inka’s zwemtrainster als ze in de DDR woont.
Inka’s lerares in de BDR. Inka kan erg goed met de jonge vrouw overweg. Ze geeft Inka een landkaart om aan te geven waar ze in Duitsland al is geweest en waar Inka zich dan bevind. Zo kan Inka zich beter orienteren. Ook zorgt Frau Herzog ervoor dat Inka Tutty kan ontmoeten in Berlijn tijdens het klassenuitje.
Samenvatting per hoofdstuk:
Der erste tag
Het verhaal begint bij Inka (14 jaar) die in de bus zit op weg naar Berlijn. Ze woont al vier jaar in West Duitsland. Inka denkt terug aan vroeger; Ze was tien jaar van de DDR naar West Duitsland gebracht. Ze woonde eerst in een tehuis, voor kinderen zonder ouders. Haar moeder was uit de gevangenis gekomen en liet haar bij haar in wonen. Ze haatte haar moeder, die al haar vrienden ontnam doordat ze moest verhuizen. Haar moeder was anders dan ze zich herinnerde, minder energiek en vrolijk. Alle spullen waren nieuw, wat Inka vreemd vond. Inka vindt vooral het uitzicht van haar kamer mooi; de kastanjeboom is goed te zien.
Ein Brief für später
Inka zit weer in de bus naar Berlijn en heeft de zelfmoordbrief van haar moeder bij zich, omdat ze die aan Tuytty wil laten lezen. Inka’s vader kwam bij de Tjechische grens op de vlucht om het leven. Inka’s moeder zat haar hele gevangenistijd uit omdat ze anders bang was het zorgrecht op INka te verliezen en was het het Vader verplicht in de DDR te gaan wonen, waar ze niet mocht wonen als ze niet haar tijd uit zat. Inka’s ouders vertrokken uit de DDR omdat ze bang waren. Vader kreeg de schuld van het feit dat het bedrijf waarin hij werkte verlies draaide. Moeder mocht als jounalist niet schrijven wat ze wou; de waarheid. Haar moeder werd nadat ze opgepakt was bij de Tjechische grens veroordeeld voor republiekvlucht en hulp bij spionage (Vader zou hebben gespioneerd in het bedrijf waarin hij werkte en negatieve informatie over de DDR verspreidden). Moeder kreeg 6,5 jaar gevangenis straf.
Wieder alles Neu
Inka is tien jaar. Moeder werkt bij een krant maar heeft de eerste dagen van INka’s terug keer vakantie opgenomen. Moeder koopt vele nieuwe spullen voor INka, wat Inka heel vreemd vind. (zoveel spullen had ze nog nooit bezeten). Toch gaat de relatie van Inka en haar moeder er niet op vooruit, de afstand tussen hun wordt niet kleiner.
Die landkarte
Inka zit weer in de bus richting Berlijn en maakt zich zorgen of Tutty net zo zal reageren op haar als Maxi, die niet meer met haar wilde omgaan toen ze in de BDR woonde. Ze bedenkt ook dat Moeder veel meer had moeten praten met haar, toen ze pas in de BDR kwam wonen, in plaats van spullen voor haar te kopen. Misschien was hun relatie dan sneller hechter geworden.
Op de eerste schooldag in de BDR gaat alles anders dan dat Inka gewend is. Ook zijn alle leerlingen alleen negatief over de DDR Inka wordt boos en loopt de klas uit. Later keert ze terug om haar spullen op te halen die ze in de klas had achtergelaten. Ze krijgt van haar juf een landkaart van Duitsland waarin ze met geel de plaatsen aan geven waar ze is geweest (in de DDR). Thuis zegt haar moeder dat ze met rood plaatsen op de landkaart aan mag geven waar ze dan met zijn tweeen naar toe zullen gaan.
Inka (10 jr) is alleen thuis, ze zoekt briefpapier om naar haar vriendin Tutty te schrijven. Ze vindt een foto van haar vader en moeder in de bureaula, eide lachen en vrolijk net als in haar herinnering. Ze vraagt zich af waarom haar moeder niet meer zoveel over haar vader praat. ’s Avonds praat ze met haar moeder over haar herinneringen. Het blijkt dat bij oma ook een kastanjeboom in de tuin had gestaan met een schommel. Ze heeft nog veel goede herinneringen aan haar vader in die tuin. De foto komt voortaan op het bureau te staan.
Lauter Lügen?
Inka (10 jr) krijgt op school te horen dat ze in een tijdschrift staat. Ze koopt een tijdschrift en leest dat er allemaal leugens in staan; Inka zou volgens het tijdschrift altijd naar haar moeder verlangt hebben, het tehuis zou vreselijk zijn geweest en haar leven in de DDR een ramp. Tegen haar moeder zegt ze dat ze moet zorgen dat het artikel verandert wordt, maar haar moeder zegt zelf aan het artikel te hebben meegewerkt. Ze had een interview gegeven en daarmee het artikel verkocht voor veel geld. Inka is woedend ze zegt dat ze haar moeder haat. Dan denkt ze aan haar oudrs die de grens probeerden over te steken. Haar vader werd doodgeschoten toen hij het prikkeldraad probeerde door te knippen en haar moeder werd zonder medelijden bij haar vader vandaan gesleurd. Ze mocht hem niet helpen. Inka bedekt dat echte haat betekent dat je iemand kan of wilt doden. Ze plakt een briefje op de badkamer spiegel met ‘haat is een (vals?) woord, sorry, Inka’. De volgende morgen ziet Inka dat haar moeder en een briefje met ‘dank je’ onder heeft gehangen.
Zwei Telefongespräche
Inka (14 jr) zit weer in de bus, ze zijn bij de grens aan gekomen. Alle leerlingen vinden het spannend om de grens over te moeten, omdat al hun spullen doorzocht worden. Iemand heeft een brief bij die ze in de DDR moet posten. Post van de BDR naar de DDR wordt namelijk opgemaakt en gelezen. Als er dingen instaan die niet bevallen wordt de brief niet afgegeven bij het adres. INka had met Tutty echter een geheimschrift ontworpen, waardoor ze alles kunnen zeggen in hun brieven.
Twee nachten blijven ze in West Berlijn. Bij een rondvaart door de stad staat Inka voor de muur en denkt ze aan de vooroordelen die de mensen aan beide kanten van de muur over elkaar hebben. ’s Avonds belt ze eerst haar moeder op en daarna Maxi. Maxi’s stem is haar echter vremd geworden en ze hangt op zonder iets te zeggen.
Reisepläne
’s Avonds denkt Inka terug aan haar eerste schooldagen. Ze kon de stof slecht met moeite volgen, omdat ze zover achter liep. In de BDR had men andere boeken en een ander tempo van lesgeven. Alleen Grit, Markus en de lerares hielpen Inka. Inka dacht toen ze pas in de BDR woonde alleen maar aan wat ze miste uit de DDR, niet wat ze voor nieuwe kansen kreeg. Ze schreef in de tijd (10 jr) met Susanne. Inka had Susanne eens van de verdrinking gered, als dank kreeg ze de schuld van het ongeluk op zich, terwijl dat niet zo was.
Susanne schreef dat ze samen met haar ouders naar Joegoslavie zou gaan. Inka vertelde haar moeder dat zij graag naar Joegoslavie zou gaan omdat Susanne daarheen ging, maar vertelde niet dat Maxi Susanne’es moeder was en dat ze eigenlijk alleen naar Joegoslavie wou om Maxi weer te zien. Inka is erg gesteld op Maxi en ze wou eigenlijk graag dat Maxi haar geadopteerd had. De rechter (Maxi’s man) verbood dit echter, Inka heeft dan ook een hekel aan hem.
Unerwünscht
Inka verheugt zich erg op de vakantie, ze is overgegaan naar het volgende schooljaar. De heen reis naar Joegoslavie in de auto is erg mooi, al beint ze zich schuldig te voelen tegenover haar moeder over de leugen. De volgende dag gaat ze op zoek naar Susanne die een gele zonnehoed opgezet zou hebben, zodat Inka haar snel zou zien. Helaas loopt iedereen met zo’n zonnehoed. Ze loopt Susanne’s vader tegen het lijf. Die roept Susanne voor haar. Susanne reageert blij; maar Maxi en de Rechter (Susanne’s vader) reageren koeltjes. Inka is teleurgesteld. Als ze gaat middageten met haar moeder bedenkt ze echter dat Maxi vast boos is omdat het achter haar rug om is geregeld. Ze vertelt haar moeder dat Susanne’s vader rechter is. Moeder wil hem daarom niet ontmoeten (het herinnert haar aan haar gevangenistijd) maar verbied Inka niet Susanne te zien.
Maxi’s Lüge
Inka keert terug naar Susanne, maar treft alleen Maxi aan. Maxi had Susanne en haar vader naar de stad gestuurd. Maxi is niet erg enthousiast, zelf niet met de kado’s die Inka voor haar had meegebracht. Als een vrouw die Maxi kent naar hun toekomt zegt Maxi dat Inka een vriendin uit Leipzig is er ruimt ze snel haar spullen op waarbij ze de kado’s verstopt. Ze lopen naar een afgelegen bankje. Maxi zegt dat Inka hun vakantie heeft bedorven en in gevaar brengt. Als mensen in de DDR erachter komen dat ze met iemand uit de BDR om gaat, wordt het haar misschien verboden nog eens op vakantie te gaan. Maxi kan de kado’s niet accepteren, ze vindt dat Inka weg moet gaan. Inka wordt boos en rukt de ketting met de foto’s van Maxi en Susanne van haar nek. ’s Avonds is ze helemaal verbrand. Ze vraagt aan haar moeder of ze verder kunnen reizen. Haar moeder stemt toe. Inka verteld over Maxi en over de angst die ze had doordat haar ouders de grens over gestoken waren en zijn alleen achter bleef. Haar moeder zegt dat als ze had geweten dat Inka’s angst zo groot zou zijn geweest door haar vlucht dat ze nooit zou zijn gegaan. vanaf dan praten ze over alles, dit brengt hun dichter bij elkaar. Inka gaat eindelijk haar nieuwe leven in de BDR accepteren.
Die Weltzeituhr am Alexanderplatz
Inka (14 jr) gaat de volgende dag eerst Berlijn bezichtigen. Daarna heeft ze met Tutty afgesproken op het Alexanderplatz. Ze is zenuwachti; Wat als Tutty net als Maxi reageren? Haar klasgenoten hebben vele negatieve vooroordelen over Berlijn en daar ergert Inka zich aan.
Tutty
Inka moet nog een uur wachten voordat het tijd is om Tutty te ontmoeten. Ze wil niet dat Tutty ziet dat zij op haar staat te wachten, daarom gaat ze eerst het Weltzeituhr op Alexanderplatz bekijken. (Weltzeituhr; alle tijden over de hele wereld zijn te zien) Inka vind het vreemd dat het daar staat; de mensen mogen immers toch de DDR niet verlaten zonder toestemming. Terug op de afgesproken plek ziet ze dat Tutty al staat te wachten met haar moeder. Inka is bang dat Tutty haar moeder heeft meegenomen omdat ze zo snel onder de afspraak kan uitkomen. Tutty’s moeder blijkt echter de hele dag vrij te hebben genomen om Inka even te zien, ze zegt dat Inka Tutty’s beste vriendin is. Dit stelt Inka gerust.
Tutty en Inka gaan naar de melkbar, ijs eten. Inka verteld over haar moeder die werkloos is en nu een boek schrijft. Tutty verteld over haar vader die gestorven is en haar moeder die van de alcohol af is. Tutty vraagt aan Inka waar ze nu liever zou wonen; in de DDR of de BDR? Inka antwoord dat het niet uit maakt als je maar met iemand bent om wie je geeft (nu haar moeder). Terug bij de klas Inka Tutty voor aan Markus en Grit, die Tutty erg aardig vinden. daarna gaan ze terug naar de DDR waar Inka haar moeder opbelt en zegt dat alles goed ging. ’s Avonds gaat ze naar de kerk.
In de bus op de terugweg denkt Inka aan de tijd nadat haar moeder arbeidsloos was geworden. Op een dag bleef haar moeder gewoon thuis en zei ze dat men haar niet meer nodig had (o.a. omdat ze te veel kritiek had in haar werk). De eerste weken ging het goed met haar moeder, maar daarna werd ze depressief, huilerig en neerslachtig; toen ze steeds werd afgewezen als ze solliciteerde. Inka denkt dat haar moeder wel erg veel voor vrijheid heeft overgehad. Wat is vrijheid eigenlijk? Ze snijdt de discussie aan in de klas. ’s Middags loopt Markus met haar mee en biedt hij zijn verontschuldigingen aan over zijn hevige kritiek op de DDR. Ze worden vrienden.
Ein Unfall?
Op een dag werd Inka uit de les gehaald door haar lerares die haar naar het ziekenhuis bracht. Haar moeder is onder een auto gekomen en moet geopereerd worden. De bestuurder treft geen blaam. Inka belt haar tante uit Frankfurt op. Ze haalt haar tante Margot over haar niet naar Frankfurt mee te nemen, maar haar alleen thuis te laten. Grit en Markus zegen ook bij haar te willen komen, maar dat weigert ze. Dan vindt ze een brief van haar moeder die aan haar gericht is. Het blijkt een afscheidsbrief (waarin haar moeder uitlegt waarom ze zelfmoord heeft gepleegd) te zijn. Inka is boos en verdrietig dat haar moeder haar weer in de steek wou laten. Wanneer haar tante terug is naar Frankfurt na een bezoek aan haar moeder, gaat Inka haar moeder alleen opzoeken in het ziekenhuis. Ze vraagt aan haar moeder waarom ze haar weer in de steek wou laten en zelfmoord wou plegen. Haar moeder zegt dat het toch echt een ongeluk was. Ze zou pas zelfmoord gepleegd hebben als Inka haar niet meer nodig had. Moeder wil er daarna pas weer over praten als ze thuis is.
Noch ein Brief
Inka is nog steeds bang dat het ongeluk van haar moeder geen ongeluk is. Ze leest de afscheidsbrief van haar moeder waarin ze schrijft over haar gevangenistijd. Het werd moeder aangeboden eerder vrij te komen, maar dan moest ze wel het recht op haar dochter opgeven. Dit weigerde ze. Via een celgenoot kreeg ze te horen dat ze in de BRD kon gaan wonen als ze haar hele celstraf uitzat. Dit deed ze. In de gevangenis had ze goed geleerd om van zich af te bijten, maar het schuldgevoel kan ze niet aan.
Eenmaal in de BDR moest ze ook weer wachten. Op Inka, tot die komen zou. Moeder woonde eerst bij tante Margot in Frankfuhrt. Eerst vond ze maar geen baan, maar uiteindelijk kreeg ze dan toch een baantje bij een klein bedrijf. Ze ontdekte dat ze in de BDR als journalist ook niet alles kon schrijven wat zij wou. De BDR was ook niet zo geweldig als vader en moeder het zich voorgesteld hadden. Eindelijk kwam Inka, moeder was heel blij maar ze werd het meest geraakt toen Inka zei ‘Je hebt me alles ontnomen, ik haat je!’. Na een tijd was Inka dan eindelijk gewend geraakt en toen kwam er nog een harde slag; moeder werd werkeloos.
Na het lezen van de afscheidsbrief gelooft Inka wel dat het een ongeluk was. Ze vindt het alleen onzin dat haar moeder zegt pas zelfmoord te plegen wanneer Inka haar niet meer nodig heeft; Inka heeft haar altijd nodig!
Moeder komt eerder terug uit het ziekenhuis. Inka vraagt haar waarom moeder denkt dat ze haar niet meer nodig heeft. Daarvan kijkt moeder op. Inka komt op het idee dat moeder haar verhaal moet opschrijven in een boek.
Der Wettkampf
Inka vind het fijn dat moeder haar kendelijk zo nodig heeft. Eindelijk vinden zij een nieuwe en goedkopere woning. Er is een sportwedstrijd op school. Inka wil met het onderdeel zwemmen de eerste prijs halen; om te bewijzen dat ze nog steeds sportlerares kan worden. Ze is vier seconden langzamer dan dat ze in de DDR was. Markus helpt haar mee trainen.
Inka heeft erg veel zin in de wedstrijd. Ze wint hem dan ook met gemak. Toch wil ze niet meer op les gaan. Zo hard trainen als dat ze eerst deed wil ze niet meer, ze wil meer tijd overhouden om leuke dingen te doen.
Als de bus stopt pakt Inka (14 jr) het kado van Tutty uit. Er zitten allemaal foto’s in van haar leven in de DDR en van alle mensen die ze daar kende en graag mocht. Ook heeft Tutty een nieuw dagboek voor haar gekocht. Tutty had vroeger een keer in haar dagboek gelezen en daar was Inka heel erg boos om geworden. Vanaf toen hield ze geen dagboek meer bij, zodat niemand meer bij haar gedachten kon. Nu is ze er wel weer blij mee.
Fünf Grosse Kisten
Inka laat de foto’s die ze van Tutty heeft gekregen aan de mensen in de bus zien. Die reageren enthousiast. Ze denkt terug aan de keer dat haar moeder en zij net de kisten hadden ontvangen en ze gingen openen.
Moeder vond het moeilijk de kisten te openen, maar was erg blij met de spullen die haar deden denken aan vroegere tijden. De kisten waren slordig ingepakt en niet alles was even goed bewaard gebleven. Inka vond het eerst saai al die spullen te zien die ze zich niet herinnerde. Maar dan komen ze de foto albums tegen. Inka’s moeder verteld over de tijd. Inka ziet ook een foto bij de kastanje boom waar zij op de foto zit, er zijn foto’s van gelukkige tijden waar de hele familie lachend op staat. Ze praat met haar moeder over het feit dat ze het moeilijk vond dat alles nieuw was toen ze hier aan kwam. Inka’s moeder vond dat ook ,maar iedereen vond dat ze verwend was toen ze dat zei en dat ze gewoon moest wennen. Inka kan zich haar baby tijd veel beter voor stellen nu ze al haar spullen van die tijd terug heeft gevonden. Ze praat met haar moeder voor het eerst echt over haar vader.
Nach Hause
Inka zit op de terugweg naar huis. Ze vindt het goed van zichzelf dat ze naar Berlijn is mee gegaan. hierdoor kon ze heel wat dingen van zich afzetten. Ze weet nu dat niet iedereen zo is als Maxi en dat ze gewoon naar Berlijn en Leipzig terug kan en wil gaan. Ze leert met dingen om te gaan. Haar lerares vraagt aan haar of alles goed met haar is; ze antwoord dat alles goed is. Later bedenkt ze dat misschien nog niet alles goed is en dat dat ook komt door haar nieuwe leven in de DBR, maar ze heeft geleerd door te zetten en niet van haar problemen weg te lopen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden