Schweigeminute.                                                               2008

Siegfried Lenz.

Geboren op 17 maart 1926 in Lyck, Oost-Pruisen.

Siegfried Lenz was de zoon van een douanier. Toen hij 13 jaar oud was kwam hij bij de Hitlerjugend en hij werd in 1943 een soldaat bij de marine, maar is nadat hij weigerde een medesoldaat dood te schieten illegaal uit het leger gegaan. Hij werd een krijgsgevangene van de Britten en ging al snel als tolk werken. Na een korte tijd werd hij weer vrij gelaten. Na de oorlog is hij in Engels, literatuurwetenschappen en filosofie gaan studeren in Hamburg, ook maakte hij deel uit van Gruppe 47 die de Duitse literatuur wilde bevorderen. In 1948 ging hij bij de krant Die Welt werken en in 1951 nam hij ontslag nadat zijn eerste roman verschenen was. In 1988 werd hij met de Vredesprijs van de Duitse Boekhandel (Friedenspreis des Deutschen Buchhandels) onderscheiden.

Hij voelde zich sterk verbonden met de politieke partij SPD ( Sozialdemokratische Partei Deutschlands).

Voorbeelden van andere boeken die hij geschreven heeft:

• Es waren Habichte in der Luft (1951) ( zijn eerste roman)
• Das Feuerschiff (1960)
• Deutschstunde. (1968)

Genre:

Schweigeminute is een Novelle. Dit omdat het een korte Roman is (128 pag.) en het verhaal verzonnen is. Het speelt zich af in een verzonnen stadje Hirtshafen. Het hele verhaal is dus verzonnen en het gaat niet echt heel diep ergens op in.

Vorm:

Het boek heeft een indeling zonder hoofdstukken. Het verhaal begint in het heden tijdens de herdenkingsdienst en dan krijg je flashbacks naar de tijd met Stella. Na een flashback ben je weer even in het heden en zo gaat het steeds door. Ook is er in het boek gebruik gemaakt van een ik-verteller. Je ziet zijn herinneringen aan Stella en leest ze dus ook vanuit hem.

Thema.

Het thema is (verboden) liefde. Het hele boek gaat over de liefde die Christian en Stella voor elkaar hebben en hoe erg Christian van haar houd naar haar dood.

Inhoud:

Het verhaal begint met de herdenkingsdienst van de Engels lerares Stella Petersen. De hoofdpersoon Christiaan vertelt eerst over de tekenleraar Kugler, die moet huilen, en hij vertelt over hoe een aantal leerlingen er bij zitten, de 1 vindt het erg, maar er zijn ook leerlingen die het liefst weg willen. Dan denkt Christiaan terug aan het eerste ‘afspraakje’ met Stella. Als Christiaan bij zijn vader op de boot aan het werk is ziet hij Stella op de steiger staan zwaaien naar haar, ze komt aan boord. Stella is geïnteresseerd in het werk van Christiaan, zijn vader en de knecht Frederik. Christiaan stelt voor komende zondag samen met Stella te gaan varen. Dat weekend is er een strandfeest, hier gaat Christiaan heen met zijn jongere buurmeisje Sonya. Stella is ook op strandfeest, ze hebben het gezellig met zijn drietjes en Sonya kijkt tegen Stella op, ze vindt haar cool. De afgesproken zondag gaan ze varen, doordat de motor het niet meer doet moeten ze aan land op Vogeleiland, hier leren ze elkaar beter kennen in de hut van de oude vogelwachter. Als ze opgehaald worden door Frederik brengt Christiaan haar naar haar kamer. Daar zoenen ze voor het eerst op haar bed. Vogeleiland is een plek waar Stella en Christiaan altijd heen blijven gaan, hier hebben ze ook voor het eerst seks.

In de les negeert Stella Christiaan, dit had hij zich anders voorgesteld. Stella is op een gegeven moment al lang niet meer op school geweest. Christiaan besluit haar op te zoeken bij haar thuis, eenmaal daar maakt hij kennis met zijn vader, hij wordt beschreven als de oude marconist. Het ging slecht met Stella haar vader, daarom was ze niet op haar werk.

Dan beschrijft Christiaan dat de herdenkingsdienst voorbij is, hij neemt de foto van Stella mee en verstopt hem onder zijn trui, de directeur komt hier direct achter en roept hem voor een gesprek, het lijkt alsof de directeur door heeft dat er meer was tussen Christiaan en Stella dan een gewone leraarleerling band. De foto moet terug worden gezet in de aula.

Door de foto denkt Christiaan aan het moment dat Stella en Christiaan foto’s van hun samen en zich zelf gingen maken, daarna gingen ze naar het strand en hier worden ze ontdekt door andere klasgenoten. Stella bedenkt een professionele smoes, namelijk dat ze hem bijles gaf. Als Christiaan haar na die dag thuis afzet nemen ze afscheid voor een langere tijd, Stella gaat met vrienden zeilen, ze gaat naar Denemarken. Ze sturen elkaar brieven in de tijd dat ze in Denemarken is. Christiaan mist haar. In de tijd dat Stella weg is werkt hij veel, hij doet rondvaarten en werkt bij zijn vader.

De dag van Stella’s terugkomst gebeurd er iets vreselijks, de zeilboot waarin zij zit klapt tegen de stenen muur van de haven aan, Stella en een jongen belanden in het water. Christiaan en zijn vrienden weten hun eruit te halen en Christiaan reanimeert Stella. Stella belandt in het ziekenhuis en overlijd een paar dagen later aan haar verwondingen. Christiaan heeft haar nog een aantal keer bezocht, maar het was niet meer de vrolijke Stella, ze lag daar maar in bed. Stella’s vader regelt de zee begrafenis samen Christiaan. Na de begrafenis gaan alle gasten wat drinken op een terras, hier vraagt de heer Kugler of Christiaan tijdens de herdenkingsdienst wat wil gaan zeggen, want hij is klassenvertegenwoordiger, maar dit kan Christiaan niet zegt hij. Ook de directeur vraagt hem dit nog, maar die krijgt hetzelfde antwoord.

Tijdgenoten.

Günter Grass

Heinrich Böll

Wolfgang Herrndorf.