MD, Erika und der Schreibschrank door Irmgard Meyer

MD, Erika und der Schrijfbureau Er komt een mevrouw, Mevrouw van Bastian, het politiebureau van Hamburg binnen. Ze heeft een waardevol en antiek schrijfbureau, van haar zoon, in haar woning staan. Haar zoon wil die binnen twee weken ophalen. Maar de mevrouw moet voor drie dagen naar München en er is niemand thuis. Er wordt gezegd dat het schrijfbureau in die drie dagen gestolen wordt. Een collega van de politieman MD, Erika, biedt aan om voor drie dagen in haar woning te blijven. Zodoende gaat Erika op vrijdag naar de woning. Mevrouw van Bastian laat haar het schrijfbureau zien. Het is werkelijk heel mooi. Ze zegt dat als je niet weet hoe je het schrijfbureau open moet maken, je een lelijke wond krijgt. Als mevrouw van Bastian weg gaat zegt ze dat alleen zij, haar zoon en Erika een sleutel hebben, verder niemand. Als Mevrouw van Bastian weg is en Erika drinkt koffie hoort ze een sleutel in het deurgat. Er komen drie mannen binnen, een van hun zegt dat hij de zoon van Mevrouw van Bastian is en dat hij het schrijfbureau op komt halen. Het is een best lange man, netjes in pak, blond haar, dun en een litteken bij zijn mond. De andere twee zouden hem moeten helpen met het sjouwen. Maar Erika vertrouwt het niet helemaal en vraagt om legitimatie bewijzen, en die kloppen. Dus Erika hoeft niet meer op het schrijfbureau te “letten” en besluit om terug te gaan naar het politie bureau. Maar als ze naar binnen loopt en vertelt dat het schrijfbureau is opgehaald blijkt het dat die man die zich voordeed als de zoon van Mevrouw van Bastian helemaal niet haar zoon is, want haar “echte” zoon zit in Amerika. Het schrijfbureau is dus gestolen. MD laat Erika een papiertje zien waarop staat dat Mevrouw van Bastian op het station naar het toilet was gegaan en dat er iemand met zijn hand onder het tussenschot door kwam en haar handtasje meenam. Toen ze uit het toilet kwam waren de dieven nergens te bekennen. In haar handtasje zat geld, haar rijbewijs, haar huissleutel, papieren en een brief aan haar zoon. De politie doet veel onderzoeken om het schrijfbureau terug te krijgen. Mevrouw van Bastian komt ook op het politiebureau om haat verklaring af te leggen. Vier weken later hebben ze een aanwijzing. De politie was naar een antiek-veiling geweest. Ze hadden gezocht en gevraagd naar het schrijfbureau maar niemand had iets gezien. De voorzitster zei dat ze ook van niets wist. Het was een mevrouw met een verband om haar hand… ‘Maar dat is het!’ zei Erika, en ze vertelt over wat Mevrouw van Bastian haar verteld had: ‘Als je niet goed weet hoe je het schrijfbureau openmaakt kun je er een lelijke wond van krijgen.’ Erika gaat naar de veiling toe, maar ze neemt een zendertje mee zodat MD haar kan volgen. Ze kleedt zich om tot een elegante en rijke dame. Als ze binnen bij de balie komt ziet ze een mevrouw met verband om haar hand. Ze zegt dat ze op zoek is naar een schrijfbureau. De mevrouw zegt dat ze er nog een heeft. Erika zegt dat ze hem meteen koopt, maar de mevrouw zegt dat hij niet in Hamburg is. Maar haar man wil haar wel wegbrengen om het schrijfbureau op te halen. En dat doet ze. Als ze in de auto zit ziet ze dat de man die haar wegbrengt dezelfde man is als de man die zich voordeed als de zoon van Mevrouw van Bastian. Ze zit dus naast de dief! Ze moet kalm blijven maar ze raakt zo overstuur dat ze schreeuwt: Help! De zoon maakt de autodeur open! De man zegt: Ik ken u, u bent die vrouw uit de woning! Eruit! En hij gooit Erika uit de auto in het gras. Ze is boos op zichzelf, ze had bijna de dief maar door haar fout is hij ontsnapt! Ze loopt langs de weg naar het restaurant en belt MD. Hij komt 30 minuten later en Erika springt bij hem in de auto. MD belt de politie en vraagt om versterking! Ze volgen de zender die Erika in de auto had laten liggen en komen uit bij een huis. Ze gaan daar naar binnen en zien de man en het schrijfbureau. Dan wordt de man gearresteerd.