Inleiding
Om de zes verslagen af te maken voor dit jaar heb ik gekozen om een boek te gaan lezen. Het moest een boek zijn over een andere cultuur en daarom heb het boek ‘Kinderen van Udim gekozen’. Het boek ging over joodse kinderen na de oorlog en alles met de oorlog vind ik interessant, vandaar dat ik hierin begon te lezen. De schrijver Gila Almagor komt uit Israël.
Verwachtingen
Vooraf wist ik alleen dat de schrijver uit Israël kwam, een belangrijke actrice is en dat het boek over Israëlische kinderen na de WO II ging. Dit stond op de achterkant van het boek.
Door gebrek aan de juiste boeken in de bieb had ik niet erg veel keus uit de boeken, uiteindelijk is het deze geworden doordat het met de oorlog te maken had en omdat het een klein, gemakkelijk boekje was. Van het boek verwachte ik veel informatie over het leven in de concentratiekampen, bijvoorbeeld doordat de joods kinderen hun verhaal vertelden. Ook verwachte ik dat ze een avontuur zouden beleven waarin ze hun angsten uit de oorlog moesten overwinnen.
Analyse
In het verhaal zijn de belangrijkste gebeurtenissen de problemen van de kinderen, zo blijkt de vader van een meisje in leven te zijn maar sterft deze man door de opwinding over het bezoek bij zijn dochter. Ook de hoofdpersoon zelf heeft een probleem, zij wil namelijk het graf van haar vader vinden. De grootste gebeurtenis is de rechtszaak tussen de pleegouders van Mira en Mira zelf. Het meisje wil namelijk in het jeugdkamp blijven, maar de pleegouders willen haar terug in huis. De ouders die nooit aardig tegen Mira zijn geweest zijn uit op de schadevergoeding die Mira kan ontvangen van de Duitsers.
De hoofdpersoon in het boek is Aviya, het boek word vanuit haar perspectief geschreven, haar probleem is dat ze niet weet waar het graf van haar vader is. In de loop van het verhaal wordt ze steeds volwassener, ze krijgt een vriend en vindt uiteindelijk haar vaders graf. Ook wordt ze bevriend met een meisje die eerst heel brutaal was. Andere belangrijke personen zijn Yurek, haar vriend, Mira, haar latere vriendin en een meisje uit haar kamp die haar vader (bijna) terugvind.
Het verhaal speelt zich af vlak na de WO II in een jeugd kamp in Israël. Het thema van het boek is ook het leven van de slachtoffers van de WO II. De schrijver wil dan ook duidelijk maken hoe het leven van zulke kinderen na de oorlog is geworden.
Echte verschillen tussen dit boek en een Nederlandse kan ik niet vinden, ook ben ik niet anders gaan kijken op de joods kinderen, ik wist namelijk al dat veel van deze kinderen na de oorlog in een kamp moesten opgroeien doordat hun ouders waren omgekomen.
Middelen
De personages in het boek reageren naar mijn mening vaak wat overdreven op bepaalde dingen, zo gaat de hoofdrolspeler spontaan in haar eentje op zoek naar de graf van haar vader. De gevoelens van de personen zijn het belangrijkst, het is wel een gevolg van de gebeurtenissen. De kinderen krijgen te maken met tegenslagen en dan benadrukt de schrijver de gevoelens van de kinderen. De gebeurtenissen volgen elkaar niet echt op, het verhaal gaat over een leven in een kamp en soms komt er dan opeens nieuws binnen. De tekst is ook niet echt gedetailleerd, je moet dus wel wat fantasie voor het verhaal hebben. Het verhaal is goed opgebouwd je krijgt steeds een paar problemen van 1 van de meisjes te lezen. Daardoor wordt de spanning ook opgebouwd met de vaak gebruikte spanningsboog. De tijd wordt gewoon chronologisch afgespeeld wat het lezen makkelijker maakt, de gebeurtenissen worden gezien uit de ogen van de hoofdpersoon (Aviya). De vertelwijze is best wel beknopt, je blijft niet te lang hangen bij een onderwerp of gebeurtenis wat ik op zich wel fijn vind. Veel dialogen kon ik niet vinden je leest vooral hoe Aviya zich voelt, wat ze doet en hoe ze nadenkt.
Ervaring
Het boek was lekker makkelijk om te lezen, maar daarentegen niet leuk. Dit was op zich wel te verwachten doordat ik een makkelijk en dun boekje had uitgezocht. Het lezen deed ik in de keuzeuren op school en `s avonds in bed, erg lang duurde het niet. Twee uurtjes en het boek was alweer uit, erg vond ik dat niet want lezen moeten we al genoeg op school. Hetgeen wat me het meest is bijgebleven is het feit dat Aviya niks wist van haar vader. Mijn ouders zijn gescheiden, maar zulke kinderen hebben het vele malen zwaarder.
Recensie
Om te beginnen vond ik het boek niet erg spannend, er werden geen avonturen beleefd door de personen in het boek maar alleen problemen opgelost. Het was een verhaal over het leven van kinderen na de WO II, omdat je in het echte leven ook niet vaak avonturen beleefd was dit boek dus ook niet erg spannend. Hoewel de spanning ontbrak was het verhaal wel erg geloofwaardig, mijn voorkeur licht echter bij een spannend boek waarbij de geloofwaardigheid me niet zoveel laat schelen. Ook was het verhaal grotendeels te voorspellen. Zo kreeg een meisje uit het kamp te horen dat haar vader nog leefde, ik dacht toen al in mijzelf ‘die man sterft door de spanning’. Als laatst wil ik het boek de stempel meegeven van ‘oppervlakkig’ het verhaal werd snel verteld en je kreeg niet veel details te horen, jammer vond ik dat dit keer niet want lezen moet je alleen doen als je er zin in hebt!
Om de zes verslagen af te maken voor dit jaar heb ik gekozen om een boek te gaan lezen. Het moest een boek zijn over een andere cultuur en daarom heb het boek ‘Kinderen van Udim gekozen’. Het boek ging over joodse kinderen na de oorlog en alles met de oorlog vind ik interessant, vandaar dat ik hierin begon te lezen. De schrijver Gila Almagor komt uit Israël.
Verwachtingen
Vooraf wist ik alleen dat de schrijver uit Israël kwam, een belangrijke actrice is en dat het boek over Israëlische kinderen na de WO II ging. Dit stond op de achterkant van het boek.
Door gebrek aan de juiste boeken in de bieb had ik niet erg veel keus uit de boeken, uiteindelijk is het deze geworden doordat het met de oorlog te maken had en omdat het een klein, gemakkelijk boekje was. Van het boek verwachte ik veel informatie over het leven in de concentratiekampen, bijvoorbeeld doordat de joods kinderen hun verhaal vertelden. Ook verwachte ik dat ze een avontuur zouden beleven waarin ze hun angsten uit de oorlog moesten overwinnen.
In het verhaal zijn de belangrijkste gebeurtenissen de problemen van de kinderen, zo blijkt de vader van een meisje in leven te zijn maar sterft deze man door de opwinding over het bezoek bij zijn dochter. Ook de hoofdpersoon zelf heeft een probleem, zij wil namelijk het graf van haar vader vinden. De grootste gebeurtenis is de rechtszaak tussen de pleegouders van Mira en Mira zelf. Het meisje wil namelijk in het jeugdkamp blijven, maar de pleegouders willen haar terug in huis. De ouders die nooit aardig tegen Mira zijn geweest zijn uit op de schadevergoeding die Mira kan ontvangen van de Duitsers.
De hoofdpersoon in het boek is Aviya, het boek word vanuit haar perspectief geschreven, haar probleem is dat ze niet weet waar het graf van haar vader is. In de loop van het verhaal wordt ze steeds volwassener, ze krijgt een vriend en vindt uiteindelijk haar vaders graf. Ook wordt ze bevriend met een meisje die eerst heel brutaal was. Andere belangrijke personen zijn Yurek, haar vriend, Mira, haar latere vriendin en een meisje uit haar kamp die haar vader (bijna) terugvind.
Het verhaal speelt zich af vlak na de WO II in een jeugd kamp in Israël. Het thema van het boek is ook het leven van de slachtoffers van de WO II. De schrijver wil dan ook duidelijk maken hoe het leven van zulke kinderen na de oorlog is geworden.
Echte verschillen tussen dit boek en een Nederlandse kan ik niet vinden, ook ben ik niet anders gaan kijken op de joods kinderen, ik wist namelijk al dat veel van deze kinderen na de oorlog in een kamp moesten opgroeien doordat hun ouders waren omgekomen.
Middelen
De personages in het boek reageren naar mijn mening vaak wat overdreven op bepaalde dingen, zo gaat de hoofdrolspeler spontaan in haar eentje op zoek naar de graf van haar vader. De gevoelens van de personen zijn het belangrijkst, het is wel een gevolg van de gebeurtenissen. De kinderen krijgen te maken met tegenslagen en dan benadrukt de schrijver de gevoelens van de kinderen. De gebeurtenissen volgen elkaar niet echt op, het verhaal gaat over een leven in een kamp en soms komt er dan opeens nieuws binnen. De tekst is ook niet echt gedetailleerd, je moet dus wel wat fantasie voor het verhaal hebben. Het verhaal is goed opgebouwd je krijgt steeds een paar problemen van 1 van de meisjes te lezen. Daardoor wordt de spanning ook opgebouwd met de vaak gebruikte spanningsboog. De tijd wordt gewoon chronologisch afgespeeld wat het lezen makkelijker maakt, de gebeurtenissen worden gezien uit de ogen van de hoofdpersoon (Aviya). De vertelwijze is best wel beknopt, je blijft niet te lang hangen bij een onderwerp of gebeurtenis wat ik op zich wel fijn vind. Veel dialogen kon ik niet vinden je leest vooral hoe Aviya zich voelt, wat ze doet en hoe ze nadenkt.
Ervaring
Het boek was lekker makkelijk om te lezen, maar daarentegen niet leuk. Dit was op zich wel te verwachten doordat ik een makkelijk en dun boekje had uitgezocht. Het lezen deed ik in de keuzeuren op school en `s avonds in bed, erg lang duurde het niet. Twee uurtjes en het boek was alweer uit, erg vond ik dat niet want lezen moeten we al genoeg op school. Hetgeen wat me het meest is bijgebleven is het feit dat Aviya niks wist van haar vader. Mijn ouders zijn gescheiden, maar zulke kinderen hebben het vele malen zwaarder.
Recensie
Om te beginnen vond ik het boek niet erg spannend, er werden geen avonturen beleefd door de personen in het boek maar alleen problemen opgelost. Het was een verhaal over het leven van kinderen na de WO II, omdat je in het echte leven ook niet vaak avonturen beleefd was dit boek dus ook niet erg spannend. Hoewel de spanning ontbrak was het verhaal wel erg geloofwaardig, mijn voorkeur licht echter bij een spannend boek waarbij de geloofwaardigheid me niet zoveel laat schelen. Ook was het verhaal grotendeels te voorspellen. Zo kreeg een meisje uit het kamp te horen dat haar vader nog leefde, ik dacht toen al in mijzelf ‘die man sterft door de spanning’. Als laatst wil ik het boek de stempel meegeven van ‘oppervlakkig’ het verhaal werd snel verteld en je kreeg niet veel details te horen, jammer vond ik dat dit keer niet want lezen moet je alleen doen als je er zin in hebt!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden