Im Westen nichts Neues door Erich Remarque

Verslag: All Quiet on the Western Front, gebaseerd op het boek Im Westen Nichts Neues van Erich Maria Remarque (van het westelijk front geen nieuws) Ik heb het verslag geschreven in de juiste tijdsvolgorde om verwarring te voorkomen Paul Balmer, Josepn Behn, Westhus, Tjaden Detering, Albert Kropp, Friëdrich Müller, Franz Kremmerich en Peter Leer zijn net afgestudeerd van het gymnasium. Hun leraar haalt ze over om hun plicht voor het vaderland te vervullen. Ze besluiten zich vrijwillig te melden voor het leger. Ze hebben alleen het ongelukkige toeval dat ze de oude postbode uit hun plaats treffen, Himmelstoss. Die vernedert hen tot het einde met vooral het modderbad: ze moeten liggen – staan – liggen – staan – enz. Dan besluiten ze Himmelstoss terug te pakken. De eerste oorlogservaring komen ze tegen op het station, als ze naar het front toe gaan. Er worden een heleboel gewonden uitgeladen, die voor hun ogen worden weggedragen. Als ze aankomen bij het front krijgen ze een oude geroutineerde soldaat toegewezen als begeleider: Kat. Als ze die avond naar het front toe gaan krijgen ze hun zogenaamde vuurdoop (een groot bombardement) van de Fransen. Een tijdje later bij een aanval raakt Kremmerich gewond aan zijn been, Hij gaat naar een ziekenhuis waar zijn been wordt geamputeerd; desondanks overlijdt hij twee dagen later. Bij een hevige aanval een aantal weken later liggen Kat, Albert, Paul en een rekruut op een kerkhof waarbij hun eerste kennismaking met gas komt, Ze vluchten een trechter in van een granaat als er opeens een gasbom ontploft. Ze kruipen snel de vlakte op omdat het gas in de lagere delen blijft hangen, alleen valt de rekruut weer in de trechter en hij sneuvelt. Himmelstoss wordt ook naar het front toe gestuurd omdat hij iets te wild is omgegaan met de jongens in het modderbad waar de zoon van de minister bij was. Bij aankomst wordt hij vernederd door Albert. Twee dagen lang is er een zwaar bombardement door de Fransen en de Engelsen waarbij iedereen toch zijn normale dingen doet, totdat het ophoudt en er een schel gefluit klinkt: iedereen rent de schuilplaats uit en begint te schieten. Als ze op een dag rust hebben besluiten ze te gaan zwemmen, tijdens het zwemmen zien ze aan de overkant drie meisjes lopen en ze proberen hun aandacht te trekken, uiteindelijk lukt dat met een homp brood en een worst. Als ze die avond naar de meisjes gaan laten ze Tjaden dronken achter zodat ze nog maar met z’n drieën zijn. Ze worden binnen gelaten en gastvrij ontvangen, ze hebben een goede avond (geen details). Later krijgt Paul 17 dagen verlof. Wanneer Paul thuis aankomt wordt hij ontvangen door zijn zus, ze roept moeder, moeder, Paul is thuis! Alleen ligt zijn moeder ziek op bed. Hij probeert zijn moeder wijs te maken dat het erg goed gaat aan het front, dit maakt hij de moeder van Kremmerich ook wijs als hij moet vertellen dat haar zoon is gesneuveld aan het front. Hij meldt ook dat Behn en Westhus zijn gesneuveld. Hij trekt zijn burgerpakje aan, iets waar zijn vader eigenlijk tegen is. Als Paul terug komt van verlof wordt hij weer bij zijn oude vrienden geplaatst, Tijdens een offensief van de Fransen, zoekt Paul dekking in een trechter en hij houdt zijn mes gereed. Paul springt met zijn mes op tegen een Fransman die hij dodelijk verwond, maar hij heeft de dood nog nooit zo van dichtbij meegemaakt en begint medelijden te krijgen met de Franse jongen; hij probeert de wond te verbinden maar tevergeefs. Iedereen krijgt een nieuw pak omdat de keizer het front komt bezoeken. Tijdens het bezoek van de keizer krijgt Himmelstoss een Purperen Kruis. Wanneer Paul en Albert bij een aanval gewond raken, komen ze in een katholiek ziekenhuis terecht, waar Alberts been wordt geamputeerd. Op een keer brengen Kat en Paul voedsel naar het front; plotseling is er een granaten aanval waarbij Kat een granaatscherf in zijn scheenbeen en in zijn ruggenmerg krijgt, als gevolg waarvan hij sneuvelt. In de het herfst schrijft Paul een brief aan Albert waarin hij vertelt dat het met iedereen goed gaat. Maar alleen Paul en Albert zijn nog in leven. Als hij de brief af heeft hoort hij een vogeltje fluiten en hij pakt meteen zijn kladblok om het te gaan tekenen, helaas sneuvelt hij bij het tekenen van het vogeltje. Alsof hij in slaap is gevallen met zijn hoofd voorover. Hij sneuvelde op 14 oktober, de dag dat het leger zich tot dat ene nieuwsbericht beperkte: All Quiet on the Western front. Arjen
2. Dat de film een getrouw beeld geeft van de werkelijkheid kun je eigenlijk al afleiden uit het feit dat de schrijver zelf aan de oorlog heeft deelgenomen en dat Hitler het boek verbood toen hij aan de macht kwam. Maar nu ook wat voorbeelden: het feit dat je in het geschiedenisboek ook kunt zien dat er meerdere linies achter elkaar lagen. Ook zag je in de film dat de Loopgraven dezelfde doorsnede hadden als in het boek. Je kunt ook zien in paragraaf 7 van het boek dat er gas werd gebruikt en diezelfde gasmaskers zag je ook weer terug in de film. In het boek spreken ze over de onderaardse gangen en ook deze dingen als de gangen zie je ook weer terug in de film. De prikkeldraad versperringen, waardoor ze laarzen moesten dragen, komen ook terug bijvoorbeeld in de scène waarin de drie jongen alleen met hun laarzen en eten het kanaal overstaken naar de drie meisjes. Ook zie je in het begin van de film de prikkeldraad versperringen weer terug komen want daar werden de soldaat voornamelijk door tegen gehouden. 3. De scène waarin Paul in een trechter lag en zijn mes gereed hield in de angst dat er iemand in zijn trechter dekking zou zoeken. Hij steekt de man neer maar realiseert zich pas veel later wat hij heeft gedaan, Hij heeft een boekdrukker vermoord die in niets van hem verschilde, behalve in nationaliteit. DIT BOEK WIL NOCH EEN AANKLACHT

NOCH EEN BEKENTENIS ZIJN, HET WIL ALLEEN EEN POGING WAGEN, VERSLAG UIT TE BRENGEN OVER
EEN GENERATIE DIE
DOOR EEN OORLOG WERD VERNIELD
OOK WANNEER HET HAAR WAS GELUKT
AAN DE GRANATEN TE ONTKOMEN [REMARQUE]