Hinter der Fassade door Anatol Feid

1 Zakelijke gegevens

A Anatol Feid
B Hinter der Fassade
Uitgever: Rotfuchs, plaats van uitgaven: Dusseldorf, eerste uitgave 1988, uitgave gelezen uit 1922
C Genre: roman

2 Eerste reactie
Keuze: Ik heb dit boek gekozen omdat het niet zo'n heel dik boekje is, en het me wel interessant omdat verhalen over drugsverslaafden me altijd wel aanspreken.
Inhoud: Ik vond het wel een goed boek, ook makkelijk te lezen. Je ziet dat het hele gezin aan de verslaving van een zoon er aan onderdoor gaat. Dat vond ik wel fascinerend

3 Verdieping

Samenvatting:
Familie Segschneider woont in Saalheim, een klein plaatsje bij Frankfurt. Op een dag komt de politie op bezoek, alleen mevrouw S. is thuis. Ze willen de kamer doorzoeken van haar zoon Klauss, want die zou drugsdealer zijn. Ze gelooft het niet, maar later blijkt het toch zo te zijn. Terwijl Klaus zijn ouders steeds meer leugens verteld, trappen zijn ouders er altijd weer in. Zo raakt meneer Segschneider verslaafd aan de drank, en mevrouw Segschneider aan de kalmeringspillen. Hun jongste zoon Wilfried raakt opstandig, dat al de aandacht naar zijn broer gaat, en niet naar hem. Hij verhuisd naar vrienden, nadat hij een avond in een dronken bui verteld heeft hoe hij over alles dacht, tegen zijn ouders. Inmiddels weet de buitenwereld nog van niks, want dat zou een schande voor de familie zijn. Totdat blijkt dat Klaus niet meer te redden is (hij is al een keer opgenomen in het ziekenhuis geweest omdat hij een overdosis had genomen), en zijn ouders heel veel geld kwijt zijn omdat hij telkens geld nodig had. Mevrouw Segschneider gaat hulp zoeken bij een stichting die familie van drugsverslaafden helpt, en neemt daarna het heft in eigen handen. Ze zal geen pillen meer slikken en het hele gezin weer een gezin maken.
Onderzoek van de verhaaltechniek:
1: Schrijfstijl: Het is vanuit een vertellersperspectief geschreven, dus de alwetende verteller, afgewisseld met een ik- perspectief, vanuit mevrouw Segschneider gezien
2 Ruimte: In het plaatsje Saalheim, dat 60km van Frankfurt ligt. Het speelt zich af rond deze tijd.
3. Verhaalfiguren: * mevrouw Segschneider--> rond de 45 jaar oud, zenuwachtig en verslaafd aan de kalmeringspillen, is huisvrouw
* meneer Segschneider--> ook rond de 45 jaar oud, verslaafd aan zijn werk en zit elke avond aan het bier.
* Klaus Segschneider---> 17 jaar oud, heeft zijn school netjes afgemaakt, maar kan daarna geen werk vinden. Hij raakt verslaafd aan de drugs. Hij is niet echt intelligent en goed beinvloedbaar.
* Wilfied Segschneider--> 15 jaar oud, intelligent, haalt goede resultaten op school en is geen probleemkind. Hij is alleen wel eens jaloers dat zijn broer alle aandacht krijgt, en hij niet
4: situaties: drugsverslaafde in een gezin dat niet goed stressbestendig is., bang voor roddels in het kleine dorpje. Duidelijke verslaving bij Klaus, terwijl de rest van het gezin (behalve Wilfried) ook ergens aan verslaafd is.
Op zoek naar de thematiek:
De hoofdgedachte is: een gezin dat lijdt onder de drugsverslaving van de oudste zoon en de gedragingen van de gezinsleden

4. Beoordeling
Ik vond het een erg goed boek, omdat zo duidelijk is hoe een heel gezin onder een drugsverslaving kan leidden. Ik vond vooral de passage dat Klaus is opgenomen in het ziekenhuis mooi. Hij heeft dan een overdosis genomen, maar omdat hij nog leeft, wil hij nu doorleven en van de drugs af. Het is heel erg geloofwaardig en op dat moment denk je ook echt dat hij dat gaat doen. Alleen is hij de volgende ochtend ontsnapt uit het ziekenhuis om waarschijnlijk weer even een shotje te halen. Hierna wordt hij echt ten dode opgeschreven, zelfs zijn moeder ziet dat in.
De rest van het boek heeft een deprimerende werking: telkens als je denkt dat het weer goed gaat met Klaus, blijkt juist dat hij nog dieper is gezonken dan hij al was. Ik vind het thema van het boek goed en interessant: vaak zijn boeken over drugsverslaafden geschreven uit het perspectief van de verslaafde. Bij dit boek is het juist geschreven vanuit zijn moeder, wat heel andere dingen weergeeft. Het is dus vernieuwend te noemen.
Ik kan iedereen aanraden dit boek te gaan lezen, omdat het makkelijk te lezen is, het geen dik boek is, en toch een goed verhaal is dat je niet zo makkelijk loslaat.