Inge Scholl - Die weiße Rose Titelverklaring De titel kun je zowel letterlijk als figuurlijk opvatten. 'Die Weiße Rose' was de naam van een groep studenten die zich tijdens de 2e Wereldoorlog tegen het Hitler-regime(nationaal-socialisme) verzetten. De kleur wit staat echter ook voor zuiverheid. En het Hitler-regime was niet zuiver, dus 'Die Weiße Rose' moest hiervoor maar zorgen. Schrijfster Inge Aicher-Scholl is op 11 augustus 1917 geboren in Ingersheim-Altomünster (Duitsland).Ze overleed aan kanker op 4 september 1998. Ze was student, dan verzetsstrijder, leraar en uiteindelijk woordvoerder voor ‘peace in the world’. Ze heeft de boeken ‘Die Weiße Rose’ in 1947, ‘Students against Tyranny’ in 1952 en ‘Eva’ (haar kind) in 1953 geschreven. Het thema is dus: het verzet tegen de oorlog, tegen het Hitler-regime met uitzondering van 'Eva'. Inge Scholl behoort daarom dan ook tot de literaire stroming van de oorlog. Dit is ook wel logisch, want ze heeft het van dichtbij meegemaakt. Na het drama van de oorlog waarin haar zusje Sophie en haar broertje Hans omkwamen, heeft ze een school ter herdenking van hun gesticht. Ze gaf tevens les. Ze is getrouwd met meneer Aicher.
Genre Dit boek is van het genre oorlog. De situatie in de Tweede Wereldoorlog in dit geval. Het thema is echter het verzet van studenten tegen het Hitler-regime(nationaal-socialisme) in de Tweede Wereldoorlog. Structuur In het begin van het verhaal is het allemaal al afgelopen. Verzetsstrijders zijn ter dood veroordeeld, er zijn processen aan de gang. Daarna begint de grote flashback van Inge Scholl (het echte verhaal), met de verhuizing van de familie Scholl naar de stad Ulm. Het boek is dus niet echt chronologisch. Plaats Het verhaal speelt zich af in Duitsland. Het verhaal zou niet ergens anders gespeeld kunnen worden. Het nationaal-socialisme was in andere landen echt niet zo groot als het nationaal-socialisme in Duitsland. In Duitsland hadden nationaal-socialisten de macht en hiertegen moest men zich ook groot tegen verzetten. Dit waren vooral de studenten; 'Die Weiße Rose'. Het speelt zich vooral af in Munchen, aan de universiteit van Munchen. Voor hetzelfde geval had het in een andere stad kunnen plaatsvinden. Het speelt zich af tussen ongeveer 1933 en 1945; het begin van de verhuizing van de familie Scholl naar Ulm en het einde met de bevrijding door de geallieerden. Dus onder het Hitler-regime. Hoofdpersonen Hans Scholl, broer van de schrijfster is geboren op 22 september 1918 in Ingersheim. Als kind woont hij in Kochertal, tot zijn familie naar Ulm verhuist. Op 19-jarige leeftijd moet hij voor 8 weken naar de gevangenis, wegens verboden bijeenkomsten. Hij is student medicijnen en tijdens de tweede wereldoorlog ontwikkelt hij een steeds groter wordende haat tegen de nationaal-socialistische regering. In de lente van 1942 richt hij samen met medestudenten de organisatie ‘Die Weiße Rose’ op. Deze verzetsgroep probeerde d.m.v vlugschriften de bevolking op te roepen voor passief verzet. Op 22 februari 1943 wordt Hans op 25-jarige leeftijd onthoofd, nadat hij betrapt is op het maken van vlugschriften. Sophie Scholl, zusje van de schrijfster is geboren op 9 mei 1921 in Forchtenberg. Sinds 1932 woonde ze met haar gezin in Ulm. Daar ging ze naar de Mädchen-Oberschule en haalde ze in 1940 haar examen. Door de invloed van haar familie en eigen ervaringen met het regeringssysteem (o.a. in de Hitlerjugend)ontwikkelt zij net als haar broer een afkeer tegen het Hitler-regime. In mei 1942 begint ze aan haar studie biologie en filosofie in München bij haar broer. Niet veel later sluit ze zich aan bij de organisatie van haar broer. Ook zij wordt op 2 februari 1943 vermoord. Ze is dan pas 21 jaar oud. Christoph Probst, geboren op 6 november 1919 in Murmau. Tijdens zijn studententijd trouwt hij en wordt vader van drie kinderen. Tijdens zijn studie medicijnen ontmoet hij Hans en ze worden goede vrienden. Hij sluit zich aan bij Die Weiße Rose en op 22 februari 1943 wordt ook hij vermoord. Kurt Huber, geboren op 24 oktober 1893. Als hoogleraar muziekwetenschappen, psychologie en filosofie was hij erg geliefd bij zijn studenten. De Gestapo nam vaak deel aan zijn hoorzittingen, omdat deze altijd erg druk bezocht werden. Met Hans Scholl, broer van zijn studente Sophie kan hij het goed vinden en hij sluit zich aan bij ‘Die weiße Rose’. Op 13 juli 1943 wordt ook hij ter dood veroordeeld. Samenvatting De familie Scholl verhuist in 1932 van hun geboorteplaats Kochertal naar het stadje Ulm. De familie bestaat uit de vader Robert, de moeder Magdalene en de kinderen Inge (oudste), Hans, Elisabeth, Sophie en Werner. Hitler komt aan de macht. Hij zou de reddende engel voor Duitsland moeten

zijn, dat in onrustige wateren was gekomen na de desastreuze gevolgen van de eerste wereldoorlog. Later zou echter blijken dat hij meer de dictatoriale duivel voor Duitsland was. De kinderen worden lid van de Hitlerjugend. De vader is hier echter niet blij mee, hij vindt dat Hitler met zijn macht misbruik zal maken van het volk. Maar de jongeren zijn vastberaden. Dan krijgt de vader gelijk. De jongeren komen erachter dat er dingen niet 'kloppen'. Hun rotsvaste geloof in Hitler verandert in twijfel en daarna in verzet. Ze keren zich af van de Hitlerjugend. Hans en Werner besluiten om bij de Jungenschaft te gaan. In deze jongensgroep deed men dingen die ze leuk vonden, bepaalde muziek luisteren/spelen, boeken lezen. Dingen die ze bij de Hitlerjugend niet mochten doen. Dan wordt de groep opgerold door de Gestapo en belanden ze in de gevangenis. Na de vrijlating gaat Werner naar het Russische front en Hans gaat geneeskunde studeren (studie medicijnen). Tijdens zijn 'tournee' langs studie en tevens als hospitaalsoldaat aan het front tegen zowel Frankrijk als Rusland, ontmoet hij 'gelijkgezinden'. Uiteindelijk wordt er een groep gevormd van studenten van een de universiteit in München; ‘Die Weiße Rose’. Dit is een gezelschap in het leven geroepen door Hans en zijn mede-student/vriend Alexander Schmorell. Later kwamen hier nog bij: de studenten/vrienden Christl Probst, Willi Graf en Sophie Scholl. Inmiddels zijn ze al volop bezig met het verzet. Er worden vlugschriften verspreid, muren worden beklad. Maar er is veel angst, want de Gestapo zou op ieder moment kunnen opduiken en je zou 'verdwijnen'. De jongeren krijgen echter ook steun van een hoogleraar filosofie: Kurt Huber. Het groepje houdt de moed erin. Ze strijden voor hun idealen. Dan is het vakantie en worden Hans en de andere jongens naar het front gestuurd. Onderweg met de trein komt Hans allerlei perikelen tegen die hem nog meer aanzetten om door te gaan met zijn verzet. Hij maakt kennis met het onderdrukte volk, met o.a. de joden. Hij is erg aardig tegen deze mensen. Aangekomen aan het front, hoort hij dat hij dichtbij zijn broertje Werner is ‘gestationeerd’. Ondertussen in Duitsland wordt hun vader beschuldigd en opgepakt om voor vier maanden in de gevangenis te zitten. Sophie keert in de vakantie terug naar huis. In de herfst van 1942 keren de jongens terug van het front en de vader wordt tegelijkertijd ook vrijgelaten. Na de terugkomst van de groep gaan de dingen ineens veel sneller. Het verzet groeit. Het beperkt zich niet meer tot München, ook de studenten in Berlijn, Freiburg, Hamburg stichten verzetsgroepen. Maar naarmate het verzet groeit, des te gevaarlijker het wordt. Op een dag is het zover. Wanneer Hans en Sophie op 18 februari 1943 vlugschriften verspreiden op hun universiteit in München, worden ze gezien door de conciërge en opgepakt door de Gestapo. Er volgt een proces waarin ze geen kans hebben en uiteindelijk worden ze op 23 februari ter dood veroordeeld. Het gaat in groepjes, iedereen die bezig was met het verzet wordt veroordeeld. Familie-leden worden verantwoordelijk gesteld en gaan voor enkele tijd de gevangenis in. Het veroordelen, de processen gaan nog door tot mei 1945. Einde Het verhaal heeft een gesloten einde, het verhaal is over. In 1945 wordt Duitsland bevrijdt van het nationaal-socialisme van Hitler, gevangen worden bevrijd en Duitsland wordt gezuiverd van het Hitler-regime. Oftewel: het effect van een happy-end na een grote tragedie. Eigen mening Ik vind het boek erg ontroerend. Het drama in Duitsland; de nazi-dicatuur onder Hitler. Ik vond de 'anders dan anders' ideeën die de studenten/'Die Weisse Rose' hadden mooi. Ze lieten zich inspireren door de woorden van speciale mensen als Goethe, Gottfried Keller, Augustinus, Thomas van Aquino. Het boek is realistisch genoeg; de gruwelijkheden (van vooral de Gestapo), de angst, het opstandige gevoel. Ook de angst destijds vind ik overweldigend. Er was zo'n angst dat men zich niet verzette tegen het Hitler-regime, men verraadde zelfs degenen die wel verzet voerden. Het thema spreekt me best aan. Waarom ook niet, een oorlog is altijd iets ergs. Ik vond het verzet dat de studenten voerden erg moedig.