Die Weiße Massai door Corinne Hofmann

Auteur: Corinne Hofmann
Titel: de blanke masai Arena Amsterdam 1999 2e druk januari 2000 aantal bladzijden 286
genre: Biografie Roman
Ik heb dit boek gekozen omdat ik het in me thema vond passen. Na het boek van Waris Diri leek me dit een leuk boek omdat het in principe het tegenovergestelde is. Want waris diri gaat van een Afrikaanse samenleving naar een Westerse samenleving en Corinne gaat juist van een westerse samenleving naar een Afrikaanse samenleving. Een leuke tegenstelling leek me zo. En ook omdat het verhaal me wel aantrok, bedoel je moet wel heel erg gek zijn op iemand om je hele hebben en houwen achter te laten voor een hutje in de rimboe. Eerste indruk na het lezen: Nadat ik het boek gelezen had was ik nog steeds enthousiast het boek heeft me zeker geboeid anders had ik het nooit uitgelezen, ik lees namelijk alleen boeken die ik leuk vind. Ik vind het een mooi verhaal, want het is allemaal heel realistisch en ik kan het me allemaal zo goed voorstellen die onmacht. De eerste indruk nadat ik het gelezen had, had ik vooral bewondering voor de hoofdpersoon Corinne wat zij allemaal doorstaan heeft voor de liefde van haar leven en om hem vervolgens toch te verlaten vind ik erg dapper en knap. Samenvatting: De Zwitserse Corinne Hofmann ontmoet tijden een vakantie in Kenia de man van haar dromen: de Masai-krijger Lketinga. Zijn schoonheid maakt diepe indruk op haar en een maal terug in Zwitserland kan ze hem niet uit haar hoofd zetten. Ze besluit haar vertrouwde leven op te geven en terug te reizen naar het betoverende Kenia om daar samen met Lketinga een ongewisse toekomst tegemoet te gaan. Na een jaar trouwt Corinne met Lketinga. Ze geeft zich volledig over aan de riten en gebruiken van de stam en geniet intens van de prachtige natuur. Samen bouwen ze een eigen manyatta, een hut van takken klei en stro en de geboorte van hun dochter Napirai lijkt de bekroning van hun geluk. Corinne wordt echter geconfronteerd met hongersnood, malaria en een steeds knellende sociale controle. Bovendien blijkt haar echtgenoot buitensporig jaloers. Na vier jaar neem Corinne een uiterst moeilijk besluit: samen met haar dochtertje verlaat zij de stam en gaat terug naar Zwitserland. Samenvatting komt van achterkant van het boek. Schrijfstijl : het hele verhaal wordt geschreven vanuit het standpunt van de hoofdpersoon. Je leest haar gedachten, gevoelens en bezwaren dat is iets waardoor je, je veel meer kan inleven en meer in het verhaal zit. Ondanks de slechte tijden die ze gehad heeft schrijft/ verteld ze voor liefde over haar man en haar tijd in Kenia. Plaats en Tijd: Het verhaal speelt zich in een realistisch tijdverband. Je leest vanaf het begin dat, dat ze voor het eerst in Kenia op vakantie gaat en ze haar man van haar dromen ontmoet tot het einde zeg maar dat ze Kenia voorgoed verlaat en haar man van haar dromen achterlaat. De Verhaalfiguren: Corinne is de hoofdpersoon. Het verhaal begint als ze naar Kenia gaat op vakantie met haar vriend en eindigt als ze voorgoed terug gaat naar Zwitserland. Ze is dol op haar man en kind maar ze kan niet leven op de manier als hij kan leven en ook met zijn jaloezie kan ze niet overweg. De masai cultuur breekt haar uiteindelijk op. Lketinga: een typische masai krijger. Een mooie man met duidelijke gelaatstrekken. Hij is dol op Corinne maar het zit in zijn cultuur dat hij elke man wantrouwt als het om zijn vrouw gaat. De moeder van Corinne:De moeder van Corinne woont in Zwitserland en is dol op haar dochter en kleindochter en steunt haar dochter in elke beslissing die ze maakt. Marco de vriend van Corinne als ze samen naar Kenia vertrekken is een ‘doodgewone’ man die erg gewend is aan luxe en die de Masai mannen maar niks vind. Hij kan niet snappen dat Corinne in Kenia wil gaan wonen in een primitief land. De situaties: In het hele verhaal van begin tot het eind is Corinne een positief persoon zelfs op de momenten dat ze het eigenlijk even niet meer ziet zitten gaat ze door en probeert ze de positieve dingen te zien. Pas op het laatst wentelt ze om en ziet ze het niet meer zitten en dan vertrekt ze ook terug naar Oostenrijk. De vertelwijze: Het boek wordt verteld in de ‘ik’ persoon. Hierdoor zit je als het ware in het hoofd van Corinne en lees je haar gedachtes en gevoelens waardoor je dus heel veel te weten komt over al de personen en vooral haar meningen. Zoals al eerder gezegd verloopt alles in een realistisch tijdsbeeld en het begin van het boek is ook het begin van het verhaal. Mijn mening: Ik vond het een mooi verhaal, want ik vind het erg knap dat je al je hebben en houwen al je zekerheid op wil geven voor iemand die je niet kent niet kan verstaan.. om te gaan wonen in een land waarvan je de taal niet spreekt en er totaal geen luxe is. voor een man. Dat noem ik pas echte liefde!!