Samenvatting: Op een dag liep Michael Berg 15 van school naar huis en werd hij ziek. Een vrouw hielp hem. Ze bracht hem naar huis en een dokter stelde geelzucht vast. Van z'n moeder moest hij de vrouw een bos bloemen geven. Hij bracht de bloemen. Hanna Schmitz (36) heeft een vrouwelijk gezicht, volle lippen, blauwe ogen en een hoog voorhoofd. Die avond had hij erotische dromen en zondige gedachten over haar. Een week later stond hij weer bij haar voor de deur, maar ze was niet thuis. Hij bleef wachten. Toen vroeg ze of hij kolen uit de kelder wilde halen. Toen hij weer boven kwam, was hij helemaal zwart. Hij mocht bij haar een bad. Ze droogde hem af, maar liet toen de handdoek die ze omgewikkeld had, vallen. Zij was ook naakt. Ze sliepen met elkaar. De volgende maanden kwam hij vaak bij haar en telkens herhaalde zich hetzelfde ritueel. Eerst las hij haar voor, want toen Hanna hem eens had gevraagd naar wat hij op school allemaal deed had hij een stukje voorgelezen. Ze was er helemaal weg van en hij mocht haar pas kussen als hij haar had voorgelezen. Hierna gingen ze samen in bad en sliepen ze met elkaar. Hanna vertelde hem dat ze opgroeit was in Sielenbürgen, kwam met 17 naar Berlijn, werkte bij Siemens en ging toen ze 21 was het leger in. Na de oorlog had ze veel baantjes en was uiteindelijk tramconductrice geworden. In de zomervakantie maakte ze samen een. Ze overnachtten in hotelletjes. Hanna werd op een ochtend ontzettend boos toen hij ontbijt ging halen en haar alleen achterliet. Hij zij dat hij een briefje achtergelaten had, maar dat kunnen ze niet meer vinden. Na dit uitgepraat te hebben was alles weer goed, dacht hij. Zijn leven draaide om haar, school, leren en het zwembad waar hij altijd met zijn vrienden van school afsprak. Op een dag zag hij Hanna ook bij het zwembad. Hij was erg verbaast en toen hij naar haar toe wilde lopen liep ze weg. Hij ging die avond zoals gewoonlijk naar haar huis, maar ze was er niet. Ze was verhuisd! Het duurde even voordat zijn lichaam niet meer naar haar verlangde en zijn schuldgevoel dat hij haar niet gelukkig had kunnen maken, verloor. Zijn rechtenstudie begon in de winter. Hij moest voor zijn studie een rechtszitting bijwonen en wie zag hij zitten……Hanna! Maar voelde niks voor haar. Ze stond terecht omdat ze in de herfst van '43 vrijwillig bij de SS bewaking was gegaan. De beschuldigingen tegen haar waren: - De selectie in het kamp (als ze niet goed genoeg waren voor het werk in de fabriek werden ze naar Ausschwitz gestuurd) .Toen de aanklager vragen stelde over de selectie (de opzichters wezen aan welke vrouwen plaats moesten maken voor nieuwelingen), Hanna zei dat ze allemaal schuldig waren. - Tijdens het bombardement, waarmee alles plat werd gegooid, het niet opendoen van kerkdeuren. De kerk vatte vlam en de enige 2 overleden waren een moeder en dochter. In de SS rapporten staat dat Hanna tot de achtergebleven opzichters behoorden en de kerk heeft zien afbranden. De andere aangeklaagden zeiden dat Hanna het verslag had geschreven. Hanna zei dat ze met z’n allen overlegt hadden wat ze zouden schrijven. Later gaf ze toe het verslag geschreven te hebben, want ze willen haar handschrift van nu en toen vergelijken. - Omdat ze zoveel verhuisd was dit zou het vluchten bevestigen. Michael dacht veel na en bedacht dat Hanna niet kon lezen en schrijven! Ze had tijdens hun fietstocht het briefje wel gevonden maar kon het natuurlijk niet lezen. Ook daarom was ze bij de SS gegaan, en had ze het aanbod van promotie bij Siemens afgeslagen. Daarom had ze het schrijven van het verslag toegegeven, want ze had geen handschrift van nu. Was Hanna liever misdadiger dan voor schut staan als analfabeet? Hanna kreeg 18 jaar celstraf. Hij werd een hoge ambtenaar, trouwde en kreeg een kind. Hij had haar echter niks van Hanna verteld en toen Julia 5 jaar was scheidden ze, omdat het vertrouwen weg was. Andere vrouwen die hij ontmoette vertelde hij wel van Hanna, maar dit was ook geen succes. Hij stopte met zijn baan en ging voor een professor werken. Hij moest o.a. onderzoeken het recht in het Derde Rijk. Hij besloot contact op te nemen met Hanna en las de Odyssee (haar favoriete boek) voor Hanna voor op cassettes. Na 4 jaar kreeg hij een bedank briefje. Hanna had een belangrijke stap gezet (geen analfabeet meer!), maar hij schreef nooit wat terug. Na 10 jaar kreeg hij een brief van de gevangenisdirectrice waarin ze vroeg of hij Hanna kon opvangen, omdat hij is de enige met wie ze contact had. Een jaar en een week later kwam Hanna vrij. Hij kreeg echter ’s ochtends voordat hij haar op ging halen echter een telefoontje: Hanna zichzelf opgehangen! Het enige dat ze achter had gelaten was7000 Mark achtergelaten in een theedoos, die hij aan de overlevende dochter van de kerkramp moest geven. Hij ging langs bij de dochter in New York. Hij mocht het geld op een goede-doelen rekening storten. Hierbij heeft hij gekozen voor het Jewish League Against Illitaracy in naam van Hanna. Hij kreeg een dankbrief terug, en is met de brief voor de eerste en enige keer naar Hanna's graf gegaan.