Samenvatting Grenouille is een wonderlijk kind. Hij wordt in Parijs geboren zonder eigen lichaamsgeur in de achttiende eeuw. Ouders heeft hij niet meer maar hier en daar kan hij werken, eten en slapen. Toen hij 12 werd ging hij in een parfumerie werken. Z'n reukvermogen was daarvoor zeer geschikt, zelfs overontwikkeld. Samen met Maître Baldini maakte hij wereldbekende parfums. Na daar enige tijd gewerkt te hebben vertrok hij naar het zuiden om nieuwe geuren te ontdekken. Hij bleef eerst nog 7 jaar op de Plomb du Cantal wonen om iets anders dan mensenlucht te ruiken en om een eigen geur te creëren. Toch kwam hij daarna in Grasse aan. In de Rue Droite rook hij de heerlijkste en wonderbaarlijkste geur dat hij ooit geroken had bij Laure Richis, een schoonheid. Vele andere meisjes als Laure roken ook lekker, allemaal waren ze ongeveer vijftien jaar. Zelf wilde hij ook een geur hebben, de beste die je maar kon hebben. In Grasse vermoordde hij daarom de vijfentwintig meisjes waaronder, de allerlaatste, Laure. Deze poging had hem bijna de dood gekost. Nu had hij een magisch parfum van ze gecreëerd en wilde terug naar Parijs om te sterven, hij zag het leven niet meer zitten. In de Rue aux Fers kwam zijn leven ten einde toen rovers hem opvraten nadat hij zich ingesmeerd had met het aantrekkelijke luchtje van de vijfentwintig vermoorde meisjes. De hoofdpersonen Deze keer is het maar één hoofdpersoon, Jean-Baptiste Grenouille. Dat komt omdat we z'n hele leven volgen gedurende het hele boek, en er is niemand die de hele tijd bij Grenouille is. Hij is geboren op 17 juli 1738 in de Rue aux Fers in de vervuilde en stinkende stad Parijs. Grenouille heeft zelf geen geur, hij rook naar niks. Mensen dachten daarom dat hij door de duivel bezeten was, daardoor heeft hij nooit liefde voor iemand gevoeld maar zijn hele leven, alleen haat. Grenouille was toch een gezonde kerel, hij overleefde kinderziektes zoals de mazelen, de cholera, de dysenterie en kon ook tegen bedorven vlees, rotte groenten, etc. Toen Jean-Baptiste zes was had hij bij madame Gaillard zijn hele omgeving olfactorisch in zich opgenomen. Tienduizend, honderdduizend specifieke zelfstandige geuren had hij verzameld en kon er blijvend over beschikken, zo duidelijk, zo willekeurig dat hij ze zich niet alleen herinnerde wanneer hij ze opnieuw rook, maar ze daadwerkelijk rook wanneer hij ze zich herinnerde. Sterker nog, hij wist ze zelfs louter in zijn fantasie onderling opnieuw te combineren en schiep zodoende inwendig geuren die er in de werkelijke wereld helemaal niet waren. Kortom Grenouille was een hoogbegaafd kind. Toen Grenouille volwassen was, was hij (net als toen trouwens) erg lelijk, hij was een klein mannetje en liep vaak naar voren gebogen, rijk was hij zeker niet maar daar had hij ook geen behoefte aan, met twee francs per week kon hij net overleven en dat was het belangrijkste. Jean-Baptiste was erg gesloten met de buitenwereld, hij ging nooit met leeftijdgenoten om maar probeerde de omgeving waar te nemen met zijn reukvermogen. Hij maakte veel ontdekkingen… Grenouille hield eigenlijk veel van zichzelf en voelde haat voor anderen en daarom had hij ook geen moeite met het vermoorden van de meisjes. Tenslotte was het voor zichzelf bedoeld. Jean-Baptiste vond dat mensen stonken en dom waren, ze waren niets en hij alles! In het boek ontdekken we dat Grenouille veel fantasie heeft. Dat kwam goed van pas toen hij zich moest vermaken op de Plomb du Cantal.
Spannende gebeurtenissen In het hele boek zijn er best veel gebeurtenissen maar de belangrijkste, de griezelste was toen Grenouille Laure ging vermoorden. Deze gebeurtenis had ook een belangrijke rol want als hij niet ontdekt was bij het vermoorden, zou hij ook niet zijn leven ten einde gebracht hebben. Hieronder vertel ik de spannende gebeurtenis. Grenouille spoorde de weg van de familie Richis op met zijn neus. Ze waren onderweg naar een herberg om te overnachten. Grenouille kwam bij de herberg als eerste aan. At een hap en vroeg aan de baas of hij daar goedkoop kon overnachten. Dat kon en hij kreeg een plaats in de paardenstal en ging gelijk liggen. Na ongeveer een uur rook hij de heerlijk geur van Laure door het raam naar binnen komen. Het was nog niet zo sterk, ze waren nog ver dacht hij. Na een half uur hoorde hij ze binnenkomen. De familie ging uitgeteld aan tafel zitten en het eten werd opgediend. Ze aten rustig en bleven na het eten nog kletsen. Om ongeveer 9 uur, toen de zon al lang ondergegaan was en het buiten nieuwe maan was, bracht vader Laure naar haar kamer en wachtte zolang tot ze inslaap gevallen was. Toen ging hij ook naar bed. Grenouille die nog niet sliep wachtte tot iedereen diep sliep en ging naar buiten. Met professionele bedachtzaamheid ging hij aan de slag. Hij vond een ladder en klom door het raam de kamer binnen van Laure, ze sliep. Haar geur was oh zo lekker dat Grenouille ze meteen met een knuppel vermoorde. Jean-Baptiste trok haar kleren uit en legde ze zorgvuldig in een laken met een grote knoop erin zodat de geur niet ontsnapte. Uit zijn ransel haalde hij een linnen doek, pommade en spatel, spreidde de doek over de deken uit waarop hij had gelegen en begon hem met vette pasta te strijken. Toen hij het hele potje pommade had opgebruikt retoucheerde hij het gemodelleerde vetlandschap nog een keer. Hij tilde Laure op, trok de flap van de doek onder haar door, wikkelde haar in als in bladerdeeg, vouwde de uiteinden dicht, omhulde haar van haar tenen tot aan haar voorhoofd. Alleen het haar stak nog uit de mummiezwachtels naar buiten. Hij knipte het vlak boven de hoofdhuid af, stopte het, zoals de kleren, in een laken met een grote knoop erin. Tenslotte sloeg hij een opengelaten stuk doek over de geschoren schedel, streek het overlappende uiteinde glad, drukte het zachtjes met zijn vingers vast. Hij liep het hele pakket na. Geen spleet, geen gaatje, geen kiertje gaapte nog open waaruit de geur van het meisje had kunnen ontsnappen. Er stond hem niets anders te doen dan zes uur te wachten, zodat de geur goed in de doek trok. Het viel Grenouille overigens niet zwaar wakker te blijven en te wachten, ondanks zijn vermoeidheid. Van dit wachten hield hij, hij had het ook bij de vierentwintig andere meisjes gedaan. Toen de vogels begonnen te roepen, stond hij op en voltooide zijn werk. Hij sloeg de doek open en trok hem als een pleister van de dode af. Het vet liet zich goed van de huid pellen. Alleen in de plooien bleef een paar resten achter dat hij met de spatel moest afschrappen. De doek deed hij net als de rest ook in een laken. Van het geheel maakte hij een pakketje, dat hij onder zijn arm klemde. Zachtjes klom hij over de vensterbank en daalde de ladder af. Hij had zijn taak vervuld en liep tevreden weg. Tegenstellingen Aardig/gemeen
De meeste mensen zijn aardig maar Grenouille is gemeen. Slim / dom
Alle mensen zijn dom maar Grenouille is slim. Haat / liefde
Grenouille voelt haat voor de mensen maar mensen onder elkaar voelen liefde. Lekkere geuren / vieze geuren
Grenouille vindt sommige geuren lekker ruiken en andere vindt hij stinken. Onbekend / bekend
De ene keer is Grenouille heel onbekend (op de plomb du Cantal) en de andere keer is hij heel bekend (na de moorden). Alleen / drukte
Grenouille is de ene keer helemaal alleen op de Plomb du Cantal en de andere keer is hij in de drukte van Parijs. Patronen Er zijn enkele kleine patronen die zich in het verhaal herhalen. Toen hij naar het zuiden reisde deed Jean-Baptiste dit 's nachts om mensengeur te voorkomen. Toen hij van de Auvergne naar Grasse rees deed hij dit overdag en toen hij van Grasse naar Parijs ging deed hij dit weer 's nachts. Het vermoorden van de meisjes herhaalt zich ook steeds, vijfentwintig keer zelfs. Waar ik nog geen antwoord op heb Ik had wel willen weten wie de vader van Grenouille is. Toen Jean-Baptiste het leven niet meer zag zitten zou de auteur wel wat uitgebreider mogen schrijven wat z'n gevoelens waren en waarom hij niet bijvoorbeeld weer op de Plomb du Cantal ging leven. Was het toeval dat Grenouille dood ging in de Rue aux Fers of had hij dit bewust gedaan omdat daar z'n moeder ten einde ging en dat hij er was geboren? Ook weten we niet of Grenouille echt gelukkig was. Dat is een beetje waag, de ene keer wil hij van de mensen weg omdat hij ze haat en de andere keer wil hij van ze leren.
Wat sprak me het meest aan Dat wat me wel in het boek aansprak waren de verschillende geuren die in Baldini's parfumerie rond vlogen. Grenouille kon ze van elkaar onderscheiden, hij fantaseerde nieuwe luchtjes, mengde bestaande door elkaar… Hij probeerde ook mensen lucht na te maken. Als je dat allemaal in het boek leest word je nieuwsgierig en dan probeer je je eigen geur te ruiken maar dat lukt dan niet omdat je neus net verstopt zit. Het is best leuk om te denken hoe een ander zo goed kan ruiken want ik kan echt niet met een blinddoek de geur van suiker en zout onderscheiden. De auteur Helaas heb ik in niet veel informatie over Patrick Süskind gevonden. Dat komt zeker omdat hij bepaald geen veelschrijver is. Das Parfum, de oorspronkelijke titel van dit boek, was zijn eersteling, het werd een wereldsucces. Sindsdien verschenen nog Die Taube en Die Geschichte von Hern Sommer. Voor de bekende Duitse tv-reeks Kir Royal schreef hij het draaiboek. Drei Geschichten und eine Beobachtung kreeg in vertaling de titel mee van het eerste stuk, De erfenis van Maîre Mussard. Het in de ik-vorm gestelde verhaal waarschuwt de doodzieke hoofdfiguur de lezer dat hij geen prettige dingen te vertellen heeft. Hij geeft hem de raad een verschrikkelijke waarheid onder ogen te zien oftewel niet verder lezen. De twee andere verhalen (dus ook Het Parfum) handelen over cerebrale en uitzonderlijk begaafde figuren (zoals Grenouille in ons geval), die door hun al te verstandelijke of artistieke benadering van de wereld, peilen naar de zin van hun doen en laten. Zij komen niet met zichzelf en hun omgeving in het reine en gaan ten onder aan hun introspectie. Zij falen, ondanks of precies wegens hun talenten. Süskind, die duidelijk afstand neemt van het publieke literaire leven en zelfs drie literaire prijzen weigert, komt uit deze verhalen naar voren als pessimistische eenling. Men moet hem echter nageven dat hij zijn zonderlinge kijk op de wereld op overtuigende wijze en in een kristalheldere stijl weet te verwoorden. Waarom Patrick Het Parfum geschreven heeft weet ik dankzij mijn fantastische moeder. Ze vertelde me dat Süskind in de archieven van Parijs het dossier Grenouille gevonden had. Op deze affaire heeft hij toen een boek over geschreven, natuurlijk heeft hij veel verandering aangebracht, dat maakt het boek dus spannender
De bronnen die ik gebruikt heb zijn uit het HN Magazine- 20/ 01/ 96 en De Standaard- 17/05/97. Mening Om een mening over dit boek te geven vind ik moeilijk. In de meeste boeken zijn er spannende stukken, minder spannende stukken, saaie, langdradige of interessante stukken. In dit boek was het ook wel het geval. Hoewel ik niet echt een spannend stuk tegengekomen ben zoals dat in mijn vorige boeken wel gebeurde. Ik kon makkelijk even stoppen met lezen en dat is voor mij een bewijs dat het niet spannend is. Ik deed er ook erg lang over om het boek uit te lezen. We hadden drie weken de tijd om dit leesverslag te maken en ik heb ongeveer driekwart van de tijd besteed aan het lezen Het leest niet zo eenvoudig vooral als je woordenkennis niet zo uitgebreid is want Süskind houdt van moeilijke woorden die hij in ingewikkelde zinnen te voorschijn laat komen. Als je niet goed geconcentreerd bent weet je plotseling niet over wat het gaat. Dan moet je weer een paar pagina's terug om te kijken waar je gebleven bent. Toch zit het verhaal goed in elkaar. Het boek zelf is onderverdeeld in vier delen dat ook makkelijker leest. Deel 1 is een inleiding, Grenouille wordt geboren, groeit op: dat stuk is belangrijk voor het hele verhaal maar ik vind het niet boeiend. Het was doodgewoon ik had het gevoel dat M. van der Steen, m'n geschiedenis docent mij een les gaf over de achttiende eeuw in Parijs (wat we trouwens echt behandeld hebben!). Daarin tegen waren deel 2 en 3 erg leuk om te lezen, gewoon leuk. Er gebeuren eigenaardige dingen, zoals de moord op de meisjes, er zijn redelijk spannende momenten zoals het achtervolgen van Laure. Deel 4 is een heel kort stuk van het verhaal. Je komt te weten dat Grenouille het leven zat is en wordt opgegeten, en dat allemaal wordt verteld in 4 pagina's wat ik veel te weinig vind. Daardoor ga je over het verhaal terug kijken en heb je de neiging er zelf wat bij te verzinnen. Dat is overigens wèl een prettig gevoel. Ik raad het boek niet echt aan voor m'n klasgenoten omdat het toch aardig moeilijk is en dat het voor ze niet echt heel interessant is. Als ze misschien over vijf jaar niks anders te doen hebben dan TV kijken moeten ze het snel lezen want het is toch de moeite waard. Je leeft toch met Grenouille mee en dat is een fijn gevoel. Je denkt gelijk ook aan mensen die echt in de achttiende eeuw geleefd hebben en heb misschien medelijden of juist had je gewenst niet nu geboren te zijn maar juist in de achttiende eeuw. Tenslotte vertel ik even snel wat ik over het maken van het boekverslag vond. Het was best makkelijk omdat het boek toen ik het uit had duidelijk op me over kwam. Zo kon ik makkelijk tegenstellingen en patronen vinden. Het moeilijkste deel vond ik over de auteur, ik was een beetje stuurloos aangezien ik geen eens een geboorte datum van hem heb gevonden. Achteraf denk ik dat het niet zo belangrijk is want het gaat meer over de auteur en het boek en niet alleen de auteur.