A zakelijke gegevens
De titel van het boek: Het jaar met Anne.
Het boek is geschreven door Nina Rauprich.
Eerste druk in 1995
Oorspronkelijk een Duits boek. Vertaald door Ria De Rycke. Eerste druk in 1998. De uitgever in Nederland is Clavis en in Duitsland is dat Ellerman. Oorspronkelijke titel is Das Jahr mit Anne. B Samenvatting van de inhoud - Het boek het jaar met Anne speelt zich op school en bij Anne thuis af. Waarschijnlijk staat die school en het huis van Anne en Sabine in een stad want ze hebben het wel eens over de V&D en die heb je niet in een dorpje. - Het speelt zich af in onze tijd. - De hoofdpersoon in het boek is Sabine. - De problemen zijn ziekte en de dood. - Het boek duurt een schooljaar. - Het is een terugblik want Sabine schrijft alles op in een plakboek wat ze nog weet van haar. - Ik denk dat het de bedoeling van de schrijfster is geweest dat je anders naar het leven gaat kijken. Je moet blij zijn met het leven, want het kan zo voorbij zijn. - het is geschreven in een hij/zij perspectief. - er zijn wel veranderingen . Bijv. bij Sabine zij zegt op het einde namelijk het volgende: “Maar er is iets verandert. Buiten om me heen, en binnen in mij. Ik kan nog niet precies zeggen wat het is. Misschien zie ik de wereld nu meer zoals Anne hem zag. Bewuster. Ik heb de indruk dat de kleuren feller geworden zijn. Hoofdrolspeler Sabine: Sabine is een meisje van 13 jaar. Ze is erg verdrietig omdat haar vriendin Anne is overleden. Haar uiterlijk wordt niet omschreven. Na de dood van Anne kijkt ze heel anders naar het leven. Alles is mooier geworden. En dit zijn de bijpersonen: Annegreet: Wil Anne worden genoemd en is 14 jaar. Anne heeft leukemie, een vorm van kanker. Ze is altijd wel in voor een avontuur en ook altijd vrolijk. Toen ze voor het eerst de klas inkwam werd ze zo omschreven: “ze zag eruit als een porseleinen pop. Bleek, Breekbaar, met ogen die een maat te groot leken. En ze droeg een muts.” (omdat ze kaal is) Fransje: Fransje is het broertje van Sabine. Hij is 5 jaar, en is heel erg slim. Hij houd heel erg van Anne. Er wordt niets gezegd over zijn uiterlijk. Meneer Hertog: Hij is de vader van Anne, verdiept zich sinds Anne ziek is heel diep in zijn werk en de piano. Ook over hem weten we niets van het uiterlijk. Mevrouw Hertog: zij is een heel erg bezorgde vrouw en erg vriendelijk. Ook over haar uiterlijk wordt helemaal niks gezegd. Benjamin: is het vriendje van Anne. Het is een zorgzame en aardige jongen. Uiterlijk weten we ook van hem niet. Christian: hij is het vriendje van Sabine. Hij is ook erg zorgzaam en aardig. Net als Benjamin. Uiterlijk niet omschreven. Mevrouw Meyers: Is de lerares Nederlands van Sabine. Ze vindt het heel erg dat Sabine zo verdrietig is en probeert haar hierbij te helpen. Ze denkt dus vaak aan anderen en is aardig. Uiterlijk is weer niet omschreven. Ouders van Sabine: vinden dat ze te weinig thuis is en te vaak bij Anne. Want het is niet gezellig voor haar broertje fransje als ze zo weinig thuis is. Daarom kan Sabine het vaak niet met hun vinden. Verder zijn haar ouders wel aardig. Uiterlijk niet omschreven.
De samenvatting
Het boek gaat over Sabine een meisje van 13 jaar, dat haar verhaal opschrijft over haar jaar met Anne, een meisje met leukemie dat daaraan in het jaar ook gestorven is. Na de zomervakantie zit Sabine met dezelfde klas als vorig jaar in de 2e, alleen haar vriendin was verhuist dus de plek naast haar was leeg. Ze kregen te horen dat er een nieuwe leerlinge bij hun in de klas kwam te zitten: Annegreet Hertog. Ze was een lange tijd niet op school geweest vanwege haar leukemie en wou het jaar overdoen. Omdat er niemand naast Sabine zat, kon Anne daar zitten. In het begin was Sabine een beetje bang voor Anne, omdat ze er raar uitzag met een kaal hoofd, maar na een tijdje raakten ze toch goed bevriend met elkaar ondanks dat de moeder van Sabine het er toch wel moeilijk mee had, omdat Anne nog altijd meer leukemie kon krijgen. Ze beleefden allerlei avonturen met elkaar, met de klas. En over Anne’s ziekte hadden ze het nooit. Ze had af en toe wel terugvallen, maar daar kwam ze wel weer bovenop, totdat ze naar een chemokuur tien dagen in het ziekenhuis lag en geen bezoek wou. Na tien dagen kwam ze terug, maar niet voor een pauze tussen twee chemokuren, maar voor altijd. Er was niks meer aan te doen. Nadat Anne gestorven en begraven was, schreef Sabine op aanraden van mevrouw Meyers (docent) haar belevenissen in het jaar met Anne op, om haar verdriet te verwerken.
C Eigen mening
1 onderwerp / 2 gebeurtenissen
Het boek ‘Het jaar met Anne.’ vind ik heel erg mooi. Maar ook heel zielig. Bijv. dit stuk vind ik erg zielig:
“We hebben samen veel pret gehad”, zei Anne na een poosje. “het was leuk met jullie.”
En dan na een lange pauze: “Binnenkort ga ik door het ravijn.”
“Wat bedoel je?” vroeg Christian.
Ik gaf hem een teken.’Later’
“Over vijf dagen ben ik jarig. Ik wordt dan vijftien” zie Anne. “Maar ik denk niet dat ik het haal.”
“Tuurlijk haal je het wel. Je wordt ook nog zestien” zei Christian.
Zijn stem klonk boos en raar. En onecht. Hij bedoelde het goed. Hij wilde Anne moed geven, maar hij had er zelf geen. Anne zei niets meer. Haar ogen waren bijna de hele tijd gesloten. Maar als ze ons toch aankeek, dan straalden ze.
Die stralende ogen zal ik nooit meer vergeten. Anne was niet vertwijfeld. Ze voelde geen angst. Ze had zich neergelegd bij haar dood. Ze haalde haar verjaardag niet meer. Ze leefde nog zesendertig uur. Het grootste deel van de tijd sliep ze. En slapend verliet ze deze wereld. Dat vertelde mijnheer Hertog me.
Het lijkt me heel erg om in de schoenen van Sabine te staan. Als je vriendin overlijd op zo’n jonge leeftijd. Maar ik denk wel dat je op die manier anders naar het leven gaat kijken. Alles wordt mooier en je staat bij meer dingen stil die je anders heel gewoon zou vinden. Anne had dat ook . Ze keek ook op een andere manier naar het leven en zag niet op tegen de dood. Nog een erg mooi stukje uit het boek vind ik dit:
Mevrouw Meyers praatte verder zonder zich af te laten leiden.
“het zal je helpen Sabine. Geloof me maar. Ook al kun je je dat
nu niet voorstellen. Anne was toch je vriendin?” “Ze is nog altijd mijn vriendin,” zei ik zachtjes.Toen heb ik de hoorn neergelegd. Dit stuk spreekt mij heel erg aan omdat ze zegt dat het altijd haar vriendin zal blijven en dat vind ik heel knap. Het onderwerp spreekt me wel heel erg aan omdat het er erge problemen in voorkomen. Ze kunnen ook echt gebeurt zijn boeken die fictie zijn daar hou ik niet van behalve van Harry Potter. Maar soms vind ik sommige dingen wel wat overbodig. Het verhaal heeft me wel aan het denken gezet. Bijv. hoe ik tegen de wereld aan zou kijken als er een goede vriendin overlijd aan kanker. Ook liet het me nieuwe kanten zien dat je bijv. nog zo erg vrolijk tegen de wereld aan kan kijken als je weet dat je waarschijnlijk dood gaat. Je verwacht wel dat ze overlijd want alles is een terugblik van het vorige jaar. Met de meningen uit het boek ben ik het wel eens. Van te voren weet je de grootste gebeurtenis al. Zelf heb ik dit wel vaker meegemaakt dat er iemand aan kanker overlijd maar dan bij mijn twee ooms, toen was ik een jaar of 11. Ik ben door het verhaal niet echt anders tegen alles op gaan kijken. Ik heb wel meerdere boeken gelezen waarin miemand overlijd bijv. van Carry Slee. Ook zij schrijft erg mooie boeken. Maar ik denk toch wel mooier omdat bij hij er iets voor het overlijden gebeurt bijv. dat kinderen thuis of op school een probleem hebben en daarom zelfmoord plegen. Ik heb nog wel meer van dat soort verhalen gelezen, maar dan van onbekende schrijvers. Bijv. ’ de keuze’. dat boek is geschreven door Karel Verleyen. Die hoofdpersoon had een tumor in zijn hoofd waardoor hij overleed. 3 Personages De hoofdpersoon is wel iemand die niet de hele tijd aan haar vriendin denkt omdat ze weet dat ze het waarschijnlijk niet zal halen. Als ze haar ziet begint ze niet bijv. gelijk te huilen, maar probeert er nog iets leuks van het einde van Anne’s leven te maken. Ik zou niet goed Anne zo goed kunne opvangen als Sabine. Ik zou het erg vinden dat ze zou overlijden en hield me daar meer mee bezig dan dat ik haar opvrolijkte. Anne heeft erg veel invloed op me gemaakt ze blijft toch zo blij terwijl ze weet dat het niet lang duurt voordat ze zal sterven. De innerlijke personages begrijp ik goed. Alles wat ze zeggen daar ben ik het wel mee eens alleen vind ik sommige dingen heel lomp zoals dit: We hebben samen veel pret gehad”, zei Anne na een poosje. “het was leuk met jullie.” En dan na een lange pauze: “Binnenkort ga ik door het ravijn.” “Wat bedoel je?” vroeg Christian. Ik gaf hem een teken.’Later’ “Over vijf dagen ben ik jarig. Ik wordt dan vijftien” zie Anne. “Maar ik denk niet dat ik het haal.” “Tuurlijk haal je het wel. Je wordt ook nog zestien” zei Christian. Zijn stem klonk boos en raar. En onecht. Hij bedoelde het goed. Hij wilde Anne moed geven, maar hij had er zelf geen. Zoiets zou ik nou nooit zeggen. Ik weet wel dat het aardig bedoeld is en dat hij het er ook moeilijk mee heeft dat ze zal sterven. Maar zelf zal ze beter weten wanneer ze gaat sterven als dat ze het van een vriend hoort. 4 Bouw De boek van het boek ’het jaar met Anne’ vind ik heel goed opgebouwd, maar misschien hadden ze beter niet aan het begin kunnen zeggen dat ze zou overlijden. Dan was het leuker geweest om te lezen want dan wist je niet of ze het wel zou halen of niet en dat geeft je drang om te lezen. Dan was het nog spannender opgebouwd. Verder is het absoluut niet moeilijk opgebouwd vind ik. Alle woorden zijn begrijpelijk. Het slot van het verhaal vind ik echt heel zielig. Ik wist wel dat ze zou overlijden, maar toch was het zielig. Ze leefde nog zesendertig uur. Het grootste deel van de tijd sliep ze. En slapend verliet ze deze wereld. Dat vertelde mijnheer Hertog me.
5 a Taalgebruik (bij verhalen in boeken)
Het taalgebruik is goed te volgen voor de jeugd. Er stonden geen woorden in die ik niet begreep. Het bevat dus geen moeilijke woorden of zinnen. Het geeft veel beschrijvingen bijvoorbeeld toen ze voor het eerst de klas in kwam werd ze zo beschreven door Sabine:
“ ze zag eruit als een porseleinen pop. Bleek, Breekbaar, met ogen die een maat te groot leken. En ze droeg een muts.”
Ook zitten er heel veel dialogen in. Het meest tussen Anne en Sabine.
5 b Beeldtechniek (bij verhalen in films)
Dit boek is niet verfilmd. Misschien wel in Duitsland want daar komt het boek oorspronkelijk vandaan. Maar als het verfilmd zou worden en ik deed het dan zou het wel een heel bijzondere film zijn omdat er veel boeiende gebeurtenissen in voorkomen in het boek en omdat er veel afwisseling van het camerastandpunt. Veel inzoomen, uitzoomen, veraf, dichtbij, van boven en naar beneden. Maar niet te vaak zodat het beeld amper stil blijft. De verhalen zullen op een paar plaatsen zich afspelen. Het meest op school en bij Anne thuis. Maar soms ook bij Sabine thuis. Als er te veel plaatsen zijn waar het zich afspeelt kunne vaak veel mensen het niet volgen, ook ik niet. Alles is een terugblik van het jaar dat Sabine Anne heeft gekend. Van haar lerares moest ze alles opschrijven in een plakboek en dat zou ik dan wel verfilmen, want bijna heel dat boek is een terugblik. Muziek en ook belichting zullen een grote rol spelen. Die zullen daar dan goed bij passen, want als ik die film maak zal ik het altijd zelf leuk vinden. In de film zou ik dialogen gebruiken. Dat houd het leuk vind ik. Maar niet de hele tijd want dat vind ik saai!
D Verwerkingsopdracht
Het boek gaat over Sabine een meisje van 13 jaar, dat haar verhaal opschrijft over haar jaar met Anne, een meisje met leukemie dat daaraan in het jaar ook gestorven is. Na de zomervakantie zit Sabine met dezelfde klas als vorig jaar in de 2e alleen haar vriendin was verhuist dus de plek naast haar was leeg. Ze kregen te horen dat er een nieuwe leerlinge bij hun in de klas kwam te zitten: Annegreet Hertog. Ze was een lange tijd niet op school geweest vanwege haar leukemie en wou het jaar overdoen. Omdat er niemand naast Sabine zat kon Anne daar zitten. In het begin was Sabine een beetje bang voor Anne omdat ze er raar uitzag met een kaal hoofd, maar na een tijdje raakten ze toch goed bevriend met elkaar ondanks dat de moeder van Sabine het er toch wel moeilijk mee had, omdat Anne nog altijd meer leukemie kon krijgen. Ze beleefden allerlei avonturen met elkaar, met de klas. En over Anne’s ziekte hadden ze het nooit. Ze had af en toe wel terugvallen maar daar kwam ze wel weer bovenop, totdat ze naar een chemokuur tien dagen in het ziekenhuis lag en geen bezoek wou. Na tien dagen kwam ze terug maar niet voor een pauze tussen twee chemokuren, maar voor altijd. Er was niks meer aan te doen. Nadat Anne gestorven en begraven was schreef Sabine op aanraden van mevrouw Meyers (docent) haar belevenissen in het jaar met Anne op, om haar verdriet te verwerken.
Dit boek is heel mooi, ook al is er maar verteld over een kleine periode. Het gaat echt niet vervelen, omdat er veel problemen in voorkomen. Waarvan de belangrijkste de dood is. Dit spreekt veel mensen aan omdat alle mensen overlijden en we weten niet hoe. Iedereen hoopt natuurlijk dat die niet op zo’n manier als Anne hoeft te sterven. Anne en Sabine gaan allebei voor het leven. Vooral Anne geniet van alles wat ze meemaakt. Dat is heel leuk, want zelf denken veel mensen daar niet over na. Je staat daar gewoon niet bij stil. De meeste mensen hebben het tegenwoordig altijd druk. Het taalgebruik wat gebruikt wordt in het boek is heel geschikt voor de jeugd. Ook de opbouw is goed.
Oorspronkelijk een Duits boek. Vertaald door Ria De Rycke. Eerste druk in 1998. De uitgever in Nederland is Clavis en in Duitsland is dat Ellerman. Oorspronkelijke titel is Das Jahr mit Anne. B Samenvatting van de inhoud - Het boek het jaar met Anne speelt zich op school en bij Anne thuis af. Waarschijnlijk staat die school en het huis van Anne en Sabine in een stad want ze hebben het wel eens over de V&D en die heb je niet in een dorpje. - Het speelt zich af in onze tijd. - De hoofdpersoon in het boek is Sabine. - De problemen zijn ziekte en de dood. - Het boek duurt een schooljaar. - Het is een terugblik want Sabine schrijft alles op in een plakboek wat ze nog weet van haar. - Ik denk dat het de bedoeling van de schrijfster is geweest dat je anders naar het leven gaat kijken. Je moet blij zijn met het leven, want het kan zo voorbij zijn. - het is geschreven in een hij/zij perspectief. - er zijn wel veranderingen . Bijv. bij Sabine zij zegt op het einde namelijk het volgende: “Maar er is iets verandert. Buiten om me heen, en binnen in mij. Ik kan nog niet precies zeggen wat het is. Misschien zie ik de wereld nu meer zoals Anne hem zag. Bewuster. Ik heb de indruk dat de kleuren feller geworden zijn. Hoofdrolspeler Sabine: Sabine is een meisje van 13 jaar. Ze is erg verdrietig omdat haar vriendin Anne is overleden. Haar uiterlijk wordt niet omschreven. Na de dood van Anne kijkt ze heel anders naar het leven. Alles is mooier geworden. En dit zijn de bijpersonen: Annegreet: Wil Anne worden genoemd en is 14 jaar. Anne heeft leukemie, een vorm van kanker. Ze is altijd wel in voor een avontuur en ook altijd vrolijk. Toen ze voor het eerst de klas inkwam werd ze zo omschreven: “ze zag eruit als een porseleinen pop. Bleek, Breekbaar, met ogen die een maat te groot leken. En ze droeg een muts.” (omdat ze kaal is) Fransje: Fransje is het broertje van Sabine. Hij is 5 jaar, en is heel erg slim. Hij houd heel erg van Anne. Er wordt niets gezegd over zijn uiterlijk. Meneer Hertog: Hij is de vader van Anne, verdiept zich sinds Anne ziek is heel diep in zijn werk en de piano. Ook over hem weten we niets van het uiterlijk. Mevrouw Hertog: zij is een heel erg bezorgde vrouw en erg vriendelijk. Ook over haar uiterlijk wordt helemaal niks gezegd. Benjamin: is het vriendje van Anne. Het is een zorgzame en aardige jongen. Uiterlijk weten we ook van hem niet. Christian: hij is het vriendje van Sabine. Hij is ook erg zorgzaam en aardig. Net als Benjamin. Uiterlijk niet omschreven. Mevrouw Meyers: Is de lerares Nederlands van Sabine. Ze vindt het heel erg dat Sabine zo verdrietig is en probeert haar hierbij te helpen. Ze denkt dus vaak aan anderen en is aardig. Uiterlijk is weer niet omschreven. Ouders van Sabine: vinden dat ze te weinig thuis is en te vaak bij Anne. Want het is niet gezellig voor haar broertje fransje als ze zo weinig thuis is. Daarom kan Sabine het vaak niet met hun vinden. Verder zijn haar ouders wel aardig. Uiterlijk niet omschreven.
nu niet voorstellen. Anne was toch je vriendin?” “Ze is nog altijd mijn vriendin,” zei ik zachtjes.Toen heb ik de hoorn neergelegd. Dit stuk spreekt mij heel erg aan omdat ze zegt dat het altijd haar vriendin zal blijven en dat vind ik heel knap. Het onderwerp spreekt me wel heel erg aan omdat het er erge problemen in voorkomen. Ze kunnen ook echt gebeurt zijn boeken die fictie zijn daar hou ik niet van behalve van Harry Potter. Maar soms vind ik sommige dingen wel wat overbodig. Het verhaal heeft me wel aan het denken gezet. Bijv. hoe ik tegen de wereld aan zou kijken als er een goede vriendin overlijd aan kanker. Ook liet het me nieuwe kanten zien dat je bijv. nog zo erg vrolijk tegen de wereld aan kan kijken als je weet dat je waarschijnlijk dood gaat. Je verwacht wel dat ze overlijd want alles is een terugblik van het vorige jaar. Met de meningen uit het boek ben ik het wel eens. Van te voren weet je de grootste gebeurtenis al. Zelf heb ik dit wel vaker meegemaakt dat er iemand aan kanker overlijd maar dan bij mijn twee ooms, toen was ik een jaar of 11. Ik ben door het verhaal niet echt anders tegen alles op gaan kijken. Ik heb wel meerdere boeken gelezen waarin miemand overlijd bijv. van Carry Slee. Ook zij schrijft erg mooie boeken. Maar ik denk toch wel mooier omdat bij hij er iets voor het overlijden gebeurt bijv. dat kinderen thuis of op school een probleem hebben en daarom zelfmoord plegen. Ik heb nog wel meer van dat soort verhalen gelezen, maar dan van onbekende schrijvers. Bijv. ’ de keuze’. dat boek is geschreven door Karel Verleyen. Die hoofdpersoon had een tumor in zijn hoofd waardoor hij overleed. 3 Personages De hoofdpersoon is wel iemand die niet de hele tijd aan haar vriendin denkt omdat ze weet dat ze het waarschijnlijk niet zal halen. Als ze haar ziet begint ze niet bijv. gelijk te huilen, maar probeert er nog iets leuks van het einde van Anne’s leven te maken. Ik zou niet goed Anne zo goed kunne opvangen als Sabine. Ik zou het erg vinden dat ze zou overlijden en hield me daar meer mee bezig dan dat ik haar opvrolijkte. Anne heeft erg veel invloed op me gemaakt ze blijft toch zo blij terwijl ze weet dat het niet lang duurt voordat ze zal sterven. De innerlijke personages begrijp ik goed. Alles wat ze zeggen daar ben ik het wel mee eens alleen vind ik sommige dingen heel lomp zoals dit: We hebben samen veel pret gehad”, zei Anne na een poosje. “het was leuk met jullie.” En dan na een lange pauze: “Binnenkort ga ik door het ravijn.” “Wat bedoel je?” vroeg Christian. Ik gaf hem een teken.’Later’ “Over vijf dagen ben ik jarig. Ik wordt dan vijftien” zie Anne. “Maar ik denk niet dat ik het haal.” “Tuurlijk haal je het wel. Je wordt ook nog zestien” zei Christian. Zijn stem klonk boos en raar. En onecht. Hij bedoelde het goed. Hij wilde Anne moed geven, maar hij had er zelf geen. Zoiets zou ik nou nooit zeggen. Ik weet wel dat het aardig bedoeld is en dat hij het er ook moeilijk mee heeft dat ze zal sterven. Maar zelf zal ze beter weten wanneer ze gaat sterven als dat ze het van een vriend hoort. 4 Bouw De boek van het boek ’het jaar met Anne’ vind ik heel goed opgebouwd, maar misschien hadden ze beter niet aan het begin kunnen zeggen dat ze zou overlijden. Dan was het leuker geweest om te lezen want dan wist je niet of ze het wel zou halen of niet en dat geeft je drang om te lezen. Dan was het nog spannender opgebouwd. Verder is het absoluut niet moeilijk opgebouwd vind ik. Alle woorden zijn begrijpelijk. Het slot van het verhaal vind ik echt heel zielig. Ik wist wel dat ze zou overlijden, maar toch was het zielig. Ze leefde nog zesendertig uur. Het grootste deel van de tijd sliep ze. En slapend verliet ze deze wereld. Dat vertelde mijnheer Hertog me.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden