Crazy door Benjamin Lebert

Inhoud 1. Inhoud: Het boek gaat over de 16-jarige Benjamin Lebert. Hij gaat naar het internaat in Neuseelen, omdat zijn ouders hopen dat hij hier zij examen halen kan, het is namelijk al de 5e school waar hij heengaat. Met kamergenoot Janosch klikt het vanaf het eerste moment. Mede daardoor wordt Benjamin onmiddellijk opgenomen in een vriendclubje jongens. De eerste dag al gaat hij met de jongens het dorp in en de tweede nacht al gaat hij met de jongens mee naar de meisjesafdeling.Daar brengen ze de nacht door bij drie leeftijdsgenootjes.Nadat deze eerste twee dagen tot in detail beschreven zijn, vind er een flash-forward plaatst en ben je ineens vier maanden verder.De jongens snakken naar vrijheid en besluiten weg te lopen van het internaat om in München ‘van het echte leven te kunnen genieten.’ Te voet gaan ze naar de bushalte in het dorp, waar ze een oude man ontmoeten. De man, Sambraus genaamd,is net bij het graf van zijn vrouw geweest en herkent de jongens direct als zijnde jongen van ‘het internaat.’ Zelf heeft hij toen hij jong was ook in het internaat gezeten en hij snapt de vrijheidsdrang van de jongens. Daarom bied hij de jongens een slaapplaats voor de nacht aan bij hem thuis in München. Na overleg stemmen de jongens hiermee in. Het wordt een avontuurlijke nacht.Sambraus neemt de jongens mee naar een striptent en de jongens hebben de tijd van hun leven. De volgende ochtend brengt hij de jongens weer terug naar het internaat, met een smoesverhaaltje over waar ze geweest zijn ’s nachts, zodat de jongens niet de problemen komen. Hierna vind er een tweede flash-forward plaats naar het eind van het schooljaar. Benjamin verlaat het internaat, omdat hij er niet in geslaagd is zijn wiskunde cijfer een voldoende te maken en hij dus niet tot het examen blijven mag. 2. Waar speelt het zich af? Het verhaal speelt zich grotendeels in Neuseelen, Duitsland, af. Het laatste stuk, als de jongens weglopen, speelt zich voor een deel in München af.
3. In wat voor milieu speelt het verhaal zich af? Het verhaal speelt zich af in een betrekkelijk rijk milieu. Er wordt enkele keren in het boek gezinspeeld op het feit dat de ouders er wel wat geld voor neer moeten tellen om het verblijf van hun kinderen te bekostigen.Verder speelt het verhaal zich af in een schoolmilieu. Een groot deel van het verhaal speelt zich af binnen de muren van het internaat en als ze weglopen blijft het internaat nog een beetje de rode draad. 4. In welke tijd speelt het verhaal zich af? In 1998. Het boek is een autobiografische roman en de schrijver is in 1982 geboren. Ten tijde van het verhaal is de schrijver 16, dus het verhaal moet zich in ’98 afspelen. 5. ,b>Is het verhaal waargebeurd of verzonnen? Het is een waargebeurd verhaal, het boek is autobiografisch. 6. Wie is de hoofdpersoon? De hoofdpersoon in Benjamin Lebert. Een 16-jarige jongen die halfzijdig verlamd is. Hierdoor is hij lichamelijk beperkt en dit is mogelijk ook de oorzaak van zijn moeilijkheden met school en vooral met wiskunde. 7. Andere personages. Andere belangrijke personages zijn:-Het vriendenclubje van Benjamin, bestaande uit:*Janosch, Benjamins kamergenoot en zijn steun en toeverlaat. *Dikke Felix, bijgenaamd ‘Kugli’*Dunne Felix*Troy, een stille teruggetrokken jongen, halverwege ontdenkt Benjamin de reden van het teruggetrokken bestaan van Troy.*Florian, gedurende het hele boek wordt iedere keer als de naam Florian genoemd wordt, hier in één ruk achteraan gezegd: ‘Den alle nur Mädchen nennen.’-Anna, Malen en Marie. De meisjes waar de jongens regelmatig een nacht heengaan. Janosch is smoorverliefd op Malen en Benjamin zelf heeft de tweede nacht een vrijpartij met Marie.-Sambraus, de oudere man die de jongens meeneemt naar München.-De ouders van Benjamin komen zelf niet erg veel voor in het verhaal. Wel heeft Benjamin het zelf over ze. Hij beschrijft zijn moeder als een bezorgde vrouw die het beste voor haar zoon wil. Zijn vader beschrijft hij als een rustige sympathieke man. Zijn ouders hebben veel ruzie en aan het eind van het boek zijn ze ook uitelkaar. Ook heeft Benjamin een zus, waarover hij verteld dat ze lesbienne is. 8. Vind je de hoofdpersoon sympathiek? Ik vind de hooofdpersoon wel sympathiek. Mede door zijn beperking is wel onzeker, maar Janosch is hierin zijn grote steun en toeverlaat. Hij spreekt Benjamin zowel moed in, als dat hij Benjamin ook letterlijk helpt. Hij draagt Benjamin bijvoorbeeld op zijn rug als Benjamin het lopen niet volhoud of het tempo niet bij kan benen.Ook vind ik Benjamin erg sympathiek en behulpzaam richting zijn vrienden. Dit komt vooral tot uiting als Benjamin na vier maanden bij Troy op zijn kamer langsgaat. Hij vraagt zich af wie Troy nou eigenlijk is en wat er in hem omgaat. Troy verteld hem nu waarom hij alleen op een kamer ligt. Hij plast nog steeds in bed. Om te voorkomen dat dat bekend wordt, heeft hij een kamer alleen. Ook deelt hij zijn verdriet hierover, en over het feit dat zijn broer op sterven ligt. Hoewel Benjamin het aanvankelijk moeilijk vind om de huilende jongen te troosten, doet hij toch wat hij kan.
9. Hoogtepunt van het verhaal: Al de jongens op de trein staan te wachten, wisselen ze, door middel van sneetjes die ze met een spijker in hun vinger maken, bloed uit met elkaar. Zodat ze nu bloedverwanten zijn. Dit doen ze dus in feite om hun vriendschap te bezegelen en aangezien het hele boek een beetje om de vriendschap van de jongens draait, vind ik dit zeker een hoogtepunt. 10. Verband tussen titel en inhoud: ‘Crazy’ is een benaming die aanvankelijk voornamelijk Janosch gebruikt, maar later het hele vriendenclubje als standaard term heeft. Dingen zijn ‘Crazy’ als ze heel leuk, apart of stoer zijn. Eigenlijk valt er ook niet echt een goede vertaling voor de geven. ‘Crazy’ is iets wat de jongens om het een gebruiken en het wordt dus in meerdere contexten gebruik. Belangrijkste is dus dat het een veelgebruikte term van het vriendenclubje is. Genre en stijl 1. Genre: Het boek is een autobiografische roman. 2. Opbouw: Het boek bestaat uit 16 hoofdstukken. Er vinden grote flash-forwards plaats, maar de stukken díe beschreven worden, worden wel gedetailleerd beschreven. 3. Geschreven in: Het boek is geschreven in de ik-vorm. 4. Beschrijvingen: Er zijn lange beschrijvingen in het boek, maar ik denk dat deze voornamelijk te wijden zijn aan de schrijfstijl van de schrijver. Het heeft voor het verhaal niet echt een functie. 5. Stijl: Het boek bestaat uit vrij lange zinnen, met uitgebreide dialogen. Het boek is in spreektaal geschreven met populair taalgebruik. Dit komt waarschijnlijk ook doordat het in de ik-vorm geschreven is en doordat de hoofdpersoon nog jong is. 6. Realiteit: Het boek is realistisch
7. Overheersende aspecten: De beschrijving van de gebeurtenissen overheerst. De schrijver 1. Geboorteplaats en –jaar: Benjamin Lebert is geboren in 1982 in Freiburg, Breisgau (Duitsland). 2. Andere boeken: Dit boek is zijn eerste boek. Hij schrijft wel voor het Duitse jeugdblad ‘Jetzt’ en is momenteel bezig met zijn tweede boek. 3. Stroming: Nee
4. Vernieuwend: Nee
5. Persoonlijke ideeën: De gesprekken die in de
vriendenclub plaatsvinden, gaan wel over dingen als vriendschap en wat het leven nou inhoud. In die zin komen er dus wel meningen van zowel Benjamin zelf als van zijn vrienden naar voren en die zouden je aan het denken kunnen zetten. 6. Schrijver: In Benjamin. Het is een autobiografische roman. Je eigen mening 1. Wat heeft je getroffen in het boek? Er zijn meerdere fragmenten in het boek die me wel getroffen hebben, bijvoorbeeld wanneer Benjamin geconfronteerd wordt met zijn beperkingen. De eerste morgen bijvoorbeeld, lukt het hem bij het ontbijt niet zijn brood te smeren doordat hij niet in staat is zijn linkerhand goed te gebruiken. Wanneer hij iemand vraagt hem te helpen, krijgt hij als antwoord te horen dat hij dat toch wel zou moeten kunnen als 16-jarige. 2. Milieu: Zelf heb ik geen ervaring met het internaatsleven. Wel doet het intern zijn, het met een klein clubje naar school gaan, met een klein clubje, het verlangen naar vrijheid en het weekend verlof, met denken aan mijn eigen verblijf in Beetsterzwaag. 3. Kun je je identificeren met een van de hoofdpersonen? Ik kan me op sommige momenten goed identificeren met Benjamin. Door de dingen waar hij tegenaan loopt met zijn beperking, de pijn die hij heeft en het onbegrip van mensen omdat ‘er niks te zien is dus er zal wel niks zijn.’ Dat zijn dingen waar ik zelf ook wel tegenaan loopt en daardoor kon ik me wel in Benjamin Identificeren. Ook de waarde die hij aan vriendschappen hecht, en het intern zitten (zie ook vraag 2), zijn dingen die ik herken.Toch is hij op sommige punten ook totaal anders. Zijn wilde avontuurtje met Marie bijvoorbeeld en zijn bezoek aan de striptent, dat zijn dingen die absoluut niet bij mij passen. 4. Mening: Ik vond het een leuk boek en hoefde me er niet toe aan te zetten om te gaan lezen, wat ik meestal wel heb als ik boeken móet lezen voor school. Hoewel in het niet echt als heel storend heb ervaren, had er soms misschien iets meer vaart in het verhaal kunnen zitten. 5. Moeilijk/Makkelijk? Het lezen viel me enorm mee. Het boek las lekker weg en na een minuut of 5 viel het feit dat het in het Duits geschreven is me helemaal niet meer op. 6. Heeft het boek je aan het denken gezet? Ik vond het wel leuk om de gesprekken van de jongens over het leven en vriendschap te lezen, maar het heeft me niet echt aan het denken gezet. 7. Bedenk een ander eind: (schuingedrukt is overgenomen uit het boek)Das Gepäck steht vor dem Bett. Janosch hat mir beim Packen geholfen. Drei Koffer und eine Tasche. Nun stehen sie schön in einer Reihe. Fertig zur Abfahrt. Ich schlucke. Es sieht hier plötzlich leer aus. Die Wände sind kahl. Auf den Schreibtischen liegt nichts mehr. Ein seltsames Gefühl durchdringt meinen Körper. Ich lege die rechte Hand auf meine schweissige Stirn.Mathe is jetzt endlich ein Fünfer geworden. Ich habe mein Abitur gemacht! Jetzt könnte ich endlich leben!Zusammen mit der Janosch, der dicke Felix, dünne Felix, Troy und Florian, den alle nur Mädchen nennen, gehe ich vor einige tage nach München. Auch Anna und Malen gehen mit jetzt. Marie nicht. Aber das war auch nicht anders zu erwarten. Niemals habe ich die Ferien so geliebt wie jetzt. Zusammen mit meine Freunde, spass machen, niemals zurück nach die schule…Dieser Menschen sind Mensche die ich liebe..dieser Menschen sind meine Freunde…