Adel und Edle Steine door Felix & Theo

De hoofdpersonen in dit verhaal zijn: Helmut Müller, privé detective. Hij leert bij deze mensen uit de omgeving München kennen. Bea Braun, Müllers secretaris. Ze wilde altijd al rijke mensen leren kennen. Heeft ze deze keer geluk. Maria Hintersberger, Müllers jeugdliefde. Soms passeren ze elkaars wegen, maar voor een heerlijke avond hebben ze geen tijd. Clothilde Krumm, begaafde en geliefde goudsmid en kunstlerares. Een vernissage van haar werk bekijkt de omgeving van München. Florian Quarz, kunstmedia en beursspeculant zijn party’s en feesten zijn een ‘verplichting’ Van de Münchense kunstmedia
Het hotel “Bayerische Jahreszeiten” heeft 5 sterren en is het beste en duurste hotel van München. De huisdetective heeft dit keer geen vrienden bij zijn werk. Florian Quarz. Voelt zich vereerd, Je hartelijk uit te nodigen bij de vernissage TIJDLOOS

UIT STEEN EN METAAL. sieraden en edelstenen verzameling van Clothilde Krumm
beschermvrouwe koningin prinses Stephanie van Luxemburg
zaterdag 3 december, 20.00 uur. In hotel Bayerische Jahreszeiten in München. 1
München, donderdag 1 december. Geweldig, geweldig, mevrouw Hintersberger. Zeer goed. De uitnodiging vind ik mooi. Zeer mooi. Echt geweldig. Maar, maar, ik ben tevreden. We lopen op schema. De kunstmedia en beursspeculant Florian Quarz is zeer tevreden. Hij zit in een comfortabele lerenstoel in zijn bureau en spreekt met Maria Hintersberger. Deze dame werd hem aanbevolen door een uitstekende organisator van bijeenkomsten, feesten en kunstuitstallingen. Zij zal de volgende vernissage voorbereiden. Deze keer moet alles bijzonder goed gaan. De prijzen voor kunstobjecten zijn zeer gestegen. En er moet deze keer ook een beetje show bijzijn. Mevrouw Hintersberger heeft voor hem een fantastisch programma samengesteld. Bekende kunstenaars zorgen voor de verzorging. En het is Maria Hintersberger gelukt een koninklijke beschermvrouw te regelen die persoonlijk het vernissage opent. “alle voorbereidingen lopen volgens plan, meneer Quarz. Maar ik moet uw vragen, me nog een voorschot van 200.000 DM te geven. De eerste 200.000 DM zijn al praktisch verbruikt. De kunstenaars willen salaris vooraf. Het hotel Bayerische Jahreszeiten wil ook voor de kamerreservering en de zalen een bedrag vooraf. En ik moet ook een lange rij vliegtickets voor onze eregasten kopen”. “In orde, mevrouw Hintersberger. Hoe gaat het met de eregastenlijst? Hebben we al van de belangrijkste mensen te horen gekregen of ze komen of niet?” “Ja, meneer Quarz. Alles gaat goed. De overburgemeester heeft meegestemd, de voorzitters van de grote partijen komen, we hebben een rij van !!! van de wetenschap. Natuurlijk ook acteurs, muzikanten, schilders etc. samen meer dan 200 gasten.” “En prinses Stephanie van Luxemburg komt ook echt?” “Natuurlijk, meneer Quarz. Maar ze wil wel 100.000 DM salaris. Maar dat is een goede investering. De pers is ook al geïnformeerd. Alle kranten van Müncen wachten op Stephanie. Daarbij maken we nog een exclusief interview met een tekenaar. De ‘regenbogen’ wil ons daar 80.000 DM voor betalen. Geweldig, geweldig, ik hoop maar, dat deze investering ook winst oplevert. Informeer me verder dagelijks a.u.b. hier is de cheque van 200.000 DM. Wees zo vriendelijk en onderteken bij mijn secretaresse de ontvangstbevestiging.” “natuurlijk meneer Quarz. Anders nog wat?” “Nee bedankt, dat is alles. Tot morgen dan maar. Doei, mevrouw Hintersberger.” “doei meneer Quarz. Ook Maria Hintersberger is tevreden. Het plan gaat geweldig. Het was niet makkelijk, een goede uitnodiging te schrijven en te vervalsen en dan aan Quarz te geven. En dan moet ze referentie afgeven, namen en adressen van vroegere opdrachtgevers. Maar alles heeft goed gewerkt. Florian Quarz heeft vertrouwen in haar en heeft haar al 400.000 DM gegeven. Iets van dit geld moet ze natuurlijk ook uitgeven. Maar slechts heel weinig. De rest zou ze zelf houden. En het salaris voor Stephanie van Luxemburg erbij. En ook het geld voor het exclusieve interview. Want deze Stephanie komt helemaal niet. En het interview wordt ook niet gegeven. Nu moet Maria nog 2 dagen verder zo doen, als een echte organisator van vernissagen, zodat Quarz het niet verdacht vind. En dan moet ze nog Clothilde Krumm ontmoeten en het transport van de sieraden organiseren. Maar deze sieraden worden niet naar hotel Bayerische Jahreszeiten gebracht. Ze worden per expres naar Singapour gebracht. Maria verheugt zich al op de gezichten van de eregasten als de vernissage geopend word en er geen sieraad is. Geen Stephanie van Luxemburg en geen Maria. Jammer dat ze er niet bij kan zijn. De vlucht naar Singapore is al gereserveerd. Het vliegticket is gekocht en een vals paspoort is ook geregeld. 2
Berlijn, 2 December
Privé detective Helmut Müller zit met zijn secretaresse voor het automatische antwoordapparaat in zijn kantoor. Sinds een half uur proberen beide, een tekst op het bandje te spreken. “nee baas. Dat is te lang, wat je nu zeggen wilt. Een bericht moet kort en informatief zijn. Bijvoorbeeld kunnen we zeggen: ‘hier spreekt nummer 2354545 in Berlijn. Wij zijn er niet. Spreek nu iets in.’ “hoe vind je dat?” “Dat klink echt zeer zielig. We moeten beginnen met een zet ‘hier is detective bureau Müller. We betreuren het dat ons bureau nu niet aanwezig is, omdat we waarschijnlijk onderweg zijn.’ En?” “Maar baas, dat het bureau er niet is merkt de beller toch als hij het antwoordapparaat hoort. Dat hoef je dan toch niet te zeggen. En waarom we er niet zijn gaat toch niemand aan.” “maar we moeten toch iets zeggen, Bea!” tenslotte worden ze het eens over de volgende tekst, die Bea dan op het bandje spreekt: “Detective bureau Müller. Laat een berichtje achter dan bellen we u terug.” “Müller is niet zeer tevreden. Maar hij wil geen ruzie met Bea Braun. Van zulke dingen heeft zij meer verstand als hij. En belangrijker als dit domme apparaat is de reis naar München. Hij heeft een opdracht gekregen, een vernissage van waardevolle kunstige sieraden en edelstenen collage te bewaken. Bea Braun en hij moeten de uitnodiging nakijken, de gasten onopvallend controleren en natuurlijk oppassen, dat er geen objecten verdwijnen. Bea is heel erg opgewonden, omdat er bij deze vernissage bekende kunstenaars en beroemde mensen uit de wetenschap en politiek aanwezig zijn en ook nog Stephanie van Luxemburg. De opdracht heeft de Detective bureau Müller van een Münchense collega gekregen. Het is een opdracht voor een dag en een nacht die zeer goed betaald. Morgen vliegen ze naar München. En overmorgen vroeg hebben ze het eerste termijn in hotel Bayerische Jahreszeiten. Daar gaan ze met de directeur en de hoteldetective spreken en het zekerheidsplan veranderen. Morgen vroeg moet Müller naar een kostuumverlener, om voor hem een pak te huren. Bea Braun moet ook een klein zwart kostuum hebben, zodat ze zo onopvallend mogelijk tussen de andere gasten zijn. “Dus Bea, we zien elkaar morgen om 12.20 uur bij het vliegveld, meteen bij de pascontrole voor de vlucht naar München oké?” “Oké baas, tot morgen. 3
München, vrijdag 2 december 10 uur. Het atelier van kunstenares Clothilde Krumm lig in een zijstraat, de Leopoldstraat in het Münchense stadsdeel Schwabing. Maria Hintersberger neemt de lift en stapt in Dachgeschoss uit. Ze belt en Clothilde opent de deur. “Hallo mevrouw Krumm. Mijn naam is Hintersberger ik organiseer de vernissage morgen avond in hotel Bayerische Jahreszeiten. Ik heb uw gister opgebeld. Herinner je me?” “O, ja natuurlijk. Maria heet je toch? Niet waar? Ik ben Clothilde, zeg maar Clothi tegen me. Zo noemen al mijn vrienden me. Kom maar binnen. Het atelier is zeer groot. In het dak zitten grote ramen, die veel licht in het atelier laten. Overal staan kleine werkstukken, en halve sieraden, metaal en edelstenen collages. “Prachtig. Ik bewonder je werk. Werkelijk heerlijk. Je spullen zijn geweldig.” “tijdens dat maria met de kunstenares praat, kijkt ze rond in het atelier. De objecten zijn gedeeltelijk al verpakt. Een paar staan er nog of liggen op een kleine marmeren tafel. Daarna zegt Maria: “Dus, Clothi, morgen vroeg kom ik persoonlijk met een transporteur je objecten ophalen. We pakken het in speciale kisten in en brengen alles in het hotel Bayerische Jahreszeiten. Ik zorg persoonlijk voor de organiseren en de uitstalling. En nu komt het beste: tot de opening worden alle kunstwerken met witte doeken bedekt. Dus ziet niemand de kunstvoorwerpen voordat de vernissage geopend is. Stephanie van Luxemburg houd dan een klein gesprek, daarna spreekt Florian Quarz een paar woordjes, en uiteindelijk worden de voorwerpen onthult. En hoe vind je dit idee?” “In een woord, geweldig. Werkelijk zeer origineel. Ik verheug me echt op morgen. Tot dan. Mijn liefste, doei, tot morgen vroeg. 4
zaterdag, 3 december. Als Helmut Müller en Bea Braun in het hotel Bayerische Jahreszeiten aankomen is het 12 uur. Het gesprek met de hoteldirecteur en de hoteldetective duur een klein half uurtje. De hoteldetective verteld hun daarna, in welke kamers de vernissage plaatsvindt. Dan checken ze de gastenlijst. Die de hoteldirecteur gegeven heeft. Als Müller naar de !!!!! vraagt zegt de hoteldetective: “de uitstelling word straks vroeg door de organisator persoonlijk opgebouwd. Ze heeft ook de transport hierheen geregeld. Een zeer aardige en sympathieke dame. Als bijzonder effect worden de sieraden met witte doeken bedekt zo dat de kunstwerken pas bij de opening gezien worden. En? Heeft u de zaken bekeken? Vraagt Bea Braun nieuwsgierig. Nee nee. Niemand van ons heeft de sieraden gezien. Het wordt allemaal fantastisch van de organisator afgezien. Nou, dan hebben we dus tot vanavond niks te doen, zegt Müller. We kunnen een beetje in de stad plezier maken. München is in de voor kersttijd altijd bijzonder mooi. Goed idee, baas. Ik moet ook nog een cadeau voor mijn moeder kopen. Misschien vinden we wat op de Kerstkindmarkt op het Marienplein. Een moment nog, mijn collega. We moeten kort het tijdsplan voor vanavond doorspreken. Ook vind ik het goed als je kort met de organisator spreekt. Ik heb vanmiddag al geïnformeerd dat ze met de verwachte uitstelling betrokken is. Hier is het telefoonnummer van haar bureau. De hoteldetective geeft Müller een visitekaart. M. Hintersberger
Uitstallingen feesten en tentoonstellingen. München-Parijs-New York. En op de achterkant staat in handschrift een telefoonnummer: 242526

Müller steekt het visitekaartje in zijn jas. Daarna spreken de drie over het tijdplan van de avond. Bea Braun maakt korte notities. 18.00 aankomst Stephanie v.L. à vliegveld. (wordt door mevrouw Hintersberger opgehaald) 19.00 persconferentie in de balzaal van het hotel. 19.30 aankomst van de eerste eregasten. 20.00 opening door H. v.L = speech van F.Q. 20.15 vernissage / onthulling d. Schmokide
22.00 kunstenaars optreden
23.00 muzikaal optreden
24.00 officieel einde. ?? einde ?? als Müller en Bea Braun het hotel verlaten, is het al 13.00 uur. Tot het werk begint hebben ze nog 4 uur tijd. 5
zaterdag, 3 december 15.00 uur. Bea Braun is beteisterd door de Kerstkindmarkt van München. Het hele Marienplein staat vol kleine kraampjes die kerstspullen verkopen. Er is ook een kraampje met specialiteiten uit verschillende regio’s van Zuid-Duitsland en Oostenrijk. Uit Zuid-Tirol zijn een paar handelaren gekomen.overal ruikt het naar kerstgebak en Glühwein. Duizenden mensen, die hun kerst-inkoop doen, slenteren door de straten. Helmut Müller en Bea Braun kopen gebak en houden een kleine pauze aan een kraampje waar je ook wat te drinken kan krijgen. Maar, overigens, baas, heeft u de organisator al opgebeld? Wie? O, die organisator… nee, ben ik vergeten. Shit. Waar heb je het visitekaartje?… oh, hier is het. Heb je een 10 pfennig stuk, Bea? Müller en Bea gaan naar een telefooncel. De detective neemt de hoorn en draait. Grappig, zegt hij tegen Bea. Hintersberger is een jeugdliefde van mij. We hebben samen hier in Müchen gestudeerd. Maar ze wilde toch een ander beroep als ik. Ze werd een internationaal gezochte dief en bedrieger. Herinner je het? Bea? Ik zag haar in het vliegtuig naar Müchen. Uitsluitend heeft ze in het hotel waar ik woonde, de diamanten van een operazangeres gestolen. Dat geeft waarschijnlijk problemen. Zelfs de politie geloofde dat ik met haar samen had gewerkt. Oh, Maria…. In de andere richting hoorde Müller alleen maar een TUUT-TUUT-TUUT. Hoe laad is het Bea? Vraagt Müller. Hoe laat? Het is nu kwart over drie, baas. Waarschijnlijk is Mevrouw Hintersberger onderweg naar het vliegveld om Stephanie op te halen. We moeten nu sowieso naar het hotel. Omkleden, alles voorbereiden, en dan begint om 19.00 uur de persconferentie. Hmm. Ja, ja je hebt gelijk. En natuurlijk zijn er ook een boel vrouwen die m. Hintersberger heten. Marta, Magdalena, Myrian, Mathilde… hoe dan ook, ik wil voor de zekerheid toch maar even meneer Quarz opbellen. Hij heeft de dame al wel eens gezien. Heb je het telefoonnummer bij de hand? Bea geeft hem het nummer. Dag, meneer Quarz. Mijn naam is Müller. Ik ben privé detective. Sorry dat ik nog bel, het spijt me, ehh. Een vraag: Kent u mevrouw Hintersberger goed? Ja,ja..hoe? natuurlijk, rapporten, bewijzen alles in orde….. ja, ja, … kan je haar kort beschrijven, hoe ze eruit ziet, haar, lengte… aha…. Nee… nee. Alleen een zekerheidstetstje…., en hoe heet ze met de voornaam?… ja, ja bedankt, tot bels. Meneer Quarz. En sorry voor de onderbreking. Müller gaat uit de telefooncel. Hij is nu zeer nerveus. Bea, hier klopt iets niet. De beschrijving die meneer Quarz me gegeven heeft past precies bij Maria. En de dame heet ook Maria met de voornaam. Hij zegt alleen dat hij alleen rapporten heeft en referentie van haar persoonlijk bekende heerschappijen uit de Bayerische adel, maar ik weet niet, ik weet het niet, zulke rapporten kan men vervalsen. Dan zullen we nu twee zaken doen. Baas. Eerst de vliegveldpolitie bellen. Misschien is Hintersberger al bij het vliegveld, om Stephanie van Luxemburg op te halen. Als 2e bellen we de hoteldetective op. Dat hij de spullen bewaakt. Dan kan er toch niks gebeuren, toch? Müller heeft het begrepen, ze bellen het vliegveld op maar daar weet niemand iets van de aankomst van de prinses. Waarschijnlijk reist ze in het geheim, zegt Bea. Oké Bea, we veranderen ons plan. Ik rijd naar het vliegveld en jij gaat naar het hotel. We zien elkaar dan om 19.00 uur in de balzaal. Misschien is het echt maar toeval dat deze organisator er precies zo uit ziet als Maria. Maar zeker is zeker. Ik probeer haar op het vliegveld te ontmoeten. Tot later. 6
zaterdag 3 december 16.00
bij het vliegveld gaat Müller naar de aankomsthal en zoekt op de monitor, waar de landende vliegtuigen zijn. Er is een vliegtuig uit Parijs geland om 16.20 uur komt een vliegtuig uit London, dan nog een vertragend vliegtuig uit Milaan. Müller kijkt tussen de wachtende mensen. Niks. Geen Maria links en rechts. Hij besluit naar het informatieloket in de vlieghal te gaan. Pardon, kan u me helpen a.u.b.? ik heb met iemand afgesproken maar kan die persoon niet vinden. Misschien kan u haar laten omroepen? Het gaat om een dame genaamd Maria Hintersberger. Natuurlijk, een moment a.u.b. zegt de jonge vrouw in het informatieloket. Kort daarna hoort Müller een stem uit de luidspreker: mevrouw Maria Hintersberger, meld je a.u.b. aan het informatieloket van het vliegveld in de vertrekhal. Mevrouw Hintersberger a.u.b. als Maria haar naam hoort schrikt ze. Ze staat in de rij voor de pascontrole. Tot nu toe was toch alles prima gegaan. Toen ze in de voormiddag het telefoontje van de hoteldetective kreeg, dacht ze al, dat alles verloren was. Hij zij haar, dat ze met de detective, die voor extra bewaking voor de uitstalling opgedragen is, een gesprek moest voeren. Toen ze toen haar naam hoorde- Helmut Müller uit Berlijn- was ze gealarmeerd. Uitgerekend Helmut, haar oude vriend van vroeger, ze moet verhinderen dat ze elkaar zien. Ze besluit twee uur eerder als geplant naar het vliegveld te rijden. En nu deze omroep. Zeker is het Helmut, die probeert, haar te vinden. Nerveus geeft ze de pascontrole haar paspoort. De beambte kijkt in haar pas. Je ticket a.u.b. oh, sorry, hier is hij. In orde, mevrouw Berger. Goede vlucht. Opgelucht gaat ze verder. De beambte had niet gemerkt dat haar pas vervalst was. Nu heet ze Maria Berger en vliegt als toerist naar Singapore. Ze heeft het gered. Müller wacht bij het informatieloket. Na tien minuten geeft hij op. Hij rijdt naar het hotel Bayerische Jahreszeiten. Daar ziet hij Bea en de hoteldetective weer. Samen gaan ze naar de balzaal. Daar zijn alle journalisten en fotograven al. Ze wachten gespannen op de prinses. Meneer Quarz is heel nerveus en kijkt steeds op zijn horloge. Waar blijven de dames toch? Ze moeten er al lang zijn. Ik snap het niet. Tot nu toe ging alles perfect. Ze moeten nu eindelijk komen. Ook Müller en Bea zijn nu nerveus. Toen besloot Müller met de hoteldetective naar de tentoonstellingskamer te gaan. Müller had een verschrikkelijke gedachten. De hoteldetective sluit de kamer af. Müller gaat naar de eerste tafel en doet het witte doek omhoog. Dan werd zijn gezicht helemaal wit. O, god. Dat kan niet waar zijn. Dat wat hier ligt is een heel goedkoop kerstboomversierinkje. Ze halen alle andere witte doeken van de tafels af. Overal liggen de kerstboomversieringen, plastickerstballen, lintjes en een paar kribbenfiguren “made in China” en verder niks. Ze gaan uit de kamer en zoeken meneer Quarz. Hij staat bij de persmensen en spreekt met een reporter. Müller gaat naar hem toe. Meneer Quarz, een moment a.u.b. kan ik u kort spreken? Het spijt me, uw meetedelen dat je in een bedrogsituatie terecht bent gekomen. De sieraden tentoonstelling is weg. Ik geloof, dat uw niet meer op mevrouw Hintersberger hoeft te wachten. En die Stephanie van Luxemburg komt ook niet. Tja, en zo was het ook. De persconferentie werd afgebroken, de vernissage stopte en München had een kerstmisschandaal. Maria Hintersberger was sluw als alle andere en zat nu waarschijnlijk in het vliegtuig naar Singapore, om daar de kisten met sieraden af te halen. 8
Berlijn, 10 december
Vandaag ontvangt Müller een brief uit Singapore. Hij opent het en leest: Lieve Helmut, Nu haat je me, omdat ik alles kapot heb gemaakt. Ik heb eerst op de laatste dag ervaren dat de privé detective, die Quarz had ingehuurd, Helmut Müller heette. Toen moest ik alles snel handelen. Ik had zo graag de gezichten gezien, die de schrik van München veroorzaakt had, wanneer de vernissage uitviel. Het artikel in de “Süddeutschen Zeitung” was geweldig. Nou, misschien zien we elkaar nog een keertje. Alle liefde van: Jouw Maria
p.s. ik raad je aan dezen brief naar het lezen te verbranden. Zeker is zeker. Maria. Einde………………